Santa Rosa is een plaats die ik reeds een kwart eeuw bezoek. Van een groot dorp van een paar tienduizend zielen naar 300 000 inwoners is het er gestegen. Toch blijft het voor mij een leuke plaats om te verblijven.
Ondertussen zijn we ook lid geworden van "Vlamingen in de Wereld" en won ik de nodige informatie in. Ook een school voor onze vijftienjarige zoon werd gevonden en goedgekeurd...
Het heeft natuurlijk ook veel implicaties wat betreft verzekeringen, levensvoorwaarden, omstandigheden, water, electriciteit, internet, tv...het is allemaal minder evident dan in België maar mits goed voorbereiden niet zo moeilijk en vooral goedkoper... Ook medicatie zit anders in mekaar. De meeste medicijnen worden per pilletje verkocht, niet in grote verpakkingen zoals bij ons. Ook de kinderen die in België blijven moeten voortkunnen en ook daar moeten de nodige afspraken worden gemaakt...
In de periode dat er eigenlijk niet zo veel verbetering in mijn toestand kwam ging ik ook te rade, na raad van Dr Lambrecht, bij Prof. Elewaut in Leuven. Hij heeft eigenlijk het onderzoek overgedaan en in zijn besluit werd ook Fibromyalgie en CVS als diagnose gesteld. Hij zag het echter eerder psychisch en ging mij genezen met gedragstherapie... 2 keer per week gaan zwemmen en een keer gaan wandelen.
De prof. bedoelde het misschien goed, maar daar had ik nu écht geen boodschap aan. Ik tracht zoveel mogelijk te bewegen en ik doe dat ook, maar als het weer wisselvallig en/of koud is kan ik gewoon niet uit mijn zetel. Er is een verschil met dingen naar voor te brengen en dingen te kunnen. In de zomerperiode kan ik rustig 10 tot 15 km fietsen, in de winter kan ik geen 200 meter wandelen...
Wanneer ik op de Filipijnen vertoef heb ik "bijna" geen last. Ik zit dan op 85 % van mijn krachten, terwijl ik in België niet boven de 25 % raak in koude periodes.
Op de werkvloer ging het ook van kwaad naar erger en het gepest bij Belgacom dwong mij later om via testen de overstap te doen naar Binnenlandse Zaken. In het leven is het steeds met ups en downs en iedereen draagt wel zijn kruis, maar het ene kruis weegt toch zwaarder dan het andere al prijs ik ij gelukkig dat ik natuurlijk niet in een arm gebied ergens in Afrika geboren ben, het kan dus altijd slechter en daar trek ik mij aan op.
Na alle problemen die ik reeds had en geen enkele dokter die écht iets kon vinden kwam de winter eraan. Op mijn handen kwamen gezwellen die erg pijnlijk aanvoelden. Mijn huisdokter liet hier een rx van maken en bleek inderdaad gezwellen in de handen. Deze zouden operatief kunnen worden weggenomen, maar men vermelde erbij dat dit wel een vrij zware ingreep was gezien de hoeveelheid ervan.
Toen de winter overging naar de lente en zomer verdwenen de gezwellen. Ik werd doorgestuurd naar Prof. Dr. Ig. Luc Lambrecht. Ik kreeg er eindelijk iemand die tijd nam en écht luisterde. Lambrecht is vooral gespecialiseerd in vermoeidheidsziekten. Hij onderzocht mij van kop tot teen. Het onderzoek duurde 2 en een half uur, écht waar voor mijn geld dus. Mijn lever bleek iets vergroot, mijn gal bezaaid met zand en steentjes en mijn schildklier aan elkaar gegroeid.
Ik kreeg de nodige medicijnen en een nieuwe afspraak. Voor de gal kreeg ik Ursufalk, voor de pijnen Zaldiar, Euthyrox voor de schildklier, Cymbalta.. De Cymbalta gaf mij 2 waken zware bijwerkingen. Ik voelde mij rotslecht, overgeven enz... maar de dokter had mij dat ook vermeld. Nadien liep dat echt wel goed.
Na enkele maanden bleek de toestand te keren. Mijn gal bleek zuiver geworden, mijn lever normaal, mijn gemoedsgesteldheid en beweeglijkheid beter. Ook mijn longkracht ging van 48 % naar 67 %.
Lambrecht was ook niet te fier om je door te verwijzen naar andere artsen voor second opinion en verder onderzoek. Zo ben ik persoonlijke patient geweest van Prof. De Vulder en Prof. Elewaut, die zijn diagnose bevestigden.
