Het begint stilaan te korten, maar dat houdt me niet tegen
om nog eens een berichtje te posten natuurlijk.
Ondertussen heb ik me hier al goed aangepast en is mijn
laatste week stage reeds begonnen. Morgen staat er een presentatie gepland waar
we ons project voorstellen. We hebben een beloningssysteem opgesteld waardoor
de gasten meer gemotiveerd zouden worden etc. Deze week ronden we hier alles af
en dan zit ons werk er al weer op!
We hebben natuurlijk al volop zitten plannen wat volgende
week gaan doen J!
Zo gaan we dit weekend op Jeepsafari om Boven-Suriname eens te gaan verkennen!
Het lijkt ons een unieke tocht en we hebben er dan ook al zin in ^^! Met enkele
andere meisjes ga ik ook 2 of 3 dagen naar Berg En Dal gaan. Dat is een Resort
ook in Boven-Suriname met een Adventure Center waar we met de kabelbaan
(canopy) over de Surinamerivier kunnen vliegen. Ook kunnen we een Night Tour
doen en vele andere.. Hmmm wat heb ik er zin in!
De voorbije twee weken is er heel wat gebeurd! Zo heb ik een
allergie opgelopen (al weten we niet echt de welke) waardoor ik enorm veel jeuk
had.. dit is gelukkig al wat verbeterd^^ Buiten de littekens die ik heb, ben ik
er vré goed vanaf gekomen ;)!
Met Lotte (die ondertussen terug in Nederland is L), Marielle en Sharyl
ben ik naar Nickerie geweest. Dat is de 2de grootste stad van Suriname.
Je kan het eigenlijk bijna vergelijken met Asse :p! Niet echt veel te doen
daar, maar we waren toch blij geweest te zijn! Een hele namiddag relaxen op de
Zeedijk heeft ons wel deugd gedaan (fotos zijn terug te vinden op de site ;)!)
Om Lotte haar afscheid te vieren hebben we een feestavondje gehouden en zijn
we met de partybus de stad rondgereden! Dit is letterlijk een bus waar er
muziek op gedraaid wordt en je gwn helemaal los kan gaan ;)! Dikke fun
verzekerd!
De dag dat ik naar Nickerie was, heb ik ook afscheid van
mama en papa moeten nemen! Binnen 2 weken zie ik iedereen ook weer terug! Wauw
wat gaat het snel J!
Aangezien de tijd hier zo snel gaat, en dat ik niet met lege
handen kan thuiskomen, ben ik al heel hard op zoek naar leuke souveniers! De
zoektocht gaat verder ;)!
Sinds vorig blogbericht zijn er weer 11 dagen verstreken,
dat vraagt gewoon om een nieuw!
In een ouder bericht heb ik wel eens gesproken van het
noodweer dat we hier hebben gehad.. dat is gewoon passé en reeds vergeten
ondertussen! Wat heeft dit dan kunnen vervangen kan je je afvragen? Wel,
omstreeks 18u30 op 3 november begonnen we met koken in ons stulpje. Er was wat
gedonder en gebliksem, maar eigenlijk niets echt noemenswaardig. Plots viel
alle stroom uit in ons huis. Maar.. het was niet enkel tot ons huis beperkt
gebleven: heel Suriname zat zonder stroom door een blikseminslag in de
kerncentrale (tevens de enige van SU). Nuja, geen paniek, dit hadden we al
enkele keren voorgehad. Echter, normaal springt het wel enkele minuten later
weer aan. Een heel indrukwekkende sfeer zo seg! Ondertussen kwam Sharyl wat in
paniek thuis van haar werk omdat een zwerfhond haar probeerde aan te vallen
terwijl ze door de geheel donkere stad fietste! We zijn dan uiteindelijk maar
Dirty Dancing beginnen kijken, met de hoop dat de laptop het lang genoeg zou
uithouden tot het licht weer aanging. En ja, dat geluk hadden we wel! Wanneer
we toch echt aan het verhongeren waren, besloten we een boterhammetje te eten
en natuurlijk.. het licht sprong aan ;)!
