BESTE LEZERS,
MIJN BLOGSITE WORDT EEN BEETJE TE KLEIN EN DAAROM WIL IK MET EEN NIEUWE
BLOGSITE BEGINNEN : levend_geloof9. DAARMEE GA IK DE LAATSTE FASE IN VAN DE
EINDTIJD WAARIN NOG VEEL TE GEBEUREN VALT. DANK U, BESTE LEZERS.
LATIJN
BLIJFT "Het
was de wil van de Eeuwige Vader dat een universele taal gebruikt werd tesamen
met de taal van het land. Deze universele taal, Latijn werd gekozen door de
Eeuwige Vader als een universele taal voor de universele Kerk, de Katholieke
Kerk onder de leiding van Paus Paulus VI, de opvolger van Petrus
"Door de val in Babylon, werden vele nieuwe talen
gegeven omwille van de zonde van Babylon. Daarom zou je als je naar een ander
land reist de mis kunnen begrijpen als het overal in het Latijn was. Zo zou je
een prachtige binding hebben van gelijke taal en zouden allen de genade gegeven
worden de Roomse Katholieke Kerk van Mijn Zoon genoemd te worden.
"Verlaat Mijn Zoons Kerk niet, Mijn kinderen, omdat ze
deze taal van jullie weggenomen hebben. Jullie moeten wachten en volhouden en
wenen met Mijn Zoon voor deze ontheiliging door de mens." - OLVrouw,
10 april 1976
JULLIE MOGEN
JE NIET AFSCHEUREN Jullie
mogen in jullie menselijke natuur niet hoogmoedig of arrogant gedragen. Jullie
moeten de raad van de ware priesters die in Mijn Kerk zijn aanvaarden. Jullie
mogen je niet afscheuren en jullie eigen groepen stichten.
Ik heb je een leefregel gegeven van het begin van het
Boek van leven, de Bijbel tot het einde. Jullie moeten
de leefregel ten volle navolgen. Mijn Kerk zal niet onderworpen worden,
niettegenstaande ze nu door een grote beproeving gaat.
Ik wil niet dat je jullie parochiekerken verlaat. Ik wil dat je en Ik geef je de
raad als God om te blijven! Als je enig meningsverschil hebt, vraag Ik jullie
voor het behoud van je redding op aarde, de rol van het priesterschap niet
opzij te schuiven. Het priesterschap werd doorgegeven door de Apostelen, Mijn
volgelingen.
Petrus was Mijn eerste Paus en jullie eerste Paus,
net als alle anderen die hem volgden, ze moeten erkend worden. Als ze nu zwak
zijn of nobel, zijn ze heilig of niet, ze moeten geaccepteerd worden en gevolgd
worden. - Jezus, 9 juni 1979
GELOOFSCRISIS Begrijpen jullie Mij, Mijn kinderen? Ik vraag jullie Mijn Zoons Kerk niet te verlaten in
deze geloofscrisis, maar om de boot van Petrus drijvende te houden. Ik vraag
jullie niet te zwijgen wanneer je kwaad ziet gebeuren, maar het luidop te
zeggen en correct te handelen in een situatie waar jullie God wordt beledigd en
die vernietigend is voor jullie ziel. Zeg het een keer, en als er niet wordt
geluisterd, zwijg dan maar bid dat de Eeuwige Vader in de Hemel hun de oren zal
openen van degenen die hun hart en hun oren gesloten hebben voor de waarheid.
- OLVrouw, 20 november 1979
VERVANGEN
DOOR EEN MAALTIJD "Het
ware Offer is vervangen door een maaltijd! Zijn jullie Mijn dood op het kruis
vergeten? Jullie kunnen thuis eten. Kom niet naar Mijn Huis om te eten! Wanneer
jullie komen ontvangen jullie het Brood des levens. Het is fysisch en
bovennatuurlijk. Ik kom naar jullie in ware gedaante. De vijanden in Mijn Huis
wensen deze kennis van jullie weg te nemen. - Jezus, 21
augustus 1974
GEEN
SOCIALE BIJEENKOMST Er kan
geen Kerk van Mijn Zoon zijn lijkend op een vergaderzaal. Het is het Huis van
God, Mijn kinderen; Mijn Zoons Kerk is een Huis van God, en allen komen om Hem
te eren. Ze komen niet om te vergaderen.
Heiligheid moet terugkeren in Mijn Zoons Kerk. Deze
verantwoordelijkheid weegt zwaar op de schouders van de geestelijkheid, de
hierarchie. Ik verzeker jullie, Mijn geestelijkheid, tenzij jullie handelen
volgens de raad van de Hemel, er velen in de Hel zullen belanden. OLVrouw,
14 juli 1979
GEEN
TIJDSLIMIET "Schenk
meer aandacht aan het Heilig Offer. Het wordt gecelebreerd op een manier dat
niet goedgekeurd is door de Eeuwige Vader. Neem de tijd om jullie God te eren
met je hart. Mijn broeders en zuster, het Heilig Misoffer kan niet gepast gecelebreerd
worden in een halfuur, of zelfs in een uur. Er is geen tijd in de Hemel en
jullie mogen geen tijd plakken op het Heilig Misoffer op aarde." - St.
Padre Pio, 5 april 1975
GEEN
WIJDING VOOR VROUWEN "Een
eenvoudig plan voor de verlossing van de mensheid werd in het verleden aan
jullie profeten gegeven. Nu horen we jullie protesteren voor de wijding van
vrouwen! Geen vrouw zal in Mijn Huis staan om Mij te vertegenwoordigen! Hoe
durven jullie deze ketterij in Mijn Huis brengen! Ik zal onder jullie zijn en Ik
zal jullie uit Mijn tempels drijven!- Jezus, 27
december 1975
GEEN
VROUWEN AAN HET ALTAAR "Ik
vraag dit van jullie als jullie God: in het Heilig Offer dat Ik jullie naliet,
vroeg Ik geen vrouwen aan het altaar noch hogepriesteressen. Dat doen ze in de
kerken van Satan; daarom zal het niet uitgevoerd worden in Mijn Kerk.
"Toen Ik het Laatste Avondmaal had met de
Apostelen was Mijn Moeder niet aanwezig. Als het in Mijn macht lag van de
Eeuwige Vader om een priesteres aan te stellen zou Ik zeker Mijn Moeder gekozen
hebben; maar nee, er waren geen vrouwen aanwezig bij de eerste Toewijding.
- Jezus, 2 oktober 1987
NIET
ZOMAAR EEN GEWOONTE
"Mijn kinderen, Mijn Zoon, Zijn hart wordt doorboord door de manier waarop
velen naar Zijn Huis komen met apathie en onrespectvol gedrag en Zijn Huis
gebruiken als een vergaderplaats voor alle soorten gruwelen. Met alle respect
deze nacht van het feest van aartsengelen in het eeuwig Koninkrijk, vragen zeen
Michael eist hetdat vrouwen hun hoofd moeten bedekken gedurende het Heilig
Misoffer. Het is niet zomaar een gewoonte. Laat je niet bedriegen door satan,
Mijn kinderen. Vrouwen moeten hun hoofd bedekken uit respect voor het Offer van
Mijn Zoon, als respect voor alle wetten van jullie God en niet deze van de
mens; want de mens stelt zijn eigen wetten, zijn eigen leefregels, en op die
manier vernietigd hij zichzelf." - OLVrouw, 28 september 1976
GEDRAG
VAN VROUWEN Veronica
St Paulus draagt een zeer grote Bijbel. En hij heeft een dunne stok en hij
toont een pagina in zijn geschriften De regel dat hij aanwijst refereert naar
discipline gedurende het Heilig Misoffer. [Veronica leest het volgende]: "1.
Gedurende het Heilig Misoffer moet het stil zijn. Geen vrouw mag spreken
gedurende het Heilig Misoffer van de Mis. 2. Vrouwen moeten hun hoofd bedekken
wanneer ze het Huis van God binnengaan. Het Huis van God is een plaats van
gebed, en niet een vergaderzaal of danshal. 3. Geen vrouw zal van spreken van
de preekstoel. Geen vrouw mag de bediening doen." 7 december 1976
MEER
FATSOEN "Gedurende
het Heilig Misoffer van Mijn Zoon, moet de mens zich met meer fatsoen gedragen.
Heiligheid moet terugkeren naar de huizen van de wereld."
Veronica Kerken, zegt OLVrouw.
OLVrouw - "Vrouwen moeten zich tooien in
nederigheid. Heidense praktijken of diabolische muziek wordt niet toegelaten
door de Eeuwige Vader, noch zullen we dansen en alle manieren van wereldse
praktijken toelaten in de heilige huizen van God.
"Vrouwen moeten hun hoofd bedekken. Het is een
teken van respect dat vereist is in het Huis van God. Dit vragen de engelen.
- OLVrouw, 18 maart 1975
GEEN
MAALTIJD, MAAR EEN OFFER "Jullie
moeten, Mijn kinderen, het kenbaar maken aan jullie broeders en zusters dat het
Laatste Avondmaal geen maaltijd was! Het was niet beschouwd als maaltijd door
de Eeuwige Vader. Het was de start van een Offer. Dat Offer was gekend door de
Vader en Mijn Zoon, en was voorzien om uitgevoerd te worden tot in eeuwigheid!
"Wanneer jullie binnenkomen in de huizen, kerken
van Mijn Zoon kom je om mee te doen in aan het droevig lijden."
Veronica - Oh! Oh, ik zie Jezus op het Kruis. Hij
heeft Zijn laatste ademtocht gegeven. Oh, nu wordt het donker, Ik kan Hem niet
zien. Het is zo verschrikkelijk!
OLVrouw - "Gedurende het Heilig Misoffer, Mijn
kinderen, ontvangen jullie het fysieke en geestelijke Lichaam en Bloed van Mijn
Zoon. Dit is geen herinnering of een mythe, Mijn kinderen! Begrijp het
bovennatuurlijke! Begrijp
dat Mijn Zoon volledig komt in geest en fysiek Lichaam. Daarom bevelen de
engelen die aanwezig zijn bij het Heilig Misoffer dat jullie jezelf gedragen
met de eer die Mijn Zoon toekomt, in de Vader en de Heilige Geest.
"Vrouwen mogen het heilig Lichaam niet naderen
gekleed als heidense vrouwen, die de tempels van hun geest te schande maken! Bedek
jullie, Mijn kinderen, of jullie zullen branden!... "Gedurende het Offer,
Mijn kinderen moeten jullie jezelf verenigen. Jullie hart met dat van Mijn Zoon in Zijn Offer. Jullie
mogen niet verstrooid raken door alle manieren van verstrooiingen dat We zien
in Mijn Zoons kerken op dit moment." - OLVrouw, 18 maart 1975
ZET DE
BANKEN TERUG "Ik
heb gevraagd om op je knieen te vallen. Geestelijken in Mijn Zoons Huis, Zijn
Kerk, zet de banken terug zodat de mensen op hun knieen kunnen vallen. Want
velen zullen op hun knieen kruipen, in wanhoop om te vluchten, maar nergens
zullen ze de vlammen kunnen ontsnappen. Herstel
Mijn Zoons Kerk terwijl er nog tijd is. Zet de banken terug! De mensen moeten zoenoffers
brengen op hun knieen voor hun God!" - OLVrouw, 30 mei 1981
ST.
MICHAEL "Jullie
beschermer en bewaarder van jullie Geloof is niet binnengekomen in de huizen
van Mijn Zoon. Weet dat jullie jezelf bedriegen door deze daad. Michael moet
terug in de gebeden en harten van de mensheid komen. De geestelijkheid en alle
herder van de kudde moeten de Vader prijzen door Zijn bewaarder Michael. Jullie
moeten Michael terug aanroepen in jullie gebeden na het Heilig Misoffer!" -
OLVrouw, 13 september 1974
MISSEN
MET GITAAR "Dit
zijn creaties van satan." - OLVrouw, 7 september 1985
GEPASTE KLEDING "Shorts,
joggings, enz. zullen niet gedragen worden in aanwezigheid van Mijn Zoon! Er
zal geen redenering aanvaard worden bij deze daden van onzuiverheid."
- OLVrouw, 25 juli 1974
HEIDENEN
"Zoals heidenen, dansen jullie gedurende het Heilig Misoffer! Zoals
heidenen zijn jullie niet gekleed voor het Heilig Misoffer! Jullie
gedragen jullie zonder respect of liefde!" - OLVrouw, 9 april 1977
VELEN IS GESCHIKTER "Mijn
kinderen, jullie geloofsleerstellingen zijn jullie gegeven, de dogmas van
jullie godsdienst, en jullie kunnen ze niet veranderen zonder vernietiging over
jezelf te roepen en Mijn Zoons Kerk.
"Mijn Zoon stierf voor de mensheid op het kruisHij
stierf voor alle mensen, maar allen zullen niet binnengaan in het Koninkrijk
tenzij ze bekeerd zijn van hun zonden. Het woord velen, Mijn kinderen is
altijd meer geschikt, want allen zijn niet binnengetreden en zullen het Koninkrijk
van eeuwig leven niet binnentreden. Velen zijn in de hel gevallen, voor altijd
vervloekt. OLVrouw, 27 mei 1978
HANDEN
TESAMEN Veronica
OLVrouw staat nu met Haar handen tesamen, vingers naar boven gericht. "Mijn
kind, ik demonstreer de houding dat de Hemel verwacht van Onze kinderen in hun
gebedsleven. Gedurende het Heilig Misoffer is er veel onrespectvol gedrag. Je moet gedurende het Offer,
jullie handen tesamen voegen, vingers naar boven gericht, en geestelijk je
verenigen met Mijn Zoon gedurende Zijn Offer." - OLVrouw,
12 juni 1976
KNIELEN
VOOR DE COMMUNIE "Mijn
kinderen, kniel voor je God in de Eucharistie. Sta niet zoals in vergaderzalen,
maar kniel en geef Hem een terechte liefde en eerbetuiging." - OLVrouw,
14 juli 1979
ALLE EER
MOET BETUIGD WORDEN Alle eer
moet betuigd worden aan Mijn Zoon in de Eucharistie. Men moet knielen. Mijn
Zoons Huis is het Huis van God en een huis van gebed, en het mag geen
vergaderzaal worden. - OLVrouw, 25 juli 1979
KEER
TERUG NAAR JULLIE TRADITIONELE RITUS Ik zend
aan Mijn geestelijkheid, degenen die Ik de genade gegeven heb om de Hemel op
aarde te vertegenwoordigen, de volgende waarschuwing: Jullie moeten nu
terugkeren naar jullie traditionele ritus! Jullie moeten Mijn Huis herstellen
van zijn afbrokkelende buitenkant en de rottende binnenkant. Jullie moeten
terug opbouwen wat jullie willen vernietigenNU!
