Om half vijf weer eens op na een nacht vol muggenleed... Om vijf uur de taxi in richting bus stop en om zes uur vertrekt de bus naar Dar es Salaam. Goede betonweg, en een chauffeur die het gaspedaal weet staan! We krijgen zelfs zonder bij te betalen een drankje. We maken 1 tussenstop en komen aan in Dar om 15u. Snel taxi in, een kaartje kopen voor de ferry en rond half 5 zitten we erop, op weg naar Stone Town. Onderweg kijken we onze eerste Jean-Claude Vandamme film volledig uit . We overnachten in Bububu in het Via Via cafe, waar we eerst het avondmaal mee nuttigen met vier Vlaamse toeristen. Lekker en veel! Dat deed nog eens deugd. Onze verdere reis op Zanzibar is tot nu toe vlotjes verlopen. We hebben gemerkt dat we niet goed lang op dezelfde plaats kunnen zitten, dus we zijn een paar keer verhuisd, zodat we toch wel wat van het eiland gezien hebben: Stone Town (met spice tour), de noordkust (kendwa en nungwi) en de oostkust (paje). Heel mooie stranden (wit zand! zacht zand!) en prachtig blauw water, wacht de foto's maar af. We amuseren ons wel, komen de hele tijd dezelfde mensen tegen dus da's wel leuk, en we ontspannen en doen een kleurtje op... Mooi einde. Het contrast hier steekt ons wel: de armoedige hutjes versus de mooie resorts... Zondag nemen we de ferry terug naar Dar, en maandagmiddag vertrekt onze eerste vlucht daar. Dinsdagnamiddag moeten we alweer in Brussel zijn, dus voor wie erop zit te wachten thuis: we zijn er bijna! Bedankt voor de reacties en berichtjes op de blog, is leuk om te zien dat jullie meegenieten! Tot binnenkort...
We reden gisteren van Manyara naar de camping bij Tarangire National Park. Geen zwembad dit keer Omdat de Duitse dames nog geen vroege game drive gedaan hebben, besluiten we om de zonsopgang mee te pikken en de dieren wakker te maken. We staan op om kwart voor 5 en ontbijten een half uur later. We merken al snel dat er van een zonsopgang weinig sprake zal zijn, het is bewolkt, maar goed, de dieren zullen er toch wel zijn. Het wordt onze laatste game drive, dus we hopen nog eens wat actie te zien. In het begin is het maar magertjes: olifanten, of course, en gnoes, uiteraard, en veel struisvogels. Wat later ontdekken we wel nog 11 (!) leeuwinnen onder een boom, die afwachtend liggen te kijken naar een kudde zebra's. We eten onze lunch bij een uitkijkpost waar we een mooi zicht hebben op het park en de rivier die er doorheen loopt en waar de dieren gaan drinken. Opletten weer voor hongerige en nogal arrogante apen die het eten gewoon uit onze handen komen pikken... We zien ook onze leeuwinnen nog zitten, en even denken we dat er toch nog iets zal gebeuren: ze komen langzaam op de zebra's afgelopen en gaan in formatie staan... Tot er een grote jeep met toeristen de rust komt verstoren en dwars door de groep gnoes en zebra's rijdt... Achterlijke toeristen... Wanneer we terug richting uitgang van het park rijden, ontdekken we nog een hoop aasgieren die zich tegoed doen aan de restanten van een zebra (eerder door leeuwen opgepeuzeld). Lelijke beesten!! En stinken!!! Gelukkig hebben we ook mooie vogels gezien en gehoord op al onze safari's. Ze laten zich moeilijk fotograferen dus we bekijken ze af en toe eens goed in het boek van onze gids. Voor de kenners: we zagen onder meer de blackheaded heron, de kori bustard, de sacred isis, maraboes maakten de camping op Manyara onveilig, de red beaked hornbill, superb starling en nog veel meer. Veel kleur en mooie geluidjes! In de namiddag rijden we naar Arusha terug, waar we onze laatste nacht daar zullen doorbrengen bij crazy Gemma. Jammer genoeg wisten we toen nog niet hoe crazy ze precies was... Ter herinnering: zij was degene die onze safari heeft georganiseerd, de Britse die getrouwd is met een Maasai. We komen er aan en worden ontvangen in het huis. Gemma is er niet, ze is werken, en er is amper iemand die wat Engels spreekt. De Duitse dames hadden ook een bed geregeld daar. Dan krijgen we onze kamers te zien, en de badkamer... Niet te geloven dat iemand zo wil leven (want het is niet dat ze geen andere keus hebben, zoals in onze eerste homestay). Vies, vuil, de badkamer had alles maar was klaar voor een Cillit Bang commercial. Een laag viezigheid van een paar centimeter, kakkerlakken, kamers stikvol muggen... De Duitsers vertrekken, wij denken: komop, even doorbijten, om 5 uur morgenvroeg moeten we alweer vertrekken voor de bus naar Dar es Salaam, dus dit kan er nog wel even bij... We mogen internet gebruiken, wat we ook doen om onze blog bij te werken want verder kunnen we er niks doen, en we krijgen dinner... Voor 5 dollar verwachten we niet meteen een feestmaal, maar dit gaat toch wel erg ver: een bord bonen in saus. That's it... We kijken al uit naar onze boterhammen met Nutella die we gepland hebben voor op de bus morgen! En ook naar Zanzibar, want nu willen we wel graag een klein beetje luxe...