Nog een toffe ervaring: voor Halloween hadden we enkele griezelfilms
gedownload; deze waren gewoon niet op tijd binnen geraakt met dat het internet
hier zo traag gaat. Enkele dagen later konden we dus eindelijk één zien!! Het
werd Orphan. Wat bleek: Sharyl en Annemieke zijn daar blijkbaar niet zo voor..
Schat, ik herbeleefde helemaal het in de cinema zitten met jou wanneer je
continu verschoot en in mijn hand kneep! (Ik moet wel toegeven dat zij net iets
minder verschieten :p!) Geniaal, een echte aanrader die film ;)!
Ondertussen zijn er weer 2 nieuwe meisjes bij in ons stulpje
in de Mozartstraat! Karlijn en Ilse zijn beneden erbij gekomen en al helemaal
opgenomen in de groep. Het zorgde er wel voor dat wij (Kizzy en ik) nu serieus
in de minderheid zijn.. Maar Belgen tellen dan ook wel voor 5 hé!
De dag nadat Karlijn toekwam, was er een groot feest op het
onafhankelijkheidsplein. Er traden bands op, draaide een DJ etc etc.. Waarom
was dit feest? Geen idee! Waarschijnlijk gewoon omdat het maandag een feestdag
was: Offerfeest. Hier in Suriname zijn er verschillende bevolkingsgroepen (Indianen,
Hindoestanen, Creolen, Marrons (bosnegers) , Javanen) en van elke groep heeft
men respect voor hun feestdagen. Yes!
Wat kan ik nog concluderen als ik terug ben van Suriname? Ik
ben als het ware ontpopt tot een echte keukenprinses! Oké, we gaan niet te hard
van stapel lopen, maar toch, ondertussen kan ik al lasagne maken,
aardappelgratin, steak, en meer van die dingen. Wat Suriname toch niet met ne
mens doet hé! Verdikken is ook één ding dat hier zeker gebeurd is :p!
Dan was er eindelijk vrijdag 11/11 en 12/11! Voor de eerste
keer werken op Wapenstilstand. Maar met het vooruitzicht op het terugzien van
mijn ouders ging deze dag toch net iets sneller voorbij ;)! Ik sprak met hen af
na mijn stage en ging met de taxi naar hun hotel. Ze lieten er mij al hun
fantastische fotos zien en vertelden vol trots hun verhalen. Om jaloers op te
zijn ;)! We spraken af met mijn huisgenootjes zodat ze met hen kennis konden
maken én gingen lekker dineren bij de Zuz en Zo (waar anders?). Ze vertelden me dat ze de dag erop een City
Tour gingen doen en dat ze hadden gevraagd of ik mee mocht; dit was het geval,
yes! Eigenlijk heb ik op die tour niet veel meer informatie vergaard over
Paramaribo.. maar gewoon het gezellig samenzijn vondik al leuk! Later gingen we
nog wat eten bij t Vat (al deze restaurantjes zitten vol met blanken) én om af
te koelen ging ik later met mama in het zwembad van hun hotel om af te koelen
want het was weer enorm warm. Net wanneer ik mijn bikinibroekje stond, begon
het natuurlijk te drasjen! Maar dit hield ons niet tegen ;) Genoten dat we
daarvan hebben seg! Later gingen we langs bij het Pannenkoek &
Poffertjescafé. Pannenkoeken om u tegen te zeggen kwa grootte, en poffertjes
om van te ontploffen, zo lekker dat ze waren! Daar ga ik nog eens heen denk ik
dan ;)! (Hun hotel ligt er net naast, muhahaha!). s Avonds toonde ik ons
huisje en gingen we langs bij de chinees met de hele groep meisjes J! Papa tussen 8
roddelende meisjes, een komisch zicht! Later namen we afscheid, iedereen was
moe en de volgende dag vertrokken we allemaal op trip. Mijn ouders naar Frans
Guyana en daarna Galibi en wij naar Fort Nieuw Amsterdam in het district
Commewijne.
Deze trip had als doel: een trip maken met zo weinig geld
uit te geven. En ja, dit is gelukt! Voor 22 SRD ieder hebben we een leuke trip
gemaakt! Gefietst naar Leonsberg, daar een bootsman gevraagd om ons over te
zetten naar Nieuw Amsterdam en daar naar het museum geweest. Zalig!
We sloten de dag af met een filmpje in de TBL, hoe kan het
ook anders!
