Hoe de schildpadden in elkaar steken is eigenlijk nog plezant om weten :
Hoe de mannetjes van de vrouwtjes onderscheiden :
Mannetjes : 4 foto's van Tom C. - Austin's Turtle page
- Hebben alleen aan de voorpoten lange nagels.
- Hebben een lange dikke staart en het cloaca / poepgaatje zit voorbij het
schild.
- Zijn vaak ook kleiner dan vrouwtjes.
- De penis bevindt zich in de cloaca / poepgaatje van de staart. Deze laat zich
af en toe zien en gaat vanzelf weer terug.
Vrouwtjes :
- Hebben een korte dunne staart.
- Hebben aan de voorpoten even lange nagels als aan de achterpoten.
Dit was voor de oude man en zijn zoon het meest sensationele : de voortplanting.
De paringsdans
De mannetjes zijn geslachtsrijp bij een lengte van ± 10 cm, de vrouwtjes bij
een lengte van ± 16 cm.
Indien de schildpadden goed door hun winterrust gekomen zijn kunnen we in het voorjaar
een paringsgedrag vaststellen, waarbij de mannetjes de vrouwtjes opdrijven en
achtervolgen, gedurende een paar dagen.
Als het vrouwtje ook tot paren bereid is komt het tot de eigenlijke hofmakerij.
Opgewonden zwemt het mannetje om het vrouwtje heen en brengt haar voortdurend
in het nauw. Dan zwemt het mannetje van voren op het vrouwtje toe en strekt
daarbij zijn voorpoten uit. Terwijl de voorpoten trillend, vibrerend bewegen,
beroeren de nagels ervan de kop van het wijfje (dit is zo bij Trachemys en
Chrysemys).
(De Graptemys soorten die kopknikken tegen elkaar).
Vooral de kin en de wangen worden hoe langer hoe vaker aangeraakt.
Maar ook het vrouwtje laat zich niet onbetuigd: toont zij interesse, dan
vibreert ook zij met de tenen van de naar voren gestrekte voorpoten. Met
rustige, niet overhaaste zwembewegingen geeft het vrouwtje tenslotte aan dat
zij bereid is tot paring.
Je ziet wel vaker dat schildpadden van beide geslachten de voorpoten trillend,
vibrerend bewegen tegen elkaar. Dit wil zeggen dat ze elkaar mogen.
De paring
Daarna schuift het mannetje over het schild van het vrouwtje en brengt zijn
staart onder die van het vrouwtje, zodat de beide cloaca openingen tegenover
elkaar liggen. Nu kan het tot een eigenlijke paring komen. Naarmate de
temperatuur, kan het leggen van de eieren al in april beginnen.
Na de bevruchting zal de schildpad op zoek gaan naar een geschikte plaats om
haar eieren te leggen.
De vrouwelijk waterschildpad is heel
onrustig bezig op het eiland.
Het eileggen gebeurt meestal in een droge ondergrond die bestaat uit
warmtebehoudend materiaal. Een geschikte plaats is op een zandeiland met
voegzand, rivierzand, of metselzand.
Ze maakt een peervormige ronde nestkom met een middellijn van 5 tot 25 cm.
Het aantal eieren schommelt tussen 5 en 25 stuks. Gemiddeld bestaat een legsel
uit 10 eieren.
Incubatie
Er zijn diverse methodes om de eieren uit te broeden.
Stilstaande lucht, geforceerde lucht en au bain marie.De laatste methode komt het meest voorkomt.
Een broedstoof van glas wordt voor een deel gevuld met water. In het water
wordt een aquariumverwarming geplaatst om het water te verwarmen. Hierboven zit
een aluminiumrekje met gaatjes. Bovenop dit rekje worden de eieren geplaatst in
lege krekelbakjes. Incl. deksel die er los (het liefst schuin) op ligt. In de
krekelbakjes liggen de eieren in de vochtige vermiculiet. Vermiculiet en water
verhouding is 1:2.
Het deksel van de glazen broedstoof loopt schuin zodat de waterdruppels niet op
de eieren vallen.
Een luchtvochtigheid van 80 tot 90% is ideaal.
Bij een hogere luchttemperatuur (32 graden) ontstaan er vrouwtjes. Bij een
lagere luchttemperatuur (27 graden) ontstaan er mannetjes. Met een thermometer + hygrometer kan alles goed in de gaten worden gehouden.
Schouwen van het ei
Als na 24 uur of iets langer er een witte band om het ei komt, dan is het
bevrucht.
