4 Ontmoeting van Maria met Jezus op weg naar de Calvarieberg

Jezus ontmoet zijn Moeder : tweede val

Joannes bracht Maria zo dicht mogelijk bij de optocht zodat ze Jezus nog kon zien. Haar vriendinnen volgden haar. Ze was onherkenbaar : bleek, roodgeschreide en ontstoken ogen, sidderend en bevend.

Maria (tot Joannes) : Wat zou Ik best doen ? Moet Ik getuige zijn van dat schouwspel of zou Ik beter weggaan ? Zal Ik de schok overleven ?

Joannes : Indien U nu niet hier blijft, zult U er later misschien veel spijt over hebben.

Bij het zien van de vele mannen die fier de talrijke marteltuigen droegen, begon Maria te beven, te jammeren en zich in de handen te wringen. Eén van de hen vroeg zelfs aan een ander wie die vrouw was, die daar zo’n spektakel maakte. Toen de dragers hoorden dat het Jezus’ Moeder was, beschimpten ze Haar. Eén ervan deed er zelfs nog een schep bovenop en zwaaide met de kruisnagels in zijn hand voor haar ogen. Daarna zag ze Jezus, haar Zoon. Onze Verlosser. Hij was bleek, bebloed, misvormd. Hij wierp met Zijn door straaltjes bloed bevuilde ogen, onder de brede doornenkroon, een blik vol medelijden en smarten op Zijn Moeder. Daarna viel Hij onder zijn kruis op handen en knieën. Maria stormde van liefde en smart gedreven op Hem af en viel op haar knieën en omarmde Hem. Er ontstond een opstopping.

Gerechtsdienaren : Vrouw, wat wilt u hier doen ? Had Hem beter opgevoed, dan was Hij nu niet in onze handen !

Joannes en de heilige vrouwen leidden haar weg. Daarna zonk Maria op haar knieën, als verdoofd door smart. De beulen hadden het kruis weer op zijn schouder gelegd.

5 Maria staat onder Jezus' Kruis

In de voormiddag, als Pilatus het doodvonnis had uitgesproken, was er af en toe nog een hagelbui geweest. Maar om halféén (volgens zonneuur) was er een zonsverduistering. De hemel werd donker en de sterren straalden een rode gloed uit. De omstaanders stopten met beledigingen te uiten en ze werden bang. Velen sloegen op hun borst en riepen : Zijn bloed komt over zijn moordenaars ! Velen, zowel ver als nabij, wierpen zich nu op de knieën en baden rouwend om vergiffenis. Jezus richtte in zijn smarten nog een blik op hen. Jezus’ Moeder en zijn naaste vrienden waren de enigen die dichtbij en rond zijn kruis stonden.

Goedaardige moordenaar (berouwvol en vol vertrouwen) : Heer, laat mij in een plaats komen, waar U me verlost. Wees mij indachtig, wanneer U in Uw Rijk komt.

Jezus : Voorwaar, Ik zeg u : u zult nu nog met Mij in het paradijs zijn.

Jezus zag Zijn Moeder met diep medelijden aan en keek ook Joannes aan.

Jezus (tot Zijn Moeder) : Vrouw, ziedaar uw zoon ! Hij zal nog meer uw zoon zijn, dan wanneer U hem had gebaard ! Hij (Joannes) heeft altijd een eenvoudig, onwankelbaar geloof gehad en heeft zich slechts eenmaal geërgerd, namelijk toen zijn moeder hem boven de andere apostelen verheven wilde zien.

Jezus (tot Joannes) : Zie, dat is uw Moeder.

Joannes omhelsde onder het kruis Jezus’ Moeder, die nu ook zijn Moeder was geworden. Door verdriet getroffen werd Maria verder bij haar vriendinnen gebracht. ‘Vrouw’ is de waardigheid van Maria, die ‘de kop van de slang moet verpletteren’. Hier geeft Jezus Maria tot Moeder aan allen uit de hele mensheid die in Hem geloven en zo kinderen van God worden. Uit God geboren en niet enkel uit een vader en moeder. Maria heeft deze opdracht aanvaard bij de boodschap van de engel Gabriël : Zie de dienstmaagd van de Heer, mij geschiede naar Uw woord. Zij neemt hier alle kinderen van God aan als haar eigen kinderen. Zij zijn broers en zussen van Jezus.

Verlatenheid van Jezus

Half twee : duisternis. Angst. Instortingen. Vluchtende mensen. Stilte rond het kruis. In zijn diepste verlatenheid, wanhoop en eenzaamheid bidt Jezus tot Zijn hemelse  Vader. Omstreeks drie uur weerklinkt zijn kreet.

Jezus (luid) : Eli, Eli, lama sabaktani ? (= Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten ?)

Omstaander 1 : Hij roept om Elias !

Omstaander 2 : We gaan eens zien of Elias komt om Hem naar beneden te helpen !