Suriname is genieten zeggen we dan! Aangezien mijn ouders
binnen een weekje terug thuis zijn, zullen zij jullie dit zeker in geuren en
kleuren vertellen. Binnen een kleine maand zal mijn mond niet meer stilstaan
van alle verhalen die ik jullie te vertellen heb!
Voila, het is zover, mijn ouders zijn in Suriname!
Ze zijn goed
aangekomen, na toch wel wat turbulentie gehad te hebben. Maar alles oké dus.
Dit bericht is dan ook
voornamelijk voor de thuisblijvers van in de Kruipin en ik moest de groetjes
overbrengen!
Ook bedankt voor de
fijne groeten die mijn richting gestuurd zijn!
Het is wel even wennen
aan de warmte natuurlijk, maar ze hebben een uitstekend hotel met een airco die
continu op 19° staat (en toch wel koud wordt ervaren door mezelf).
Hun groep bestaat uit
20 personen, waaronder 18 Nederlanders.
De 2de dag
zijn ze reeds richting Overbridge vertrokken om direct al 2 dagen in een hangmat te
moeten slapen! Mama zag het al helemaal zitten. Ze zijn de volle 10 dagen weg
naar plaatsen zoals het stuwmeer, Brokondo en dergelijke, om me op 11 november
weer in Paramaribo te komen vergezellen!
Dan zullen jullie waarschijnlijk wel wat meer nieuws horen ;)!
Van hen heb ik ook een
hele zak met benodigdheden gekregen zoals: enkele nieuwe kledij, 2 boeken
(bedankt voor het nieuwe boek schat^^!), enkele balpennen én Het Nieuwsblad. Ik
was helemaal verbaasd te zien dat de lay-out helemaal veranderd is van de krant!!
Ik vraag me af wat er nog allemaal veranderd is in deze korte periode, hou me
zeker op de hoogte daar!
Ik kan natuurlijk niet
afsluiten zonder een foto (klikken op de foto en hij vergroot):
ðWe zijn gaan drinken in
t Vat waar papa al zijn eerste Parbo bier kunnen drinken heeft (hoe kan het
ook anders?). Toen de ober vroeg: groot of klein, neigde hij direct om voor het
grote bier te gaan. Dit hebben we hem wel afgeraden, aangezien de grote bieren
hier direct een fles van 1.5 liter zijn ;)! Hij moest het dus met een kleintje
stellen!
Groetjes aan iedereen
en tot binnen een dikke maand!
Het is weer 2 weken geleden dat ik nog eens een blogberichtje heb
achtergelaten.
Ondertussen zit ik al over de helft van deze unieke ervaring, en ik
denk dat het vanaf nu ook heel snel vooruit gaat gaan. Mijn ouders komen binnen
2 dagen aan, de stage is erg druk (nog veel te doen!) en er valt nog zoveel te
bezoeken in Suriname!
De voorbije twee weken waren wat rustiger, maar daarom niet minder
genieten!
Jasmijn is ondertussen alweer vertrokken, maar Tom is nu wel present op
de benedenverdieping. Hij is het vriendje van Lotte en komt hier 2 weken samen
met haar vakantie nemen.
Zelf heb ik ondertussen gemerkt dat de stage niet helemaal mijn ding
is.. Dan heb ik het niet over de stage zelf,maar over het geheel. Mijn
beslissing is dan ook genomen om verder te studeren en te zoeken waar mijn
passie ligt. Daar ga ik zeker aan werken wanneer ik terug ben!
Omdat onze stageplaats toch wel in financiële problemen zit, hebben
Kizzy en ik het idee gekregen om 2 taarten te bakken voor de Stem. Deze gaan we
verkopen en later doneren aan onze stageplaats.
Natuurlijk ben ik niet in Suriname voor enkel stage te lopen: ook aan shoppen
wordt er hier gedaan. Zo ben ik al
enkele spulletjes rijker zoals oorbellen en een toch wel heel Surinaamse broek
(hoe zal deze ontvangen worden in België?).
Het zwembad heb ik ook nog eens bezocht met enkele meisjes en Tom.
Aangezien we toen wolken zagen opzetten, dachten we het zwembad te verlaten.
