|
Na de lange rit van Helensville naar Wellsford, hadden we door dat de kms van NZ net iets langer en hoger waren dan die van België. Daarom besloten we om onze fietstocht een kleine aanpassing te geven. We pakten alles opnieuw in en reden richting Waipu Cove, een klein dorpje aan de Oostkust. Een aangename rit met wat minder cols dan de dag voordien
of waren we nu al wat beter getraind???
Voor het eerst dienden we onze regenjas boven te halen voor een stofregen. Na een stevige klim net voor Langs Beach kwamen we uit aan een stukje paradijs. Jammergenoeg was het niet echt een strandweertje. Maar een foto willen we jullie niet onthouden
Na enkele ks verder (in NZ spreekt men over ks ipv kilometers) kwamen we aan in Waipo Cove een dorp aan de rand van een lang, breed zandstrand met daarachter enkele grote rotseilanden in het vizier (waaronder Hens and Chicken Island) . We boekten daar in op een prachtige verlaten camping gelegen langs het reusachtige wit zandstrand, echt een plaats om te blijven luieren
Maar met de voorziene ks in het vooruitzicht, beslisten we wijselijk om vroeg onder de wol te kruipen.
Whangarei is de volgende stop op onze kaart. We beslisten om een alternatieve route af te leggen , de zo gezegde witte baantjes op de kaart. Het leverde mooie beelden op maar ook wat schrammen.
Tussen Waipu en Springfield hadden ze op bepaalde plaatsen waarschijnlijk een tekort aan tarmac en gooide ze dan maar wat kiezeltjes op de weg om de toch maar wat stabiliteit te geven. Niet gemakkelijk om te klimmen, maar zeker niet om af te dalen!!!!
Na heel wat gevloek en gesakker kwamen we aan in Springfield, een dorp met centen want hier lag er terug gegoten asfalt. W e daalden af naar Oakleigh waar we een laattijdige picknick namen. Vervolgens reden we de laatste 10 ks langs de State Highway (1) naar Whangarei. Een levensgevaarlijke baan waar truckers aan hoge snelheid langs je heen zoeven. Laat ons zeggen dat je de Highway kan vergelijken met de E40 van bij ons, alleen is de pechstrook (gebruikt door de fietsers) maar half zo breed.
Ondertussen zijn we al door een viertal occasionele kennissen er attent op gemaakt dat de highway een levensgevaarlijke weg is met talloze doden onder de fietsers. We zullen die baan dus maar beter mijden
Aangekomen in Whangarei werden we geholpen door een Maori Security agent die ons naar een hele mooie camping stuurde, genaamd Top Ten en die heeft zn naam niet gestolen.
Morgen hopen we door te rijden richting Russell.
25-11-2010 om 10:25
geschreven door liesbeth_jan 
|