"Velen die zich Mijn uitverkorenen noemen hebben
zich voorgenomen om de Kerk binnenin te vernietigen. Jullie daden zijn niet
ongemerkt gebleven voor de Eeuwige Vader. Dwaling, bedrog onder het mom van
heiligheid en vroomheid! Jullie zijn ongemaskerd voor de Eeuwige Vader. Jullie
moeten stukje bij beetje het fundament herstellen of jullie zullen het
vanbinnen vernietigen.
"Ik kijk naar alle manieren van gruwelen die
gepleegd worden in Mijn Huis. Denken jullie dat jullie nog veel langer kunnen
doen zonder kastijding? Word wakker, Mijn
geestelijkheid! Jullie kunnen niemand bedriegen! - Jezus, 22 november
1975
OUDE
RITUS MOET TERUG INGEVOERD WORDEN Veronica
- Jezus is niet tevreden met de manier waarop Zijn geestelijkheid hun roeping
invullen, en ook de Mis. Jezus wenst dat de Oude ritus terug ingevoerd wordt om
vele dwalingen weg te vegen die erin geslopen zijn sinds de Nieuwe ritus is
ingevoerd. 1 juli 1985
HET
HOOFDALTAAR "Mijn
kind en Mijn kinderen, laat het geweten zijn dat We in de kerken over de hele
wereld hebben gekeken, en We begrijpen de natuur van de mens niet, die in zo
weinig tijd vo Mijn Kerk kan vernietigen. Jullie
moeten Mijn huizen in hun originele conditie herstellen. We vragen dat jullie de beelden
terug in Mijn kerken plaatsen. Dat jullie het hoofdaltaar
herstellen. Dat jullie de banken plaatsen dat anderen kunnen knielen in
aanbidding tot hun God. Dit is
enkel een begin; er is veel meer dat jullie moeten doen, Mijn priesters, en
degenen die de mijters dragen, want anders zullen ze zichzelf vlug in de hel
bevinden. - Jezus, 21 augustus 1985
Uit : restkerk.net
Amoris
Laetitia: een analyse van The Voice of the Family
Belangrijke
noot: De onderstaande tekst komt van de website van
Voice of the Family, en werd vertaald door een door ons bekende
priester. Wij vereenzelvigen ons echter niet met het standpunt dat Bergoglio
de geldige paus zou zijn en dat wij zijn ambt respecteren, voor de rest staan
wij achter de analyse.
Een
eerste indruk van de Voice of the Family over de exhortatie. De Voice of the
Family is een internationale coalitie van 26 pro-life/pro family organisaties
die in Rome aanwezig was gedurende de Buitengewone (2014) en de Gewone Synode
over het gezin (2015. Voice of the Family heeft fundamentele analyses
gepubliceerd over de officiële documenten van de Synode.
De
promulgatie van de Apostolische Exhortatie Amoris Laetitia door paus Franciscus
betekent de conclusie van een synodaal proces dat beheerst werd door pogingen
om de katholieke leer te ondermijnen rond zaken betreffende het menselijk leven,
huwelijk en gezin, rond vragen over maar niet beperkt tot de onontbindbaarheid
van het huwelijk, geboorteregeling, kunstmatige methodes van voortplanting,
genderideologie en de rechten van ouders en kinderen. De pogingen om de
katholieke leer te verdraaien hebben het getuigenis van de Kerk tegenover
waarheden van natuurlijke en bovennatuurlijke orde verzwakt en ze hebben het
welzijn van het gezin bedreigd, in het bijzonder van zijn zwakste en meest
kwetsbare leden.
De
Apostolische Exhortatie Amoris Laetitiae is een erg lang breedvoerig document,
dat een grote verscheidenheid van onderwerpen met betrekking tot het gezin
bespreekt. Er staan veel passages in die getrouw de katholieke leer
weerspiegelen, maar dit kan de ernst niet verminderen van die passages die
de leer en de praktijk van de katholieke Kerk ondermijnen. Voice of the
Family is van plan de komende dagen en weken volledige analyses van ernstige
problemen in de tekst te presenteren.
De Voice
of the Family uit de eerste zorgen en bezwaren die hier volgen, met de grootste
eerbied voor het ambt van de paus en alleen vanuit een oprecht verlangen de
hiërarchie te helpen in haar verkondiging van de katholieke leer rond het
leven, het huwelijk en het gezin en om het authentieke goed van het gezin en
zijn meest kwetsbare leden te bevorderen. Wij menen dat wij door de volgende
zorgen te uiten onze plicht vervullen zoals die duidelijk is neergelegd in het
Wetboek van Canoniek Recht, waarin staat: Naargelang van de kennis, de
deskundigheid en het aanzien dat zij genieten, hebben zij het recht, zelfs ook
soms de plicht, hun mening over wat het welzijn van de Kerk aangaat aan de
gewijde Herders kenbaar te maken en deze, met behoud van de zuiverheid van
geloof en zeden en van de eerbied jegens de Herders, en rekening houdend met
het algemeen nut en de waardigheid van de personen, aan de overige
christengelovigen bekend te maken.(Canon 212 § 3)
Toelating van de hertrouwde gescheidenen tot de
Heilige Communie
Amoris
laetitia stelt in hoofdstuk VIII (par. 291-312) een aantal benaderingen voor
die voor de hertrouwd gescheiden katholieken de weg bereiden voor het
ontvangen van de Heilige Communie zonder dat ze echt berouw hebben en hun leven
beteren. Deze paragrafen bevatten:
(i) verwarde uiteenzettingen van de katholieke leer betreffende de aard en de
gevolgen van doodzonden, betreffende de toerekenbaarheid van zonde, en over de
aard van het geweten;
(ii) het gebruik van ideologische taal in plaats van de traditionele
terminologie van de Kerk;
(iii) het gebruik selectieve en misleidende citaten uit vroegere kerkelijke
documenten.
Een
bijzonder verontrustend voorbeeld van een foutief citaat van de vroegere leer
vinden we in paragraaf 298 dat een woord van paus Johannes Paulus II aanhaalt
uit Familiaris Consortio, dat er namelijk situaties bestaan waar om
ernstige reden, zoals de opvoeding van kinderen, een man en een vrouw niet
kunnen voldoen aan de verplichting om te scheiden. In Amoris Laetitia
echter wordt het tweede deel van de zin van paus Johannes Paulus II weggelaten.
Daarin zegt hij dat zulke paren de plicht op zich nemen in volledige
onthouding te leven, dat wil zeggen door te af te zien van daden die eigen zijn
aan getrouwde stellen (Familiaris Consortio nr. 84).
Verder
lezen we in de voetnoot bij dit misleidende citaat: In dergelijke situaties,
zo zeggen veel mensen die de mogelijkheid kennen en aanvaarden die de Kerk hen
biedt om als broer en zus samen te leven, dat het dikwijls gebeurt dat de
trouw in gevaar komt en het welzijn van de kinderen eronder lijdt (Vaticanum
II, Pastorale Constitutie Gaudium et Spes, 51) als bepaalde uitingen van
intimiteit niet meer plaats vinden.
Het
document verwijst naar deze foutieve visie maar verklaart niet waarom het een
verkeerde aanpak is. Het is namelijk zo dat:
(i) Alle
seksuele daden buiten een geldig huwelijk zijn intrinsiek slecht en het is
nooit te rechtvaardigen een intrinsiek slechte daad te stellen, zelfs niet om
iets goeds te bereiken.
(ii) De trouw komt in gevaar door daden van seksuele intimiteit buiten het
huwelijk; daarentegen wordt de trouw beleefd als twee personen in een ongeldige
verbintenis afzien van seksuele intimiteit in trouw aan hun oorspronkelijke
verbintenis, die geldig blijft.
(iii)Het citaat stelt dat de kinderen zullen lijden omdat hun ouders, met de
hulp van Gods genade, kuis leven.
Het
document citeert Gaudium et Spes maar de passage is uit de context gehaald en
ondersteunt het aangevoerde argument niet. De context maakt duidelijk dat
Gaudium et Spes het heeft over gehuwde katholieken, in samenhang met de
voortplanting, niet over mensen die samenleven in een ongeldige verbintenis. De
volledige zin luidt als volgt: Waar nu de intimiteit van het huwelijksleven
wordt stil gelegd, kan de huwelijkstrouw niet zelden gevaar lopen en het
welzijn van de kinderen schade lijden (Gaudium et Spes 51).
Het is
daarom moeilijk om niet te concluderen dat de Apostolische Exhortatie op zijn
minst de mogelijkheid oppert dat overspelige seksuele daden in sommige gevallen
te rechtvaardigen zijn en dat zij Gaudium et Spes foutief citeert om er een
grond voor aan te voeren. Andere benaderingen die de katholieke leer rond het ontvangen van
sacramenten ondermijnen zullen later door Voice of the Family worden besproken.
Rechten van ouders en seksuele opvoeding
Amoris
Laetitia bevat een gedeelte dat is getiteld De noodzaak van seksuele
opvoeding (pr. 280-286). Dit gedeelte omvat meer dan vijf paginas zonder ook
maar naar de ouders te verwijzen. Anderzijds wordt er wel verwezen naar
opvoedingsinstituten. Maar seksuele opvoeding is toch een fundamenteel
recht en een fundamentele plicht van de ouders en Het moet steeds
plaatsvinden onder hun zorgzame leiding, hetzij thuis, hetzij in de
opvoedingscentra die door hen gekozen zijn en gecontroleerd worden. (Paus
Johannes Paulus II, Familari consortio, nr. 37) Het weglaten van deze leer zet
ouders ernstig in de kou in een tijd dat de rechten van ouders betreffende de
seksuele opoeding in veel landen van de wereld en bij internationale
instellingen onder voortdurende en ernstige aanvallen liggen. In dit gedeelte
citeert Amoris Laetitia geen enkele van de vroegere kerkelijke documenten die
dit recht duidelijk bevestigen; het citeert daarentegen een psychoanalist,
Erich Fromm, behorend bij de Frankfurter school. De eerdere verwijzingen in
het document naar het recht van de ouders (par. 84) zijn natuurlijk welkom maar
kunnen niet goedmaken dat de ouders uit dit gedeelte zijn uitgesloten.
Homoseksuele verbintenissen
Amoris
laetitia volgt dezelfde benadering als in de synodedocumenten en dat houdt in
dat gelijkgeslachtelijke verbintenissen een zekere stabiliteit kunnen
bieden en een soort gelijkenis of verwantschap met een huwelijk hebben. Het
document zegt:
Wij
moeten erkennen dat er een grote variëteit van gezinsrelaties bestaat die een
zekere stabiliteit kunnen bieden, maar de facto of gelijkgeslachtelijke
verbintenissen, bijvoorbeeld, mogen niet zomaar gelijk gesteld worden met het
huwelijk. (Par.
53)
Er
bestaat een grote druk op internationale instellingen om het traditionele
begrip van gezin te verwerpen door een taalgebruik dat verwijst naar
variëteit of diversiteit in gezinsvormen. De implicatie dat
gelijkgeslachtelijke verbintenissen een deel vormen van de grote variëteit
aan gezinssituaties is precies datgene waartegen de pro-family beweging zon
harde strijd voert. Door een dergelijke taalgebruik ondermijnt de
Apostolische Exhortatie het werk van de pro-family beweging die de ware
definitie van gezin wil beschermen en bijgevolg ook de kinderen wil beschermen
die afhankelijk zijn van de gezinsstructuur zoals die voor hun welzijn en
gezonde ontwikkeling door God gewild is. We moeten wel opmerken dat in par.
251 de authentieke leer van de Kerk opnieuw is bevestigd dat er geen redenen
zijn om homoseksuele verbintenissen op welke wijze dan ook als gelijk of zelfs
in verste verte niet als analoog aan Gods plan met het huwelijk te beschouwen.
Genderideologie
Amoris
laetitia onderschrijft een centraal aspect van de genderideologie door te
beweren dat benadrukt dient te worden dat biologische sekse en
socio-culturele gender kunnen worden onderscheiden maar niet gescheiden
(par. 56). Het aanvaarden van het onderliggend principe van de gendertheorie
ondermijnt de anderzijds welkome kritiek op deze ideologie en haar
uitwerkingen. Het foutieve idee dat je biologische sekse kunt onderscheiden
van de zogenaamde gender werd voor het eerst gelanceerd in de jaren 50 van de
vorige eeuw en is het fundament van de genderideologie. Verzet tegen de
gevolgen van de genderideologie zal onmogelijk zijn als het foutieve
basisprincipe ervan aanvaard is.
