Ik ben Liesbeth, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Beestje.
Ik ben een vrouw en woon in Diksmuide (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 28/03/1980 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: triathlon.
Over mijzelf
Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Scheetje.
Ik ben een man en woon in Diksmuide (België) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 29/07/1960 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie.
Liesbeth en Jan....Aan de andere kant van de wereld...
07-12-2010
07-12-2010 Huwelijk
07 december 2010, D-Day. 07.30u... onze 2 gsm's en een polshorloge wekten ons uit een goeie nachtrust in een Kingsize bed (ons aangeboden door de hoteldirectie). We mochten ons zeker niet overslapen, want vandaag -voor diegene die eventjes van de planeet waren - geven we elkaar het "I do -woord". Na wat zenuwachtig over en weer geloop in de kamer, sprokkelden we al onze benodigheden bij elkaar en gingen ontbijten. Daarna stapten we beiden naar de AA-building (Departement of Internal Affaires) en troffen er onze getuigen, Christine en Malcolm aan. Het was een blij weerzien en tevens voor ons een opluchting dat onze getuigen kwamen opdagen (niet dat we er aan twijfelen, maar toch...) We kregen een huwelijkszaal ter beschikking waar we onze technisch snufjes, zijnde pc voor het thuisfront en camera, in gereedheid brachten. De internetverbinding verliep jammergenoeg niet vlekkeloos en sommigen verloren de verbinding bij het cruciale moment... Sorry we can't do it over De afgevaardigde van het Aucklands' stadbestuur loodste ons door de vele Engelse termen van de ceremonie, maar we geraakten getrouwd !
Na de nodige documenten te hebben verkregen, om vervolgens thuis weer te laten vertalen naar het Nederlands, was het tijd voor een morning tea in het Sky Center gelegen naast de Sky Tower en tevens de toegang tot die tower. We kregen echter geen groen licht om naar de bar te gaan om reden die maar om 11 uur opende. Om de tijd te doden deed Liesbeth efkens een basejump van de Skytoren, van een hoogte van 192 m. Na ons huwelijk was dat het eerste wat ze deed.....en omdat de organisatie te horen kreeg dat we pas getrouwd waren mocht ze haar sprong gratis overdoen maar dan achterwaarts.
Ondertussen werd het 11 uur en konden we naar boven een om in de loungebar iets te drinken in afwachting we naar het restaurant "Orbit" konden waar we gereserveerd hadden. Een prachtig stylisch restaurant op de bijna hoogste verdieping van de Skytower. Een cirkelvorming restaurant omgeven met glaspartijen die het zicht optimaal weergaf. De plaats waar de tafels staan draait in één uur rond zijn as waardoor je in alle rust Aucklandt en omgeving kan bewonderen. Gewoon een ervaring om nooit meer te vergeten, awesome!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! champagne én zeer lekkere witte wijn bij het eten waren op zijn plaats.
Na de maaltijd dienden we met enige moeite afscheid te nemen van onze twee zeer gastvrije en vriendelijke getuigen Christine en Malcolm.
Na al die drukke bezigheden is het tijd om onze fietsen terug binnen te leveren en een punt te zetten achter een eerste en tweede deel van onze reis. Morgen de auto ophalen en reizen we verder naar Coromandel, benieuwd wat we er te zien zullen krijgen....slaapwel
Vandaag checkten we uit en namen ons voertuig in ontvangst, een Subaru Legacy met .... jawel het stuur aan de rechterkant. We verlieten Auckland en reden naar het schiereiland Coromandel. We werden opnieuw getrakteerd op adembenemende zichten. Enkele foto's willen we jullie niet ontnemen.
Vandaag verlieten we Coromandel in de regen, jammer want dit schiereiland verdiende meer, zonder de zon en de blauwe lucht is Coromandel niets meer dan onze Ardennen in de regen en mist. Onze eerste stop is Cathedral Cove, een door de eeuwen heen uitgeholde rots aan de kust.
Vandaaruit heb je een zicht op een tiental eilanden voor de kust van het Noordereiland in de Stille Zuidzee. Een mooi zicht maar in vergelijking met de plaatjes uit de boekjes tijdens een zonnige dag is dit maar een fractie.
