Oh, lieve mensen, het begon met die enkele pijnscheuten in haar vingers, die het zover brachten dat haar vingers zelfs niet plooibaar meer waren op bepaalde momenten...Een doktersbezoekje bracht enige opheldering, ontsteking van de pezen die een zalfje en rust nodig hadden.
Haar vriendin, de reddende engel, hoorde haar verhaal en vond het toch wel heel erg zorgwekkend....zowel voor de reumatische klachten als ook voor de vochtophopingen in de benen, ze vond dat ze het heft in eigen handen moest nemen....aangezien dat de vriendin zelf nog vrij vrolijk met haar eigen handen, vingertjes en benen in de lucht kon zwieren...Zo gaf ze de juiste kousen cadeau.
Steunkousen, in een mooi beige, glanzend modelletje, tot aan de kniedragend, werden met een spoedbestelling tot de dame met klachten toe geleverd........
Total surprise, dat zo een fijne vriendin, haar die fantastische zorg voor de benen aanreikte....en ja, dit gewoon onvoorwaardelijk, en met alle liefde.
Aangezien de steunkousen niet het werk alleen konden doen, mocht er volgens de vriendin toch ook een extra vibratie aangereikt worden...een vibratie waar heel het lichaam, in al de cellen, een flinke boost van konden krijgen... De Handy Massage werd in het leven geroepen voor de dame met haar ongemakken..
Handy Massage: powerful, quiet, compact voor in de handtas, wordt aangedreven door een batterij waar je U tegen kunt zeggen, ja eentje met een UM3 AA SIZE.
Haar nieuwe vriendje had een manteltje met een fleurige rozekleur, dat je al gauw het gevoel gaf van erg Kinky te zijn. Aangezien zij dit cadeau als een zeer verrijkend instrument aanschouwde en haar vriendin haar enthousiasme niet kon ontzeggen, was het voor haar ook vanzelfsprekend om de ervaring met de Handy Massage van een message te voorzien.
Op het moment dat haar eigen vertrouwde fantasie en opwinding naar boven piepte, was het moment daar om snel naar haar handtas te huppelen om daar het fijne roze instrumentje in een snelle wip naar boven te halen. Voor het lezen van de gebruiksaanwijzing was er absoluut geen tijd...dat kunt U wel begrijpen...Door enkele keren onhandig aan haar roze vriendje te draaien, kwam daar het stille zoemende geluid. Haar vriendje draaide op volle toeren nadat zij hem van zijn hoesje had ontmanteld.
Haar handen, vingers, die het de laatste tijd wat lieten afweten qua flexibiliteit, kregen nu de volledige trilling, het voelde aan of ze op een massageband lagen met de hoogste frequentie.
Omdat zij niet al te veel tijd had om dit gevoel in haar handen een plaats te geven, moest zij al snel afdalen naar die ene gloeiende, roepende venusheuvel. Daar toe gekomen was de nieuwe frequentie op het eerste zicht een openbaring, de eerste trilling, de tweede trilling ... het viel nog wel mee, ze bleven nog in de nieuwsgierigheid verder hangen, naar het onbekende...wat nog komen zou...de trillingen bleven zich heel snel opvolgen, wat in haar handen en haar vingers begon als een massage werd heftiger over gans haar lichaam...het orakel in de venusheuvel werd heel snel tot haar doel gebracht, en in een wip werd haar roze vriendje overboord gegooid nadat hij zijn werk had gedaan....
Gans haar lichaam was opgeschrikt met een gevoel of dat zij een VOLTAGE had gehad van 1000 VOLT.
Het zuivere, pure gevoel van haar vertrouwde handmatige beweging werd meteen ontkracht door een geautomatiseerd instrument dat op het eerste zicht haar toelachte in zijn roze manteltje. Het duurde gans de dag dat zij haar zelf als een opgedraaide Duracell batterij rond bewoog, de trillingen waren tot na het avondeten toe in elke cel, spier...in een constante aanwezig...en dan te bedenken dat haar nieuwe experiment met haar roze vriendje in de ochtend was ontmoet
Men heeft haar ook meegegeven dat geen enkele man haar roze vriendje kan overstijgen, nu daar is zij het inderdaad met volle voltage mee eens.
De dame met haar ongemakken en haar avontuur achter de rug schreef het volgende in een brief naar haar hulpverlenende vriendin:
Liefste vriendin,
Ondanks de dankbaarheid voor de bezorgdheid van mijn gezondheid, wil ik je hierbij eerlijk meegeven dat ik na mijn ervaring en ontmoeting van mijn roze vriend, het tot nu toe niet meer durf aan te gaan voor een nieuwe date.
