2 De vlucht naar Egypte is het tweede verdriet van Maria.

Jozef was door een engel verwittigd om met Maria en het kindje Jezus te vluchten. Met pijn in hun hart brachten Jozef en Maria alles in gereedheid voor de lange reis. Maar voor die volmaakte mensen ging de wil van God voor alles. Ze vertrokken haastig in het midden van de nacht. Maria nam plaats op het dwarszadel van de ezel. Er hingen verder nog een waterzak en een korf met verschillende vakken om de ezel. In die vakken zaten kleine broden, levende vogels en kleine kruikjes. De reispakken en de dekens waren op het dwarszadel geladen.

Ook Zacharias en Elisabeth werden verwittigd tegen het dreigende gevaar. Elisabeth bracht de kleine Joannes naar een verborgen plaats in een onbebouwd gebied dat een paar uur ten zuiden van Hebron lag. De kleine Joannes droeg slechts een lamsvacht om zijn lijf. Elisabeth verbleef met de kleine Joannes in een spelonk. Zolang tot het gevaar van vervolging door Herodes was geweken. In de tijd liet Herodes de moeders met hun knaapjes tot de leeftijd van 2 jaar bij elkaar komen.

De Heilige Familie was vermoeid, uitgeput en teneergeslagen. Ze hielden regelmatig halt opdat Maria wat kon rusten. De reis nam vele dagen in beslag. Ze volgden een route naar Hebron, Molada en vandaar verder van de dode zee verwijderd. Ze moesten doorheen een woestijn waar gevaarlijke slangen en schorpioenen zaten. Verder op de reis  kwamen ze terug door een woestijn ten westen van de berg Moeëileh, waar de befaamde Roos van Jericho groeide.

De roos van Jericho (Anastatica hierochuntica) of opstandingsplant : De grijzige kruidachtige plant komt van nature voor in westelijk Azië. De soort komt vooral in Syrië veel voor, maar ook de westelijke Sahara behoort tot het verspreidingsgebied. De plant wordt zelden hoger dan 15 cm. De naam opstandingsplant wijst op de eigenschap van de plant zeer lang zonder neerslag te kunnen. Wanneer er dan een keer neerslag is, loopt ze binnen een dag weer uit. In de rooms-katholieke traditie zou Maria de plant op haar weg naar Egypte hebben gezegend. De plant is omgeven door mythische sagen, zo zou ze haar eigenaars geluk en zegen brengen. De Portugese ontdekkingsreiziger Gil Eannes zou deze plant van zijn zeereis rond Kaap Bojador in het midden van de 15e eeuw naar Europa hebben meegebracht. Ze moet niet met de valse roos van Jericho (Selaginella lepidophylla) verward worden, die vooral rond kerstmis in winkels verkocht wordt. Verzorging: Men moet de plant op een droge en warme plaats bewaren. Zodra men haar een waterbad geeft, begint de plant uit te lopen. Na hooguit een week dient men de plant hieruit te halen, want de plant kan niet verdrogen, maar wel verdrinken.

Op Egyptisch grondgebied gekomen waren ze in een vlakke landstreek gekomen. Er waren daar enige groene velden waarin vee graasde. Ze hadden afgodsbeelden aan bomen bevestigd. De Heilige Familie had geen voedsel meer, noch brood noch water. Niemand gaf hun iets en Maria was nauwelijks in staat om haar Kind te voeden. Enkel een paar herders lieten op gesmeek van Jozef hun een teug drinken aan een gesloten bron.

                                                                          

Kaart van Egypte

Ze zetten de tocht verder door de zandwoestijn. Uiteindelijk na dagen en dagen op tocht te zijn geweest kwamen ze in Heliopolis (zonnestad) terecht. Voor de stadspoort stond een groot afgodsbeeld met een ossekop, dit was de god Molech, en errond stonden stenen waarop mensen hun offergaven brachten. Maria en Jozef gingen onder een dichtbij staande grote boom zitten. Ze zaten nog maar een poosje neer en er ontstond een aardbeving, het afgodsbeeld begon te waggelen en viel. Onder de menigte ontstond er opschudding en woest geschreeuw en uit de nabijheid kwamen vele kanaalarbeiders toegelopen. Een goede man, ook een kanaalarbeider, die de H. Familie op weg daarheen vergezeld had, bracht hen in allerijl naar de stad. Aan de poort gekomen merkte het opgeschrikte volk hen op en schreven ze de val van hun afgodsbeeld aan hen toe. Ze omsingelden hen vol verbittering met bedreigingen en scheldwoorden. Ze kregen echter geen tijd om iets tegen hen te ondernemen, want de aarde begon opnieuw te schudden. De grote boom van daarnet helde en een deel van zijn wortels braken uit de grond te voorschijn. Door de openscheuring van de grond ontstond een put die vol liep met een slijkerig zwart water waarin het afgodsbeeld tot aan zijn hoorns verzonk. Ook enige van de hevigste druktemakers uit die razende menigte verdronken in die zwarte waterpoel. Dit maakte het mogelijk dat de Heilige Familie ongedeerd in de stad raakte.

Molech of Moloch

Jozef maakte een verblijfplaats tegen een grote afgodstempel met dikke muur. In het Oosten gebeurt het nog dat huizen zijn aangebouwd tegen sterke muren van oude gebouwen. Daar waren vele armen aan de Nijl en Heliopolis lag aan een van die Nijlarmen. Zij hadden veel vervolging te verduren omdat ze naast de afgodstempel woonden en er vele afgodsbeelden op de grond waren gevallen. Velen brachten dit in verband met het neergevallen afgodsbeeld aan de stadspoort.

Het grootste verdriet dat met Maria en de vlucht naar Egypte was gekoppeld was de moordaanslag op de onschuldige kinderen door Herodus. Hij had een moorddadig plan uitgewerkt. Herodus liet het bevel uitvaardigen dat de moeders hun jongetjes van twee jaar en jonger naar Jeruzalem moesten komen, zonder de vaders : die werden teruggestuurd. Men had aan de moeders premies voor hun vruchtbaarheid beloofd. Uit Gilgal, Hebron, Betlehem, en de omstreken brachten zij hun kinderen met feestkleren aan, mee naar het rechtsgebouw in Jeruzalem. De moeders werden daar van hun kinderen gescheiden en opgesloten. De kinderen naar de binnenhof gebracht, waar er beulen stonden. De kinderen werden onmiddellijk, met hun feestkledij aan, doorstoken in hals en hart en op hopen gegooid. Er waren kinderen bij die nog aan de moederborst werden gevoed. Toen de moeders dit te weten kwamen weerklonken hartverscheurende wanhoopskreten. De vermoorde kindjes werden op dezelfde binnenhof in de aarde gedumpt. Ongeveer 700 kinderen vonden op deze manier de dood.

Na de dood van Christus zag ik de grond boven de grafkuil van de onschuldige kinderen inzinken. Hun zielen verschenen op die plaats en zweefden van daar weg.