Aanvallen op onschuldig menselijk leven
Amoris
laetitia heeft het niet over de schaal waarop het ongeboren leven, de ouderen
en de gehandicapten worden bedreigd. Conservatieve schattingen geven aan dat in
de laatste eeuw meer dan een miljard ongeboren levens door abortus zijn
vernietigd. Toch zijn er in een document over uitdagingen aan het gezin, dat
263 paginas lang is, slecht een klein aantal terloopse verwijzingen naar
abortus.Er is geen sprake van de vernietiging die veroorzaakt wordt
door kunstmatige voortplantingsmethodes die ook het verlies van miljoenen
mensenlevens tot gevolg hebben. De afwezigheid van een serieuze bespreking van
de aanvallen op het ongeboren leven is in deze samenhang een ernstige
nalatigheid.
Er is ook slechts een minimale verwijzing naar euthanasie en hulp bij zelfmoord
ondanks de groeiende druk in de wereld om dit te legaliseren. Het nalaten van
een afdoende bespreking van deze dreiging is eveneens een zeer te betreuren
nalatigheid.
Kunstmatige geboorteregeling
Amoris
laetitia verzuimt het om de katholieke leer over het gebruik van
voorbehoedsmiddelen te bevestigen. Dit is een zorgwekkende nalatigheid, gegeven
het feit dat (i) de scheiding tussen voortplanting en liefde bij de seksuele
handeling de voornaamste katalysator is voor de cultuur van de dood en dat (ii)
er wijd verspreide ongehoorzaamheid aan en kennis van de kerkelijke leer op dit
terrein, juist omdat de hiërarchie deze waarheid niet communiceert. De bespreking van het geweten
in het document is eveneens gebrekkig zowel in par. 222 waar het gaat over
verantwoord ouderschap als in hoofdstuk VIII waar het gaat over de
toelating tot de sacramenten van mensen die in publiek overspel leven. Par.
303 baart bijzondere zorg, met name in de volgende bewering: Toch kan het
geweten meer doen dan erkennen dat een gegeven situatie objectief niet
overeenkomt met de volledige eisen van het evangelie. Het kan ook in
oprechtheid en eerlijkheid herkennen wat op dit moment het meeste edelmoedige
antwoord is dat aan God gegeven kan worden en het kan met een zekere morele
zekerheid gaan zien wat God zelf in de concrete complexiteit van iemands
beperkingen vraagt, al is dat niet volledig het objectieve ideaal. Laten we er
in ieder geval aan denken dat dit inzicht dynamisch is; het moet steeds open
blijven voor nieuwe stadia van groei en voor nieuwe beslissingen die er toe
leiden dat het ideaal vollediger wordt gerealiseerd. Deze bewering lijkt uit te gaan van een foutief verstaan van de wet van de
geleidelijkheid en suggereert dat er bepaalde gelegenheden zijn waarin de
zonde niet alleen onvermijdelijk is maar zelfs actief door God voor die persoon
gewild wordt. Dat zou volledig onaanvaardbaar zijn.
Conclusies
Dit is
slechts een korte inleiding in de zeer talrijke problemen die we in Amoris
laetitia vinden. Er is verdere studie nodig om volledig alle implicaties van de
tekst te beschrijven maar het is nu al overduidelijk dat het document niet in
staat is een heldere en getrouwe uiteenzetting te geven van de leer van de
katholieke Kerk en van de discipline die daarmee onlosmakelijk is verbonden.
Ons beginoverzicht geeft voldoende reden om dit document te zien als een
bedreiging voor de integriteit van het katholieke geloof en het authentieke
welzijn van het gezin.
Wij
herhalen nogmaals dat wij deze kritiek leveren met grote eerbied voor het ambt
van de paus maar in het bewustzijn van onze plicht als katholieke leken
tegenover het welzijn van de Kerk, en onze plicht als pro-life/pro family
campagnevoerders om te werken aan de bescherming van het gezin en zijn meest
kwetsbare leden.
Christus is voor alle mensen van alle tijden bereikbaar via zijn Kerk.
Zij is het sacrament van zijn aanwezigheid in de wereld. Sacrament wil dan
zeggen een zichtbaar teken waaraan Christus zijn aanwezigheid onherroepelijk
heeft verbonden. Het zichtbare teken is een georganiseerde gemeenschap van
mensen onder leiding van mensen. Het is een gemeenschap met deels zwakke
mensen. Toch is het tegelijkertijd zijn heilige Kerk die door de machten van
het kwaad nooit zal worden overwonnen. Aan die Kerk heeft Christus zelf zijn
voortdurende, als het op wezenlijke punten aankomt, onfeilbare bijstand
beloofd. Hij heeft haar zijn Woord toevertrouwd en de sacramenten van zijn aanwezigheid.
Is de Kerk zelf al een sacrament, zij bestaat dankzij de sacramenten die
haar opbouwen. Christus heeft zijn Kerk immers vieringen nagelaten waaraan Hij
zijn werkzame aanwezigheid verbonden heeft. Sacramenten zijn uiterlijke tekenen
(heilige gebaren verbonden met heilige woorden) door Christus zelf ingesteld
die werkelijke de genade geven die de tekenen aanduiden. Bv is het uiterlijk
teken bij de doop een afwassing, dan geeft de doop de genade van de afwassing
van alle zonden.
Van deze bijzondere tekenen zijn er in de katholieke Kerk zeven.
Initiatiesacramenten
1. Doopsel
Dit is de poort tot de Kerk en tot alle andere sacramenten. Het is ook
de poort tot het eeuwig leven. Voorwaarde voor het doopsel is het geloof in
Christus. Het doopsel bestaat in drievoudige begieting met of onderdompeling in
water terwijl gelijktijdig wordt gezegd: "Ik doop u in de naam van de
Vader en de Zoon en de heilige Geest." In dit sacrament krijgt de dopeling
deel aan het paasmysterie van Christus: al zijn zonden (erfzonde en
persoonlijke zonden) worden afgewassen; hij krijgt deel aan het paasleven van
de Heer; hij wordt lid van de heilige Kerk.
2. Vormsel
Dit is de bevestiging van het doopsel met de gave van de heilige Geest
om als christen te kunnen leven. Bij volwassenen gebeurt dat meteen na het
doopsel. Bij kinderen rond 12 jaar. Het sacrament bestaat in een handoplegging
en zalving met chrisma(olie) terwijl de bedienaar zegt: "Ontvang het zegel
van de heilige Geest, de gave Gods."
3. De eucharistie
Dit is het centrale sacrament van de Kerk. Christus is met zijn persoon
en met zijn heilswerk in dit sacrament aanwezig. Het centrale moment van de
viering is dat de priester brood neemt en zegt: "Neemt en eet hiervan, gij
allen, want dit is mijn Lichaam, dat voor u gegeven wordt." Daarna neemt
hij de kelk met wijn en zegt: "Neemt en drink allen hieruit want dit is de
beker van het nieuwe, altijddurende verbond, dit is mijn Bloed dat voor u en
alle mensen wordt vergoten tot vergeving van de zonden. Blijft dit doen om Mij
te gedenken."
De katholieke Kerk gelooft dat brood en wijn werkelijk worden veranderd
in het lichaam en Bloed van Christus. Dat de Heer dus onder uiterlijke tekenen
van brood en wijn werkelijk aanwezig is. Bovendien gelooft de katholieke Kerk
dat het kruisoffer van Christus waardoor wij verlost zijn, op het altaar in de
kerk opnieuw wordt tegenwoordig gesteld. In de eucharistie brengt de Kerk het
offer van Christus, van zijn lichaam en bloed, door de handen van de priester
als de eredienst van het nieuwe verbond aan de Vader en als een krachtige
voorbede voor het heil van levenden en doden.
Na het opdragen van het eucharistisch offer kunnen wij deelkrijgen aan
het lichaam en bloed van Christus door de nuttiging, de communie waarin wij innig
met Christus verbonden worden.
Bij de eucharistie maakt de Kerk onderscheid tussen het eucharistisch
offer (het sacrament van het altaar) en de eucharistische maaltijd (de
communie). Het deelnemen aan het eerste is een plicht voor iedere katholiek op
zon- en feestdag. Het communiceren is niet verplicht, is alleen toegestaan als
men geen groot kwaad heeft gedaan. De communie is slechts 1 keer per jaar in de
paastijd echt verplicht waarvoor men dan behoort te biechten als men zich van
groot kwaad bewust is.
De eucharistie is het hart van de Kerk en dient ook het hart van ieder
gelovige te zijn. Bij een volwassene is de eerste communie tegelijk met het
doopsel. Nij kinderen rond 7 jaar.
Sacramenten van herstel
4. Boete en verzoening (biecht)
Als de doopgenade door ernstige zonde is verspeeld, dan is er de
redplank van de biecht om opnieuw met God verzoend te worden en weer deel te
kunnen nemen aan het kerkelijk leven. Biechten kan men bij iedere priester (die
daartoe de bevoegdheid bezit). Men dient spijt te hebben, zijn zonden (minstens
alle grote afzonderlijk) te belijden en het boetewerk dat de priester oplegt te
volbrengen. De priester zegt dan: "En nu ontsla ik u van uw zonden in de
naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Amen."
5. De ziekenzalving.
Is iemand door ziekte of ouderdom in direct gevaar te sterven, dan dient
hij of zijn omgeving een priester te roepen die hem de ziekenzalving toedient.
Het is een zalving van hoofd en handen waarbij gebeden wordt om genezing.
Als het enigszins kan gaat de biecht aan de ziekenzalving vooraf en
wordt ze gevolgd door de communie. Dan ben je zoals dat heet volledig bediend.
De sacramenten van de gemeenschap
6. Sacrament van de wijding
Christus blijft als herder in ons midden door het apostolisch ambt dat
door handoplegging en gebed wordt overgedragen. Die wijding geeft de
bevoegdheid in de Kerk namens Christus op te treden.
De volheid van het ambt is de wijding tot bisschop. Daarnaast zijn er
twee helpers van de bisschop: de priesters en de diakens.
7. Het huwelijk.
Het huwelijk tussen twee gedoopten is altijd een sacrament, omdat het
een levend teken is van de bruidsrelatie tussen Christus, de bruidegom en zijn
bruid, de Kerk.
NB
De orthodoxe kerken van het Oosten kennen dezelfde sacramenten als de
katholieke Kerk en deze sacramenten worden door de katholieke Kerk als geldig
beschouwd. Dat komt omdat de katholieke Kerk hun wijdingen als geldig erkend
De protestantse gemeenschappen aanvaarden maar twee sacramenten: doop en
avondmaal. Daarvan beschouwt de katholieke Kerk alleen de doop - indien juist
toegediend - als geldig. Het avondmaal wordt niet als geldig beschouwd omdat
het protestantisme geen geldig priesterschap bezit.
Wat betreft de Anglicanen: hun wijdingen zijn in de 19de eeuw door de
paus ongeldig verklaard en daarmee erkennen niet de geldigheid van hun
eucharistie.
De
kerkelijke praktijk rond het ontvangen van de heilige communie
Niet te communie mogen en de communie
weigeren zijn twee verschillende dingen
Niet te communie mogen is een zaak
van het individuele geweten dat de betreffende persoon zegt: je mag niet
communie gaan voordat je gebiecht hebt. Dit geldt bij alle ernstige zonden
tegen de katholieke zedenleer. Ga je dan toch de communie bega je de zonde van
heiligschennis en je eet en drinkt je eigen vonnis. Pas na oprecht berouw en
een eerlijke biecht kun je dan weer communiceren.
De priester mag en moet de communie
pas weigeren, als het om een publiek bekende zaak gaat, waarbij het uitreiken
van de communie ergernis zou geven. Ergernis geven betekent dan dat door dat
communie uitreiken anderen die dat zien tot de gedachte komen: dus het is niet
erg wat hij/zij doet; ik mag het dus wel doen. Ergernis geef je als je door een
daad anderen tot zonde brengt. Het gaat hier dus wel degelijk om het heil van
de zielen maar meer om de zielen van de andere kerkgangers, om het
gemeenschappelijk heil van de Kerk. Het gaat hier dus duidelijk om het sociaal
schadelijk aspect van de zonde.
a. Zonden die je
verhinderen te communie gaan
Als de door ernstige zonde de
communio met de Kerk en met Christus verbroken hebt mag je niet te communie.
Voorbeelden hiervan zijn - en we lopen hierbij de 10 geboden na:
1. Alle grote zonden tegen het geloof
sluiten uit van de communie zoals ketterij (bewust en hardnekkig ontkennen van
een katholieke waarheid), schisma (zich onttrekken aan het hiërarchisch
gezag van paus en bisschoppen, je bv bij een andere kerk aansluiten), of
apostasie (volledig van het geloof afvallen door bv islamiet, boeddhist of
atheïst te worden). Bovendien magische praktijken zoals glaasje draaien en
geesten oproepen. Ook ernstige zonde is heiligschennis dwz als men sacramenten,
gewijde personen of zaken op een onwaardige manier behandelt.
2. Godslastering en meineed.
3. Zondags zonder geldige reden niet de
eucharistie bijwonen en de zondag niet als feestdag vieren door zonder noodzaak
slafelijk werk te verrichten.
4. Ouders die ernstig de opvoeding van
kinderen verwaarlozen. Kinderen die hun bejaarde ouders aan hun lot overlaten.
5. Jezelf of anderen proberen te doden.
Abortus of euthanasie plegen of daarbij helpen. Experimenteren met menselijk
leven of dat laten doen zoals reageerbuisbevruchting, het kweken van embryos
voor stamcelonderzoek etc.
Jezelf opzettelijk (laten) verminken
zonder medische noodzaak.
Iemand echt haten (wie zijn broeder
haat, is een moordenaar).
7. Stelen van iets substantieels.
Woekerprijzen rekenen (misbruik maken van iemand zwakke positie). Werknemers
uitbuiten. Geen werk leveren voor het loon dat je ontvangt. Ernstig misbruik
van sociale voorzieningen of van verzekeringen.
8. Ernstig andere mensen in de problemen
brengen door roddel en achterklap; door leugens in een zeer ernstige zaak.
9. Afgunst die vergiftigt
b. Enkele publieke zonden
waarbij de communie moet worden geweigerd.