Het ergste aan de ganse zaak is dat men de ziekte grotendeels lijkt te verzwijgen en er veel meer patiënten zijn dan wat er wordt toegegeven. Enkel écht fundamenteel onderzoek kan de zaak doen keren, maar ik heb de indruk dat men de strijd verliest en patienten steeds jonger worden. Het is ook niet enkel meer een vrouwenzaak. Meer en meer mannen blijken ook aan deze ongeneeslijke ziekte te lijden...
Een plaats kiezen om te wonen is zeer belangrijk. Je bent niet écht oud maar zeker niet meer piep, dus ga je factoren met mekaar afwegen. Sociale zekerheid in België moet worden vervangen door een privé verzekering in het nieuwe land van bestemming. Onze keuze werd ook bepaald door de locatie.
Manila is bijvoorbeeld een stad waar je alles hebt, maar zéér druk bevolkt en wat ademen betreft, niet direct de beste luchtkwaliteit om het zacht uit te drukken. Een locatie moet ook ergens liggen waar je banden hebt met familie maar mijn echtgenote is afkomstig van Naga City en haar broer woont in Inascan, toch zo'n 500 km van Manila, dus een dag rijden op de plaatselijke wegen. De medische voorzieningen zijn er ook minder dan wat onze basisstandaard is, al is het er wel zeer leuk vertoeven.
twee zussen en een broer van mijn vrouw hebben eigendom in de Provincie Laguna. Santa Rosa leek ons wel wat en daar gaan we ook ons stekje uitbouwen. Wij kozen voor het district "Villa De Oro", niet de rijkste buurt zoals de naam zou kunnen misleiden, maar gezonde middenklasse. 5 minuten te voet van een internationaal ziekenhuis, twee minuutjes verder van 2 grote shoppingcentra (Robinsons & SM) waar je talloze winkels, restaurantjes enz kan vinden. Minder dan een uur van de internationale luchthaven in Manila dus op dat gebied zeer goed gelegen.
Ik ken er ook een aantal "witte" mensen, Amerikanen, Canadezen, Engelsen maar ook een paar Belgen. Bovendien heb ik voeling met de plaatselijke bevolking en voel ik er mij veilig en goed. Misschien wordt dit de plaats waar ik wil wonen... wordt vervolgd...
Vanaf 1996 kreeg ik difuse pijnen in zowat alle gewrichten, ook vermoeidheid, hoofdpijn en krakend opstaan waren mijn deel. Door het feit dat ik slecht sliep is er natuurlijk ook geen recuperatie. Mijn huisarts, Dr. Goossens verwees mij door naar de reumatoloog. Ik kwam terecht bij Dokter Carlos Immesoete in het ziekenhuis van Aalst.
Immesoete was een raar man, maar toch ernstig met zijn vak bezig. Er werden verschillende testen afgenomen. Ik vleek het Bechterewgen te hebben "HLA-B27" Mijn vader had ook de ziekte ontwikkeld en leed helse pijnen. Hij kon enkel overleven met vloeibare zuurstof. Ik hoorde hem zo vaak kermen van de pijn, ondanks de medrol die hij toegediend kreeg...
Na onderzoek werd ik ingeschreven voor een test met baxters "Remicade", een expirimenteel medicijn op basis van eiwitten, gewonnen ui muizen. Zo'n onderzoek werd ook in Nederland reeds gevoerd en ik ben dat gaan napluizen. Het bleek toch dat er een vrij grote mortaliteit was en dus heb ik daar uiteindelijk voor gepast.
Net voor ik de baxters zou krijgen ging ik did meedelen aan Dr Immesoete, maar hij bleek niet aanwezig. De brave mense bleek een zware beroerte te hebben gehad en is daar nooit meer van hersteld. Zijn vervangster, wiens naam ik liever niet noem, had blijkbaar een andere visie en vertelde mij dat ik niets mankeerde en gewoon verder aan het werk kon blijven. De pijnen zouden in mijn hoofd zitten en overgaan als ik er niet meer aan dacht...