Na het spannende verslag van Leen, is dat van mij misschien een anticlimax, maar ik zal mijn best doen! Vandaag staat Lake Manyara op het programma. De nacht was rustiger, maar met 3 personen in een vrij krappe tent en matjes die dringend aan vervanging toe zijn, was het toch niet zo fantastisch.
Een hele bende bavianen begroet ons als we het park binnen rijden. Hele families met een hoop kleintjes, sommigen zijn zelfs nog kaal. Nele is helemaal verkocht.... In de bossen spotten we al snel een olifantenfamilie met 2 kleintjes. En er volgen nog heel veel olifanten, blue monkeys, vervet monkeys, zebra's, giraffen, gnoes, een jakhals, flamingo's,... We bezoeken de 'hippopool' met een massa nijlpaarden die te lui zijn om uit het water te komen... De beesten zijn heel gevaarlijk en ook heel snel, maar dat hebben we nog niet ondervonden. Tot nu toe zagen we enkel ruggen, neusgaten en flapperende oortjes. Totdat een alerte Leen in de verte twee hippo's uit het water ziet komen. We springen in de jeep en proberen hen te achtervolgen. We kunnen redelijk dichtbij geraken en het is heel indrukwekkend om de beesten volledig te zien. Onze chauffeur rijdt echter (te) snel weer verder. Gelukkig stond ik nog recht in de jeep in de hoop een glimp van hen op te vangen... Ik zie de twee dieren achter de auto aan hollen! Nu stopt de chauffeur wel en we kunnen het bevestigen: nijlpaarden zijn echt in staat om een stevig spurtje in te zetten! Ongelooflijk!
Iets verder in het park zien we vier leeuwinnen liggen in het gras, klaar om te jagen. Er loopt een bende wrattenzwijnen (onze dikke vrienden) voorbij, maar blijkbaar zit daar niet genoeg vlees aan.. We wachten een tijdje in de hoop dat er een zebra voorbij komt, maar we hebben geen geluk. Het wordt warmer en de leeuwinnen worden lui. Lake Manyara zit erop, we keren terug naar het tentenkamp om de kok op te pikken en vertrekken richting Tarangire.
Het was een nacht die je normaal alleen in films ziet...
Rond een uur of 9 kruipen we in onze tenten (meer dan slapen kunnen we hier toch niet doen, het is erg koud bovenop de krater). Lien en Nele slapen samen in een tent, ik slaap alleen, de 2 Duitse meisjes slapen samen, de gids en kok hebben een tent en de chauffeur slaapt in de jeep.
In slaap vallen is niet echt gemakkelijk, het is koud en we weten dat er twee olifanten in de buurt zijn. Er waren nog veel andere dieren te horen zoals zebra's, een hyena, en wie weet wat nog allemaal...