Nu een week later zitten de trillingen en de 1000 VOLT nog in mijn hersenspinsel, dat steeds spreekt als ik mijn roze vriendje zie liggen:
LAAT HET LIGGEN, ZEG NEE TEGEN JE NIEUWE ROZE GLIMMENDE VRIEND.
Blijf met je vingers eraf en vertrouw voortaan alleen nog maar op jezelf.
Mijn roze vriend heb ik ondertussen met DETOL gereinigd, zijn hoesje terug op gezet, en voor alle KAPAZA en E-BAY liefhebbers in het land .... men kan mijn vriendje kopen recht uit mijn hand...mocht er natuurlijk vraag voor zijn
Alle gekheid op een stokje, ik vond het zeker een leuk experiment, en tja als een alleenstaande veertiger mag je ook wel enige hulpmiddelen binnen je handbereik nemen....
Maar ik zou hierbij willen afsluiten met:
Als vrouw kies je best de juiste vriendjes, ze mogen inderdaad compact zijn, quiet en powerful, maar lees de fucking manual van tevoren zodat je de Voltage van je nieuwe vriendje goed kunt inschatten...
Dit is voor ieder individu natuurlijk heel verschillend : de één wilt iets meer, de ander iets minder...voltage
Een harte groet, voor jou lieve vriendin, jij die mij deze ervaring hebt toegereikt . Je mag mijn vriendje heus vragen voor een date, want hij ligt nu in zijn roze manteltje heel erg stil te wezen.
Eens de transformatie zijn eerste babystapjes is gaan maken, het draaiende rad, in je diepste zijn, maak je hierdoor jouw eerste belangrijkste keuze: ik kies voor mijn zielsbestaan en ik zet geen enkele stap terug... Door de beweging eenmaal te hebben gevoeld, die keer op keer jouw aanzet om dieper en dieper te gaan... kom je stap voor stap dichter bij je EIGEN-IK Jouw EIGEN-IK waar je niet meer het bestaan van wist, Jouw EIGEN-IK waar de bron ligt van het Licht, Het licht waar je dacht dat het niet meer bestond, Het licht dat je terug mag omringen, om jouw ziel te horen zingen... De klanken ooooooo, aaaaaaaaaaaaaa, eeeeeeeeeee, geven de vibraties aan de verdrongen ziel, Het pallet van kleuren, geven in vertrouwdheid jouw transformatie een kleurrijke beweging, Jouw,, toe nu toe afgelegde levensweg, jouw eigen verhaal, wordt verfilmd, Jouw innerlijke kind, krijgt eindelijk het woord, zodat al het geestelijke afval stap voor stap wordt uitgehoord.. Uitgehoord, herzien of het nog bij jouw ziel behoort, Het geestelijk afval is zo GROOT, door de Script-As methode gooi je het in liefde overboord, Het innerlijk kind wordt geheeld, nadat je de 7 stappen zorgvuldig je zelf hebt toegedeeld. Zoveel woorden, gek genoeg, toch hier geschreven, maar die transformele beweging kan door niemand, volgens mij, tot in de intensie worden beschreven. Die kan je alleen intens voelen, en dat is wat het Universum hiermee wilt bedoelen....
Hebben jullie al eens een bijenkorf vol KONINGINNEN gezien?
Nou reken maar, ik ben er 1 van ....
De een na de andere unieke Koningin mocht zich laten Kronen door de Byzondere Aartsengel Witte Wind....
Na een jaar van hard zwoegen, bloed, zweet en een heleboel tranen werden ze gekroond; in de puurheid van hun ziel, met het bestaansrecht van ieders innerlijke kind.
Geen enkele andere hommel of...bij....... kwam in hun transformatie aan te pas, iedere Koningin legde haar weg dapper af, met 1 gemeenschappelijke vriend aan de zijlijn: honingzoete SAM.
Ieder kroontje had haar eigen identiteit, haar eigen unieke kracht.....voor de ene was het de blauwe, voor de andere de gouden, zilvere, groene, rode,....de kleuren van de kronen bracht iedere KONINGIN in haar eigen unieke kleurrijke pracht....Het was een fantastisch Koninklijk feest, iedereen straalde van geluk, van blijdschap, van fierheid.............Alles was aanwezig: een heus groot eetfestijn, de kristallen glazen vloeide met champagne, elke koningin was feestelijk, in wijsheid en rijkelijk bedeeld, muziekklanken van een didgeridoe op de achtergrond, prachtige kadootjes, omringd door een Koninklijke tuin, waar de kosmos in haar zonnestralen en glimlach naar iedere Koningin toe straalde.