Dit bleek een goeje keuze te zijn. Net toen we onze poorten binnenstapten begon
het te drasjen. Lotte, Annemieke en Kizzy besloten buiten te douchen en maakten
van de regen een funbui! Maar.. het bleek niet gewoon regen te zijn, het was
eerder noodweer. De straten bleken al snel blank te staan, en er stroomde
weliswaar een rivier voorbij ons huisje. We zijn blij dit eens meegemaakt te
hebben, maar dit moet toch niet al te vaak gebeuren wanneer wij in Suriname
zijn ;)! De dag erna, wanneer we vertrokken naar onze stage, bleken er nog
enkele straten onder water te staan, waar wij dan moesten doorploeteren met
onze fiets!
Wat hebben we nog gedaan van randactiviteiten?
We zijn eens naar de film geweest. Ik zag een week geleden op de site
van TBL cinemas (de kinepolis van hier) staan dat Loft hier uitkwam. Er stond:
de remake van de Vlaamse film en ik dacht: Yes, we gaan de Amerikaanse film
bekijken! Uiteindelijk bleek dit de Nederlandse versie te zijn.. Nu, het
verhaal mag dan hetzelfde geweest zijn, genoten hebben we ;)! Volgende keer de
Amerikaanse!
We hadden hier ook een avond met enorm veel lawaai. Dit bleek een
plaatselijk bandje te zijn die aan het repeteren waren en de hele buurt hadden
gewaarschuwd. Maar ons dus niet! Dus, er werd besloten eens een kijkje te gaan
nemen! De sfeer was zeker aanwezig, het zangtalent misschien ook wel, maar de zatheid
overwon toch een beetje.
Aangezien ik maar blijf doorratelen, en ik toch nooit klaar geraak met
vertellen, zal ik het hierbij laten.
In België zijn er nog genoeg momenten om al mijn verhalen te vertellen.
We zouden toch niet willen dat je ze al beu bent voor ik ze in real life kan
vertellen!
Ik wil snel wel nog eens iedereen bedankten voor de toffe mailtjes en
de vele skypegesprekken (en vooral enkelen in het bijzonder!!!)!
Jullie worden gemist en ik ben zeker al aan het broeden op fantastische
souveniertjes :D!
Hopelijk hebben jullie de zon, die ik jullie toegestuurd heb, al ontvangen?
Hier is het nog steeds warm en het went wel. Al blijft het wel zweten en plakken!
Ondertussen heb ik wel een bezoekje kunnen brengen aan het zwembad. Het was gewoon genieten.
Het deed D-E-U-G-D. Duidelijk genoeg ;)?
Misschien ben ik het in het vorige blogberichtje vergeten vertellen, maar ik ondertussen hebben we een nieuw meisje bij op de bovenverdieping: Annemieke. Zij is Nederlandse, en aangezien de drie andere Belgische meisjes weg zijn, zijn we helemaal omringd door Nederlandse miekes. Wel toffe miekes natuurlijk! Het brengt leven in de brouwerij ;)
We hebben nog eens het uitgaansleven in Suriname wezen verkennen: de Havanna Lounge. Die avond was het salsa-avond. Kizzy heeft er mij enkele danspasjes proberen bijbrengen. Wie weet leren we er wel nog meerdere hier! Want het was er zeker de moeite, en voor herhaling vatbaar!
Vrijdags is de vriendin van Sharyl ook toegekomen, Jasmijn. Een heel spontane meid, waarmee we alle tripjes in de weekend hebben gedaan.
Zaterdag zijn we namelijk dolfijnen gaan spotten. Ik heb er geen ander woord voor dan: uniek. Ik heb er echt van genoten, en het bracht me helemaal tot rust. Het was wel behoorlijk moeilijk om hier foto's van te maken! Later gingen we door plantages bezoeken zoals Rust en Werk, Frederiksdorp en Johanna Margarita. Tussendoor krengen we ook even de kans om een kaaiman en enkele schildpadden vast te houden. Natuurlijk zijn hiervan later foto's terug te vinden ;)!
