Haike is moe van al dat naar school gaan ... het vraagt toch veel van zo een klein drebbelke dus had Kirsten gisteren aangeboden om Haike deze middag mee van school te nemen als ze Victoria ging halen. Mama vroeg aan Haike of ze dat zag zitten en of ze dat zag zitten ... ze heeft er niet meer over gezwegen.'s Middags heeft ze flink gegeten en toen mocht ze in Victoria haar bed slapen. Nog voor Kirsten goed en wel terug onder was, was Haike al in dromenland en om 15u heeft Kirsten ze moeten wakker maken om Katarina en mij te komen halen. 't Was echt zalig deze avond: Haike super vrolijk dus mama en papa ook meteen supervrolijk want van huilekindjes die moe zijn worden mama en papa ook niet altijd even vrolijk ;-) Dus Kirsten, een dikke merci en je weet als wij ooit kunnen helpen, je kent ons nummer !!!
Mijn tweede tand wil er maar niet uit ... de grote-mensen tand duwt en duwt en duwt en mijn tandje is een echte wiebeltand eerste klas maar uitvallen doet hij niet. Mama heeft al geopperd dat ik er eens aan moet trekken of om de oude truk met het touw en de deur uit te voeren maar mijn tandje is heilig en iedereen moet er af blijven. Af en toe bloedt het en hoewel maama zich afvraagt hoe die tand nog vast kan zitten zit hij nog steeds op zijn plaats. 't Is te zeggen doordat er al een tandje weg is, heeft deze tand vrij spel en is hij schoon opgeschoven naar het midden zodat het niet uit ziet op het moment. Gelukkig is het iets tijdelijk en moeten er nog geen grove middelen ingezet worden om de tandjes op hun plaats te zetten ;-)
Het zwemmen ging vandaag superformitastisch! Ik doe het echt goed alleen moet ik nog wat meer zelfvertrouwen krijgen maar ik kom vlot vooruit, ik blijf mooi boven water en ik heb er plezier in en dat laatste is natuurlijk het belangrijkste. Mama zag het vandaag niet zitten om mee het water in te gaan met Haike dus hebben ze mij vanop de tribune bewonderd. Af en toe worden wondere middeltjes ingezet om kleine wonderkindjes stil te houden dus heeft mama geïnvesteerd in een zakje zout chips. Haike kloeg niet, integendeel, ze smikkelde à volonté en na de Fristi wou ze ook nog de cola van mama. Mama keek eens bedenkelijk maar toen Haike overtuigd zei: Mama Haike lust die wel liet mama ze toch een slokje proeven.
Na het zwemmen kwam meterke Riet nog eens langs! Haike eiste haar meter meteen op om te gaan kleuren maar dat was buiten mama gerekend die ook eens graag wou kletsen met Riet ... enfin tussen het aandacht geven, het meekleuren en meespelen hebben mama en Riet met veel moeite toch hun verhaal kunnen doen!
Mama mag vandaag gaan teambuilden in Antwerpen dus is papa Peter pan onze toegewijde oppas. Thuis zitten is niets voor daddy cool dus snorde hij onze abonnementen op en trokken we richting Kerkrade voor een paar uurtjes Gaia-park. Zalig al die aapjes - we geraken maar niet uitgepraat over baby-aap en mama-aap en papa-aap en de giraffen en de neushoorns. Als het aan ons ligt mag mama wel meer gaan teambuilden!
Ik ben in de ban van letters - ik wil absoluut kunnen lezen en het frustreert me enorm dat ik overal letters zie maar deze niet de baas kan ... maar ik heb opeens een sprongetje gemaakt. Opeens maak ik van letters woordjes en als ik met mama en papa in de auto zit, probeer ik de dingen te lezen die op mijn weg passeren. Dat levert toffe dingen op zoals het 'stop'bord of de spar-winkel maar soms ben ik ook heel de kluts kwijt. Waarom moeten de cafés, brasserieën en toestanden ook zo moeilijke namen hebben - dat is gewoon niet kindvriendelijk. In het begin wisten mama en papa niet of ze aan mijn interesse in lezen tegemoet moesten komen ... eigenlijk moet ik nog een jaartje wachten maar ik vroeg er zo vaak achter en begon zelf letters te lezen en woordjes te vormen dat mama en papa besloten hebben mee te gaan in mijn enthousiasme. Ik vond dat het stilaan tijd werd voor een zelf-leesboekje en sinds vandaag ben ik de trotse eigenares van het boekje 'lol op op de boot' - een boekje voor beginnende lezertjes!