Deze witte band strekt zich in de loop van de broedduur over het hele ei uit.
Als de eitjes niet bevrucht zijn dan zullen ze gaan rotten of schimmelen.
Eieren waarop een beetje schimmel staat kan nog steeds iets uit komen.
Rond de vijfde dag
van het broedproces kunnen de eieren geschouwd worden met behulp van een schouwlamp. Dat wil zeggen met behulp van een sterke lamp kan door het ei heen gezien worden of het ei bevrucht is. Een onbevrucht ei zal helemaal helder zijn en een bevrucht ei, zeker bij witte
eieren, toont een duidelijke donker vlekje en bloedvaten.
Uitkomen van de eieren Het uitkomen van het ei neemt ongeveer 1 á 2 dagen in beslag.
In normale omstandigheden worden de baby schildpadjes na 60-80 dagen geboren.
De Malaclemys
terrapin macrospilota of Ornate diamantrugschildpad doet dan weer wel een winterslaap
en eet voornamelijk vlees.
Foto www.waterschildpad.info :
De Pelusios castaneus of Bruine Klapborstschildpad is
dan overdag actief en wordt 29 centimeter en doet geen winterslaap.
Foto van Russ Gurley :
De Orlitia
borneensis of Maleisische reuzen moerasschildpad wordt dan weer 80 cm groot.
Foto www.waterschildpad.info :
De Sternotherus odoratus of Muskusschildpad wordt maar 14 cm groot, maar is
savonds en s nachts actief.
Foto van Eric B. Holt :
De Sacalia
quadriocellata of Hainan pauwoogschildpad die op de kop 4 donkergerande
pauwoogvlekken en enkele gele lengtebanden op de zijkanten van de hals heeft.
Foto www.waterschildpad.info :
De Trachemys
scripta elegans of Roodwangschildpad heeft twee wijde rode strepen evenwijdig
van elkaar op de zijkant van het hoofd. Dat maakt ze goed herkenbaar. Maar
naarmate de schildpad ouder wordt verkleuren die strepen van donker tot zwart.
Foto www.waterschildpad.info :
Bij de Terrapene
carolina of Carolina Doosschildpad hebben de mannetjes een rode iris en de
vrouwtje een bruine.
Foto van Russ Gurley :
Kortom teveel om
allemaal op te sommen.
Toch worden er
merkwaardige toestanden in de gewone bak gesignaleerd. De ene schildpad kan de
andere niet in de buurt hebben, of extreem vraatzuchtige schildpadden die niets
voor andere schildpadden overlaten. Dan hebben weer ander schildpadden agressieve
trekken. Of heeft een reuzenschildpad de kleinere verpletterd. Uiteindelijk
haalt de man de schildpadden er uit. Hij wil ze uiteindelijk allemaal in de
topbak verzameld krijgen. Zo werkt zijn systeem. Degene die het te bont hebben
gemaakt verhuizen naar de prulbak van de buurman. De buurman krijgt de
onverbeterlijke bijtschildpadden die al ledematen hebben afgebeten van de
kleinere schildpadjes, degene die niet kweken volgens mannetjes-vrouwtjes
systeem, degenen die de keien met hun kop in het water duwen op andere diertjes...
Het is vooral een
spijtige zaak voor de man als de schildpad zonder ophouden langs de wand van
het grote terrarium heen en weer kruipt en een weg probeert te zoeken om weg te
geraken. Of hoe een schildpad probeert over de rand van zijn verblijf te
klimmen. Dat is het signaal dat de schildpad zijn leefruimte niet geschikt
vindt. Als de schildpad dit blijft doen dan geraakt die bij de buurman zijn
prulbak. Intriest !
De
schildpadden in albinoversie, of deze die een beschadigd schild hebben, of
degenen die anders uit de eieren kwamen, of deze die door schildrot of
longontsteking ziek zijn, of door ouderdom zijn aangetast, werden door de man
speciaal in de gaten gehouden om ze in de topbak te kunnen zetten. De man en
zijn zoon vinden het leukst dat een schildpad plat op het landgedeelte ligt met
al haar poten uitgestrekt en de kop naar voren, ze ligt dan doodstil en neemt
een zonnebad ! Dan voelt een schildpad zich opperbest !
Dit is de
info over de twee schilden waaruit een schildpad bestaat :
Een schildpad draagt twee schilden: een rugschild (carapax) en een
buikschild (plastron). Samen vormen deze schilden een veilig pantser waarin de
schildpad zich terug kan trekken als hij zich bedreigd voelt. Zijn kop, staart
en zijn vier poten verdwijnen tussen het buikschild en het rugschild, zodat
deze kwetsbare lichaamsdelen goed beschermd zijn tegen bijvoorbeeld roofdieren
(Afhankelijk van de soort).