Er ontstonden twee groepen. De ene groep weeklaagde en morde misnoegd om de misdaad, de andere groep schimpte en raasde verder. In de stad  vreesden de schriftgeleerden voor onlusten. Daarom werd aan de hoofdman gevraagd om de orde te herstellen. Hij liet de spotters zwijgen en herstelde de rust.   Na drie uur werd de hemel terug helder.

Jezus’ dood

Jezus : Ik word uitgeperst als de druif, die hier voor de eerste maal gestampt werd. Al mijn bloed moet Ik geven tot het water komt en de schillen wit worden. Hier zal er evenwel geen wijn meer geperst worden.

Jezus : Ik heb dorst. Had jij Mij geen teug water kunnen bezorgen ?

Joannes (met spijt) : Heer, wij hebben het vergeten !

Jezus : Ook mijn vrienden moesten vergeten om Mij een teug water aan te bieden, zodat de Schrift werd vervuld.

De hoofdman Abenadar die vol medelijden was, nam een spons, drenkte die in azijn, duwde een hysoprietje erin en stak die op zijn lans. Jezus kon op die manier door het rietje de azijn opzuigen.

Jezus : Als Ik geen stem meer zal hebben, zal de mond van de doden spreken.

Omstreeks drie uur geraakte Jezus in doodstrijd en het zweet brak uit over al zijn ledematen. Zijn Moeder die ondersteund werd door Maria van Kleofas en Salome, stond tussen Jezus’ kruis en dat van de moordenaar met de goede inborst. Ze keek op naar haar stervende Zoon.

Jezus : Het is volbracht !

Dan richtte Hij zijn hoofd op.

Jezus (met luide stem) : Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest !

Hij liet het hoofd zinken en gaf de geest.

Stabat Mater : Stabat mater dolorosa (Latijn, Nederlands: De moeder stond bedroefd ) zijn de beginwoorden van een gedicht op de Moeder Gods in haar smart om de gekruisigde Christus. De auteur was waarschijnlijk een Franciscaner monnik uit Frankrijk of Italië.

Naast het kruis, met schreiende ogen

Stond de moeder, diep bewogen

Toen de Zoon te sterven hing,

En haar door het zuchtend harte,

Overstelpt van wee en smarten,

't Zevenvoudig slagzwaard ging.

O hoe droef, hoe vol van rouwe,

Was die zegenrijkste vrouwe,

Moeder van Gods ene Zoon!

Ach, hoe streed zij! ach, hoe kreet zij,

En wat folteringen leed zij,

Bij 't aanschouwen van die hoon!

Wie, die hier niet schreien zoude,

Als hij 't grievend leed aanschouwde,

Dat Maria's ziel verscheurt?

Wie kan, zonder mee te wenen,

Christus' moeder horen stenen,

Nu zij met haar zoon hier treurt?

Voor de zonden van de zijnen

Zag zij Jezus zo in pijnen,

En de wrede geselstraf,

Zag haar lieve Zoon zo lijden,

Heel alleen de doodskamp strijden,

Totdat Hij zijn geest hergaf.

Geef, o Moeder! bron van liefde,

Dat ik voel, wat U zo griefde,

Dat ik met U medeklaag.

Dat mij 't hart ontgloeit van binnen,

In mijn Heer en God te minnen,

Dat ik Hem alleen behaag.

Heil'ge Moeder, wil mij horen,

Met de wonden mij doorboren,

Die Hij aan het kruishout leed.

Ach, dat ik de pijn gevoelde,

Die uw lieve Zoon doorwoelde,

Toen Hij stervend voor mij streed.

Mocht ik klagen al mijn dag,

En zijn plagen waarlijk dragen,

Tot mijn jongste stervenssmart.

Met U onder 't kruis te wenen,

Met uw rouw mij te verenen,

Dat verlangt mijn zuchtend hart.

Maagd der maagden! nooit volprezen,

Wil voor mij niet bitter wezen,

Laat mij treuren aan uw zij,

Laat mij al de wrede plagen,

En de dood van Christus dragen,

Laat mij sterven zoals Hij.

Laat zijn wonden mij doorwonden,

Worde ik bij zijn kruis verslonden

In het bloed van uwen Zoon.

Moge ik in het vuur niet branden,

Neem, o Maagd, mijn zaak in handen

In het oordeel voor Gods troon.

Christus, moge ik eens behalen,

Als mijn levenszon gaat dalen,

Door uw Moeder, palm en prijs.

En als 't lichaam dan zal sterven,

Doe mijn ziel de glorie ervan

Van het hemels paradijs.

Amen.

(Alleluija)

6 Maria omhelst Jezus' dode lichaam na de kruisafneming

In de straten van Jeruzalem was het stil en verlaten. Iedereen bleef van schrik binnen. Slechts weinigen vierden het paasfeest, in plaats daarvan verrichten ze boetvaardigheden. Jozef van Arimatea, Nikodemus gingen naar Jezus’ kruis. Bij het kruis troffen ze de heilige vrouwen, Joannes en hun eigen dienaren aan, die ze hadden vooruitgestuurd met het nodige materiaal.