Rond een uur of 2 's nachts krijsen de 2 Duitse meisjes de hele camping wakker, het gegil ging door merg en been, zelfs door Lien haar oorstoppen heen. De meisjes roepen Manuel, onze gids, en hij vraagt of alles goed is. Natuurlijk niet! Hij komt uit zijn tent en ziet een wrattenzwijn wegspurten met een rugzak van de meisjes. Hij zet de tegenaanval in en kan de rugzak afnemen. Wij horen het hele gebeuren, want onze tenten staan maar een meter uit elkaar. Ik hoor het dier (toen nog niet wetende wat het was) brullend langs mijn tent afkomen. Even beschrijven: schreeuwende meisjes, een brullend dier (ik dacht een leeuw), geroep van de gids, ik die Nele en Lien roep voor hulp, Nele die 2 minuten nodig heeft om haar schoenen aan te doen (zo leek het) en ik die bijna flauw viel. Nog nooit zoveel schrik gehad! Als we uit onze tent komen zien we dat de hele zijkant van de tent van de meisjes is opengescheurd. De gids is ondertussen met hen naar de jeep verhuisd, hij blijft daar samen met hen slapen en laat ons in de steek. Wij moeten van de stress naar het toilet en maken een tocht door het donker, tididididiiiii, en slapen daarna met 3 in een tent. Van slapen is er niet veel meer gekomen. We hebben toch wel wat vragen bij de veiligheid van deze slaapplaats. Er waren trouwens ook rangers die ons moesten beschermen, maar die gewoon lagen te slapen op het moment dat we ze nodig hadden.
Moe maar opgelucht dat we nog leven, gaan we de volgende morgen naar Oldupai. Dit is een krater waar ze belangrijke archeologische vondsten hebben gedaan. We zijn in de krater afgedaald naar de plaats waar ze menselijke en dierlijke fossielen gevonden hebben, en we hebben enkele archeologen aan het werk gezien.
Na Oldupai rijden we naar de volgende kampplaats bij Lake Manyara. We hebben zelfs een zwembad waar we dan ook onmiddellijk gebruik van maken. Het uur van slapengaan wordt hier iets later; van een vorige verschrikkelijke en koude nacht, gaan we nu naar een nacht vol muggen, zweet en rust...
Crazy Gemma (de ietwat gekke Britse safariverantwoordelijke), komt ons ophalen aan het hotel. Eerst regelen we nog de verzekering en betaling. We hebben ieder een miljoen shilling afgehaald (onze portefeuille gaat niet meer dicht). Gemma sluit zelfs de gordijnen van de kamer waarin we de betaling regelen, om pottenkijkers te vermijden. We vertrekken voor een rit van 3 uur met een jeep naar Ngorongoro. We hebben een kok, een chauffeur en een Maasai gids mee. Ngorongoro is een vulkanische krater, waarin veel dieren leven. Aan de ingang van het park beslist Nele nog een snicker te eten. Als deze half op is, komt er een baviaan aanrennen en gaat achter Nele aan. Nele schreeuwt maar weer eens en gooit de snicker naar Lien en mij, in de veronderstellingen dat wij deze zouden opvangen. Maar de baviaan is sneller en gaat er met het lekkers van door, en Nele, die had beter moeten weten na de bavianenaanval van dag 3. We verblijven in het park in een tentenkamp op de rand van de krater. In het park wil zeggen: tussen de wilde dieren, zonder omheining. We zien de klassiekers opnieuw: zebra's, gnoes, struisvogels, wrattenzwijnen, buffels,... en ja ook iets nieuw: een cheeta! Wel gespot met een verrekijker, maar toch, gezien is gezien... Terug in het tentenkamp gaan we aan tafel. Daar blijven we al niet lang zitten, want 2 gigantische olifanten komen aan het waterreservoir drinken. We staan op amper 3 meter van de olifanten, echt geweldig mooi om te zien. De zebra's grazen terwijl tussen onze tenten... We gaan vroeg slapen, want het is hier op deze hoogte heel erg koud. Dag 1 van deze 4-daagse safari is al geslaagd!
Op het lijstje vandaag: uitslapen, ontbijten, geld afhalen, en organiseren.