Het schild van een schildpad is opgebouwd uit twee stevige lagen. De
buitenste laag van het schild bestaat uit hele sterke hoornplaatjes. De
binnenste laag van het schild is gemaakt van bot.
De schildpadden verliezen hun hoornplaten ook één voor één.
Ook kunnen er bij de schildpadden opeens velletjes loskomen, die zien
eruit als vliesjes. Dan is hij aan het vervellen, en dit is heel normaal. Dit
ook niet zelf lostrekken bij de waterschildpad. Deze laten ook vanzelf los.
Er was eens een
bejaarde man, die samen met zijn zoon een passie deelde. Ze hadden een wereld gemaakt
in een enorm grote glazen bak met allerhande planten, struiken, droge eilanden,
grote uitgestrekte vaste platen met zand, rotsen, mini-bergen, meertjes, diep
water, stromend water, keien, boomschorsen, bamboestokken... De warmte van het water wordt meest op 25 tot
28 graden warmte gehouden. Er was stromend en stilstaand water. Alles werd
aangepast aan de soort van dieren. Je kunt zelfs niet merken dat het een
terrarium is. Het terrarium is gemaakt onder glas, zoals serres. De man en zijn
zoon hebben wel twee hectaren wereld gemaakt. In die enorme bak zitten vissen,
insecten en SCHILDPADDEN. Een massa schildpadden !
Er zijn er van
alle soorten, grote en kleine. Je vindt er de Mauremys caspica of de Kaspische
beekschildpad,
Foto door Russ Gurley :
de Actinemys marmorataof
de Marmerschildpad,
Foto door Russ Gurley :
de Kinosternon flavescens of Gele modderschildpad,
Foto door Russ Gurley :
de
Testudo hermanni of de Griekse Landschildpad,
Foto door John Hovestadt :
er zijn veel, veel, veel soorten. Als je
de waterschildpadden ziet zwemmen, blijf je gefascineerd kijken. En als je bij
een landschildpad staat dan zou je ze eens willen oppakken !
De man en zijn
zoon zijn echt aan die schildpadden gehecht. De zoon had zelfs een tijdje in
het terrarium zelf rondgelopen. Toch hebben zij nog een ander terrarium. De man
had in zijn leven een topbak gemaakt. Deze bak is echt subliem. Die beslaat
zeker 6 hectaren. Wat is die mooi ! Er zijn doorschijnende eilanden, grote
meren, allerlei zandsoorten van verschillende kleuren, stromend en stilstaand
water, warm water en kouder water, waanzinnig veel waterplanten en gewone
planten, bomen, takken, doorschijnende tunneltjes, zoetwatervissen en kleine
visjes, allerlei insecten zoals krekels en sprinkhanen, meelwormen, slakken en
waterslakken, regenwormen, pissebedden, klein gedierte zoals muizen... Deze
grote bak is gewoonweg adembenemend mooi ! Je ziet werkelijk de liefde van de
kwekers voor hun schildpadden ! Een schildpad kan
werkelijk niets beters dromen.
De man neemt zo
nu en dan een schildpad mee uit de eerste bak en zet die in de topbak. Of als
een schildpad zich heeft ingegraven, haalt de man de schildpad weer boven en
zet ook die in de topbak.
Naast de man en
zijn zoon woont een slechte buurman. Hij doet alsof hij interesse heeft in de
schildpadden. Uit pure jaloezie had hij ook een bak gebouwd om de twee bakken
van naast de deur te evenaren. Maar hij had er geen verstand van. Het is een
prulbak. Hij is kleiner dan de twee bakken, maar toch groot genoeg om er veel
schildpadden in kwijt te kunnen. Hij geeft de schildpadden zelden eten. Er is
geen groen in zijn bak, geen eilanden, enkel zand, water en bak. Bovendien staat
zijn bak in een donkere hangar, zonder zon. De oude man en zijn zoon zijn over
die prulbak niet te spreken.
De schildpadden
zelf hebben hun karakteristieken. De Chelodina oblonga of Oblonga
slangehalsschildpad eet vlees en vis, en doet geen winterslaap.
