Hoi,

Hier ben ik weer, Mattia die Italiaanse jongen die ondertussen een volwassen man is geworden. Jullie hebben de grote lijnen van mijn leven kunnen volgen via vijf kleine berichten. Dit is waarschijnlijk het laatste, of dat hoop ik toch. En waarom? Dat zal ik eens uitleggen. Mijn woongezel, Alberto vroeg mij altijd mee uit eten met vrienden en vriendinnen van hem. Hij heeft het beste met mij voor. Ik was altijd zo in me zelf gekeerd dat dat niet lukte. Ik wou niet mee ik bleef liever in het appartement.

Eens om de zoveel maanden ging ik toch mee. Dit was enkele weken geleden ook het geval. We gingen eten bij vrienden van hem en het was wel leuk, na het eten bracht ik een meisje naar huis, ze was wel vriendelijk en zag me zitten. Die nacht ben ik bij haar blijven slapen. Maar ik was vertrokken voor de zon opkwam, ik voelde me er niet goed bij en moest weer aan Alice denken. Het meisje had mij een briefje bezorgd met haar nummer erop, moest ik toch breken en terug contact met haar willen opnemen, maar het mocht niet te lang duren. Ik zelf wist het echt niet want enkele dag later kreeg ik een brief van Alice, dat ene meisje, jullie weten wel. Ik moest voor een dringende zaak naar België reizen, dat heb ik gedaan. De dag erna stond ik in België. Voor haar huis. We zaten te praten en ze kuste mij. Ik was helemaal verward. Dit kan toch niet? Ik stond voor een keuze, ofwel naar het ene meisje daar in Amerika, ofwel hier met Alice blijven. Ik heb gekozen voor het meisje in Amerika, ik ben vertrokken en besef dat Alice en ik nu nooit meer met elkaar zullen praten, ons hoofdstuk is afgesloten. De reden dus waardoor ik denk dat dit de laatste keer is dat ik hier zal schrijven is omdat ik er nu op reken dat er niets meer zal mislukken in mijn leven. Ik voel mij heel goed bij dat ene meisje, ik bloei eindelijk open. All the best zoals ze hier zeggen, vrienden. Moest het slecht aflopen, zie je hier weer een berichtje van mij.

Ciao! Mattia

18-11-2012, 21:46 Geschreven door Mattia  

Dag lezers,

De beslissing is gevallen. Ik heb voor Amerika gekozen. Gekozen om een eigen leven te leiden en mijn brood te verdienen als prof aan de universiteit. Ik mis Alice wel, dat ene meisje daar, dat om mij gaf. Maar ik heb het goed hier. Elke dag is een ritueel. Vrienden die ik niet ging hebben, dacht ik, heb ik wel. Ik deel een appartement met Alberto, een vriendelijke kerel. Even slim, even veel wil om iets te bereiken. Ik ben nu professor aan de universiteit. Mijn ouders? Ja dat is een moeilijk onderwerp, ze geven niet zo veel om mij denk ik. Ze bellen wel redelijk vaak, maar dan zeggen we altijd hetzelfde. Ikzelf vind dat wel vervelend, mijn moeder luistert gewoon van op de achtergrond en zegt niets of amper iets, maar dat had ik al enkele jaren geleden voorspeld, toen ik vertrok naar Amerika. Het verlies van mijn tweelingzus zullen ze nooit kunnen verwerken.

Van Alice hoor ik niets meer. Het eerste jaar schreven we elkaar wel regelmatig, maar ook dat is opgehouden, ze is precies verdwenen. Ik heb er ook geen nood aan om met haar te praten. Zo ben ik altijd al geweest, wachten en wachten tot dat zij naar mij zou komen of schrijven. Daarom is het ook niets geworden tussen ons, omdat normaal de jongen de eerste stap zet, maar zo ben ik niet. Ik ben teruggetrokken, zoals altijd. Dat heb ik jullie al wel verteld. Eigenlijk niet verteld, maar geschreven. Vertellen doe ik niet graag. Uitgaan? Doe ik nauwelijks.

Ik weet niet of ik alleen zal sterven, uiteindelijk zou dat vrij logisch zijn. Want mijn leven ziet er alleen uit. Sober, zonder veel vrienden, zonder liefde. Misschien heb ik hier net mijn toekomst neergeschreven. Misschien ook helemaal niet, we zien wel wat de toekomst brengt. Ikzelf zou toch wel iemand willen die samen met mij de oude dag kan delen. Moest het zo ver komen, laat ik het hier zeker weten.

Groetjes Mattia. 

18-11-2012, 21:45 Geschreven door Mattia  

 Hallo,

Mochten er nog lezers zijn van deze blog, ik ben het weer, Mattia. Ik heb jullie opnieuw lang doen wachten, jullie eigenlijk in de steek gelaten, zoals ik met mijn zus had gedaan, maar op een andere manier. Inmiddels ben ik zelfs al student aan de universiteit en haal ik zo’n goede punten, dat ik vandaag een beurs heb gekregen om te gaan studeren in Amerika.