Hierbij geldt dat de zonde hardnekkig
moet zijn en bekend:
1. iemand die algemeen bekend is als
abortusarts
2. iemand die publiek samenwoont zonder
een christelijke huwelijk
3. iemand die gescheiden is en alleen
burgerlijk hertrouwd
4. iemand die publiek bekend is als
prostituee
5. iemand die publiek bekend is als samenwonende homoseksueel
De
zeven doodzonden
Je had het misschien al geraden: naast een paar goede
gewoonten die je moet cultiveren, zijn er ook een paar slechte gewoonten die je
moet zien te vermijden. De Kerk leert dat er zeven ondeugden zijn die met name
leiden tot overtreding van een of meer van de Tien Geboden. Deze slechte
gewoonten noemt men de zeven doodzonden, omdat ze volgens het katholicisme het
leven van de heiligmakende genade doden. Als je een doodzonde begaat, zo leert
de Kerk, verspeel je de kans om in de hemel te komen en kies je uit vrije wil
voor de hel.
Een doodzonde is elke daad of gedachte van een mens die
zich afkeert van God (aversio a Deo in het Latijn) en zich richt op een geschapen
ding (conversio ad creaturam in het Latijn). Met andere woorden, doodzonde is
de volledige afwijzing van God en de verwelkoming van iets anders daarvoor in
de plaats. De zonde is dodelijk voor het leven van genade, omdat ze de eer van
God beledigt en de ziel van de zondaar beschadigt. Doodzonde is als een
kwaadaardige tumor of een ernstige verwonding die dodelijk is voor het
geestelijk leven. Om van een doodzonde te kunnen spreken moet er volgens de
Catechismus van de Katholieke Kerk aan drie voorwaarden tegelijk zijn voldaan:
·Zwaarwegende materie. De daad zelf is van
zichzelf kwaad en immoreel. Moord, verkrachting, incest, meineed, overspel en
dergelijke zijn zwaarwegende materie.
·Met volle kennis. De zondaar moet weten dat wat
hij doet of van plan is te doen kwaad en immoreel is. Stel dat je een postzegel
steelt in de veronderstelling dat die maar veertig cent waard is. Je weet dat
het zondig is, maar als je niet weet dat de postzegel heel zeldzaam en
eigenlijk duizend euro waard is, ben je niet schuldig aan een doodzonde, maar
aan een pekelzonde.
·Weloverwogen toestemming. De zondaar moet uit
vrije wil de daad plegen of van plan zijn. Als je tegen je wil tot een kwade en
immorele daad gedwongen wordt, bega je geen doodzonde. Als je bijvoorbeeld
gedrogeerd en gehersenspoeld een politicus om het leven brengt, doe je dat niet
uit vrije wil; je bent dan ook niet schuldig aan een doodzonde.
Pekelzonden of dagelijkse
zonden zijn alle zonden die maar aan een of twee van de zojuist genoemde
criteria voldoen, en niet aan alle drie. Maar het kunnen ook kleinere
schendingen van de morele wet zijn, zoals de middelvinger opsteken naar een
medeweggebruiker. Een pekelzonde is minder ernstig dan een doodzonde. Net zoals
een goedaardige tumor of een kleine infectie je lichaam alleen maar verzwakt en
niet doodt, zo betekent een pekelzonde alleen maar een verzwakking van je ziel;
ze doodt niet de genade in de ziel.
Pekelzonden zijn niet dodelijk
voor het leven van de heiligmakende genade, maar kunnen, als ze verwaarloosd worden,
wel tot een bedreigende situatie leiden, net als een verwaarloosde infectie.
Als je bijvoorbeeld een leugentje om bestwil vertelt, bega je een pekelzonde.
Maar als je het heel vaak gaat doen, zul je veel sneller in de verleiding komen
later groter bedrog te plegen, wat wel eens een doodzonde zou kunnen blijken,
zoals spieken bij een examen of frauderen bij je belastingopgave.
De zeven doodzonden zijn
hoogmoed, afgunst, wellust, woede, gulzigheid, hebzucht en luiheid. Het is een
lijst die paus Gregorius de Grote in de 6de eeuw heeft opgesteld.
Het is ook een lijst die erg tot de verbeelding heeft gesproken van schrijvers
(Geoffrey Chaucer in Canterbury Tales; Dante Alighieri in Divina Commedia),
filmmakers (David Fincher met Se7en), ijsfabrikanten (de zeven
hoofdzondenijsjes van Magnum) en anderen.
In deze paragraaf gaan we de
zeven doodzonden bespreken. En als toetje vertellen we ook wat je ertegen kunt
doen. Jazeker, er bestaan geneesmiddelen tegen deze zonden. Er zijn bepaalde
specifieke deugden, wat minder bekend dan de kardinale deugden, die van oudsher
zijn verbonden met een specifieke doodzonde. Deze deugden helpen je de
doodzonden te verslaan.
DE MIS IS
GELDIG "Verlies
je geloof niet in Mijn Mis. Ze is geldig. De mens kan ze verstoren, maar ze
blijft geldig, zeg Ik! Wanneer een rechtmatig gewijde priester van de
Katholieke Kerk zijn Mis opdraagt is ze geldig, zeg Ik!" - Jezus,
7 december 1976
ZEER
ONTSTEMD Ik zeg
jullie als jullie Moeder dat de Eeuwige Vader zeer ontstemd is door de manier
waarin jullie je gedragen, O geestelijkheid en ook alle lekende manier waarop
jullie je gedragen gedurende het Heilig Offer van Mijn Zoon. Steeds minder respect
en eer worden betoond aan de Eucharistie. - OLVrouw, 25 juli 1979
LAAT NIET
IN DE STEEK "...
Laat Mijn Zoons Kerken over de hele wereld niet in de steek, Mijn kinderen. De Mis,
het Heilig Offer is nog altijd geldig. "Oordeel
je Kerk niet aan de hand van menselijke standaards, want een rechtmatig gewijde
priester zal gebruikt worden door de Eeuwige Vader, door de H. Geest, om je
naar Mijn Zoon, Zijn Lichaam en Zijn Bloed te brengen, dat Hij nu vergiet in
smarten voor jullie!" - OLVrouw, 5 augustus 1976
BEHOUD
HET PAUSSCHAP Ik vraag
jullie opnieuw jullie parochiekerk niet te verlaten. Jullie moeten het
pausschap in Rome behouden. Ik zeg jullie opnieuw dat 666 nu in Rome is.
Oordeel Mijn Zoons Kerk niet naar Zijn priesters. In hun menselijke natuur
kunnen ze fouten maken; maar als rechtmatig gewijde Rooms Katholieke Priesters
zullen ze Mijn Zoon naar jullie brengen als je Hem zoekt in de tabernakels van
de wereld. De Mis is geldig, zeg Ik jullie!
Mijn Zoon wacht op jullie in de tabernakels van Zijn
Kerk. Mijn kinderen, verlaat Hem niet in deze dagen van diepe geestelijke
duisternis. Jullie moeten voortdurend bidden in jullie land, de VS, Canada en
al de landen in de wereld. - OLVrouw,
10 juni 1978
GEEN
SCHISMA MAG PLAATSVINDEN Laat
Mijn Zoon niet in de steek door Zijn Kerk te verwerpen. Oordeel
Mijn Zoons Kerk niet door menselijke maatstaven. Het fundament is Mijn Zoon,
Jezus. Zelfs al
zijn er scheuren in de muren, het fundament is stevig. Willen jullie niet
blijven en deze scheuren dichten, Mijn kinderen? We willen niet dat jullie
uiteenvallen in kleine groepen van onenigheid. Geen schismas mogen plaatsvinden
in Mijn Zoons Kerk. Want allen die gedoopt zijn als Rooms Katholiek moeten
sterven als Rooms Katholiek om de hemel binnen te treden. Een verwerping van
het pausschap, een verwerping van het Geloof door menselijk redeneren zal niet
aanvaard worden door de Eeuwige Vader in de Hemel. Blijf
trouw en waarachtig tot het einde. - OLVrouw, 20 november 1979
ONGEACHT Mijn
kinderen, Ik heb jullie gevraagd Mijn Zoons Huis, Zijn Kerk op aarde niet te
verlaten. Maar Ik moet jullie ook vertellen dat jullie het kwaad moeten
herkennen rondom jullie en zelfs in Mijn Zoons Huis.
Ongeacht de staat van de ziel of het menselijk
lichaam en zijn zwakheden en natuur van de mens in het priesterschapongeacht hoe
hij zich gedraagt, als een rechtmatig gewijde priester, heeft hij de macht door
de H. Geest om Mijn Zoons Lichaam aan jullie te geven. - OLVrouw,
10 februari 1978
WORD NIET MISLEID Bid, Mijn kinderen. Bid voortdurend in jullie land en de hele wereld. Laat Mijn Zoon niet
alleen in Zijn Kerk. Laat je niet misleiden door degenen die de Mis ongeldig
verklaren. Mijn Zoon is aanwezig. Hij wil niet dat de deuren gesloten worden in
Zijn huizen, Zijn Kerk, want Hij is de deur. Hoewel rovers en dieven dikwijls
binnenkomen, is Hij nog altijd de poort. Kom Hem bezoeken in Zijn Huis. -
OLVrouw, 13 september 1978
INSTRUMENTEN
VAN DE HEILIGE GEEST "Ja,
Mijn kind, Jezus is altijd aanwezig in Zijn Huis. Het Heilig Misoffer is altijd
geldig wanneer het uitgevoerd wordt door een rechtmatig gewijde priester.
Ongeacht wat zijn menselijk karakter is, op het tijdstip van de Consecratie
zendt de Vader de H. Geest om deze mens, gekend als hogepriester, jullie het
Lichaam en Bloed, geestelijk en fysiek van Mijn Zoon naar jullie te brengen.
"Mijn kind, je vraagt om de zielstoestand van de
priesters. Mijn kind, het is niet aan jou om in vraag te stellen of te
oordelen. Een mens is hij, ja. Onderhevig aan dwalingen, ja. Kan hij in de fout
gaan? Ja. Maar
gedurende de Consecratie en wanneer hij jullie biecht aanhoort, komt de Heilige
Geest naar beneden en rust op hem, en gebruikt hem als een instrument om je de
absolutie te geven.
"Het is satans plan om jullie van Mijn Zoons Kerk
af te keren door een leugen te verkondigen, Mijn kinderen, dat de Mis niet
langer geldig is end at Mijn Zoon niet aanwezig is! We zien en gebruiken
menselijke instrumenten om de nodige verbeteringen aan te brengen aan de huizen
van Mijn Zoon. Velen hebben harten van steen en luisteren niet naar deze
waarschuwingen van de Hemel. Dan, Mijn kind, kan de Vader enkel hen kastijden.
- OLVrouw, 6 oktober 1973
VERENIG
JULLIE TEGEN HET KWAAD Ik vraag
jullie het volgende: laat Mijn Huis, Mijn Kerk niet in de steek. Blijf in
jullie parochies als een voorbeeld. Als jullie je verenigen tegen het kwaad
kunnen jullie dit kwaad overwinnen. Als jullie weglopen, laten jullie Mijn Kerk
open voor rovers en dieven! Ontzeggen jullie je broeders en zuster de kans om
hun zielen te verrijken met Mijn Lichaam en Bloed? De parochiekerken moeten
open blijven. Ik zal daar zijn bij jullie, niettegenstaande de mens de rituelen
ontheiligd. Ik zal er altijd zijn bij jullie. - Jezus, 27 mei 1978
MIJN
LIJDEN, KLEINE KINDEREN Ik heb
jullie gevraagd, Mijn lijdende kleine kinderen, om in jullie parochiekerken te
blijven. Bid en wees een voorbeeld. Laat Mijn Zoons Huizen niet in de steek. Want als
de deuren open zijnen Mijn Zoon is de deur, komen er rovers en dieven binnen
langs de deurMijn Zoon is de deur, en als je door die deur komt zullen jullie
met het licht ontvangen worden. - OLVrouw,
15 juli 1978
IK VRAAG
HET JULLIE OPNIEUW Ik heb
het jullie reeds gevraagd, maar ik vraag het jullie opnieuw, Mijn kinderen,
laat jullie parochiekerken niet in de steek. Het is het plan van satan om hun
deuren te sluiten. Onthoud, Mijn kinderen, en Ik herhaal het opnieuw, dat Mijn
Zoon bij jullie is in de Eucharistie. Hij is aanwezig bij jullie in Lichaam en
Ziel. Hij zal naar jullie gebracht worden door een rechtmatig gewijde priester,
een man van God. Oordeel niet over Mijn Zoons Kerk of zijn structuur door
mensenogen. De H. Geest zal wonderen verrichten ondanks de corruptie van de
mens. Een rechtmatig gewijd priester is een priester voor het leven. - OLVrouw,
25 maart 1978
"Satan zal een valse kerk oprichten dat de
Katholieke kerk zal na-apen . . . Het zal al de karakteristieken hebben van de
Kerk, maar omgekeerd en ontledigd van zijn goddelijke inhoud.
Quote:
De
Antichrist zal niet zo genoemd worden, anders zou hij geen volgelingen hebben. Hij
zal geen rode broek dragen, of zwavel uitspuwen, geen drietand of staart hebben
zoals Mefistofeles in Faust. Deze maskerade heeft de Duivel geholpen met het
overtuigen van de mensen dat hij niet bestaat. Wanneer niemand hem erkent, hoe
meer macht hij heeft. God heeft zich genoemd Ik ben Die is en de Duivel als Ik
ben Die niet is.