Levend water : Watervitalisatie
Een proces waarbij het water uit het leidingnetwerk via wervelingen, bepaalde
halfedelstenen, voornamelijk bergkristal en geheugenflesjes met oerwater weer
zijn natuurlijke trillings- en fysieke energie terugkrijgt waardoor aanwezige
mineralen (spoorelementen) in coloïdale toestand worden gebracht. Dit wil
zeggen dat de spoorelementen elektrisch negatief geladen worden en in een zeer
fijne niet opgeloste maar ook niet in een vaste vorm in het water rondzweven.
Het lichaam kan ze daarom makkelijker opnemen en indien niet bruikbaar sneller
uitgescheiden. Genoemde energievormen verbeteren niet alleen de bindingsfunctie
maar worden ook als energievorm aan het lichaam overgedragen wat een vitaliserende
werking geeft.
Goed voor de
gezondheid, dus. Maar hetgeen ik zocht was levend water goed voor de
geestelijke gezondheid. En die een vitaliserende werking geeft aan het geloof.
Dan maar eerst de bijbel raadplegen. Levend water werd door Jezus gebruikt bij
de Samaritaanse vrouw die water kwam halen uit de waterput. Jezus vroeg haar om
wat water. De conversatie tussen Jezus en die vrouw komt eigenlijk brutaal
over. Daarom verkies ik de versie van Anna Katarina Emmerick. Daar staat een conversatie
in zonder kort door de bocht te gaan.
Jezus ging naar
de bron van Jakob, die op een heuvel is gelegen tussen de bergen Gerizzim in
het zuiden en Ebal in het noorden. De bron lag op weg naar Sikar. De bron
bevond zich in een achthoekig brongebouw dat overdekt was. In het gebouw kon
men rond de bronput gaan en de buitenmuren. De randen van de bronput waren
juist op gepaste hoogte om te gaan zitten. De put wordt met een houten deksel
gesloten en er hing een rol met een schepemmer. De leerlingen gingen spijzen
halen naar Sikar, en zo bleef Jezus alleen achter.
Het was tegen de
middag en snikheet. Hij was afgemat en had dorst. Hij zette zich aan de kant
van de weg neer op enige afstand van de bron.
Er naderde een
welgevormde, rijk opgesmukte samaritaanse vrouw uit Sikar.
Ze had een leren waterzak
om de arm hangen en ging de heuvel op om water te putten. Ze zag er flink en
moedig uit en besteeg de heuvel met een vlugge, vaste en grote stap. Ze kon
ongeveer 30 zijn. Ze haalde water voor zich en ook voor anderen. Zij heette
Dina (= Fotina is Romeins). Door de bochten van het pad kon zij Jezus niet
eerder zien zitten, als dat ze voor Hem stond. Ze schrok en automatisch liet ze
haar sluier voor haar gezicht neer en aarzelde om voorbij te gaan, want de Heer
zat juist op de rand van de weg. Jezus in wie ze een Jood herkende, zag haar vriendelijk
aan. De weg werd daar smaller en Hij trok zijn voeten terug.
Jezus : Passeer gerust. En geef mij wat te drinken.
Dit ontroerde de
vrouw, omdat de Joden en de Samaritanen gewoonlijk slechts blikken van haar
voor elkander over hadden. Zij bleef nog even staan.
Dina : Waarom bent U op dit uur hier zo alleen ? Als men mij hier in uw
gezelschap ziet, dan zou dat een groot schandaal veroorzaken.
Jezus : Mijn gezellen zijn in de stad eten gaan kopen.
Dina : O ja, zijn het die drie mannen die ik tegengekomen ben ? Maar zij
zullen op dit uur aan weinig geraken. De mensen in Sikar hebben het eten nu
voor zichzelf nodig wegens feestelijkheden.
Zij noemde een
andere plaats op waar ze om eten hadden moeten gaan
Jezus (herhalend) : Passeer nu maar en geef me wat te drinken.
Dina ging voorbij Jezus, maar ook Jezus stond op en volgde haar naar de bron.
Dina : Hoe kunt U, een Jood, nu aan mij, een samaritaanse, om drinken vragen
?
Jezus : Als u de gave Gods zou kennen, en wie het is, die u zegt : geef Mij
te drinken, dan zou u Hem gebeden hebben en Hij had u levend water geschonken.
Dina tilde het
deksel van de bron op en maakte de schepemmer los. Jezus was ondertussen op de
rand van de bron gaan zitten.
Dina : Heer, U hebt geen emmer en de bron in de put ligt diep. Van waar zou U
dan dit levend water halen ? Dan bent U wellicht groter dan onze vader Jakob,
die ons deze bron naliet en daaruit zelf dronk : hij, zijn kinderen en zijn
vee.