Toen Abenadar aangekomen was begonnen ze met de kruisafneming. Jozef en Nikodemus klommen op ladders en haalden de nagels uit de handen. Abenadar haalde de nagels uit de voeten. Cassius legde de nagels bij Maria neer. Zij bleef op de grond zitten. Ze verrichtten het werk met veel liefde en betoonden Jezus de laatste eer. Daarna wikkelden ze zijn lichaam in lijnwaad en legden Hem in de armen van Zijn Moeder. Jezus’ hoofd rustte op haar knie. Ze hield haar geliefde Zoon in haar armen. Vol liefde kuste Zij Zijn wangen, die vol bloed hingen. Daarna troffen de mannen de nodige voorbereidselen om het lichaam te balsemen. Ook alle heilige vrouwen hielden zich klaar om de specerijen en balsem aan te geven. Cassius en de resterende soldaten hielden zich eerbiedig op een afstand en hielpen een handje wanneer dit van hen gevraagd werd. Onder de vrouwen waren Maria Magdalena, Maria van Kleofas, Salome, Veronika en Maria Heli. Maria had de nodige moed bijeen geraapt en nam met de hulp van anderen de doornenkroon van zijn hoofd. Om de wonden niet groter te maken moesten enkele doornen afgesneden worden. Daarna trok ze de overgebleven doornen uit het hoofd met een buigbare tang. Vol droefheid toonde Ze de doornen aan haar vriendinnen, die medelijdend toekeken. Ze waste ook de wonden uit. Ze begon met het hoofd en gezicht. Daarna ging ze zo verder tot de voeten. Nu werd haar pas echt duidelijk wat Jezus allemaal had doorstaan. Ze kuste Zijn doorboorde handen. Dan zalfde Ze al Zijn wonden en sloot Zijn halfopen ogen en Zijn mond. Ze nam daarna afscheid door zijn lichaam nog een laatste keer te omarmen. De mannen namen dan het lichaam mee om de lijkbereiding (= wassen, kruiden met mirre en aloë en inwikkelen van het lichaam in lijkdoeken) te voltooien. Dit moest gebeuren voor de sabbat begon. Toen de mannen en vrouwen geknield rondom het lichaam geschaard waren om het een laatste vaarwel te zeggen, deed zich nog een wonder voor. Het heilig lichaam van Jezus vertoonde zich, met al zijn wonden, in zijn hele gestalte, bruinrood afgebeeld op de oppervlakte van de doek die het bedekte. Wenend en weeklagend omarmden zij het heilig lichaam en kusten zij die wonderbare afbeelding. Hun verbazing werd nog groter, toen ze zagen dat de andere windsels om het lichaam onveranderd wit gebleven waren. De afdruk van de Heer was slechts op het bovenste doek afgetekend. Dit beeld was geen afdruk, ontstaan uit bloedende wonden, maar een wonderbeeld. Het teken en bewijs van de aanwezigheid van de Scheppende God in Jezus’ gestorven lichaam. Men kwam tot drie afdrukken ervan door deze doeken op het origineel doek te leggen en door gebed afdrukken te vragen.

7 Jezus wordt begraven op de avond voor het aanbreken van de sabbat

De neerlegging in het graf gebeurde door Nikodemus, Jozef van Arimatea, Abenadar en Joannes. Zij droegen het draagbaar met Jezus’ lichaam.

Na hen kwamen H. Maagd Maria, Maria Heli (oudste zuster van Maria), Maria Magdalena, Maria van Kleofas. Ook Veronika, Joanna Chusa, Maria Markus, Maria Zebedeï, Maria Salome, Salome van Jeruzalem, Suzanna waren in de begrafenisstoet. Er werden psalmen gezongen. De stoet werd gesloten door Cassius en de bekeerde soldaten. Anderen bevonden zich bij Marta en Lazarus te Betanië. De mannen legden het lichaam in het graf, waar soldaten met brandende toortsen voor het nodige licht zorgden. Ook Maria ging binnen om afscheid te nemen van Jezus. Daarna werd een grote steen voor het graf gewenteld. De leerlingen van Jezus hadden de grafplechtigheid vanop afstand gevolgd en gingen daarna terug naar de bergspelonken, waar ze zich schuilhielden.

Nikodemus en Jozef van Arimatea hadden het Cenakel opengesteld aan Maria, de heilige vrouwen en Joannes.  Na de graflegging waren Maria en haar gezelschap nog op de Kalvariëberg gaan bidden.

Voor de mensen die het hele lijdensverhaal in directe stijl willen lezen, verwijs ik naar mijn eerste blog : levend_geloof.

Allebei de foto's komen uit de gallerij van jennduncan.smugmug.com