Nergens in het Evangelie vinden we bewijs van de
populaire mythe van de Duivel als clown en die gekleed is als de rode. Hij
wordt beschreven als een engel die uit de hemel is geworpen, als Prins van deze
wereld, wiens taak het is ons te vertellen dat er geen andere wereld is. Zijn
logica is eenvoudig: als er geen hemel is, is er geen hel; als er geen hel is,
is er geen zonde; als er geen zonde is, dan is er geen rechter, en als er geen
oordeel is dan is kwaad goed en goed kwaad. Maar Onze Heer zegt ons dat hij zo
hard op Hem zal gelijken dat hij zelfs de uitverkorenen zou bedriegenen geen
figuur uit de boeken zou zelfs de uitverkorenen kunnen bedriegen. Hoe gaat hij dan
in dit nieuwe tijdperk volgelingen winnen voor zijn godsdienst?
Het pre-communistisch geloof is dat hij zal komen
vermomd als de Grote Humanitaire Man; hij zal praten over vrede en welzijn niet
als middel om tot God te komen maar om de mens te verbeteren
. . . De derde verleiding waarin Satan aan Christus
vroeg hem te aanbidden en al de koninkrijken van de wereld zouden de Zijne
worden, zou de verleiding erin bestaan een nieuwe religie te creeren zonder een
Kruis, een liturgie zonder een komend Koninkrijk, een religie die een religie
vernietigd, of een politiek dat een religie is.
Temidden van al deze schijnliefde voor de mensheid en
zijn gladde praatjes over vrijheid en gelijkheid zal hij een groot geheim
hebben dat hij aan niemand zal verklappen: hij zal niet in God geloven. Omdat
zijn naastenliefde zonder het vaderschap van God zal zijn, zal hij zelfs de
uitverkorenen bedriegen. Hij zal een valse kerk oprichten dat de katholieke
kerk zal na-apen omdat hij, de Duivel de na-aper is van God. Het zal al de
karakteristieken hebben van de Kerk, maar omgekeerd en ontledigd van zijn
goddelijke inhoud. Het zal een mystiek lichaam zijn van de Antichrist en zal
extern lijken op het mystiek lichaam van Christus
. . . Maar de 20ste eeuw zal deze valse kerk
vervoegen omdat het beweert onfeilbaar te zijn wanneer zijn zichtbare autoritaire
leider spreekt vanuit Moskou over economie en politiek en als hoofdleider van
wereldcommunisme.
(Fulton J. Sheen, Communism and the Conscience of the West [Bobbs-Merril
Company, Indianapolis, 1948], pp. 24-25)
Onze-Lieve-Vrouw
van Altijddurende Bijstand is een titel van Maria, die in verband staat met een Byzantijnse icoon
met dezelfde naam. De icoon is sinds het einde van de 15e eeuw in Rome, maar is
mogelijk van oudere datum. Bij rooms-katholieken is de beeltenis zeer populair.
In de Oosters-orthodoxe kerk is de afbeelding bekend
onder de naam Theotokos van de Passie (letterlijk: Godbaarster van de Passie),
in het Russisch Strasdnaia.
Beschrijving
De icoon
beeldt de Maagd Maria af in een donkerrood gewaad met een blauwe mantel en
sluier. Aan de linkerzijde is de aartsengel Michael te zien. Hij draagt de lans
en spons als voorwerpen van Jezus' kruisiging. Aan de rechterzijde is de
aartsengel Gabriel afgebeeld met een 3-kruis en spijkers.
Het is
een icoon van het zogenaamde Hodegetria-type, waarbij Maria naar haar zoon
wijst. Het Jezuskindje voorvoelt zijn lijden en wendt zich al tot zijn moeder
om zich te laten troosten. De uitdrukking van de maagd is plechtig en gericht
op de kijker in plaats van naar haar zoon.
Opvallend
is ook dat de sandaal van Jezus loszit. Dit verwijst naar een woord van
Johannes de Doper die zei dat hij niet waard was om Jezus' sandaal los te
maken. Een andere, meer volkse uitleg is dat Maria schrikt van de boodschap van
beide engelen over het komende lijden van het Kind. De schok van de
schrikbeweging doet de sandaal van het voetje schieten.
Verering
De icoon
wordt bewaard in de kerk van de heilige Alfonsus van Liguori te Rome. Dit is de
hoofdkerk van de Congregatie van de Allerheiligste Verlosser ofwel de
Redemptoristen. Bij deze congregatie is de devotie tot Onze-Lieve-Vrouwe van
Altijddurende Bijstand altijd sterk geweest en zij hebben veel bijgedragen tot
haar verspreiding. De gedachtenis wordt gevierd in de Rooms-katholieke kerk op 27
juni. De Orthodoxe Kerk viert haar feestdag op 30 april en op de zesde zondag
na Pasen (Zondag van de blindgeborene).
Noveengebed
van de OLVrouw van Altijddurende Bijstand :
Moeder
van de Altijddurende Bijstand, ik kniel met een groot kinderlijk vertrouwen
voor Uw Beeltenis neer. Nog nooit heeft iemand tevergeefs tot U zijn toevlucht
genomen.
Gij hebt
op aarde zo dikwijls aan Uw Goddelijke Zoon Uw moederlijke bijstand verleend. Met
tedere zorg hebt Gij Hem als Kind en Jongeling beschermd en geleid. Gedurende
Zijn openbaar leven Hem getroost en bemoedigd. In de smartvolle uren van Zijn
lijden gesterkt. Wees ook voor mij een Moeder van Altijddurende Bijstand.
Ook ik
ben Uw kind. Aan het kruis heeft Uw goddelijke Zoon U als mijn moeder gegeven
en hebt Gij mij als Uw kind aangenomen. Ik weet, dat Gij over geheel de wereld
vooral Uw kinderen, die U in deze Beeltenis vereren, met ontelbare gunsten,
naar ziel en lichaam, hebt overladen. Laat ook mij niet ongetroost van U
heengaan. Voortdurend, maar vooral in de moeilijkheden waarin ik thans verkeer,
heb ik Uw moederlijke bijstand nodig.
Moeder,
zie dan vol goedheid en medelijden op mij neer en verkrijg voor mij van Uw
goddelijke Zoon de gunsten waarom ik U thans met alle aandrang smeek. Ik beloof
U dankbaarheid en liefde alle dagen van mijn leven, totdat ik U zal komen
bedanken in de hemel.
Gij kunt
mij helpen, Gij wilt mij helpen, Gij zult mij helpen, o machtige, o goede, o
getrouwe Moeder van Altijddurende Bijstand. Amen.
Hodegetria
De Hodegetria
(Grieks: οδηγήτρια: Zij-die-de-weg-wijst) zou het oudste type icoon van
de Moeder Gods of Maria zijn. Volgens een legende zou de evangelist Lucas aan
een portret van de Maagd Maria begonnen zijn, maar door een wonder werd de
icoon vanzelf voltooid.
De namen
die men in het Oosters christendom aan de Moeder Gods geeft zijn zeer typerend:
men noemt haar Panaghía (de Al-heilige) of Theotókos
(die-God-gebaard-heeft) of Mètèr Theou (Moeder Gods). Bij elke
uitbeelding van de Moeder Gods staat als monogram ΜΗΡ ΘΥ, de afkorting van de
titel Μη[τή]ρ Θ[εο]ύ (Moeder Gods)
Hodegetria-icoon
uit Georgië
Voorstelling en interpretatie
De
voorstelling lijkt slechts oppervlakkig op het moeder-met-kind-type dat in de iconografie
van de Westerse Christenheid zo populair werd. Op dit type van icoon is haast
geen lichamelijk contact tussen Moeder en Kind; zij kijken elkaar niet aan.
De Maagd
Maria wijst naar haar Zoon: zij toont de mensen de weg naar Hem. In
vergelijking met de Pantocrator vertoont Maria's kleding net de tegengestelde
kleurensymboliek: zij draagt een blauw onderkleed (zij is in de eerste plaats
mens), maar een rode mantel (want God heeft haar bekleed met de hemelse
liefde). Op haar schouders en hoofd heeft zij veelal drie gouden sterren: deze
symboliseren haar maagdelijkheid vóór, tijdens en na de geboorte van Christus.
Het
'kind' heeft niets kinderlijks: het is een kleine volwassene, geboren met een
volwassen geest, die in de linkerhand een boekrol (de Heilige Schrift)
vasthoudt, en met de rechterhand een zegenend gebaar maakt (zoals de
Pantocrator): dit is de Emmanuël (God-met-ons), de voorstelling van een
baardeloze Christus, het symbool van de verlossing, van de tijdloze
heilsbelofte van God.
Eleousa
De Icoon van de Moeder Gods Eleousa is een standaardvoorstelling
in de oosters-orthodoxe kerken. Eléousa (Grieks: Ἐλεούσα) wil zeggen
"zij die medelijden heeft". Deze voorstelling is veel menselijker dan
de Hodegetria".
Zittend
op de linkerarm van de Moeder Gods steunt de Christus Immanuël met zijn wang
tegen die van zijn moeder aan.
Hij
schrikt terug voor het lijdenslot dat Hem te wachten staat, vaak gesymboliseerd
door de aartsengelen Michael en Gabriel, die de symbolen van het lijden tonen:
het kruis, de lans, de stok met de spons ... Van angst krimpt hij in elkaar,
zodat op sommige iconen het sandaaltje van zijn rechtervoet valt.
De blik
van de Moeder Gods is duidelijk bedroefd, maar gelaten: zij weet dat het lijden
van haar zoon onvermijdelijk is, en reikt hem teder haar troostende hand. Omdat
haar zoon met zijn kruisdood het lijden van de mensheid op zich nam, is zij op
deze manier ook voor alle mensen de liefdevolle troosteres in nood.
Kykkotissa
De Kykkotissa
is een variante van de Eleousa. Dit icoon-type is verbonden met het Cypriotisch-orthodoxe
Kykkosklooster in het Troodosgebergte.
De Moeder
Gods steunt met haar linkerarm het Christuskind. Met de rechterhand houdt ze
zijn rechterpols vast. De hoofden zijn naar rechts gebogen en tegen elkaar
aangevleid. Opvallend zijn de blote,eerder speelse beentjes van het Kind.
Een
andere variante van de Eleousa is de Moeder Gods Galaktotrofusa, de
zogende Moeder. In Egypte waar de afbeelding van een zogende Isis met het
Horuskind zeer populair was, kwam deze vorm zeer vroeg voor (vanaf 4de eeuw).
Pas vanaf de 12de of 13de eeuw verscheen deze afbeelding in het oosters
christendom.
Moeder
Gods van Vladimir
Fragment
van de Moeder Gods van Vladimir (Tretjakovgalerij, Moskou)
De Moeder Gods van Vladimir (Russisch: Владимирская Богоматерь), ook bekend
als Onze-Lieve-Vrouw van Vladimir, of Vladimirskaja, is de
naam van een der belangrijkste iconen van de (Russisch-)orthodoxe christenheid.
Zij wordt beschouwd als beschermster van Rusland en haar feestdag valt op 3
juni. Deze icoon wordt tegenwoordig vereerd in een kerk die tot de Tretjakovgalerij
in Moskou behoort.
Historie
De
beroemde Byzantijnse icoon werd rond 1131, kort na haar voltooiing, door Lukas
Chrysoberges, patriarch van Constantinopel, geschonken aan grootvorst Joeri
Dolgoruki van Kiev. De prachtige icoon werd begeerd door Joeri's zoon,
grootvorst Andrej de Vrome van Vladimir-Soezdal, die het in 1155 naar zijn
geliefde stad Vladimir overbracht.
Volgens een legende hielden de paarden die de icoon vervoerden plots halt toen
ze in de buurt van Vladimir kwamen. Omdat ze weigerden verder te trekken werd
dit beschouwd als een goddelijk teken waarmee de Moeder Gods haar wens liet
blijken dat haar icoon in deze stad moest blijven. Om ze te huisvesten werd in
Vladimir de grote kathedraal van Maria-Tenhemelopneming gebouwd, waarna
vervolgens een hele reeks kerken ter ere van de Maagd Maria verrezen in geheel
noordwest Rusland.
Een andere legende vertelt dat niet Joeris zoon Andrej, maar wel zijn vader Vladimir
Monomach de icoon naar Vladimir bracht.
Tijdens
een invasie van Timoer Lenk werd de icoon vanuit Vladimir in veiligheid
gebracht naar de nieuwe hoofdstad Moskou. Het Sretjenski-klooster werd gebouwd
op de plek waar de Moskovieten en hun vorst Vasili I de Moeder Gods opwachtten.
Vasili zou de nacht treurend bij de icoon hebben doorgebracht, waarna het leger
van Timoer Lenk zich de volgende dag op onverklaarbare wijze terugtrok.
Legendevorming
De
Moskovieten weigerden de wonderbare icoon terug te brengen naar Vladimir en
gaven ze een ereplaats in de Oespensky-kathedraal van het Kremlin. Sinds de 16e
eeuw was de Vladimirskaya (zoals de Russen haar noemen) het voorwerp van
legendevorming en bijzondere devotie. Ze zou eveneens, in 1451 en 1480, de stad
Moskou gered hebben van de invasie van Tataarse horden, en werd sindsdien dan
ook gebruikt tijdens bijzondere vieringen, zoals de kroning van de tsaren, de
verkiezing van de patriarchen en andere officiële plechtigheden.
Men beweert dat Stalin in december 1941, op het ogenblik dat de Duitse troepen
Moskou naderden, het bevel gaf de Vladimirskaya-icoon in een vliegtuig te
plaatsen en daarmee rond de belegerde hoofdstad te vliegen. Enkele dagen later,
blies het Duitse leger daadwerkelijk de aftocht
Tijdens
het communistische regime werd de icoon, zoals de meeste bezittingen van de
Kerk, in beslag genomen en tentoongesteld in de Tretjakovgalerij zelf, en zo
onttrokken aan haar sacrale functie. Na de val van het communisme eiste de Kerk
de icoon terug. Dat werd geweigerd, maar als compromis is de icoon overgebracht
naar de kerk van de heilige Nicolaas in Tolmachi, die tot het museumcomplex
behoort. De kerk werd tijdens het regime gebruikt als museumdepot, maar in 1992
gerestaureerd en opnieuw in gebruik genomen, al blijft zij wel onderdeel van
het museum.