Er waren heel veel genodigden.......;de engelen waren voltallig aanwezig.......geen enkele engel ontbrak....Engel van spontaniteit, Engel van overvloed, Engel van Licht....teveel om op te noemen....Alle engelen zaten als een liefdevolle SAM-Cirkel rond de gekroonde zielen heen.
Liefde, liefde, een overvloed van liefde stroomde in de Cirkel van transformatie............De intensiteit van onvoorwaardelijke liefde bracht iedereen dichter bij elkaar...Warmte, genegenheid, stralende gezichten, vreugde, blijdschap, het gevoel van er te mogen ZIJN, bracht ons tot een oppermachtige Verbondenheid. De geboorte die het Universum voor ieder die tot werkelijkheid werd gebracht. De Energetische Cirkel die de bijenkorf vol Koninginnen zal beschermen in het Licht van Vertrouwen.
Ik prijs mij ontzettend gelukkig dat ik mij mag omringen door: al de mooie gelijkgestemde Koninginnen zielen, in een bijenkorf van Licht, met zoete honingvriend SAM, in onvoorwaardelijk liefde aangereikt door onze Byzondere Aartsengel Witte Wind ........... Zij, de engel van WIJSHEID, die de opdracht van het Universum: energetische CIRKEL in het NU Herboren, glansrijk heeft volbracht.
Dankbaarheid in woorden schieten hierbij verder te kort.......dus sluit ik graag met liefdevol, zoete Honing groetjes...........
Van zwanger zijn tot het moment van de verlossing, de bevalling.....
14 augustus 1996, 3 uur s'middags, stond ik op de stoep van mijn dokteres haar praktijk, in een salopet dat op buikhoogte aardig was gevuld, maar waar de broekspijpen in een mum van tijd met een watervloed van vruchtwater werder gestonewashed....ondanks het gevoel dat dit wel het begin kon zijn van een twee weken overtijdse zwaartekracht....liet ik mezelf toch nog even wijdbeens over de drempel stappen, om het verlossende antwoord medisch mee te verkrijgen...U mag naar de kraamkliniek, zei de dokteres met een zachte stem...en na deze enkele woorden te hebben gezegd stopte zij mij haar dokterstarief heel professioneel in mijn klammende hand... In mijn doorweekte salopetje, mijn klotsende schoentjes stapte ik in mijn autootje achter het stuur als professionele taxi chauffeur, om mijn echtgenoot op ons thuisadresje op te halen, die het nog even nodig vond om enkele boterhammetjes mee te nemen voor onderweg...je weet nooit hoe lang het gaat duren, en honger stil je niet vlug...al zaten de weeen al behoorlijk in mijn buik en rug... 17.30 u, we hadden de kraamkliniek eindelijk bereikt...met de boterhammen achter onze kiezen, mijn broekspijpen stijf van het opgedroogde vruchtwater, waggelend stap voor stap in hoge en lage weeen naar de met geboortekaartjes versierde balie. Een verpleegster bracht ons naar de kamer, en net voor de deur openging, kon ik nog een blik werpen op het naambordje van de aangereikte ruimte: Arbeidskamer. Bij het lezen hiervan kon ik me niet echt bedenken dat het achter die deur warm en geborgen kon zijn...het kerststalletje van Maria en Jozef had wel wat meer nestwarmte volgens mijn gevoel voorzien als die ene kamer van Arbeid. Achter de deur bleek de arbeidskamer immers een heel klein zeer sober kamertje te zijn. Het werd mij in die periode door iedereen aangeraden om tijdens de fase van arbeid comfortabele houdingen uit te proberen, een gezellige sfeer te maken en zo veel mogelijk ook rond te lopen...knus en huiselijk......Nu dit was verre van te vinden, het enige huiselijke en herkenbare aan de muur was het kleine televisie schermpje...en natuurlijk ook de prijslijst van de kamer aan de binnendeur......Hoe kon ik nu rondlopen in een kamertje waar de muren op je af lijken te komen, waar de neon lampen je als een schaduw achtervolgen, waardoor je in geen enkele kramp weg kon vluchten...Hoe hou je dat vol als je lang in arbeid bent.....mijn toevlucht vond ik gek genoeg dan maar naar het allerkleinste hoekje, het clean gemaakte toiletje waar het zitten met je blote billen toch de enige verlichting tijdens de arbeid mocht zijn. Weeen gaven me duidelijk mee dat mijn lichaam nog aardig zwanger was, en mjn grootste spier in mijn baarmoeder balde