Ik werkte rond die tijd op het Koninklijk Paleis in Brussel. Voor mij écht een droomjob, net zoals Childfocus, waar ik van bij de oprichting mee aan heb gewerkt. Dit waren echter detacheringen via Belgacom en Childfocus was na anderhalfjaar voor mij einde verhaal. Die job was me echter op het lijf geschreven en ik was er echt niet goed van terug naar Belgacom moeten te keren. Het Koninklijk Paleis had ik misschien ook langer volgehouden. Je werkte er onder collega's en iedereen deed alles voor iedereen, waardoor de dienst goed draaide en je zelf de regisseur van je leven was... Ik beging echter de stommiteit mee te doen aan een bevorderingsexamen en ik slaagde erin. Hierdoor kon ik niet op die post blijven en verkaste ik als hoger niveau naar de dienst Inlichtingen Belgacom Aalst. Er was een rotmentaliteit op die dienst en na minder dan een jaar vroeg ik mijn verplaatsing naar Brussel aan. Ik kwam er terecht op de dienst Calling Cards, die toen heel populair waren maar dat succes taande snel onder invloed van de GSM en de dalende prijzen via mobiel telefoneren voor bussinesstoepassingen. De dienst werd opgedoekt en ik kwam op de dienst van de telefooncellen terecht, die ook tanend was. Na een aantal maanden was ook die dienst verleden tijd en kwam ik op ADSL (snel internet) terecht om overgeplaatst te worden naar technical support voor de telefoonwinkels. We kregen 4 uur (VIER UUR) opleiding en moesten winkels technisch bijstaan. De mensen die ons belden hadden een volle maand opleiding gekregen en wij moesten hun problemen oplossen??? Ook die dienst werd verkast naar Hasselt en ik werd, na examen, verantwoordelijke voor de technische diensten in het grote RTT gebouw aan de Zavel te Brussel. Een job die ik graag deed maar 75 % van de mensen die er voor mij werkten waren gewend om slechts anderhalf uur per dag te werken en de rest te rusten en te drinken... Ik heb die situatie omgebogen en kreeg lovende woorden. Toch, mijn beloofde evaluatie 4 kwam er niet, erger nog ik kreeg geen evaluatie en dat had ook financiële gevolgen voor mij. Ik slaagde in niveau B en zelfs voor niveau A maar kreeg nooit de job waarvoor ik slaagde, wat een maandelijks verlies van 500 euro betekende...
De reden waarom ik geen evaluatie kreeg werd mij duidelijk. De mensen die nu iets harder moesten werken voor mij zaagden wel eens achter mijn rug maar gingen nooit de dialoog aan die ik altijd zocht. Het gebouw van mijn chef wer verkocht en hij wou zelf naar Paille (Zavel) komen, samen met zijn cafevriend en dorpsgenoot die mijn niveau had. Operatie beschadiging ging door maar er werd tegen mij niets gevonden. Toch ben ik overgeplaatst op het TBR gebouw op de Albert II laan mee te sluiten en mijn eigen job daar overbodig te maken. Mijn meerdere, verhuisde naar mijn bureau en bracht een paar frigo's mee om zijn bakken bier in te stoppen. Er is zoveel achter mij om gebeurd dat ik dit, samen met mijn ziekte niet meer aankon en deelnam aan een examen bij Binnenlandse Zaken, voor een veiligheidsfunctie waar ik met glans slaagde. Door de ziekte en verminderde mobiliteit was ik intussen verdikt tot 131 kg. Mijn dokter zei dat ik het op die manier niet lang meer zou uitzingen, dus ondergin ik een Gastric Bypass in Sint-Niklaas.
Ik laadde mij elke dag op voor mijn nieuwe job en zag wit van de pijn, maar verbeet die en slaagde in de disciplines ambulancier, brandweer en politie, waardoor ik de nodige accreditatie bekwam om aan de slag te gaan in de Call Centers en crisiscentra... Mensen helpen, het is altijd mijn levensdoel geweest. Wanneer je die echter zelf nodig hebt wordt die al te makkelijk ontzegd en zie je "zogenaamde" vrienden verdwijnen als sneeuw voor de zon...
Na in 2007 met zware depressie thuis te zijn gebleven werd ik op 1 december 2011, na een onderzoek bij de bedrijfsarts van bijna 5 minuten, onmiddellijk op pensioen geplaatst. Er waren dan ook duidelijke documenten van Prof. De Vulder en Prof. Elewaut uit het UZ Gent en Prof. Hoffmann van het brugman Ziekenhuis te Brussel.
Ik bekleedde in die tijd een veiligheidsfunctie, na bij Belgacom door mijn meerdere te zijn weggepest. Mijn veiligheidsfunctie hield de implementatie van de nooddiensten 100-101 in de 112 in te Brussel én crisismanagment. Ik deed die job met hart en ziel maar mijn ziekte besliste er anders over. Op dat ogenblik had ik ook een mooi loon, wat echter voor 30 % uit premies bestond. Pensionering houd dan ook in dat men je loon - 30 % doet en van wat overschiet krijg je 60 %.
Leven met de ziekte en drie schoolgaande kinderen, betaling van medicijnen en een volledige inkomensval leiden tot lijden... Mijn echtgenote is bovendien ook reeds een aantal keren geopereerd en heeft dus geen enkel inkomen... Het gevolg is dat ik het grootste gedeelte van mijn eigendommen heb moeten verkopen en nu nog in mijn eigen woning leef op een oppervlakte van een goede 3 are, heel wat minder dan de 2500 m² die ik vroeger had. Buiten mijn werk heb ik ook mijn geliefde radiostation moeten overlaten. Ik richte het op in 1982, wat betekende dat de radio een stuk van mijn leven en mijn ontspanning was. De put waar je dan induikeld vergroot de depressie alleen mar, zeker als de mensen die het roer overnemen bij de eerste vergadering zeggen dat je niet meer welkom bent...