De vrouw dacht
dat Jezus van bronwater sprak en onder haar laatste woorden liet zij de emmer
aan de rol, die knarsend draaide, neer en trok hem gevuld weer op. Ze vulde met
blote armen haar zak met water uit de emmer. Hierna reikte ze Jezus een kleine,
van bast gewonden drinkhoorn vol water aan. Jezus nam hem dankbaar aan en
dronk.
Jezus : Wie van dit water drinkt, zal spoedig weer dorst krijgen, maar wie
van het levend water drinkt, dat Ik hem zal geven, zal in alle eeuwigheid geen
dorst meerhebben. Ja, het water dat IK
hem wil geven, zal een bron in hem worden, die tot in het eeuwig leven water
doet ontspringen.
Dina (opgewekt en lachend) : Here, geef me maar zon levend water dat de
dorst uitschakelt voor altijd, en dan zal ik niet langer met zoveel moeite hier
water moeten komen putten.
Toch was zij door
zijn woorden over het levende water ontroerd. Zij vermoedde, zonder zich ervan
bewust te zijn, dat Jezus onder levende water de vervulling van de Belofte
(komst van Messias en zijn Heil) verstond. Zo sprak zij dan haar bede om het
levende water uit onder een profetische impuls van haar hart.
In Dina stond
eigenlijk het hele samaritaanse volk voor Jezus, haar Verlosser. De Samaritanen
hadden eerst dezelfde pure Joodse godsdienst beleden, totdat ze er buitenlandse
invloeden hadden aan toegevoegd. Ze waren nu vervallen tot een sekte. Ze waren
van het ware geloof van Israël afgescheiden.
Door de mond van
Dina baden ze om weer deel te mogen hebben aan het levende water.
Jezus had dorst,
maar ook dorst naar de uitverkoren zielen van Samaria om ze met de levende
wateren, waarvan zij zichzelf hadden afgescheiden, te verkwikken. Hier bij de
bron stond dan, door Dina vertegenwoordigd, het deel van de afvalligen
samaritaanse sekte, dat voor redding vatbaar was, dat naar dit levende water
dorstte en dat de geopende hand uitstak om het te ontvangen. Samaria sprak door
de mond van Dina : Geef mij, Heer, de zegen van de belofte, laaf mijn langdurig
dorsten, help me het levende water vinden, opdat ik meer troost ontvangen mag
dan uit deze tijdelijke bron van Jakob, die de enige band is, waardoor wij nog
gemeenschap met de Joden hebben.
Jezus : Ga naar huis, roep uw man en keer terug.
Jezus zei dit
tweemaal, om haar te kennen te geven dat Hij niet gekomen was voor haar alleen,
maar ook voor haar stadsgenoten te onderrichten. Hierdoor zei de Verlosser tot
de samaritaanse sekte : Samaria, roep Hem erbij, aan wie u door een heilig
verbond toebehoort, uw ware echtgenoot, die wettig, plichtmatig, in een
geheiligde echt kinderen uit u verwekt.
Dina : Ik heb geen man.
De samaritaanse
sekte beleed voor de bruidegom van zielen dat ze in geen wettig echtverbond
leefde, dat ze aan niemand echtelijk toebehoorde, dat er uit haar geen bloesems
kwamen, welke de Heilige Geest kon bevruchten, dat de Moeder van de Messias in
haar midden niet was. (en de Messias dus nooit uit haar, uit de sekte, kon
voortkomen)
Jezus : U zegt de waarheid, want 5 mannen hebt U gehad en de man met wie U nu
leeft, is de uwe niet. Dit hebt u naar waarheid gezegd.
Met deze woorden
zei de Messias tot de sekte : Samaria, gij spreekt de waarheid ! Met de afgoden
van vijf volkeren hebt gij in echtbreuk geleefd, en uw tegenwoordige verbinding
met God is geen echtelijke vereniging, maar uw gedrag tegenover Hem is die van
een echtbreekster. Gij dient Hem niet volgens zijn wil : een wettig Verbond met
God, zoals de Joden, maar daarvan afgescheiden, naar eigen lust en goeddunken.