zich in al haar kracht samen waardoor mijn moeder in baar meer en meer met een open mond kwam te staan. Hoelang mocht dit nog duren, ondertussen werden mijn blote billen op die witte wc bril aardig blauw..en benepen... Vreemd, heel vreemd, dit avond kwam een onbekende anetheist 2 x vragen of ik geen interesse had in een epidurale...Waar we in eerste instantie niet om hadden gevraagd .....toch deed hij aardig zijn best, solliciteerde als professionele verkoper op zijn eerste kennismaking gesprek, bracht zijn medische kwaliteiten uit zijn dokterstas, met een blik op dat ene extra factuurtje dat hij misschien wel kon verdienen voor het vallen van de nacht. U kunt zich wel voorstellen dat ik na 5 uur arbeid hem die ene prik in mijn rug niet kon weigeren en liet het dure factuurtje glijden over mijn schouders en mijn rug....Een prik, nog heel even wachten....en daar lag ik dan, passief, ontspannen en totaal werkloos in een kamer van Arbeid. En nu maar wachten wat er komen zou ....mijn grote spier had zich er ook heel vlug bij neergelegd en de weeen gingen dan ook in staking...Tijd voor een vakbond was er niet, want het moment was daar, het sein werd gegeven, nu duurde het volgens mijn idee nog maar heel even.... 11.30 u, de kamer naar de verlossing, mijn gynaecoloog die daar zat in zijn vrijetijdskledij, zijn glimlach en die ene grote schaar.... Mevrouw Sluis persen maar, persen maar....u kunt wel begrijpen met die prik in mijn rug, was mijn ganse lichaam verdoofd en half gaar...en was geen kracht volgens mij te meten....of mocht het misschien passief persen bij de medici in de wandelgangen heten.... Ja, eindelijk, daar was mijn mooie wonder, die nacht kwart na twaalf, op moederdag, een jongetje die zich met hele grote voetjes op de wereld had gezet, Frits genaamd....tranen van geluk mochten dit moment overstromen....je kunt op dit moment als pasgeboren moeder niets mooier dromen...zijn eerste kreetjes lieten dan ook het jonge leventje in alle zijn vreugde aan iedereen toe behoren... De gynaecoloog had voor mij ondertussen nog een zakelijke vraag...Mevrouw Sluis, had U graag een goedkoop of een duur draadje als hechting.... nu eerlijk gezegd op de dag van vandaag weet ik echt niet meer wat mijn antwoord daar op was....in ieder geval gehecht was ik wel....niet aan dat ene draadje maar aan het wonder dat rustig in mijn armen lag... Lieve mensen, geen één zwangerschap is hetzelfde, iedere bevalling is uniek......nu mogen de facturen voor dat je kunt bevallen goedkoop zijn of duur....één ding is zeker de geboorte van een prachtzoon als Frits, daar kon geen enkele factuur tegenop....
In de bewegingen, veranderingen, de zogenaamde transformaties in het jaar 2012 komt men zich zelf wel meerdere keren tegen, de spiegel draag je gewoonweg gratis in je handtasje met je mee....spiegeltje spiegeltje aan de wand wie is zich of haar het meest bewust in dit transformatie aardseland? Vandaag was er weer zo een dag, waar oude patronen, het geblokkeerde emotie lichaam, de confronterende vibraties met zich meebracht. Er door heen, Alexandra, er dwars doorheen, maak een turning point in je oude structuur...neem de verantwoordelijkheden, zet je twee handen aan het stuur en rij in vrijheid naar het doel waar je al zolang naar verlangd... En ja, na die 180 graden te kunnen maken in mijn gevoelswereldje, ging ik verder op mijn reisweg, ondersteund in mijn comfortabele autootje: verantwoordelijk, niet stuurloos meer, rustig, vrij en vooral met de rechte kijk op de baan... In mijn vizier, zag ik voor mij een glimmende politiewagen, rustig aan, rijdend op de wuustwezelsebaan...Ik toetste mezelf nog even door...rij ik mijn juiste snelheid, heb ik mijn gordeltje om, en ja het geluid van mijn radiootje kon misschien wel iets zachter....maar toch ik reed in alle zekerheid en verantwoordelijk achter deze wagen...door.... Vreemd, de witte wagen zette zich aan de kant en liet mij, voor mijn gevoel dan toch met een glimlach passeren... Ik kijk gevoelsmatig toch nog even in mijn spiegeltje achteruit, en zie dat ik nu vooraan reed in de