Voila na 2 jaar in ons huisje te wonen is ze er eindelijk: de enige echte glazen deur tussen living en hal. Het vastleggen voor een afspraak voor de plaatsing liep niet van een leien dakje maar vorige week liet de glazenman weten dat de deur vandaag geplaatst kon worden. One small problem: 's woensdags volg ik zwemles maar omdat mama wel echt graag die glazen deur geplaatst wou hebben, werd tante Kiki opgetrommeld. Voor de niet ingewijden: tante Kiki is eigenlijk Kirsten, de mama van Katarina en Victoria, onze vriendinnetjes maar omdat we de nichtjes van Katarina en Victoria tante Kiki horen zeggen tegen Kirsten noemen wij ze nu ook tante Kiki. En Kirsten die vind het allemaal goed.
Toen ik terug kwam van de zwemles stond ze daar: onze glazen deur en zo geraakt het huis stap voor stap in orde. De gordijnen zijn besteld, die komen begin volgend jaar en de offertes van de klinkers zijn binnen maar mama en papa moeten zich er nog eens aan zetten en tot bestellen overgaan.
Mijn zwemles is heel goed verlopen, al zeg ik het zelf en mijn mama kan dat alleen maar bevestigen want Kirsten heeft mama goed gebriefd. Ik spring zonder bandjes en zonder blokjes van een klein wipplankje het water in en ik begin meteen te zwemmen zonder dat de juf mij een handje helpt. Natuurlijk doen mijn vriendjes het ook goed. Een paar weken geleden liep het wel wat anders: de armslag was goed volgens de juf, de beenslag was goed volgens de juf maar mijn zelfvetrouwen lag op de bodem van het zwembad dus begon ik vrij snel te wenen. Na 2 weken had mama het wel gehad en wou ze mijn zelfvertrouwen terug naar het wateroppervlak brengen dus haalde ze de niet opvoedkundige truk boven en beloofde ze me een zakje chips als ik een keertje niet zou wenen tijdens de zwemles en sindsdien loopt alles gesmeerd.
Ik heb een groot geheim ... een heel groot geheim ... alleen de juf, mama, papa en Haike weten het en voor de rest mag niemand het weten. Het heeft met een verjaardag te maken ... allé op 1 dagje na want eigenlijk heeft het meer met 17 november te maken dan met 16 november maar meer wil ik er niet over kwijt. Mama vroeg of ze het aan vake en moeke mocht vertellen maar nee, mondje dicht heb ik gezegd. Ze hadden maar bij mij moeten blijven want ik mis ze ... als ze terug zijn van Turkije mogen ze het weten. Voila ik hoop dat ik vake en moeke nieuwsgierig genoeg gemaakt heb want meer ga ik vandaag niet schrijven
Blijkbaar hebben we nog niet voldoende pech gehad ... toen we 's morgens opstonden had Haike koorts maar het ergste was dat ze de hele tijd van hoofd- en nekpijn kloeg. Mama belde naar het werk dat ze andere prioriteiten had, bracht mij naar school en reed toen door naar spoed want die nekpijn verontruste haar. Ze werd heel goed geholpen door een 'arts in opleiding' en een 'assistent pediater' die supervriendelijk waren en mama ervan overtuigde dat er geen hersenvliesontsteking in het spel zat. Mama content en Haike content dat ze aan de school ontsnapt was want dat is voor de moment 'the place to avoid' voor haar.
De nacht was kort, mama en papa zijn regelmatig eens opgestaan om de kelder te inspecteren maar de bloempot bleef gelukkig goed op zijn plaats zitten. Riet werd opgetrommeld om Haike te entertainen, John stond al bijtijds aan de deur om te vragen of hij nog kon helpen en mama, papa, John en ik kropen weer de kelder in om het laatste water eruit te krijgen. Per chance ging het goed vooruit zodat tegen de middag de kelder zo goed als droog was. Mama was niet te houden dus nam ze ook nog emmer en dweil om de rest van het huis te poetsen want het was niet om aan te zien en papa en ik werden ingezet om mama haar vorige auto te stofzuigen ... iets wat mama haat en dat was er wel aan te zien. Jaja, jullie lezen het goed ... mama heeft sinds woensdag een nieuwe auto ... haar droomauto al heeft ze er dit weekend nog niet veel aan gehad. Gezien de pechdagen werd beslist om het weekend met een vrolijke noot af te sluiten dus zijn we maar uit gaan eten.