's Avonds gingen we naar het concert van Sean Paul. Aangezien de trip wat uitgelopen was, hadden we een beetje schrik dat we hem gingen gemist hebben. Maar neen, het voorprogramma was nog bezig. Nujah voorprogrammaS. Zo zagen we wat artiesten vanuit Suriname zelf (steeds 'het beste van Suriname' volgens de presentatoren) en ook Gio en Fouradi uit Nederland waarbij de Nederlandse meisjes helemaal uit de bol gingen. Om ongeveer 1uur was het eindelijk aan de beurt aan Sean Paul. (Weet: wij waren er iets voor 22u) We herleefden er onze jeugd een beetje, maar helemaal op en tof vonden we hem toch niet. Gelukkig kostten onze VIP-kaartjes dan ook niet zoveel ;)!
Zondag vervolledigden we ons weekend met andere uitstapjes zoals Fort Zeelandia. Dit is toch wel een belangrijk fort in de geschiedenis van Suriname, zo vonden er de decembermoorden plaats. Later gingen we even langs op het presidentieel paleis, het onafhankelijkheidsplein, de palmentuin, maar ook (toch wel een hoogtepunt) het 'I love SU'-bord waar later zeker foto's van terug te vinden zijn!
We eindigden onze uitstapjes met een middagmaal bij Zuz en Zo, wat toch wel ons vast stekkie begint te worden.
Na dit fijne weekend, moet ik toch wel toegeven dat ik snak naar meer uitstapjes!
De foto's zullen ergens in de loop van deze week online komen, maar dit zullen jullie zelf wel merken natuurlijk ;)!
Het is alweer een week geleden, en dat vraagt gewoon om een nieuw berichtje!
Ondertussen ben ik al bijna 1 maand (nog 2dagen te gaan) vertrokken in België. Mijn computer geeft het dubbele aantal graden aan in Paramaribo ten opzichte van Brussel en dan denk ik bij mezelf 'Yes, geen kou'.
Er werd al veel lekkers gegeten, gedronken en gedaan! Zo zijn we al 2x naar de bioscoop gegaan: 'I don't know how she does it' en 'What's your number'. Beide zijn goedgekeurd en ook tevens de eerste keren dat ik kou had. Ze zetten de airco er (min of meer) op Belgische temperatuur, waardoor een gilet echt wel welkom is!
Ook is de eerste volle week stage achter de rug!
We moeten zeker nog wennen aan het cultuurverschil. Zo vinden ze het hier maar raar om vertrouwelijke dossiers aan ons door te geven. Na wat overtuigingskracht is dit wel in orde gekomen!
Onze eerste evaluatie was ook een feit! Al bij al zijn we positief beoordeeld :)!
Van de Vreemdelingendienst hebben we ook onze stempel gekregen dat we tot 9 december in het land mogen blijven ;)! Nog 2 maand, en we zijn weer op weg naar huis!
Dit weekend zijn we door Carmen rondgeleid in Paramaribo. Haar hebben we leren kennen in Apoera. Zij toonde ons de gesloten markt, beetje te vergelijken met de markt in Barcelona. Ook toonde ze ons waar we tickets voor Sean Paul konden kopen! Dit aan 100 SRD voor een VIP-Ticket. Tzou zot zijn het niet te doen e ;)! Verder kwamen we bij een winkeltje waar ik Rode Henna kon kopen voor slechts 5 SRD (ongeveer 1 euro) om mijn haar te kleuren.
Wat zijn de vooruitzichten? Volgend weekend is lekker volgeboekt!
Zaterdag: Dolfijnen gaan spotten, plantages gaan bezoeken, Sean Paul gaan toejuichen.
Zondag: Onafhankelijksplein, presidentieel paleis, Palmentuin en Fort Zeelandia bezoeken.
Het spreekt dan ook voor zich dat ik na volgend weekend weer een hele resem foto's online ga zetten ;)!
Ik zie er zeker naar uit.. jullie ook ;)??
Nu ga ik even genieten van de zon, en waarschijnlijk ook van het zwembad.
Gisteren hebben we kennis gemaakt met het uitgaansleven in Paramaribo.
Naar mijn mening was het niet echt mijn ding, maar volgende keer zoeken we gewoon iets anders op!
Natuurlijk hebben we overdag ook wel andere dingen gedaan, zoals: shoppen. De buit: een t-shirt en een paar schoenen voor in totaal 75 SRD = 16.666 Euro! Nice zeggen we dan! Op naar het volgende paar?