bebouwde kom met in achtervolging in de witte wagen de zwarte zwaan... Rustig reed ik verder, met mijn zelfzekerheid in de juiste snelheid ... Mijn intuitie vriendje bleef ondertussen naast mij zitten op de passagiers stoel en fluisterde in mijn oor...kijk nog eens in je spiegeltje....lieve meid want hoe mooi ook, deze zwaan....volgens mij geven de zwaailichten de boodschap mee....je bent er aan.... Met al mijn manoeuvres, stond ik aan de kant ....met mijn vraag: Waarom ik, tussen al die passanten, werd ik net uitgekozen...als een verdachte van de dag? Ik stapte vol vertrouwen uit mijn wagen, gaf mijn glimlach, ik begroette de blonde dame, strak in het uniformenpak....die mij probeerde tegemoet te komen met een vriendelijk stemmetje.....Verkeerscontrole, identiteitskaart graag, verzekeringspapieren, keuringsbewijs....ik moet U zeggen ik leek heel rustig maar ik was vanbinnen wel wat van de wijs....Heeft U gedronken....wilt U blazen...ik heb voor U een nieuw blaasmondje....Tja, in een stroomversnelling gaf ik mijn laatste lange adem....en blaaste het lampje SAFE glansrijk... Papieren in orde, ja ik mocht weer doorrijden... Nu is me dit al wel eens eerder gevraagd en getest, maar dit is dan ook normaal als je langs een plaatselijke politiecontrole moet passeren... Maar vandaag was het vreemd, voor en achter mij de blonde zwaan...door haar zomaar uit mijn reisweg gezwaaid....met blauwe discolampen...waar ik geen enkel goede reden voor kon bedenken en nog steeds de vraag : waarom ik? Op mijn terugweg naar huis heb ik nog vaak aan mijn intuitievriendje gevraagd, wat zij ervan mocht denken... Door het scenario voor flikken hier ongedwongen nu te mogen neer schrijven...is het Aha moment mij toegekomen.....mijn nieuwe ik, mijn turning point voor vandaag heeft de kosmos nog graag even getest .....nieuwe inzichten, het doorbreken van een oud patroon, mijn les in bewustwording en het verantwoordelijk zijn voor mijn eigen gevoel....mocht niet meer of minder bekroond worden met de letters van het alfabet: SAFE Ik reis nu verder veilig op mijn nieuwe levens weg, met een blik in mijn vooruit kijk spiegel, vol zelf vertrouwen...en de vraag...spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie gaat er op weg als de witte zwaan, statig met grote witte vleugels die over het water kunnen glijden....nu dat is mijn nieuwe ik.
Wie kent dit spelletje niet van vroeger? Als kind was het één van de favoriete spelletjes om zo elkaar, ongedwongen en speels, te kunnen uitdagen.
Eerlijk gezegd.....als meisje had ik graag het stukje 'doen', zo kon je dichterbij komen naar die ene stoere wang, van de tofste jongen in de groep, om net dat ene verlegen kusje aan te kunnen geven, waar je stiekem van droomde...
Nu volwassen, staat dit spelletje niet ver van ons weg, we kunnen het spelen ieder moment, elke dag...
Maar durven we nog uitdagingen aan? Zijn we nog zo ongedwongen, zo speels?
Jammer genoeg is het veel complexer geworden...of althans dat hebben wij als volwassenen als excuses ervan gemaakt..
Als je achter de waarheid bent gekomen, durf je hiermee dan iets te doen?
Als we iets willen doen, is de waarheid dan groot genoeg om het te durven?
Durf je echt, te doen wat jouw waarheid zegt?
Zoals het raadsel van het kip en het ei, wat was er eerst.....
Wat is er volgens jou het eerste in de rij: WAARHEID? DURVEN? OF DOEN?
Eerst de waarheid, dan het durven en tot slot het doen? Of het durven, vervolgens het te doen om te eindigen met de waarheid? Of doen, met de waarheid, en met de moed van het te durven?
Je voelt al vlug bij het lezen dat dit wel een heel oneindig woord en denk spelletje kan worden, maar dat is nu net de valkuil, want het kan oh zo simpel zijn...
Volg gewoon simpelweg jouw gevoel....maar zie het steeds als een nieuwe uitdaging
Mijn spontaniteit voor deze dag schrijf ik graag met een glimlach:
Durf de waarheid met open armen te zien, en te doen wat je wilt doen.
Morgen, een nieuwe dag..... kan het een andere volgorde zijn... maar in ieder geval het zal voortaan speels en ongedwongen....zijn, vol uitdagingen.