Artistieke waarde
De Vladimirskaja
behoort tot het Eleousa-type, een ontroerende voorstelling van de Moeder Gods
die haar kind liefkoost. Het belangrijkste kenmerk van deze compositie is de
tedere relatie tussen moeder en kind: het kind drukt zijn gezicht tegen de wang
van zijn moeder, en heeft een arm om haar hals.
Een
kerkelijke traditie hield vol dat de icoon persoonlijk was geschilderd door de
Evangelist Lucas, maar dit wordt door stilistisch onderzoek tegengesproken. In
werkelijkheid werd ze vervaardigd in een hoogwaardig schildersatelier te
Constantinopel, waarschijnlijk in het eerste kwart van de 12e eeuw,
tijdens de artistieke bloeiperiode van de Comnenen-dynastie. Ongetwijfeld is
het een van de meest verfijnde iconen ooit gemaakt. Kunstkenners merkten op dat
deze Vladimirskaja op een bijzonder menselijke wijze de universele
gevoelens van moederliefde en angstige bekommernis voor het kind uitdrukt. Haar
grote ogen kijken als het ware in de toekomst en zien wat haar kind te wachten
staat.
Platytera
Platytera (Grieks: Παναγία, Panagia) is een van de
standaard icoon-types in de Oosters-orthodoxe Kerken. De officiële naam is de "Moeder
Gods van het Teken", in het Russisch: Знамение, Známenje.
Afbeelding
Russische
icoon van de Moeder Gods van het Teken (Platytera) (19e eeuw)
De Moeder
Gods wordt voorgesteld in de Byzantijnse gebedshouding, namelijk in de
orante-houding met de armen opgeheven en de handen geopend. Ofwel wordt een
staande figuur afgebeeld, ofwel een borstbeeld. Vóór de borst van de Moeder
Gods is er de beeltenis van Christus Immanuel ofwel in een medaillon, 'clipeus'
genaamd ofwel zwevend zonder medaillon.
Betekenis
Dit is
geen voorstelling van moeder-met-kind-op-schoot. Het is de afbeelding van de
Moeder Gods met Immanuël in haar schoot. Wat uitgebeeld wordt is het
vooreeuwige Woord Gods in de 'emblematische figuur' van Immanuel met andere
woorden de menswording van het Woord uit de Maagd Maria.
Er kan
verwezen worden naar de profetie van Jesaja: "De Heer zelf zal u een
teken geven: zie de Maagd wordt zwanger, en zij zal een zoon ter wereld
brengen, en gij zult hem de naam Immanuël geven..." (Jesaja 7, 14).
De
oorsprong van Maria's handgebaar ligt bij de oud-Griekse godsdienst: door zijn
(gewassen) handpalmen te tonen, bewijst de biddende gelovige dat hij waardig is
om voor de godheid te verschijnen. Zo ook toont de Maagd Maria dat zij zuiver
genoeg is om God te ontvangen.
Zwarte
madonna van Częstochowa
De zwarte
madonna van Częstochowa
De zwarte
madonna van Częstochowa (Pools: Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, ook
Czarna Madonna of Matka Boska Częstochowska, Latijn: Imago thaumaturga Beatae
Virginis Mariae Immaculatae Conceptae in Claro Monte, Kerkslavisch:
Ченстоховская икона Божией Матери) is een icoon van de maagd Maria.
De icoon
van de Zwarte Madonna van Częstochowa zou in 1384 naar de Poolse stad
Czestochowa zijn gebracht.
Legende
In 1430,
tijdens een van de vele veldslagen in de middeleeuwen, werd de icoon door hussieten
uit het altaar gerukt en ontvreemd. Onderweg leek de icoon steeds zwaarder te
worden en toen getracht werd om hem met zwaarden stuk te hakken, begon de icoon
te bloeden. Uiteindelijk viel hij in drie stukken uiteen. De koning gaf
opdracht hem te restaureren, maar in de linkerwang van Maria lieten ze een
litteken zitten. Sindsdien komen elk jaar duizenden pelgrims naar de Jana Gora
(lichte berg) in Częstochowa om deze afbeelding te zien. Ze noemen de zwarte
madonna (in het Pools Czarna Madonna) ook wel Matka Boska
(goddelijke moeder) en beschouwen haar als de 'koningin van Polen'.
Volgens
de overlevering is deze icoon geschilderd door de evangelist Lucas en gebruikte
de evangelist een tafel uit het huis van Maria als ondergrond.
Pantokrator
Pantokrator komt uit het Grieks:
παντοκρáτωρ. Παντó(ς) betekent "alle(s)"; en κρἀτωρ
"heerser". De term is afkomstig uit de Griekse vertaling van de
joods-christelijke Bijbel, het Oude Testament en het Nieuwe Testament en is een
aanduiding voor God. De nadruk ligt op de universaliteit en de almacht die aan
God worden toegeschreven.
In het
theologische debat over de goddelijkheid van de bijbelse Jezus gebruikten de
Griekse kerkvaders deze term eveneens voor Christus. Hiermee verzetten ze zich
tegen het - in hun ogen - ketterse standpunt van Arius.
Iconografie
De eerste
afbeeldingen van de Pantokrator worden gevonden op Byzantijnse munten uit de
tijd van keizer Justinianus (527 - 565). Op deze wijze wordt de idee uitgedrukt
dat de keizer de 'vicaris van Christus' is. In de strenge blik van de
'Pantokrator' komt niet alleen de universeel-kosmische heerschappij van
Christus tot uitdrukking; als Soeverein van de Byzantijnse keizer geeft Hij ook
deze de volmachten van een heerser.
De
Pantokrator wordt in Byzanthium eveneens afgebeeld op mozaïeken. Deze vindt men
onder meer in de Aya Sofia en de Verlosser-in-Chorakerk in Constantinopel
(Istanbul). In de basiliek van Monreale is een groot (7m x 13m) mozaïek op de
wanden en plafonds in de centrale apsis geplaatst. In de iconenkunst komt dit
beeldtype meestal later voor in de loop van de middeleeuwen.
Christus
wordt als Pantocrator (Παντοκράτωρ, al-beheerser), frontaal
weergegeven, met een open of gesloten Evangelieboek in de linkerhand. Met de
rechterhand maakt hij een zegenend of vermanend gebaar. De pink en de
ringvinger raken de duim, de wijsvinger en de middelvinger zijn licht gekromd
in een V. Dit wordt ook het gebaar van de leraar genoemd. In de aureool rond
het hoofd staan dikwijls de letters Ο ΩΝ ("de zijnde" of "Hij,
die Is"), naar de eigennaam waarmee God zich aan Mozes kenbaar maakte in
de brandende braamstruik (Exodus 3:14). Ook de afkorting ΙС ХС van Ιησους
Χριστος (Iesous Christos, Jezus Christus) wordt veelvuldig aangebracht.
Interpretatie
De gouden
achtergrond symboliseert het goddelijke: het is de voorstelling van het hemelse
licht. Jezus draagt een rood of goudkleurig onderkleed en een blauwe mantel.
Rood of goud is de kleur van de, van de hemelse liefde, blauw is de kleur van
de aarde. Jezus is dus in de eerste plaats goddelijk, maar door zijn
menswording heeft God hem met het aardse bekleed.
Met de
rechterhand maakt de Pantokrator een gebaar, dat op verschillende manieren kan
worden verklaard:
het is een waarschuwend
teken: een vermaning tot luisteren, en tegelijk
een zegenend gebaar:
wijsvinger en middelvinger vormen de letters IC, duim en ringvinger
de letter X, de pink weer een C: samen vormt dat dus het
Christusmonogram IC XC
Het open evangelieboek
laat meestal de tekst lezen "Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven"
(Johannes 14:6) of "Ik ben het Licht der Wereld; wie in mij gelooft zal in
de Duisternis niet verdwalen" (Johannes 12:46).
In
sommige Pantocratoriconen heeft Christus een asymmetrisch gezicht. Dit is een
verwijzing naar zijn dubbele natuur (Hij is tegelijk God én mens), en een
uitgesproken stellingname tégen de officieel verworpen theorie van het monofysitisme,
die stelde dat Jezus géén menselijke natuur had.
De
voorstelling van de Pantocrator is erg populair: zij komt voor in de centrale
koepel van bijna alle oosters-orthodoxe kerken en in de iconostase-wanden van
deze kerken.
Morele moed heeft niets te maken met fysieke kracht of
geestelijke intelligentie. Het heeft niets te maken met machogedrag en mensen
koeioneren. Deze kardinale deugd heeft betrekking op de kracht van je
persoonlijkheid.
Fortitudo is een Latijns woord. Het duidt op een combinatie
van kracht en dapperheid, vandaar sterkte of morele moed. Het is de sterkte om
vol te houden in moeilijke tijden, de kracht om stand te houden als het zwaar
wordt, de moed om het juiste te doen, altijd en overal.
Het is niet voldoende om eerlijk te zijn, zelfbeheersing te
tonen, wijs te zijn en te weten wanneer je wat op welke manier moet doen. De
deugd van de morele moed schenkt je het vermogen om je verplichtingen tegenover
God, gezin en vrienden na te komen.
·Dankzij deze deugd kun je je aan je belofte en
je woord houden, ook al vertelt de hele wereld je dat het geen zin heeft.
·Dankzij deze deugd kunnen tieners weerstand
bieden aan groepsdwang, drugs en seks.
·Dankzij deze deugd kunnen jongvolwassenen kuis
blijven en zich onthouden van seksuele relaties totdat ze trouwen, ondanks de
sociale druk om ook voor het huwelijk relaties aan te gaan.
·Dankzij deze deugd kunnen gewetensvolle mensen
zich laten horen wanneer ze op hun werk of in de samenleving met onrecht
geconfronteerd worden.
Wanneer mensen getrouw en consequent morele moed aan de dag
leggen, kunnen ze sterk blijven en zelfs de angst voor de dood overwinnen,
zodat ze anderen kunnen helpen en het juiste kunnen doen om de juiste redenen.
Dit is het zogenaamde achtarmige kruis (Russisch: осьмиконечный
крест, os'mikonetsjnyj krest, acht uiteinden) dat gebruikt wordt
in de Russische orthodoxie en oorspronkelijk uit Byzantium komt.
Het
Russisch-orthodoxe Kruis
Een
materiële visie van dit kruis is een aanvulling op het Latijnse kruis, met een
kleine balk bovenin met het opschrift "INRI" (in het Nederlands
"Jezus van Nazareth, koning der Joden"), en onderaan een voetensteun.
In onder
andere publicaties van de Russische oudgelovigen (ook wel oudritualisten
of oudorthodoxen genoemd) wordt de symboliek van dit kruis als volgt
uitgelegd: de verticale balk symboliseert de stamboom van de mensheid vanaf Adam
tot aan het einde der tijden. De kleine horizontale balk symboliseert de
onzichtbare wereld, de wereld der engelen. De grote balk verbeeldt de zichtbare
wereld, de Aarde, en daarmee ook de mensheid. Christus heeft, door alle zonden
der mensheid op zich te nemen, de hele schepping omarmd en verlost van de erfzonde.
De onderste balk is, zoals gezegd, een voetensteun, maar verwijst tevens naar
de twee rovers die aan de rechter- en linkerzijde van Christus gekruisigd
waren. De ene rover lasterde Christus, de ander vroeg Christus hem te gedenken
in Zijn Koninkrijk; zinnebeeldig uitgelegd duidt de dwarsbalk aan dat de mens
vrij is om gered te worden: iemand kan ten Hemel opstijgen of kan afdalen ter
helle.
Vaak is
dit kruis afgebeeld op een driehoekig heuveltje, al dan niet met een schedel
daarin afgebeeld, dat Golgotha symboliseert en worden aan dit kruis
respectievelijk ter linker- en ter rechterzijde een lans en een rietstengel met
spons toegevoegd, de lijdenssymbolen van Christus. Meestal wordt het kruis aan
weerszijden voorzien van afkortingen: IC XC (Jezus Christus), СНЪ
БЖIЙ (Zoon van God), NIKA (Overwinnaar (over de dood)), ЦРЬ СЛВЫ
(Koning der heerlijkheid), МЛРБ (vrij vertaald: op de plaats van
Christus' kruisiging was ooit het Paradijs aangepland) К (lans) Т
(riet) en ГГ (heuvel Golgotha) ГА (hoofd van Adam).
In de traditie
van het Oosterse Christendom wordt het kruis niet als symbool gezien van het
lijden van Christus, maar als een symbool van overwinning - de overwinning van
Christus over de dood.
Eerdergenoemde
oudgelovigen erkennen alleen dit kruis als vererenswaardig. Na het schisma van
1666-67 is dit kruis lange tijd van overheidswege in Rusland verboden geweest
en ging de (nieuwritualistische) Russisch-orthodoxe kerk over op het Griekse en
ook wel Latijnse kruis. Het zg. achtpuntige kruis werd lange tijd gezien als
een symbool van het raskol.
Vanaf de
20e eeuw vindt dit kruis gaandeweg weer verspreiding in de hele
Russisch-orthodoxe kerk.
IHS is een monogram dat geregeld
gebruikt wordt op katholieke voorwerpen. Dit monogram kwam op in de hoge
middeleeuwen. IHS vindt men bijvoorbeeld terug op kerkgevels, biechtstoelen,
bidprentjes, kazuifels en altaardwalen.
Het
monogram IHS is de weergave van de eerste drie letters van Jezus in Griekse
hoofdletters (ΙΗΣΟΣ): Iota, Eta en Sigma. Dit wordt ook geschreven als IHC. De
hoofdletter S wordt in het Grieks oorspronkelijk als Σ geschreven. In de late
oudheid en gedurende de vroege middeleeuwen werd dit geschreven als een C.