Nu, enkele weetjes:
- Bussen vertrekken hier pas wanneer ze helemaal vol zitten (inclusief de doorgang van de bus).
- Naast honden, hebben we nu ook al een pad en enkele salamanders, en volgens Sharyl ook een grote kakkerlak.
- Het geluid dat ik maak om een kat te lokken, maken ze hier ook, maar dan op blanke meisjes.
- Toeteren gebeurt hier à volonté: voor blanke meisjes, voor wegpiraten, om voorrang te krijgen,..
- Eindelijk heb ik een kat gezien in Paramaribo!
- De psycholoog op onze stage is eindelijk gearriveerd.. waardoor we hopelijk wat meer begeleiding gaan krijgen.
- Binnen een maand zijn mijn ouders present in Suriname!
- De papa is vandaag jarig (51jaar geworden): Gelukkige verjaardag bij deze ;)!
- Mijn haar is toch wel stukken blonder geworden door de zon. (Waar blijft dat oranje?)
- Kizzy is het nog steeds niet gewoon dat ze aan de linkerkant (in plaats van de rechterkant) van de taxi moet instappen omdat het stuur hier aan de rechterkant staat.
Na een goed voetbadje, gearrangeerd door Kizzy, volgt er hieronder een
samenvatting van onze lange, maar daarom niet minder fijne, trip naar
Apoera.
Het bleek een zendingstrip te zijn, waar het geloof werd overgebracht
naar de indianenstam daar, om ze geestelijke en financiële steun te bieden.
Maandag:
Vroeg (om niet te zeggen: heel erg vroeg) opgestaan om om kwart na 7 te
kunnen vertrekken met de bus naar Nickerie. Dit tripje duurde ongeveer 4u. Om
dan over te stappen op een toch wel heel kleine boot voor 60 man. Na wat
problemen zijn we pas na 2u vertrokken richting Apoera, in 2 groepen, want de
boot zat te vol. De boot was voor mezelf een hele belevenis, aangezien ik de
schrik van de mama wat geërfd heb. Maar verbazingwekkend viel dit enorm mee. Om
1u 30 's nachts waren we toegekomen in het stadje (dus langer als 8u gevaren,
zoals geschat werd) om door de relaxheid van de Surinamers om 4u te kunnen gaan
slapen.
Gelukkig had ik op de boot onder de mooie sterrenhemel al wat kunnen
slapen.
Doch was deze boottrip heel vermoeiend, aangezien we slecht voorbereid
waren en bijna geen water of eten hadden.
Kortom, ik was blij aangekomen te zijn ;)!
Dinsdag:
Deze dag werd de planning opgehangen en bleek dat ik de eerste dag al
Corvée had. Dit wil zeggen dat ik samen met een groepje de afwas moest doen,
maar ook vegen, de toilet kuisen, het gras harken etc. Natuurlijk, met mijn
fantastische achtergrond als afwasser thuis, heb ik de hele dag staan afwassen
(wees maar trots papa!). Tijdens het afwassen leerde ik ook de mensen daar
nader kennen. En natuurlijk, naarmate de zendingstrip vorderde, wist ik wel
(bijna) iedereen zijn naam (of iets dat er ongeveer op trok) en achtergrond.
Met trots kan ik zeggen: dit was één van de enige dagen in Apoera dat ik
echt nog heimwee had gehad^^ Ze zagen dat ik het wat moeilijk had, en ik werd
direct opgevangen door een lieve vrouw Carmen. Zij vertelde mij haar ervaringen
als Surinaamse Nederlandse en het pepte me helemaal op!
Woensdag:
De eerste dag dat het programma echt in werking werd gesteld. Dit wil
zeggen: opstaan om 5u30 (nog iets waar ik zo in getraind ben van thuis uit
*sarcasme*). Nu.. dit opstaan is me NOOIT gelukt. Maar ik was altijd stante
pede wel wakker aangezien Stichting De Stem elke ochtend direct na het opstaan
(en tijdens het klaarmaken etc.) de gewoonte heeft om kerkliederen te zingen.
Er werd dus een uur gezongen, gepredikt en gebeden. Een unieke ervaring dacht
ik de eerste dag. De laatste dag dacht ik eerder: hapffff.. ik wil slapen!