Mama heeft klachten gekregen ... veel klachten dat ik de blog niet genoeg up-to-date hou. We zijn intussen een jaar verder en het is natuurlijk jammer dat die kleine leuke verhaaltjes nergens genoteerd worden dus ga ik nog eens een poging doen via mij beroemde ghostwriter 'mama' ! Het erge is wel dat ik terug start met een pechdag. Mama en papa hadden het geweldige idee om de boot te nemen in Maastricht en zo de Sint tegemoet te varen. Alles was geregeld: papa had kaartjes besteld, mama had het betaald alleen ... de regen bleef met bakken uit de hemel vallen. Er werd getwijfeld, overlegd, naar buiten gekeken, getwijfeld, overlegd totdat papa de knoop doorhakte en er wijselijk besloten werd om thuis te blijven. Per chance hadden papa en mama nog niets tegen mij gezegd dus kon ik ook niet teleurgesteld.
Omwille van de regen wierp papa eens gauw een blik in de kelder ... alles gelukkig onder controle: geen water tenzij de 48 flessen spa omdat mijn papa nu eenmaal denkt dat hij dat alleen per 48 kan kopen ;-) Toen papa gerust was, schoven we onze voetjes onder de tafel voor een croissant en Haike at haar wekelijkse 'sandsjoen' (sandwich). Na het ontbijt wou papa wat papie naar onder brengen maar hola pola de kelder was op een mum van tijd ondergelopen. In eerste instantie wouden mama en papa nog lijk gekken dat met emmers uitscheppen maar al snel bleek dit geen zin te hebben. Dan maar bellen naar Johan die nog onze pomp had maar Johan gaf niet thuis dus is papa in volle vaart een pomp gaan halen terwijl mama mij naar het knutselatelier bracht. Mama en papa konden niet geloven dat het water zo snel binnenkwam.
Die 2 oudjes van mij speelden inspector Morse en vonden al gauw de boosdoener: een gebroken wachtbuis bracht water van buiten naar binnen met een serieus straaltjes. De hulplijn in Turkije (alias vake) werd ingezet ... vake gaf wel ideeën maar mama besloot toch ook de architect eens te bellen. Terwijl mama Haike en mij naar het feestje van Katarina bracht deden de architect en papa hoogstaand werk - de buis vol spuiten met vanal - en wee of wee er kwam nauwelijks water binnen. Haike en ik amuseerden ons terwijl de generatie ouder volop de kelder watervrij maakte. Toen we terug thuis waren was alles zo goed als droog .... papa zei dat het genoeg geweest was ... gooide zijn voeten weer onder tafel en dat had hij net niet moeten doen ... want na het eten weer hetzelfde scenario als 's morgens alleen stond het water nu een pak hoger.
Mama werd tureluut, zag het niet meer zitten en het huilen stond haar nader dan het lachen ... vake wou per telefoon een hart onder de riem steken maar mama moest eerst de boel terug onder controle hebben - tja ze is nu eenmaal tot ergernis van daddy cool een controlefreak ;-) Een andere buis was nu de oorzaak ... een bloempot erin, wat silicoon errond en gat dicht maar intussen ook veel, veel, heel veel water. Papa zag het ook even niet meer zitten maar besloot toen de buren te bellen voor een 2e pomp en John kwam direct aanzetten met2 pompen en ging nog bij een kameraad in pijama langs om daar ook een pomp op te trommelen. Ze werden alle 4 in gang gezet en het water begon weg te lopen. Ik wou natuurlijk meehelpen dus deed ik mijn koeielaarsjes aan en mocht ik lijk een grote juffrouw meehelpen.
Ik ben min of meer op tijd mijn bed in gegaan maar John, papa en mama hebben tot 1u het water verjaagd. Mama en papa waren best blij met de extra hulp!
Hij staat: de kerstboom. De Sint is nog maar net terug naar Spanje en mama heeft wat groen (weliswaar namaakgroen) in huis neergeplant. Ik mocht helpen en heb de boom mee helpen opbouwen en ballen erin gehangen. Eentje is weliswaar gesneuveld - ik was er helemaal van beduusd maar mama vond het niet erg. Scherven brengen geluk en met een stofzuiger is dat zo van de baan. Haike was anders ook perplex toen ze opstond van haar middagdut. Ze zag de boom - riep 'AAAAAAAAA' en sprong op mama haar arm. Mama houdt nu boomgewenningssessies met Haike en op de arm durft ze nu al in de buurt te komen. Hopelijk blijft ze niet de hele tijd op mama haar arm kruipen want dat vindt mama toch wel wat lastig.