Vanaf de latere middeleeuwen (circa. 14de eeuw) werd de S gebruikt, steeds als
weergave van de sigma (Σ). De H bleef echter H, ook al gaat het eigenlijk om
een E.
Omdat
niet iedereen besefte dat het oorspronkelijk Griekse letters zijn en dat de
letter H in het Grieks een E is, bleek het monogram raadselachtig geworden. Dit
was waarschijnlijk de aanleiding voor het bedenken van andere verklaringen
waarbij het monogram een afkorting werd voor een Latijnse zinsnede. De meest
gangbare varianten hiervan zijn:
Iesus hominum salvator (Jezus de redder der
mensen).
In hoc signo (In dit teken (zult gij
overwinnen)), als verwijzing naar de droom die de Romeinse keizer
Constantijn de Grote gehad zou hebben.
Het
monogram wordt veel gebruikt als logo door de katholieke orde der jezuieten,
sinds de stichter van de orde, Ignatius van Loyola, het als zijn zegelmerk
koos. Zij gaven er ook enkele nieuwe betekenissen aan:
Iesum habemus socium (Wij hebben Jezus als
metgezel)
Iesu humilitas societas (De geringe sociëteit van
Jezus)
Constantijns
labarum, met een gekranste Chi-Rho afgebeeld op een antieke zilveren medaillon
Het labarum
(Grieks: λάβαρον) was een vexillum (militaire standaard), dat het
Chi-Rho-symbool ☧ weergeeft, gevormd uit de eerste twee Griekse letters van het woord
"Christus" (Grieks: ΧΡΙΣΤΟΣ, of Χριστός) Chi (χ) en Rho (ρ).
Volgens een andere traditie zijn het de Griekse equivalenten van de
beginletters van het Latijnse Christus Rex (Christus (is) Koning). Het
werd waarschijnlijk voor het eerst gebruikt door Constantijn de Grote.
Aangezien het vexillum bestond uit een vlag opgehangen aan de dwarsbalk
van een kruis, was het bij uitstek geschikt om de kruisiging van Christus te
symboliseren.
Etymologie
De
etymologie van het woord labarum is onduidelijk; het is wellicht
afgeleid uit het Latijnse /labāre/ 'waggelen, wankelen' (in de zin van
het "zwaaien" van een vlag in de wind). Andere voorstellen zijn onder
meer een afleiding van het Keltische llafar ("welsprekend"),
van het Latijnse laureum [vexillum] ("laurierstandaard") of
uit het oude Cantabri dialect labaro ('vier hoofden') (in het
hedendaagse Baskisch gebruikt men het woord lauburu, dat dezelfde
betekenis heeft), een oud Keltisch symbool dat door de legioenen tijdens de
Cantabrische Oorlogen was aangenomen.
Later
gebruik heeft ervoor gezorgd dat men soms de termen "labarum" en
"Chi-Rho" (of Christusmonogram) als synoniemen beschouwt. Antieke bronnen
maken echter een duidelijk onderscheid tussen de twee.
Constantijns visioen
Een munt
van Constantijn (ca. 337) met een voorstelling van een door een labarum
gespietste slang met de letters SPES PUBLIC (Hoop aan het publiek).
Op de
avond van 27 oktober 312, toen Constantijn de Grote zich met zijn leger
voorbereidde op de slag bij de Milvische brug, had hij een visioen dat hem
ertoe bracht te strijden onder de bescherming van de god van de Christenen.
Lactantius
stelt dat, in de nacht voor de slag, Constantijn in een droom werd opgedragen
om "het hemelse teken af te beelden op de schilden van zijn
soldaten". Hij gehoorzaamde en merkte de schilden met een teken
"verwijzend naar Christus". Lactantius beschrijft dit teken als een
"staurogram", of een Latijns kruis met haar bovenste been gerond
zodat het op een P gelijkt, eerder dan het bekendere Chi-Rho teken beschreven
door Eusebius van Caesarea.
Van
Eusebius zijn er twee verslagen van de slag overgeleverd. De eerste en kortste
van deze twee, die we terugvinden in de Ekklèsiastikè Historia, laat er
geen twijfel over bestaan dat God Constantijn hielp maar maakt geen melding van
enig visioen. In zijn latere werk Vita Constantini, geeft Eusebius een
gedetailleerd verslag van een visioen en benadrukt hierbij dat hij het verhaal
van de keizer zelf had gehoord. Volgens deze versie was Constantijn aan het
marcheren met zijn leger (Eusebius specificeert de precieze locatie van de
gebeurtenis niet, maar het is zeker niet het kamp te Rome) toen hij opkeek naar
de zon en een kruis van licht erboven zag, en daarbij de Griekse woorden Ἐν Τούτῳ
Νίκα (en touto, nika).
De
Latijnse vertaling hiervan is in hoc signo vinces ("In dit teken
zal jij winnen"). In het begin was hij onzeker over de betekenis van de
verschijning, maar de volgende nacht had hij een droom waarin Christus hem
uitlegde dat hij het teken moest gebruiken tegen zijn vijanden. Eusebius
beschrijft vervolgens het labarum, de militaire standaard gebruikt door
Constantijn in zijn latere oorlogen tegen Licinius, waarop het Chi-Rho teken
was aangebracht.
Ondanks
de verschillen tussen de beide versies, zijn ze in de algemene opvatting
dusdanig versmolten dat Constantijn een Chi-Rho teken zag de avond voor de
slag. Beide schrijvers menen dat het teken niet vlot te interpreteren was als
verwijzend naar Christus, wat overeenkomt met het feit dat er geen zeker bewijs
van het gebruik van de Griekse letters 'chi' en 'rho' als een christelijk teken
is, voor Constantijn het gebruikte. Het Chi-Rho teken komt voor het eerst voor
op een zilveren munt van Constantijn van rond 317, hetgeen bewijst dat
Constantijn het teken toentertijd gebruikte, zij het niet erg prominent. Hij
maakte later pas uitgebreid gebruik van de Chi-Rho en het labarum in
zijn conflict met Licinius.
Het
visioen is geïnterpreteerd in verband met de zon (o.a. als een zonnehalo), het
welke zou zijn aangepast om overeen te stemmen met de christelijke
overtuigingen van de latere Constantijn.
Ichthus (Oudgrieks: ἰχθύς -
"vis") is van oorsprong een Oudgrieks woord dat in het christendom een
symbolische waarde heeft gekregen. In de letters van dit woord zagen de vroege
christenen de kern van de bijbelse boodschap, het is voor christenen een
belangrijke afkorting.
De
letters van het woord hebben in de loop der tijd tot verschillende christelijke
symbolen geleid. Het ichthusteken stelt een vis voor. De vis staat in
verband met de doop in het water, maar ook met de wonderbare visvangst.
Betekenis
Iedere
letter in het woord ἰχθύς is een afkorting voor een woord. Die woorden tezamen
vormen de zin (vertaald): Jezus Christus, Gods zoon, (en / de) Redder.
Zie onderstaand schema.
Letter
Grieks
Omgezet Grieks
Nederlands
I (I)
Ιησους
Ièsous
Jezus
Χ (CH)
Χριστός
Christos
Christus
Θ (TH)
Θεου
Theou
Gods
Υ (U)
Ὑιός
Huios
zoon
Σ (S)
Σωτήρ
Sootèr
redder
Symbolen
Het
symbool van een vis dat nu bekendstaat als "het ichthusteken".
Onder
invloed van het ondergrondse karakter van het vroege christendom, een gevolg
van de christenvervolgingen door de Romeinse staat, ontstonden symbolen die
door niet-christenen op het eerste gezicht niet als christelijk konden worden
herkend. Binnen de eigen kring was de betekenis wel bekend en de symbolen
werden dan ook gebruikt om erachter te komen of iemand (ook) christen was. Dus
de beginletters van Jezus Christus, Gods Zoon en Redder vormen in het Grieks
het woord ICHTHUS = VIS.
Zo konden
de eerste christenen dit symbool als geheim teken gebruiken. In de catacomben
in Rome, waar de vervolgde christenen een schuilplaats hadden, heeft men dit
teken meerdere keren ontdekt. Tegenwoordig is de vis vaak te zien op auto's en
zelfs als tatoeage. Men wil daarmee aangeven dat men christen is.
Het woord
ἰχθύς heeft in het bijzonder geleid tot twee symbolen:
Het zgn. wagenwiel werd
gevormd door de Griekse (hoofd)letters van het woord over elkaar te
schrijven. Uit dit symbool is later vermoedelijk het labarum ontstaan.
Het feit dat het woord
letterlijk 'vis' betekent (het is daarmee een acroniem) heeft geleid tot
het bekende symbool van een (gestileerde) vis.
In de catacomben
(begraafplaatsen voor o.a. christenen in het Romeinse Rijk), zijn dergelijke
tekens nog veel te vinden, speciaal in Rome.
De pelikaan is een vroegchristelijk symbool voor de kerk.
Het stelt de moederpelikaan voor die haar eigen borst openpikt zodat de jongen
haar bloed kunnen drinken.
Brassen of verhongeren. Veel mensen leven in extremen:
teveel of te weinig. Sommigen leven er lustig op los en anderen kunnen daar
alleen maar van dromen. Maar je hoeft niet tussen die extremen te kiezen: je
kunt het hele scala doorlopen van puritanisme tot hedonisme, van onthouding tot
overdaad. Een beetje plezier hebben, genieten van je vrije tijd, pret maken en
je ontspannen is niet zondig of saai, immoreel of sloom, ongeoorloofd of
kinderachtig. Echt niet!
Christenen kunnen en moeten zelfs plezier maken, maar
zonder zich tot verdorvenheid en losbandigheid te verlagen. Daar komt de deugd
van matiging om de hoek kijken.
Temperantia, Latijn voor matiging of zelfbeheersing, is de
deugd die je gebruikt om een evenwicht tussen extremen te vinden. Het is de
juiste instelling waardoor je kunt genieten en plezier hebben zonder over de
schreef te gaan en tot zonde te vervallen.
De katholieke Kerk gelooft dat mensen zich mogen inlaten
met legitieme genoegens, maar ook dat samenleving en cultuur mensen vaak
verleiden tot excessen. Matiging is niets meer dan met zelfbeheersing en
evenwichtigheid van geoorloofde genoegens genieten. Matiging is een
alcoholische versnapering nemen, zonder een stuk in je kraag te drinken. Als je
drinkt om dronken te worden of als je met drank op achter het stuur gaat
zitten, is dat een schending van de deugd van matiging. Dat geldt ook voor te
veel eten, slapen of ontspannen.
Matiging is de combinatie van bezonnenheid en
terughoudendheid. Zolang je geen ernstig probleem hebt, hoef je jezelf niet per
se alles te ontzeggen. Maar een alcoholist kan bijvoorbeeld nooit een of twee
drankjes voor de gezelligheid nemen. Een alcoholist moet zich voor altijd verre
houden van sterke drank, maar dat wil niet zeggen dat hij zich niet op feestjes
met frisdrankjes kan amuseren.
Bij matiging gaat het erom dat je weet wanneer je ja of nee
moet zeggen. Je moet je beperkingen kennen en daar rekening mee houden. Een kus
of een omhelzing hoeft niet te leiden tot hartstochtelijke seks, en een
meningsverschil hoeft niet uit te lopen op een knokpartij. Matiging staat gelijk
aan grenzen stellen, respecteren en naleven. Zelfbeheersing is daarbij het
sleutelwoord. Je vermaken zonder te vervallen tot zondigheid, daar gaat het bij
matiging over.
Om de beweging tegen het leven in de wereld te stoppen, gaf bisschop Fulton Sheen (geboren op 8 mei 1895 in El Paso, en overleden in Illinois 9 december 1979) de suggestie om geestelijk een ongeboren kind te adopteren.
Dit gebeurt door het bidden voor het leven van één enkel maar onbekend kind om het te beschermen tegen een abortus en zo zijn leven te redden.
Om dit te doen moet men een heel jaar lang dagelijks het volgende gebed verrichten:
Jezus, Maria, Jozef, ik bemin U. Ik smeek U: red het leven van een kind dat in gevaar is geaborteerd te worden.
Tijdens ons aardse leven is het geestelijk geadopteerde kind ons kind en alleen door God gekend. Maar we hebben de hoop het in de toekomstige wereld te ontmoeten en in de eeuwige zaligheid samen met het kind te leven.
In ons artikel over de Heilige Eucharistie in het Sovjet-tijdperk wordt er regelmatig gesproken over geestelijke Communie (voor mensen die niet in staat waren de H. Communie fysiek of Sacramenteel te ontvangen). We willen dit graag even toelichten voor de mensen die er niet zo vertrouwd mee zijn.
De Congregatie van de Aflaten keurde op 24 november 1922 volgende formules goed voor een Geestelijke Communie:
O Jezus, ik keer mij naar het heilig Tabernakel waar U verborgen leeft uit liefde voor mij. Ik hou van U, O mijn God. Ik kan U niet ontvangen in de Heilige Communie. Kom desondanks toch en bezoek mij met Uw genade. Kom geestelijk in mijn hart. Zuiver het. Heilig het. Maak het zoals Uw eigen hart. Amen.
De H. Alphonsus de Liguori, een Kerkleraar en stichter van de Congregatie van de Meest heilige Verlosser, schreef een boek getiteld 'De Heilige Eucharistie' waarin hij twee gebeden meegaf om een Geestelijk Communie te doen:
Mijn Jezus, ik geloof dat U werkelijk aanwezig bent in het Meest Heilige Sacrament. Ik hou van U boven alle dingen, en ik verlang om U binnen in mijn ziel te bezitten. Omdat ik nu niet in staat ben U op sacramentele wijze te ontvangen, kom dan toch tenminste geestelijk in mijn hart. Ik omarm U alsof U er al was en ik verenig mij geheel met U; sta nooit toe dat ik van U gescheiden wordt. Amen.