Deze dag was er een sessie over moeilijk opvoedbare kinderen. Hier ga ik
zeker niet over uitweiden.. Enkel viel het me op dat tijdens de sessie er snel
werd overgegaan naar de Bijbelse visie hierover. Tijdens de sessies die hierna
nog volgden, was dit steeds het geval.
Eigenlijk is het bij deze sessies ook de bedoeling dat dorpsgenoten hier
naartoe komen, zodat zij meer leren over deze topics.
Later in de namiddag was er terug een sessie, deze keer over HIV en
AIDS. En nóg hierna kwam er een sessie over Marihuana. Al moet ik zeggen dat
hier vré snel over gegaan werd, aangezien de Surinamers er wel een traditie van
maken om te zeggen dat het niet lang gaat duren en er dan uiteindelijk toch 3u
te zitten en we dan ook vroeger moesten stoppen want de honger werd ons teveel.
Nu, we zijn daar natuurlijk niet alleen voor die (soms toch langdradige)
sessie, maar ook voor ontspanning. Zo vonden de gasten van de Stem een klein
strandje terug waar er gezwommen kon worden in de Corantijn-rivier. Dit was de
rivier de we een hele eind hebben moeten afvaren. Zelf ben ik nooit in de
rivier gaan zwemmen, maar pootje baden was zeker een must! Kizzy daarentegen,
kon zichzelf maar niet bedwingen om steeds in het water te spartelen, en
probeerde naar een eilandje iets verder te zwemmen. Wat haar tevens nooit
gelukt is, wegens heel opmerkzame medemensen die haar waarschuwden voor het
gevaar.
Ik werd ook opgenomen in de Commissie om de keukenploegen, de
Corvéeploegen en de beste man/vrouw te beoordelen. (Wat uiteindelijk helemaal
een soep geworden is).
Donderdag:
Deze dag had ik keukendienst, en haalde ik mijn talenten als
keukenprinses eens boven! Pannenkoeken bakken.. voor 60man. Met 1 pan.
Onmogelijk.
Kizzy was donderdags lid van de jury in Preach the Gospel waarbij de
jeugd predikte over vanalle Bijbelse zaken. Zelf was ik niet aanwezig, wegens
het eten klaarmaken, maar het viel me op dat iedereen zo euforisch terugkwam.
Kizzy vond dit daarentegen erg vermoeiend. Alles (inclusief alle sessies)
werden in het Surinaams gesproken, en natuurlijk zijn we het ook niet gewoon om
alles zo Bijbels op te vatten.
Vrijdag:
Sessie over Communicatie. Ook ons eerste gesprek met de directeur die
dag; eindelijk eens.. Zeer motiverende persoon en een leuke man om mee samen te
werken. We zien het zeker zitten J!
Later op de dag een sessie over huiselijk geweld, al was dit voor ons
enkel een beknopte herhaling van onze lessen op school.
Zaterdag:
Die ochtend ging Carmen naar het water, en kwam ze terug met een naar
verhaal. Er bleken piranhas in het water te zitten. Vanaf die dag gingen de
kinderen niet meer zwemmen uit schrik.. Kizzy daarentegen liet zich daar niet
afschrikken ;)! Meer plaats voor haar in de rivier natuurlijk!
Ook een Tingi Fowru gezien! Dit is een vogel (lijkt eigenlijk op een
grote kip) die karkassen en afval etc. opeet. Hij was te vinden in onze
afvalberg^^!
Zondag:
Deze dag kwamen we te weten dat we een dag later zouden vertrekken.
Aangezien we niet onze familie en vrienden ongerust wouden maken, hebben we
onze familie gemaild en facebook gebruikt als communicatiemiddel ;)! Toen deed
ik mijn mailbox open en zag het fameuze aantal mails dat me te wachten stonden
als ik terug zou zijn. Helemaal heppie ervan geworden! Ik kon maar niet
wachten, maar het geduld moest overwinnen!
Het stomme aan deze dag (voor mij) is dat ik verkouden werd.. gebruik
aan slaap zal wel de boosdoener geweest zijn ;)! Nujah, het was snel over! En
tegenover Kizzy haar geval die dag, is een verkoudheid helemaal niet belangrijk
zo blijkt!
