|
Intussen al ver weg van Hampi zit ik nu in Goa. Niet volgens plan want ik zou normaail in Hampi blijven, maar de president komt in hampi waardoor de Hampi bazaar wordt ontruimd van alle vreemdelingen.. dus ik moest er weg. De boot naar de overkant van het water gings slechts tot eergisteren vanaf nadien zou alles gesloten zijnm winkels e.d in Hampi.. Ik en Jay een koreaans meisje besloten samen een trein te boeken naar Goa (vanwaar mijn trein naar Mumbai binnen enkele dagen vertrekt) en een nacht aan de Hampi Bazaar zijde te slapen om dan smorgens vroeg een riksaw naar het treinstation te nemen.. de trein naar Goa gisteren vertrok immers om 6u30.. Vree vlot in Goa geraakt, mijn eerste ervaring in een Sleeper trein. Rare situaties hier toch allemaal. Het was megaspel om aan een ticket te gerakenm alle plaatsen zijn zogezegd vol en er wordt met wachtlijsten gewerkt en als je dan op de trein stapt hebben we gewoon zeeen van plaats.. een compartiment van 8 hebben we gans de rit me 4 gezeten alle bizar toch.. Dan was de grote vraag naar welk strand te gaan want Goa is 1)duur 2) vree veel (Party) volk. En na de rust in Gokarna zag ik da gelijk ni echt zitten.. Uiteindelijk ben ik in Patnem gestrand.. het is hier rustig en gisteren avond maakte ik een wandelingetje en leerde al enkele meiskes kennen... ze zisten me te vertellen dat er vanavond een reggea- feesje was in Pallolem wat op wandelafstand was.... allen daarheen en twas nog wijs ook !! Wel een vermoeiende dag dus vroeg op en laat uit.. ma gezellig... kHeb vandaag dan maar es goe uitgeslapen, niets of niemand waar ik rekening mee moet hoeden dus.... Wel al menne was gedaan dus toch flink meisje hihi...
Ja over Hampi kheb jullie er nog nie veel over verteld e maar dat was precies nie de plaats voor mij TO BE.... De eerste avond was vree wijs,... ma nadien is er veel negatieve emergie op me afgekomen.. Na een dagje chillen s`avonds ziek in bed gekropen, elk uur gezien en gevoeld.... ik had ervan diarreee en nie zomaar wa diarree echt uitputtend, krampen, ni kunne slapen, en vooral veel vochtverlies,... twas vrij serieus dus de dag nadien was een slaap en recupereer dag.. De volgende dag nog steeds krampen maar sinds ik met antibiotica begonnen was geen diarre meer dus da was sava... men eigen dan maar naar het centrum gesleept daar ik wist dat ik slechts enkele dagen meer had om Hampi te zien omdat we voort moesten...Wa rondgescheesd... de hooftempel en wa ruines en dan een wandeling tussen de rotsen om weer op een verlaten tempelding te komen... wel de moeite... Tegen het einde van mijn wandeling Jay dan ontmoet. Die avond beslisten we een treinticket te boeken voor mij, zij had al een ma ik nog niet, dus ik moest weer over de rivier.. Ik wou mijn ticket zo snel mogelijk bestellen omdat het zoveel moeite vraagt om een te krijgen en anders was ik misschien te laat... de avond begon te vallen, wij 2 over de rivier, te voet want na 6u vaart het bootje niet meer.... het gevoel van shit we moeten ons spoeden want binnen de kortste keren is er geen daglicht meer kwam op dus ik naar het travel agency lopen... eens terug was het inderdaad donker.... geen licht bij ons.... we hebben zeker een half uur alst nie langer was zitten zoeken naar de oversteek plaats. ( Zo is er maar 1 waar het water tot kniehoogte rijkt, de rest is veel te diep) Shit wa was me da.... en op de koop toe als we dan eindelijk de plaats gevonden hebben viel ik toch wel op ne rots zeker, nie serieus ma toch mijnen teen heeft het wel gevoelt die nacht... Weer een slapeloze nacht met veel pijn en de volgende dag een IK HEB EEN DOKTER NODIG-kreet... Ik dacht dat het gebroken was.. ik kon hem niet meer bewegen mijn grote teen... uiteindelijk zeiden meerdere mensen dat hij niet gebroken kon zijn, gerustgesteld heb ik dan maar 2 dagen me mijnen poot in de lucht gerust en der zalf opgesmeerd... Nu is het al wa beter, ik stap er al mee, ma hij is gelijk nog vree stijf dus veel bezeging krijg ik er niet in.. ma da komt wel met de dagen... ge hoort... Hampi was nie echt een positief lichtpunt in mijn reis... maar ik ben er weg... dus het kan alleen maar weer keren... Wel een gezellige laatste avond gehad met Jay, we gingen samen iets eten in de Mango tree... nadien las ik ergens dat de mango tree symbool staat voor Love... ik had er dus met mennen Bertrand moeten zitten althans ik heb hard aan hem gedacht....heh
Hier in Patnem beach zit ik nog enkele dagen en dan de trein naar Mumbai.... ik kijk al uit naar Thailand... de plannen om Nele (mijn nicht) er te ontmoeten als ik aankon zijn alvast gesmeed... spannend...
Nu nog even relaxen en recupereren en dan op naar het volgende avontuur...
Tot de volgende
Sorry jongens dat jullie het tot nog toe zonder fotos moeten stellen maar da is echt mijn ding niet, kruipt zoveel tijd en energie in en ik kom er uiteindelijk gefrustreerd uit,... jullie zullen dus nog even moeten wachten...
29-01-2008 om 10:16
geschreven door Lies 
|