Nou, allemaal perfect zullen jullie zeggen, grijp je kans, maar ik weet het niet. Dat ene meisje, dat zoveel om mij geeft, is daar niet mee gestopt. We zijn heel hechte vrienden geworden, zelfs meer dan hecht. Ik wil haar niet verlaten, maar wat moet ik doen? Aan mijn toekomst denken of haar hier achterlaten en weten dat wij dan definitief elkaar verlaten? Ik heb haar onlangs het verhaal verteld over mijn zus. Ze vond het niet erg. Ze houdt dus echt van mij, maar anderzijds vertelde ze me iets over Fabio, één of andere dokter die haar moeder verpleegt in het ziekenhuis. Hij is helemaal anders dan ik. Hij is open, mooi,… dus als ze daar aan denkt, is ze dan wel de vrouw van mijn leven? Op dit ogenblik is er een grote kans dat ik naar Amerika vertrek, weg van alles, mijn eigen leven leiden. Maar ik heb hier amper vrienden? Ga ik die daar dan wel vinden? Ga ik daar niet alleen zijn? Gaan mijn ouders het durven mij los te laten en mij te laten gaan? Persoonlijk denk ik van wel, want diep in hun hart kunnen ze nog altijd niet vergeten wat ik heb gedaan. Ze zitten nog altijd met de open wonde van hoe het met hun klein meisje zou kunnen zijn. Zou ze daar boven een ster zijn? Of zou ze dwalen in de wereld? Pff, ik weet het niet.

Tot de volgende, Mattia.

18-11-2012, 21:44 Geschreven door Mattia  

Hallo,

Hoogst waarschijnlijk zijn jullie al vergeten wie ik ben. Ik ben dus Mattia, die jongen met de verdwenen tweelingzus. 

 Ik ging jullie iets laten weten, maar de dagen zonder mijn zus hadden mij zo gekraakt dat ik zelfs niet de moed had en dat ik er het nut niet van in zag om hier iets te schrijven. Maar nu mijn fout grotendeels mijn fout heb verwerkt, heb ik de moed samengeraapt om jullie toch iets te schrijven. Ik heb nu eigenlijk al verklapt wat het antwoord is op jullie vraag ‘heeft hij zijn tweelingzus terug of niet’. Neen dus. Het zoeken is gestopt, ze hebben overal gezocht, overal. Onvindbaar. 

Vandaag op de middelbare school, stond ik met mijn enige vriend aan de trap. Ik heb niemand anders. Ik vind hem zelfs niet eens leuk of zo, het is gewoon de enige die niet weg loopt van mij. Een populaire meidengroep kwam op ons af, we hadden schrik voor wat er zou gaan gebeuren. Een meisje nodigde ons uit voor haar verjaardagsfeestje. Mijn eerste gedacht was onverbiddelijk nee, maar na even nadenken heb ik toch toegegeven. Toen ik aanbelde aan het huis ging de deur net open. Het meisje stond er en keek naar mij en ze zag er blij uit me te zien Toch snap ik het nog altijd niet. 

Ik ken haar niet, wat ziet ze in mij? Niemand moet mij. We waren een beetje aan het praten maar eigenlijk wou ik naar huis. Alleen zijn, de rust waar ik kon studeren. Mijn vriend werd door andere meisjes meegesleurd en het meisje nam me mee. Ze gaf me veel te veel aandacht en ik werd er gek van, maar langs de andere kant: eindelijk iemand die om mij geeft, iemand die mij ‘graag’ ziet. Maar toch vind ik het allemaal een beetje raar. Ik laat jullie snel het verdere verloop weten. Snel, op mijn manier.

Groetjes, Mattia

18-11-2012, 21:43 Geschreven door Mattia  

Hallo, mijn naam is Mattia,

Ik ben een Italiaanse jongen, ik ben nog een kind. Ik heb een tweelingzus, Michela. Het is nog een beetje wennen aan het idee dat ik hier dingen begin te schrijven die worden gelezen door mensen die ik niet ken.

Vandaag heb ik iets ergs meegemaakt en ik wil het graag kwijt. Ik heb redelijk lang nagedacht over wat ik er over kwijt zou kunnen.

Mijn tweelingzus is eigenlijk geen typische tweelingzus. Ze lijkt helemaal niet op mij. Ze is het tegenovergestelde. Ze kan bijna niets, lacht altijd en begrijpt niet wat er gebeurt. We waren uit medelijden uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje, maar onderweg naar daar heb ik mijn zus in een park achtergelaten, ik wou me even gewoon eens kunnen amuseren zonder dat ik constant op haar moet letten. Normaal luistert ze wel, dus had ik gezegd dat ze moest blijven zitten. Tijdens het verjaardagsfeestje besefte ik dat dat niet zo slim was geweest van mij en liep ik vol angst naar het park. Wat ik vreesde was inderdaad gebeurd. Ze was verdwenen. Maar waarheen?

Mijn ouders werden uiteraard woest. We weten niet of ze nog in leven is, we weten voorlopig niets, nog helemaal niets. Is ze ontvoerd of is ze verdronken? Bij vrienden kan ik niet terecht, want die heb ik niet. Ik ben in mijzelf gesloten. Beseffen wat er vandaag is gebeurd, lukt ook niet. Ik voel mij precies in een vangnet, een vangnet van nachtmerries. Ik laat tranen zonder betekenis, want ik besef het niet. Ik hoop dat we haar terugvinden. Dit was mijn bedoeling niet, maar ik krijg geen woorden uitgesproken, dus hoe zullen mijn ouders dat ooit begrijpen? Hoe? Ze zeggen dat ik zeer slim ben, hoog begaafd om het zo te zeggen, maar dit? Dit is heel dom. Net zoals ik moet wenen zonder betekenis, dat is dom. Daar ben ik niets mee. Ik houd jullie op de hoogte.

Mattia 

18-11-2012, 21:42 Geschreven door Mattia  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

18-11-2012, 21:38 Geschreven door