Zij had zondagnacht een beet gekregen van één of ander insect, wat laat
op de avond ervoor gezorgd heeft dat haar rechterarm verlamd was.. Dit zorgde
ervoor dat we die avond/nacht in de polikliniek doorbrachten, waar zij een
spuitje kreeg en vele pillen meekreeg. Gelukkig is dat het einde van het
verhaal geworden, aangezien haar kracht en zenuwen de dagen erna zich mooi
herstelden! Wat een geluk J! Zo hebben we dat
ook eens meegemaakt zeggen we dan ;)! De polikliniek was wel een vreemd
verschijnsel.. dokters hadden ze daar niet, slechts één verpleger en
verpleegster die instaan voor het hele dorp (weet: in Apoera woont gemiddeld 30
000 man, check Wikipedia voor meer informatie ;)!).
Maandag:
Hele chille dag.. eigenlijk niets gedaan!
Dinsdag:
Op naar huis! De boot had op zijn Surinaams weer vertraging aangezien
zijn batterij het niet meer deed.. Gelukkig konden we 3u later eindelijk
vertrekken en was de vertraging wel nog leefbaar!
Aan de boottocht heb ik wel een mooie rode kleur overgehouden ;)!
Hopelijk wordt ik snel bruiner.. zodat ik in December mijn bruine kleur even
kan tonen! (Al zal het dan wel onder broeken en truien verstopt zitten).
Nujah, onze geschatte aankomsttijd was 10u s avonds, maar dit is
eigenlijk 3u s nachts geworden eer we in ons bedje lagen.
Echter, voor we gingen slapen was ik zo slim om met mijn teen ergens tegenaan te stoten, wat resulteerde in een mooie wonde waar ik nog ontsmettingsmiddel voor mogt gaan kopen! Dankzij Kizzy is mijn teen weer (bijna) helemaal in orde, maar het wordt zeker opgevolgd!
Ik heb me daar zeker geamuseerd, maar ben toch blij terug eens een bed
te zien ipv een hangmat ;)! Het eten was wel een hele ervaring: zo hebben we
Kwie Kwie gegeten (een soort vis), Bami, Nasi, veeeel kip, Roti, antroewa,
ponpoem, bladkruid,... Het ene al wat lekkerder als het andere ;)
Om in het Tak Taki (aka Surinaams/Sranan Tongo) te eindigen:
Er zijn weer enkele dagen verstreken, dus nog maar eens een berichtje achterlaten!
Vandaag hadden we onze eerste stagedag, wat wel erg goed meeviel! Veel psychologiewerk was het wel nog niet, eerder lezen. Maar da's wel normaal natuurlijk!
Even voor jullie up to date te houden: volgende week maandag vertrekken Kizzy en ik naar Apoera, een indianendorpje ten westen van Suriname. Dit voor een hele week (tot de maandag erna). Wij zijn dus een hele week niet bereikbaar.. maar jullie zijn natuurlijk wel altijd in mijn hoofd aanwezig! De foto's komen hierna zeker online ;)!
Ondertussen hebben we wel al nader kennis gemaakt met het meisje dat op hetzelfde verdiep woont als ons. Zij heet Sharyl (het onthouden is gelukt na zoveel x vragen!) en komt uit Amsterdam. Heel lief meisje =)!
Zoals verwacht is het hier steeds drukkend warm, maar gisterenavond (en ook nu) heeft het eens goed gedrasjt waardoor het hier lekker afkoelt en we wat beter kunnen slapen!
Nu, ik ga het niet lang maken, en er ook niet rondom om draaien! Nog niet veel meer info dan de eerste dagen, aangezien ik nog niet helemaal mijn draai hier gevonden heb (t'is toch aanpassen). Kizzy is wel een uitstekende kokkin ^^! En ook een goede bron van steun en troost (Dankje hiervoor ;)!).
Ik heb hier wel veel heimwee momenten, waar ik mijn tranen wel even laat lopen, wegens het gemis en de grote aanpassingen. Maar daar komen we wel door, ik wil hier wel nog wat genieten natuurlijk^^!
Wij gaan nu lekkere Kizzy-soep eten met lekkere Surinaamse groenten in, dus hier laat ik het bij.
Groetjes mensjes,
ik mis jullie zeker! (Stiekem tel ik wat af naar het weerzien)
