Gelijkheid tussen man en vrouw is een misvatting

In de glorierijke dagen van het Communisme in Oost-Europa en de Sovjet-Unie was elk aspect van het leven verzadigd met beelden van robuust ogende vrouwen die op een steiger stonden en hamers vasthielden, of graan oogsten met een sikkel. De communistische propaganda versterkte het imago van de economisch en sociaal actieve vrouw om haar missie te benadrukken om zichzelf op te offeren voor het algemeen belang en voor de 'mooie toekomst' van het systeem. Formeel heerste gelijkheid tussen man en vrouw. Maar in feite waren er enorme disproporties tussen mannen en vrouwen, zoals betalingsachterstand tussen mannen en vrouwen. Het inspirerende beeld van de Communistische viriele vrouwelijke werker bleek een totale flop te zijn. De identiteit van vrouwen diende de prioriteiten van de totalitaire staat ten koste van hun zelfrealisatie. In eenvoudiger woorden gezegd, het was behoorlijk slecht om in die jaren een vrouw te zijn.

De rijken worden rijker, de armen blijven arm

Herinner je dat onder het Communistische regime de goederen gelijk verdeeld zijn over alle leden van de samenleving? Het is misschien zo op papier, maar in werkelijkheid lijkt de situatie vrijwel op de animal farm van George Orwell, waar "sommige dieren meer gelijk zijn dan andere." In het tweede deel van de 20e eeuw verbrijzelde de armoede van de mensen in de Sovjetunie en haar satellietlanden in Oost-Europa de mythe van de welvarende arbeidersklasse. In de 21e eeuw is de Volksrepubliek China in feite de grootste uitbuiter van de arbeidersklasse in de geschiedenis. Wat meer is, China heeft het op een na grootste aantal miljardairs, alleen door de VS vooraf gegaan. De reden waarom dit mogelijk is geweest, is dat China, Vietnam, enz. in feite geen Communisten zijn in economische aangelegenheden. Sinds de jaren tachtig creëren de meeste Communistische landen een vorm van staatskapitalisme, waardoor ze plaats kunnen maken voor globaal kapitalisme met behoud van het eenpartij-politieke systeem.

Marxistische economie niet haalbaar

Je hoeft geen eersteklas econoom of universitair docent te zijn om te zien waar Karl Marx helemaal de mist inging. Ondanks zijn intellect en filosofisch denken, was zijn hele analyse gebaseerd op een conceptuele misvatting, en dat is: Waarde is een attribuut van het object. Maar niets in deze wereld, en we bedoelen dan helemaal NIETS heeft een intrinsieke waarde. Waarde bestaat alleen in de menselijke geest. Mensen zijn geen ‘eenheidsworst’: sommigen waarderen diamanten het hoogst, terwijl anderen drinkbaar water. Dus als we in één zin moeten vastleggen waarom het Communisme voorbestemd is om te falen, dan is dit de reden: Marx probeerde gewoon iets te analyseren dat niet bestond - echte waarde.

De zogenaamde niet bestaande Middenklasse

Voor het geval je het nog niet hebt opgemerkt, zijn er in de maatschappij 3 hoofdklassen : de bovenste, middelste en onderste. Degenen aan de top zijn de rijkste. De lagere klasse daarentegen probeert voortdurend de eindjes aan elkaar te knopen. De middenklasse is de fopspeen tussen de andere twee. En als het toevallig ontbreekt, wordt bloed vergoten. Hoewel Communistische propagandisten luid zeggen dat de klassenstrijd  geëlimineerd is, is in de realiteit dat ze dit volhouden. Dat is natuurlijk begrijpelijk, want elke groep mensen die de leiding heeft, geniet van zijn macht en wil deze niet loslaten. Door vast te houden aan hun macht, scheiden de Communistische leiders opzettelijk de bevolking in slechts 2 klassen - zij vertegenwoordigen zelf de elite en alle anderen vallen in de groep van de achtergestelde lagere klasse.

Verwoesting van de natuurlijke omgeving

Omdat de dingen er meestal niet zo rooskleurig uitzien voor de economie van een Communistisch land, probeert de heersende elite alles om het tekort in de economische sector te compenseren. En we bedoelen ALLES, ongeacht de kost. In de jaren zestig werden twee grote rivieren omgeleid voor irrigatiedoeleinden op het grondgebied van de USSR. Als gevolg hiervan is het Aralmeer, het voormalige vierde grootste meer ter wereld, dat deze rivieren vroeger voedden, gekrompen tot tien procent van zijn normale grootte.
Slechts tien jaar geleden werd China de grootste bron van koolstofuitstoot. Dagelijks gebruiken we honderden goedkope artikelen geproduceerd in China. We geven misschien niet om de omstandigheden waarin ze werden geproduceerd, maar China streeft naar hoge productieniveaus en de vergiftiging van haar inwoners is bijzaak. En het hele proces is ook zeer giftig voor de rest van de wereld.

