|
Onze Moonah is 3 maanden oud vandaag, ziet er een stuk minder snoezig en meer herder uit (vooral nu haar beide oren recht staan) en heeft al een hoop ervaringen achter de rug: wandelingetjes tot bij de boer geflankeerd door paard James in de weide langs ons straatje, kennis gemaakt met de buren, bezoekers en bijhorende hondjes, uitstapjes in de grote camionette oa. naar de dierenkliniek, onvermoeid gespeeld met haar familieleden van de White Wolves... en ze vindt dit allemaal dolle pret, zelfs té dol naar onze mening. Ze kent al een aantal commando's en luistert goed zolang ze alleen is. Maar éénmaal er prikkels zijn, heeft ze geen oren meer naar ons en zodra er andere hondjes in de buurt zijn, wil ze enkel nog spelen zonder ophouden en overschrijdt ze haar grenzen. Ze heeft tevens een zeer sterke drang om te kauwen en kent hierbij nog niet het verschil tussen vingers en kauwstokjes!! Hoe streng we tot nu toe ook zijn geweest zonder ons al te veel te laten verleiden tot onnodige aandacht en geaai, er is dus toch duidelijk werk aan de winkel, zeker voor een hond die assistent dient te worden! En van assistentie gesproken, ze kon haar charmes al aanwenden bij een aantal observatiesessies en ze viel al helemaal in de smaak van de jongedame die tijdelijk een handje komt toesteken in de roedel.
We zijn tevens de confrontatie met de malamutten gestart, 1 per 1 en onder ons beschermend toeziend oog. Dit zal wel wat tijd vergen vooral daar de malamutten het niet zo hebben voor andere honden die van buitenaf komen. Het is een proces van gewenning en aanvaarding en een uitdaging voor de roedelleiders.
Ondertussen zijn Nepal en Gipsy getest geweest op heupen en ogen. Benieuwd wat het resultaat zal zijn?!
|