Het eerste lukt tot Simon, de hoteleigenaar, op de deur komt kloppen. Het was dan ook al 8.15u... We reageren niet, maar staan dan toch maar op. Blijkt dat hij ons geld wou. Hebben we nog niet, dus de Simon zal nog even geduld moeten oefenen. We gaan op zoek naar een ATM die werkt, maar die vinden we niet! We wisselen wel onze dollars om zodat we op zijn minst kunnen gaan ontbijten. We stappen een zaak binnen, en we mogen meteen aanschuiven bij een Vlaams koppel dat ook op safari vertrekt. We wisselen wat weetjes en tips uit, en hun gids helpt ons aan een volgens hem betrouwbare safari-organisatrice, een Britse die met een Maasai getrouwd is en hier een aantal vrijwilligersprojecten heeft lopen. Toevallig kennen we haar naam van een paar Britse jongeren die bij ons op de bus naar Arusha zaten en bij haar vrijwilligerswerk gaan doen. We besluiten haar te bellen, en ze komt naar de zaak waar we zitten. We leggen uit wat we willen, zij zegt wat ze kan aanbieden en zal ons later opnieuw ontmoeten, zodat we ook met de Duitse meisjes kunnen overleggen. Zo, dat gaat vlot :).
Daarna verkennen we Arusha een beetje (niiks bijzonders) en vinden na lang zoeken het kantoor van Dar Express, waar we de bus naar Dar es Salaam vastleggen voor vrijdag 24 juli. We werken onze blog wat bij en eten iets, en dan terug naar het ViaVia cafe, waar we de meisjes zien, en de drie Britten (eentje was heel blij dat we zijn camera nog op de bus hadden zien liggen, maar of hij die nog terug ziet weten we niet), en drie Vlaamse studenten. We leggen 4 dagen safari vast, die morgenvroeg al beginnen, en eten met live muziek. Dan terug naar het hotel, en wie slaapt er in de kamers tegenover ons? De drie studenten. Leen en Lien socializen nog wat (ze zijn jaloers op onze foto's want hebben zelf niet zo heel veel dieren gezien) en dan weer bed in...
We staan om 6u op en ontbijten om half 7. Echt een goed ontbijtbuffet, met alles wat we lekker vinden. Heerlijk, net voor we een lange busrit moeten aanvangen! Best jammer dus dat Lien en Nele de lekkere dingen aan zich voorbij moeten laten gaan wegens, jawel, stomach problems... Toast en confituur dan maar. Sal en Suzy houden ons gezelschap en wuiven ons uit. Om 8u stappen we op de bus, en om 15u komen we aan in Arusha. Wat een rit... Slechte wegen! Als je het al een weg kan noemen... Wij zijn wat gewoon intussen, maar de toeristen die recht van het vliegtuig komen, trekken hun ogen open. Maar: we hebben wel een glimp opgevangen van de Kilimanjaro! En op Mount Meru natuurlijk, die boven Arusha uit torent. Bij aankomst in Arusha worden we overdonderd door safari-touroperators die ons allemaal een gratis rit aanbieden in ruil voor informatie (lees: een safari aansmeren). Amos had ons gezegd dat de bus ons bij ons hotel zou afzetten, en dus kunnen we gelukkig blijven zitten. Onder ons hotel is ook zo'n bookingskantoor, en ook hun 'mannetjes' volgen ons tot aan de deur van de kamer! Die doen we dan maar snel dicht! We brengen onze laundry binnen en gaan op zoek naar het ViaVia cafe om wat lotgenoten te vinden. Ook onderweg worden we de hele tijd (en ik overdrijf niet: zelfs als we al lang binnen zitten in het cafe staat er nog zo'n kerel buiten te wachten) aangeklampt en aangesproken door de safarimannen. Niet te doen... Het ViaViacafe is aangenaam en we komen er tot rust. Twee Duitse vrouwen komen al dadelijk op ons af om te kijken of we niet samen een safari kunnen regelen. We besluiten de volgende dag opnieuw af te spreken, want nu is het voor ons a little too much. Een groep breakdancers is aan het oefenen op een podium buiten, er zitten Vlaamse toeristen, het eten is eens wat anders dan kip en rijst, dus we keren tevreden naar het hotel terug, in een taxi die door de baas van het cafe is geregeld (de rest vertrouwen we niet echt :)).
We staan vroeg op voor een game drive, in de hoop wat jacht-actie te zien. Om half zeven zitten we in ons busje. We zien olifanten en leeuwen, maar geen actie, helaas! We ontbijten terug in het kamp met pannenkoeken (hmmmm!) en pakken in om te vertrekken naar de laatste halte van deel 1: Nairobi. We nemen afscheid op dezelfde plek waar we begonnen zijn, nl. in hotel Boulevard. Na de evaluatie en een groepsfoto nemen we afscheid van de chauffeurs en de kok. We genieten nog eens van een goeie douche (was lang geleden, we kunnen een onderhoud gebruiken!) en gaan met zijn allen nog een laatste keer samen eten. In een typisch Afrikaans restaurant natuurlijk, dus: met de handen! De dag nadien wel weer stomach problems natuurlijk, maar dat hoort er inmiddels gewoon bij.