Je hebt bijna geen burgerrechten

De meeste van de bovengenoemde zaken houden verband met de veronderstelling dat fundamentele menselijke vrijheden en rechten min of meer worden geschonden onder het Communistische regime. Maar dit punt gaat echter vooral over de drastische schending van burgerrechten. Om te beginnen is het idee van individuele vrijheid onverenigbaar met de Communistische ideologie. Recht op vrije meningsuiting, evenals het recht op vrije toegang tot informatie en om te protesteren, worden in de regel door de heersende klasse geweigerd aan de burgers. Bovendien krijgen burgers geen andere keuze dan te stemmen op de enige politieke partij die er is, namelijk de Communistische partij. Ze moeten zogezegd vrij stemmen, maar je moet het wel eens zijn met hun programma. (uit www.therichest.com – Maya Vukovska 14/4/2017)

Het gezin wordt ondermijnd

Marx geeft toe dat het vernietigen van het gezin een netelig onderwerp is, zelfs voor revolutionairen. “Afschaffing van het gezin. Zelfs de meest radicalen kijken op bij dit beruchte voorstel van de communisten”. Maar hij zei dat tegenstanders van dit idee een belangrijk feit over het gezin niet begrijpen. “Op welke basis is het huidig gezin gebaseerd? Op kapitaal, op particulier gewin.” Daarom wilde hij het gezin afschaffen samen met het verdwijnen van het kapitaal.

Individualiteit een vloek

Marx geloofde dat individualiteit een sociale constructie was van een kapitalistische maatschappij en diep verstrengeld was met het kapitaal zelf. De individualiteit en vrijheid moest worden afgeschaft.

Eeuwige waarheden afgeschaft

Het Communisme schaft alle eeuwige waarheden af: alle religie, en alle moraliteit, in plaats van ze op een nieuwe basis te grondvesten, en daarom handelt ze tegen alle geschiedkundige ervaring.

Naties afschaffen

Communisten, zei Marx, worden verweten dat ze proberen landen af te schaffen. Deze mensen begrijpen de aard van het proletariaat niet, schreef hij.
“De arbeiders hebben geen land. We kunnen niet nemen wat ze niet hebben. Het proletariaat moet allereerst politieke suprematie verwerven, ze moet uitgroeien tot de leidende klasse van de natie, ze moet zelf de natie vormen.” Naarmate het proletariaat aan kracht groeide, zouden er binnenkort geen landen meer nodig zijn, schreef hij.

Hindernis van traditie

Marx zag traditie als een instrument van de burgerij. Vasthouden aan het verleden diende als louter afleiding in de zoektocht van het proletariaat naar emancipatie en suprematie.
“In de burgerlijke maatschappij,”' schreef Marx, “domineert het verleden het heden; in de Communistische samenleving domineert het heden het verleden." (van: Jon Miltimore)

Voornaamste punten van het Christendom tegen het Communisme - van Dennis Goedegebuure - Flickr

Privébezit is een natuurlijk mensenrecht

Privébezit is geen sociaal concept dat naar believen kan worden afgeschaft. Het maakt veeleer deel uit van de natuurlijke sociale orde en is noodzakelijk voor de samenleving om gezond en rechtvaardig te zijn.
Privébezit is de natuurlijke vrucht van werk en beschermt de menselijke waardigheid, omdat het "voor een persoon een zeer noodzakelijke sfeer verzekert voor de uitoefening van zijn persoonlijke autonomie en deze van het gezin." Het is dus 'een essentieel onderdeel van een authentiek sociaal en democratisch economisch beleid en het is de garantie voor een correcte sociale orde'.

Paus Leo XIII waarschuwde in zijn encycliek Rerum Novarum uit 1891 dat programma’s om privébezit te elimineren “volkomen onrechtvaardig” zijn, want ze “beroven de wettige bezitter, verstoren de functie van de staat en veroorzaken totale verwarring in de gemeenschap.”

Communisme schendt subsidiariteit

Communisme omvat de gecentraliseerde controle van belangrijke aspecten van de samenleving. Dit schendt subsidiariteit, een van de belangrijkste principes van het katholieke sociale denken.

Subsidiariteitsbeginsel (wikipedia)

Het subsidiariteitsbeginsel is gepresenteerd in de encycliek Rerum Novarum uit 1891 van Paus Leo XIII die poogde een middenweg te bieden tussen, enerzijds, de excessen van het kapitalisme, waarin de overheid degenen die zichzelf economisch niet konden redden aan hun lot overliet, en anderzijds verschillende soorten van totalitaire regimes, waarin het individu volledig aan de staat onderworpen was. Het beginsel werd verder uitgewerkt in de sociale encycliek Quadragesimo Anno van Paus Pius XI uit 1931.