Na onze morning teabreak trokken we verder in de regen naar de hot waterpools. Een putje graven aan de waterkant en met je kont in het opkomende warm water zitten. In de regen en koude wind was dit geen zicht en hielden we het vlug voor bekeken. Mooi zicht, lies in badpak en blootvoets op weg naar de bewuste waterkant. In de aanloop naar het warme water zag ze mooie "blauwe steentjes" in het water. Door het geprikken aan de voetjes werd ze bewust van het feit dat het eigenlijk kleine kwalletjes waren die erg konden prikken....zaag zaaag zaag je weet hoe dat gaat met gekwetste vrouwen. Maar een kusje hier en daar en het gekwel ging over.
Vandaaruit een lange trip naar Rotorua, de zwavelstad van het Noordereiland. Ee mooi stadje waar de stank van zwavel over de hele stad hangt.
Morgenavond een bezoek bij de Maori's en gaan proeven van hun kookkunsten. "s Morgens gaan we de stad verkennen en proberen een Zorbing te doen. Nu tijd om onder de wol te kruipen. Slaapwel.
Hier zijn we weer met een update vanuit de thermische stad Rotorua. Deze morgen werden we gewekt door een vroege beller uit Belgie, wss het uur uit het oog verloren. Gezien het vroege uur sliepen we terug in doch Liesbeth kon zich weer niet inhouden en ging een loopje doen rond de zwavelstad. Toen ze terugkwam en zorgde voor het ontbijt, want ik lag nog in dromenland, wekte ze me en wist te vertellen dat ze een prachtige ontdekking had gedaan. Tijdens haar loopoefening van wss een uur kwam ze terecht in een park met meerdere opborrelde water-slijkputten. Dit moest ik zekers zien....
Na het onbijt trokken we onmiddellijk naar het bewuste park en idd het was de moeite al was de stank van rotte eieren soms storend.
Daarna een bezoek aan de toch wel mooie stad met veel parken en meren en telkens weer met die borrelende meertjes en modderpoelen. De stank namen we erbij. Begin 19 eeuw kwamen de Engelsen naar hier om warme modderbaden te nemen die het menselijk lichaam een verjongingskuur zouden bezorgen....De spa en thermenhype begon zijn intrede. Overal zijn prachtige gebouwen te zien met duidelijk Engels koloniale stempel inclusief bowlingvelden zo vlak als een biljarttafel. Tot op heden steken ze er nog heel veel werk in.
Na het bezoek was het tijd om wat spanning en spel. We begaven ons net buiten de stad naar een Zorbingsite. Zorbing is een jump in een opgeblazen bal van 3,5m diameter en biedt plaats aan max drie mensen. De bal wordt naar beneden gerold ( van een berghelling). Water in de bal doet de wrijving verdwijnen en hup, off we go..... Echt gezellig om te doen al was het dan wel wat te braafjes voor ons én te kostelijk. Ongeveer 21 eur/pp voor enkele seconden trill.
Eens terug op de camping nog een half uurtje hot wirlpool meepikken en dan naar het hoogtepunt van de dag, een bezoek aan een Maoridorp iets buiten Rotorua. Een ervaring om niet te vergeten, niet echt commercieel maar wel opgezet voor de toeristen. Een avondmaal, op wijze door de Maoris klaargemaakt, werd ons voorgeschoteld. Dit is een maaltijd klaargemaakt en opgewarmd in de grond op hete stenen, afgedekt met doeken en aarde om de warmte binnen te houden. Dit alles werd voorafgegaan door een bezoek aan het dorp en door spel & dans, oa de Haka ( de Maorische strijddans, tot op heden nog iedere keer opgevoerd door de All Blacks rugbyspelers bij aanvang van de match).
Vandaag gaat de rit van Rotorua naar Taupo. Onderweg doen we het Termal Park Wai-O-Taipo aan. Een vallei vol met hete poelen, modderbaden en geisers. Mooi om zien maar de stank van rotte eieren moet je er weer bijnemen.
Verderop kwamen we de Haku Falls tegen. Watervallen op een echt wilde stroom, de overloop van Lake Taupo.
Het weer valt weer tegen, koude wind en dik bewolkt op een ongezellige camping. Zal vlug afsluiten want mijn vingers krijgen koud. Gaan scampi's eten, smakelijk.