Eigenlijk was de ziekte veel eerder begonnen. Na een zware jeugd van kinderarbeid en sexueel misbruik door een buur, een mislukt eerste huwelijk en veel miserie hertrouwde ik met een Filipijnse vrouw, Haide, met wie ik nu bijna een kwart eeuw samen ben. In 1995 werd Sarcoïdose van de longen vastgesteld. Na een longingreep, omdat men aanvankelijk aan een tumor dacht kreeg ik in 1996 klierkoorts. Toen is het met mij bergaf beginnen gaan en zat ik in een neerwaartse niet te stoppen spiraal. wordt vervolgd...
Lang geleden dat ik nog poste op dit blog, maar voortaan zal dit een "bijna" dagelijkse gewoonte worden. Volgend jaar verhuis ik met mijn familie naar de Filipijnen en zal daar "goedkoper" kunnen leven, minder last hebben van mijn gezondheid (Ik lijd aan Fibromyalgie,CVS, PDS en Insomnia) en ook uitstappen kunnen maken. Dit opent mogelijkheden voor jullie. Ik zal foto's en reportages posten waardoor ook jullie mee kunnen gluren in mijn leven en eventueel goedkoop op de archipel kunnen rondreizen.
Persoonlijk wil ik graag ook de mensen op Smokey Mountain helpen. Een grote bevolkingsgroep die op de vuilnisbelt van Manila leeft en nauwelijks weet te overleven van de vuiligheid die ze daar vinden. Het zou goed zijn mochten we de grote generatie kinderen die er leven de mogelijkheid kunnen bieden om uit de miserie te raken, goede scholing te volgen en op die manier mee hun habitat kunnen uitbouwen tot een écht leefbare gemeenschap.
Persoonlijk steun ik nu reeds het project, dus alle giften die ik krijg zal ik voor de helft aanwenden om inleefreizen van hieruit naar daar goedkoper te maken en de andere helft geven aan projecten die de levensstandaard van de mensen opkrikken. Uw steun aan dit blog dient dan ook de goede zaak en ik hou iedereen graag op de hoogte van wat er wordt ingezameld. Je kan steeds storten op BE02 9730 8069 4940 met vermelding "Filipijnen"
Morgen ga ik even de beslissing om te emigreren toelichten zodat u weet hoe één en ander tot stand aan het komen is.
Mijn naam is Yvan De Schrijver, geboren op 1 april 1962. Sedert 1996 lijd ik aan Fibromyalgie, vanaf 2005 ook aan CVS, PDS en Insomnia. De ziekte is zéér zwaar om dragen maar toch proberen we zowel positieve als negatieve dingen in het leven te belichten. Jaren geleden startte ik ook op Facebook met de groep "Netwerk voor Fibromyalgie, CVS, Spasmofilie en Aanverwante aandoeningen.
Het is niet de bedoeling om een neerslachtige indruk te maken. Een beter begrip rond de ziekte, meer wetenschappelijk onderzoek en goede behandelingen zijn mijn doel. Ik hoop dat u mijn perikelen wil volgen en de goede zaak ook enige steun wil verlenen. Momenteel zijn er enkele therapiën die de symptomen goed verlichten. Infraroodcabines, Infrarooddekens, warm klimaat en mssage met kennis van de 18 pijnlijkste plaatsen zijn er een aantal van.
Wie mijn blog wil sponsoren kan dit door zijn bijdrage te storten op BE73 0017 1151 2860. De ontvangen bedragen zullen enkel dienen om therapiën uit te proberen, mee te ondersteunen én leden van het Netwerk fibromyalgie infrarooddekens te bezorgen. Deze dekens kosten tussen de 155 en 325 euro, afhangende van het feit of ze volledig lichaamsomringend zijn of enkel de rugzijde behandelen. Vele patiënten kunnen immers op vandaag niet rondkomen met hun ziektevergoeding en worden zo weggehouden van reële symptoomverlichtende therapiën. Uw bijdrage kan daar verandering in brengen en wij zullen de stand dan ook steeds doorgeven, evenals wat wij met de gelden doen...
Vroeger had ik een heel goede veiligheidsjob bij Binnenlandse Zaken in Brussel en was ik eveneens Voorzitter en presentator van een populaire radio. Nu ben ik niet meer in staat om te werken en maak ik op betere ogenblikken nog nu en dan radioprogramma's voor een radiostation in Brussel...
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
Fibromyalgie...Pijn, verbijstering...heropstanding
Beste Vrienden,