Volgens het voorgestelde subsidiariteitsbeginsel behoort de overheid slechts initiatieven te nemen waar individuen en private organisaties niet in staat blijken de problemen zelfstandig op te lossen. Het beginsel is gebaseerd op de autonomie en waardigheid van het menselijk individu en stelt dat alle maatschappelijke instellingen, van het gezinsverband tot de staat en de internationale orde zich ten dienste van de mens dienen te stellen.

Subsidiariteit gaat ervan uit dat mensen van nature sociale wezens zijn en benadrukt het belang van kleine en middelgrote maatschappelijke verbanden zoals het gezin, de Kerk en vrijwilligersorganisaties als structuren die het individu in staat stellen de maatschappij te dienen en die het individu en de maatschappij als geheel met elkaar verbinden.

Een ander belangrijk aspect van het subsidiariteitsbeginsel is "positieve subsidiariteit". Positieve subsidiariteit wil zeggen dat gemeenschappen, instellingen en overheden de sociale condities moeten scheppen waarin het individu zich ten volle kan ontplooien, bijvoorbeeld door het bieden van werk, goede huisvesting, gezondheidszorg en dergelijke.

In de encycliek Quadragesimo Anno zei Paus Pius in de paragrafen 79 en 80:

79 Zo als de geschiedenis overvloedig aantoont, is het waar dat, vanwege de veranderde omstandigheden, vele zaken die voorheen door kleine verbanden werden gedaan, nu slechts door grote verbanden kunnen worden bewerkstelligd. Nochtans blijft dat zeer belangrijke beginsel, dat niet afgeschaft of veranderd kan worden, vast staan in het sociale denken: Evengoed als het een ernstige fout is om hetgeen individuen door hun eigen initiatief en nijverheid kunnen bereiken van hen af te nemen om het aan de gemeenschap te geven, zo is het ook een onrecht en tegelijkertijd een ernstig kwaad en aantasting van de juiste orde om aan een grotere en hogere verband te geven wat een lagere en ondergeschikte organisatie kan doen. Want elke sociale activiteit behoort vanuit zijn natuur hulp bieden aan de leden van het sociale lichaam en nimmer om ze te vernietigen.

80 De hoogste autoriteit van de Staat zou derhalve aan ondergeschikte groepen díe zaken en minder belangrijke kwesties moeten overlaten, die anders zijn inspanningen onnodig in beslag zouden nemen. Dan kan de Staat vrijer, krachtiger en effectiever al die dingen doen, die hem toebehoren, omdat hij alleen ze kan volbrengen: sturen, toezicht houden, aansporen, inperken, al naargelang de situatie behoeft en de noodzaak voorschrijft. Daarom zouden de machthebbers ervan overtuigd moeten zijn, dat, hoe volmaakter er een geleidelijke orde tussen de diverse verbanden wordt gehandhaafd — in overeenstemming met het subsidiariteitsbeginsel — hoe sterker de sociale autoriteit en effectiviteit zal zijn en hoe gelukkiger en welvarender de Staat.

Vervolging van de Kerk

Omdat de Kerk het Communisme verwerpt, aardse utopische visioenen verwerpt, in God gelooft en een machtscentrum vertegenwoordigt buiten de regering, hebben Communistische landen altijd de Katholieke Kerk aangevallen en geprobeerd ze te onderdrukken. Naar schatting heeft alleen al de Sovjetunie miljoenen Christenen gedood.
Aangezien de Kerk de door God gevestigde organisatie is voor het behoud van de wereld, is dit natuurlijk een ernstig kwaad.

Atheïsme

Communisten ontkennen meestal expliciet het bestaan van God en proberen de maatschappij rond deze ontkenning op te bouwen. Atheïsme is natuurlijk vals en elk daarop gebaseerd wereldbeeld is gedoemd tot mislukking, onrechtvaardigheid en vernietiging.

Een klassenstrijd is verkeerd en niet onvermijdelijk

Een klassenstrijd moedigt de doodzonde van afgunst aan en is gebaseerd op een destructieve wij-tegenover-zij-mentaliteit. In plaats daarvan worden alle mensen, ongeacht hun staat, opgeroepen tot samenwerking in liefdadigheid.
"De grote fout ... [is] het idee dat een klasse van nature vijandig is," leert Leo XIII in Rerum Novarum, "en dat de rijken en de arbeiders(klasse) van nature zijn bedoeld om in een onderling conflict te leven. Zo irrationeel en zo vals is deze opvatting dat het directe tegendeel de waarheid is.[…] Elk heeft de ander nodig: kapitaal kan niet zonder arbeid, noch kan arbeid zonder kapitaal. Wederzijdse overeenstemming resulteert in de schoonheid van goede orde, terwijl een eeuwigdurend conflict noodzakelijkerwijs verwarring en woeste barbaarsheid veroorzaakt." (19)