Ik geloof dat U, O, Jezus, in het Meest Heilige Sacrament aanwezig bent. Ik hou van U en ik verlang U. Kom in mijn hart. Ik omarm U; o verlaat mij nooit!
Wat is nu precies geestelijke Communie?
De Katholieke Encyclopedie, vormgegeven onder het toezicht van Kardinaal Spellman in 1965, zegt: "Diegenen die de Mis bijwonen, en voor een goede reden niet in staat zijn om de H. Communie te ontvangen, mogen dat in de geest doen, naar verlangen. Dit wordt Geestelijke Communie genoemd. Om Geestelijke Communie te ontvangen moet men een levendig geloof hebben en een diep verlangen om deel te nemen aan het Sacrament. Deze verlangens moeten gevolgd worden door oprechte daden van geloof, liefde en dankzegging.
Uit: Eucharistic Miracles and Eucharistic Phenomena in the Lives of the Saints, Joan Carrol Cruz; Rockford, Illinois, 1987
Publieke boodschap van de Maagd van de
Verzoening geopenbaard aan de ziener Mario dIgnazio, op5 april 2016,in de Gezegende Tuin, Contrada Santa Teresa Brindisi, Italië
Mario: De Heilige Maagd verschijnt stralend in wit
licht, helemaal wit gekleed. Na het kruisteken heeft Zij gezegd:
"Geliefde
kinderen, Ik nodig jullie uit om te bidden voor de komst van het
Eucharistische
Koninkrijk op aarde. Ik verlang dat alle Naties zich bekeren tot
Mijn Jezus, dat ze afzien van de plannen om de planeet aarde te
vernietigen. Satan heeft de harten van de machtigen opgehitst,
zodat veel mensen worden getroffen en hele naties verdwijnen!
Mijn
kinderen, ga binnen in Mijn stilte, de stilte van het ja aan de
goddelijke oproep!
Jullie zullen veel geestelijke vruchten oogsten als jullie naar Mij
luisteren en afzien van het kwaad. Kies om voor God te leven. Schenk
jullie tijd aan het gebed, want zonder gebed kunnen jullie
niet leven, noch de valstrikken van de Boze overwinnen. Ik zegen
alle kaarsen die jullie naar hier gebracht hebben in de naam van Jezus.
Ik wacht op jullie in Mijn maand, de maand
mei."
Mario: De Maagd Maria heeft met Haar rechterhand een
kruisteken van licht gemaakt, dat met zijn stralen alle meegebrachte kaarsen van de pelgrims aanraakte.
(nota bene: De Madonna schenkt door middel van Mario
de devotie van de Rozenkrans, gebeden bij het licht van de kaarsen, jaarlijks gezegend door Haar op 5 april.
Vanaf
1 tot 31 mei smeken deze rozenkransen gebeden
bij een gezegende kaars, de voorspraak van de H. Maagd af.
Overvloedige genaden zullen gegeven worden aan degenen die deze devotie
beoefenen. Het licht van de kaars herinnert ons aan de gave van
het geloof, maar ook aan het leven, dat moet branden van de
goddelijke liefde.)
Brandend actueel - boodschap van Mario van Brindisi
Uit :brindisi-mariaverschijningen.jimdo.com/boodschappen-2011
Belangrijke boodschapvan O.L. Vrouw van de Verzoening aan Mario
inBrindisi, ContradaSanta Teresa, Italië
28 april 2011
HET IS EEN WAARSCHUWING!
Verspreid Mijnboodschap aan
Mijn volken zorg ervoor dat ze allevolkerenvandeaarde bereikt." Jullie bevinden je nu in de tijd die Ik destijds in Fatima voorspeld heb en die nu
werkelijkheid wordt.
Dezegeheimeboodschapvan de Moeder Gods werd aan MarioD'Ignazio gegeven opdonderdag 28 april 2011envolgens de wilvande Koningin van deHemel en aardede volgendemaandop 28 mei2011 inde gezegendetuinContradaSanta Teresa te Brindisi publiekbekend gemaakt. Deze
vermaning staat eveneens in de geheimen van O. L. Vrouw van La Saletteen van Fatima.
Mariovertelt over de verschijning: de buitengewoon mooievrouw is in een wit gewaadeneenzeer heldere, hemelsblauwe sluier verschenen. Haar gezicht was
getekend met bloedigetranen. Nadat Zij het kruisteken had gemaakt, sprak Zij:
"Luister naar Mij, Mijn kinderen, want wat
Ik jullie openbaariseen dringende boodschap die metgrote
moedonder de mensen verspreid moet worden, omdat God jullie tegen decorrupte ambtsdragers wil
waarschuwen die de zonde beminnen en Zijn grote Goddelijke Waardigheid kwetsen. Sedert lang zeg Ik jullie reeds dat MijnOnbevlekt Hartvanwege dezonen, die ambtsdragers zijn, bloedt wegens degenen dieniet meer het heilig Evangelie volgen ende H. Mis niet meer met liefdeenijver celebreren, omdatde tegenstander ze heeftverblind. Hij heeft zeeen geest vanslaperigheidingegeven, zodat zelauwzijn gewordenen houden van demacht, het geld en eveneens vande schandelijkste onzuiverheden.In veelvan henwerden op die manierhetgeloof en de naastenliefde uitgedoofd. Slechts weinig ambtsdragers volgen dewegen van de Heer. Veel van de kinderen Gods, die ambtsdragers zijn, hebbenhetware credo opgegeven. Ze hebben het levende kruis van Jezus met voeten getreden, hun
zielen overgegeven aan de zonde en verschillende ambtsdragers aanbiddenhet Beest.Omdat ze
vanmenselijkeeer enonreinheid houden, vernietigen ze een groot deel vande kudde van deHeer.Doorhunslecht voorbeeld, hunsnodewerken en hunlosbandigleven gewijd aan de zondeen bedrog, leiden ze Mijn volkmeer en meerin het verderf doordat ze grote menigten uit
het Hart vande Vader wegvoeren eneen vals Evangelie verkondigen, een Evangelie datze voor zichzelf hebben gemaakt, zodat het gemakkelijk is te kunnen handelenin dienst vande tegenstander, die al onder hen wandelt eninspireert, gezien zede Schepper vanhet levenhebbenverstoten. Kijk
naar hun leven: zien jullie niethoe ver het verwijderd is van wathet Evangeliezegt? Zien jullie nietal deze rijkdomende ijdelezoektocht naarroem?Waar isdearmoede dieChristus
geleefd heeft? Ze openen hun deuren voor degroten en machtigen om nog meer machtte
vergaren, maarze sluiten de deuren voor degenen diehongeren en dorsten naarde Levende
God.O, julliezonen, dieambtsdragers enherdersvan de kudde
zijn, gaan jullie de weg vanhet kruisof nemen jullie deel aan deextravagante
banketten in de wereld?
Wanneer jullie jezelf zouden kunnen bekijken
in de spiegelvan jullie ziel, zouden jullie zienhoe lelijk jullie zijn, want
deondeugden hebben jullie al helemaal veroverd.Wat gebeurt er metde mensen diehen volgeninonwetendheid over zoveeldecadentie en die zich toevertrouwen aan blinde leiders? Let op, julliezonen ambtsdragers: jullie dagen de Eeuwige uit door jullie gedragen sedert enige tijd zweeft het zwaardvande Goddelijke Gerechtigheidboven julliehoofden.Wanneer de leiderblind is, zullen ook allen die dezeblinde leidervolgen, in de vurigezwavelpoel stortenen zij zullendeeeuwigekwellingen van dehel ondergaan diehen daar te wachten staat.Van nu af aan moetiedereen weten, datdeVader degenen nietzalveroordelendiedoor hunlosbandig leven en slechtvoorbeeld zich van het Hemelse Vaderhuis verwijderd hebben,
maar Hij zalalle verdorven, corrupte enontrouweambtsdragers diedoorhunongeloofwaardigleven en hunonreinheidde
wondevan de scheidingveroorzaakt hebben, veroordelenmet
grote gerechtigheid en gestrengheid.
Mijn Hartbloedt omwille van de verdorven en
bedervende ambtsdragers, Mijn kinderen. In plaats vande zielennaar Mijn ZoonJezus te brengen, jagen zij ze weg; ze bevoorrechten bepaalde personen en met hardheid van het hart,
sluiten ze al Mijn echtekinderen uit enbekritiserendegenen diehet gebed, boetedoening, Eucharistisch eerherstel beminnen en Mij navolgen in
de uitoefening van deheiligechristelijkedeugden door eenheilig
leven, dat een tegengifvoorhet gif van de oudeslang
is.Zij beledigen enverdrijven al Mijn kinderen weg van
MijnOnbevlekt Hart, allen, die van Mijn verschijningen houden en die aan Mijn laatste oproepen gehoor willen geven, want ze
hebben nietbegrepen, dat Ikde Ark ben van het Eeuwige Heilendat
allen diehun toevluchtnemenin Mijn Moederlijk Hartvan alle kwaadenallegevaar naar lichaam en zielwordenbewaard.Diegenen echter,vervuld van huichelarij naar het voorbeeld van de voormaligefarizeeërs, laden ondragelijkelastenop die zielen, terwijl
ze zelf niet eenseenlichte last dragen, omdat ze het kruis vanChristus,
die het Goddelijk Lam is, niet beminnen.In plaats daarvan, nemen ze graag plaats op
goudentronenen zetten zich graagmaskers op, maskers, die zeer binnenkort zullen afvallen, waardoor Mijn volk de realiteit vande feiten wordt onthuld,
zodat het tijdig gewaarschuwden gered wordt. Zij houden vanprachtige gewaden en maken
zich geen zorgen overde armen ende kleinen.Zijn
nietprecies zij dewitgekalktegraven?Deverdorvenzonen, deambtsdragers, houden vande duisternis, zebeschermen enverbergenhen die inde duisternis zijn, omdat ze zelfin de donkersteduisternis zijn:
In de duisternisvan de ontaarding, zichtbaar voor jullie eigen ogen. Mijn kinderen, Mijn
kinderen, jullie zullen zien hoe voor jullie ogen de ergste misdadenen schandalen gebeuren en jullie zullen
daarover zo geraakt enteleurgesteld zijn, dat jullie niet meerweten, tot wie jullie je wenden kunt. Dan
zouden jullie je direct totonze Vader die in de Hemel is moeten
wenden. Het zalverschrikkelijk zijn.Lieve kinderen, Satan wandelt al geruime tijdtussende herdersvan de kuddeen velen vanhen dienenzijn plan omhet geloof, het Evangelie, de Eucharistiete vernietigen.Godzal niet toestaandat een dergelijk planslaagt.Daarom wordenelke dagveel ambtsdragers ontmaskerd, ze zullen de genade van hun heiligambt verliezenenallemacht zal hun ontnomen worden. Zij zullen als beloningde verachtingvan de Heer en de gerechte straf van de Hemelse Vader ontvangen omdat zehun beloften niet gehouden hebben.
Allezonen, die verdorven ambtsdragers zijnen die de werelden de
vorstvan deze wereld volgen, doordat ze schatten op aarde verzamelen, zullen van hunpriesterlijkegewadenwordenberoofd.In het HeiligHuis van de Vader zullen alleen
diegenen blijven, die de ware Christusin waarheid en in zelfverloochening dienen; allen
diewaarlijk de toewijding aanMijnOnbevlekt Hart beleven alsmedicijn tegende boosheid.
«O Maria, Koningin en Moeder, door uw Zoon Jezus bent U Moeder
geworden van onze gedachten, onze verzuchtingen, ons hart, onze woorden en ons
lijden. Wat u gedaan heeft voor uw Zoon Jezus, doe dit voor elk van ons. Dat
onze handelingen bedekt zijn door de mantel van uw moederlijke liefde. Neem ons
op uw schoot, begeleid onze stappen en druk ons tegen u aan. Vorm onze
handelingen om naar uw voorbeeld. Amen. Fiat.»
Kort gebed aan Maria door Luisa
«Drie keer per dag, s morgens, s middags en s avonds wil onze
Moeder dat we op haar schoot kruipen en haar zeggen « Mijn Moeder, ik hou
van u, hou ook van mij, en geef mij een klein slokje van de Goddelijke Wil voor
mijn ziel. Geef mij uw zegen, zodat ik al mijn handelingen kan verrichten onder
uw moederlijk toezicht.». »
O Goddelijke Wil, kom bewegen door mijn handelingen,
O Goddelijke Wil, kom lijden door mijn lijden, zodoende dat
mijn ziel verenigd is in U en een levende crucifix is voor de Glorie van de
Vader,
O Goddelijke Wil, kom bidden in mij en ontvang dit gebed
alsof het van mij is.
Voeg de gebeden van de hele wereld bij het mijne, om aan de
Vader de Glorie te geven die alle schepselen Hem schuldig zijn.
O Goddelijke Wil, prent in mij het geloof van de Heilige
Maagd Maria zodat ik in U kan geloven zoals zij.
O Goddelijke Wil, prent in mij de hoop van de Heilige Maagd
Maria zodat ik op U kan hopen zoals zij,
O Goddelijke Wil, prent in mij de liefde van de Heilige
Maagd Maria zodat ik U kan liefhebben zoals zij,
O Goddelijke Wil, kom in mij bidden en vereren zoals Jezus in
zijn Goddelijke mensheid.
Kom O Goddelijke Wil, U die onze handelingen oneindig kan
vermenigvuldigen, schenk mij het Heilig Offer van het Kruis alsof de hele
wereld het bijgewoond had.
Kom aan ieder de vruchten van dit Goddelijk Offer schenken
om zo de redding te geven aan allen.