Daarna nemen we afscheid van de gidsen en de rest van de groep, want vanaf morgen gaat ieder zijn eigen weg. Geen tranen, maar het doet wel een beetje gek te bedenken dat we vanaf nu nog maar met z'n drietjes zijn! Maar we kijken uit naar een volgend Great Adventure ;).
Nele haar dag is perfect begonnen: ze is niet meer ziek en aangenaam verrast door Sal die zijn conversatie braaf vanbuiten geleerd heeft. Amos kwam niet verder dan "Alles goed?"
We maken ons klaar voor een ganse dag Maasai Mara. Opnieuw veel kuddes gezien, 'migration', de dieren komen van Serengeti (Tanzania) naar Kenia op zoek naar water. We bezoeken de Mara river met een gewapende ranger die ons nijlpaarden en krokodillen toont. Indrukwekkend!
We bezoeken een Maasai stam (20 dollar om het dorp te mogen zien) en ze verwelkomen ons met dans en zang. Onze 3 mannen worden vriendelijk verzocht om met hen mee te springen. Zo hoog mogelijk. De meisjes mogen het gelukkig bij gehuppel houden (Leen en Nele verschijnen nog op Youtube ;-) ). We bezoeken een woning, heel arm en klein. Nog primitiever dan bij ons homestay-gezin. 1 slaapruimte voor de ouders en een hokje voor een 9-tal kinderen... Ze drinken enkel melk en koeienbloed. En eten enkel koeienvlees. De mannen hebben alles voor het zeggen, vrouwen worden geslagen als ze niet gehoorzamen. Bovendien worden zowel de jongens als de meisjes besneden. Het lijkt ons onmogelijk om hier te wonen, maar we zijn weer een ervaring rijker!
's Avonds discussieren we nog over de levenswijze van de Maasai en kijken we naar de prachtige sterrenhemel bij het kampvuur. Ilja voert een experiment uit met zijn telelens: hij maakt elke 30 seconden automatisch een foto van de sterren om een totaalbeeld te krijgen van hoe de sterrenhemel eruitziet. We begrijpen er zelf niet veel van, maar wachten op het resultaat...
Om half 8 vertrekken we met de busjes richting Maasai Mara. Ons busje met enige vertraging, Stefano had nog een 'italiaanse' espresso nodig
We rijden 6u met 100 km (!) omweg voor benzine en komen aan in Kenia permanent camp op de grens van Maasai Mara national park. Onze trouwe kok van dienst maakt een lekkere lunch en we hebben een paar uur vrije tijd. We gaan met de groep op pad, want Amos heeft ons verteld dat er op 5 min. wandelen een zwembad is in een 5-sterrenresort. De inkomhal is veelbelovend: hoge plafonds en marmeren vloer. Grote tuin, met hutjes en aapjes. We komen enthousiast aan bij het zwembad... waarvan het water grasgroen blijkt te zijn!! We konden er toch niet aan weerstaan en hebben het heelhuids overleefd!
Om 16u vertrekken we voor een 'evening game drive' in het park. We zien al heel veel dieren op 3u tijd: zebra's, gnoes, giraffen, olifanten met kleintjes, Kai Mook is er niks tegen ;-), 2 mannetjesleeuwen die graag poseren voor de camera. Onze chauffeur, James, zoekt met het busje de perfecte plaats voor de perfecte zonsondergangfoto: met een boom, berg en zon...
Elke dag wordt er wel iemand ziek in de groep, vandaag jammergenoeg Nele. Leen en Lien leren Sal en Amos Nederlands zodat ze Nele kunnen verrassen de volgende morgen: "Dag Nele, alles goed, heb je goed geslapen, fijne dag nog!" Amos geraakt niet verder als 'Liefde' en 'Mooi' (ja, we weten het, we zijn ook lief en mooi ;-) )
. We overnachten in Bububu in het Via Via cafe, waar we eerst het avondmaal mee nuttigen met vier Vlaamse toeristen. Lekker en veel! Dat deed nog eens deugd.
