Ik krijg weer extra aandacht van mijn alfavrouwtje. Ik had de laatste tijd nogal veel noten op mijn zang, volgens de mensenalfa's en ze vonden dat ik strenger en consequenter moest aangepakt worden. Dat gebeurt nu ook zo: ik mag niet meer uitvallen naar de andere honden, vooral niet naar Happy, met wie ik samen in de tuin leef apart van de roedel en ik moet leren dat het niet nodig is dat ik mijn alfavrouwtje bescherm. Ze maken mij nu vooral duidelijk dat zij de baas zijn en niet ik. Ik wéét eigenlijk wel dat ik de baas niet ben maar ik wilde alleen maar stoer doen en ik leerde van Chimouk dat ik kan stoer zijn door uit te vallen naar degenen die niet doen wat ik denk dat ze moeten doen. Ik geef echter toe dat ik dien te aanvaarden dat de mensenalfa's bepalen wat wél en wat niet kan. Zij zorgen immers voor ons, zij geven ons voedsel en zij maken dat het veilig is voor ons. Maar als ik in ruil meer aandacht krijg en meer mag gaan wandelen en meer oefeningen mag doen, dan wil ik zeker hun beslissingen opvolgen. Zij zijn de superalfa's van onze roedel. Trouwens, gans de roedel heeft nood aan wat meer beweging! We hebben ons gans de winter in ons nopjes gevoeld met dat koude sneeuwweer maar we hebben zo weinig gemucht...ofwel was het te glad...ofwel was de kar in herstelling...ofwel was het baasje ziek...We beginnen ons, eerlijk gezegd, wat te vervelen. Dus alfa's: 'doe er wat aan!'
