We worden niet in een ijzeren kooi gestopt van waaruit geen ontsnappen mogelijk is. We hebben onderscheidingsvermogen en onthechting gekregen en we moeten deze beide, met gevoelens van ontzag en verwondering gebruiken om Hem te bereiken. We zijn niet geheel machteloos, hoewel we gebonden zijn.
Een koe die met een touw vastgebonden zit aan een paaltje kan daar omheen lopen en het gehele gebied begrazen dat binnen het bereik van het touw ligt. Als al het gras binnen dat gebied opgegeten is, dan zal de eigenaar de knoop misschien losmaken en het touw aan een ander paaltje, even verderop, vastbinden. Graas vrijelijk, zo ver als het touw toelaat, maar dwaal niet te ver weg van de paal en trek niet zo aan het touw dat je pijn in je nek krijgt.
Geef het lot niet de schuld van de situatie waarin je verkeert. Op het stuk land dat jou toebehoort, kun je het voedsel verbouwen dat je nodig hebt, of je kunt zitten nietsdoen en het braak laten liggen. Jij bent zelf de oorzaak van je ondergang of je verheffing. Je hebt het gereedschap in de hand en de bekwaamheden kun je leren; je kunt de boeien verbreken en ontsnappen. Geef niet het lot de schuld of hetgeen op je voorhoofd geschreven staat, de schuld van de toestand waarin je verkeert. Dat schrift op je voorhoofd heb je er zelf aangebracht. Je zakt of je slaagt, je blijft zitten of je gaat over naar de volgende klas, op basis van je prestaties in de klas waar je nu in zit.
Hoe kwam de mens ertoe zijn Goddelijkheid te vergeten? Hoe kon hij vervallen in de illusie van kleinheid? Je zult dan inzien dat dat een gevolg moet zijn van het najagen van kortdurende pleziertjes door de geest. En wat is dan het geneesmiddel? Het antwoord is maar één woord: "aanbidding". Doe alles als aanbidding. Je wordt datgene wat je voelt. Je kunt pas gevoel voor het Goddelijke krijgen als je de liefde van het Goddelijke hebt gesmaakt.
De mens is er nu in geslaagd meester te worden over heel veel informatie, maar de wijsheid is achtergebleven. Daarom moet het vermogen van de mens worden ontwikkeld om door te dringen in het rijk van het universele en het absolute en daarin vooruit te komen.
