Speciaal voor je verjaardag vandaag hebben we deze blog opgestart. We missen je nog steeds, ook al is het bijna 8 jaar geleden dat je ons verliet. De pijn en het verdriet slijt maar verdwijnt nooit. Elke dag denken we aan je , ook je zusjes Maïka en Shakira. Onze tijd samen was kort, veel te kort, maar toch hebben we samen veel meegemaakt.Je hebt gevochten om bij ons te blijven maar het heeft niet mogen zijn. Mama, papa en misschien ook je zusjes zullen je hier graag komen vertellen hoe vaak we nog aan je denken en hoe je nog steeds in ons gezinnetje voortleeft. Dikke kus van ons viertjes XXXXX
Beste bloggers, Even wat uitleg over ons lieve dochtertje Phaedra. Phaedra is gestopt met groeien in de baarmoeder toen ik zes maanden zwanger was, er was namelijk geen vruchtwater meer in de baarmoeder. Enkele test hebben niks uitgewezen wat er met het vruchtwater gebeurd is. Het enige zekere was dat ze zeker niet langs de normale weg geboren kon worden en het dus een keizersnede moest gaan worden. Alles werd nauwlettend in het oog gehouden want zo lang ze nog in de baarmoeder bleef, groeiden de organen verder. Op 22 maart 2001 werd dan beslist dat ik opgenomen moest worden om te rusten en ook om te kijken hoe de organen zich dag per dag ontwikkelden . Er werd beslist om dinsdag 27 maart een keizersnede uit te voeren op 36 weken zwangerschap, dan zouden de longen volgroeid zijn om zelfstandig te kunnen ademen. Maar onze kleine meid besliste er anders over en is met een spoedkeizersnede ter wereld gekomen op zaterdag 24 maart 2001 om 6.45 uur. Ze had een gewicht van 1,200 kg en mat 39cm. Een klein schattig mensje die amper enkele uurtjes bij mij mocht blijven tot de papa er was met zus om dan een lange rit naar Gent te doorstaan voor verdere onderzoeken.Een verblijf van 10 dagen in afdeling D1 in Gent leverde enkel de resultaten op dat ze een gewoon klein meisje was en niks mankeerde, ze zou wel groeien en in enkele jaren de achterstand bij leeftijdgenootjes op halen. Dus mocht ze na die tien dagen weer naar het ziekenhuis te Ieper komen om rustig aan te sterken in de couveuse. Dat gebeurde in 7 weken tijd en op 13 mei 2001 mocht ze met een gewicht van 2,360 kg het ziekenhuis verlaten en samen met mama, papa en zus naar huis gaan. Ons geluk kon niet op , eindelijk samen als gezinnetje. Die drie weken thuis waren de gelukkigste ooit want op 3 juni 2001 sloeg het noodlot toe. Phaedra lag levensloos in de babysit. Gelukkig had papa het in de gaten en riep me om te komen kijken. We hebben direct de 100 gebeld en zijn met reanimatie begonnen. De 100 bleef uiteindelijk 12 minuten weg en daar heeft ze zuurstoftekort aan overgehouden. Ze werd overgebracht naar het ziekenhuis te Roeselare en later op de avond terug naar het UZ Gent. Waar ze direct een drainage uitgevoerd hebben om de druk op de hersenen te verminderen. Na allerlei onderzoeken wisten we dat ze zich moet verslikt hebben en er zo vocht in haar longen gekomen is waardoor ze gestikt is. Na enkele weken aan de beademing werd geprobeerd of ze zelfstandig kon ademen maar dat lukte niet. Dus werden verdere onderzoeken gedaan die uitwezen dat er door het zuurstoftekort maar voor de helft meer hersenactiviteit was en dat ons meisje, als ze zou kunnen zonder de machines leven een zwaar gehandicapt kindje ging zijn. Op zondag 6 juli 2001 hebben de dokters de beademingmachine losgekoppeld en na een week vechten voor haar veel te jonge leventje heeft ze uiteindelijk de strijd verloren op Zaterdag 14 juli om 17.00u. We missen haar nog steeds verschrikkelijken ze blijft voor altijd in ons hartje Je mama