Deze woorden zijn
een toespeling op II Kon 17,24, waar de 5 soorten kolonisten genoemd worden,
die naar Samaria overgebracht werden ter vervanging van de in 722 weggevoerde
Israëlieten. Ze kwamen van Bavel, Koeta, Awwah, Hamat, Sefarvaïm. Ze versmoten
met de achtergebleven Israëlieten, vormden een nieuw ras dat enerzijds de ware
God, maar ook de vreemde meegebrachte afgoden diende en bijgelovige praktijken
beoefende. De belangstelling voor de echte Joodse godsdienst bleef bestaan en zo
ook een geheim verlangen om met de echte Joden herenigd te worden. De Joden
weigerden op dit verzoek in te gaan en hieruit volgde een onverzoenlijke haat
tussen beide volkeren. Zo was de toestand nog ten tijde van Christus, hoewel
van de afgodendienst maar weinig meer overbleef.
In een land ver hier vandaan liepen de
mensen op schoeisel met dunne zolen. Dat was daar heel gewoon. Ze hadden kannen
water of manden met meel op hun hoofden. Dat was daar heel gewoon. Langs
zanderige wegen waar je het stof je zo naar de keel greep.
Op een van die zandwegen lag een steen met
scherpe kanten. De mensen die daar op die weg liepen hadden al dikwijls
gesakkerd over die steen, tot iemand de steen weggooide.
De steen kwam terecht aan de ingang van een
hut. Het waren kleine optrekjes van leem en shit. Omdat de steen nogal groot
was, hield de vrouw in de hut hem bij. Zij kon de steen gebruiken om maïs te
stampen. Samen met de andere vrouwen van de maïsstampplaats. Alleen hij was te
scherp. Daar moest nog wat mee gebeuren. Toen de mannen terugkwamen hadden ze
een schaap bij om te slachten. De vrouw vroeg aan haar man om de scherpe kanten
eraf te doen, de steen was hol genoeg om met de stamper erop los te gaan.
Na enige tijd en het beitelmateriaal erbij
was de steen af. De vrouw kon de steen in gebruik nemen. Alleen ze kon hem niet
gebruiken. Vlak voor het dorp was er een diepe kuil. Er blijkt een lek in een
watertank te zitten, het lek zit bovenin. Maar de tank moest gestut worden want
het lek stond op zij. Er moesten stenen aangevoerd worden. De steen eindigde
dus tussen de rest van de stenen. Er waren al veel stenen gebruikt en er waren
er teveel. De steen bleef over samen met nog wat stenen. Deze werden verderop
in de rivier
gedumpt. Maar de rivierbedding veranderde
met de jaren en de steen kwam aan de zijkant van de bedding te liggen. Je kon
de steen van op de kant zien liggen.
De bootjes op de rivier werden op deze
plaats aan de kant getrokken op het zanderige gedeelte. Een man stond op de
steen. Hij vond het raar en nam de steen uit het ondiep water mee naar de kant.
Hij keek naar de steen en vond het een speciale vorm hebben, net gebeiteld. Hij
nam de steen mee. Zijn vrouw vond het een mooie steen. Een grijze natuursteen. De
steen kreeg een plaats in hun woning.
De kinderen draaiden de steen om, zo konden
ze zitten. Juist hun maat.
De man was ontwikkelingswerker en de
familie was met hem meegereisd.
Na enkele jaren vertrok de man met zijn
familie terug naar hun thuisland. En de steen ging mee. De steen was nu in
België. Het kwam regelmatig voor dat vrienden van het echtpaar de steen, dat in
hun huis lag, mooi vonden. En het echtpaar vond het een mooi souvenir. Zo zie
je maar dat een gewone steen na veel belevenissen een siersteen wordt.
Daarom zijn mensen ook gewone stenen die na
veel belevenissen sierstenen worden in Gods ogen.
mensen die beroofd zijn van het meeste van hun zintuigen
N
N
N
In leven
dementie
N
N
aftakeling door ziekte (vb. kanker)
N
N
handicap
N
N
Dit is een euthanasie tabel. Hierin staan de punten vermeld waarover veel gediscussieerd wordt, maar uiteindelijk alleen God beslist wanneer Hij een leven geeft en een wegneemt. HIJ ALLEEN !!!!!! De N staat voor : euthanasie wordt Nooit goedgekeurd, ook zelfmoord niet ! Zelf is eigenmachtig, door een derde is de dokter of ziekenhuis met goedkeuring van de familie (uitgezonderd bij vermoord, dan is dit een derde of naaste persoon), door toeval is ook mogelijk.
Pijn bestrijden is iets heel anders. Met de mogelijkheden die de geneeskunde nu biedt, zou geen mens nog mogen pijn lijden.
Een Canadese politica zei recentelijk nog dat de geboorte van haar kindje die het Down-syndroom een zegen was. Bij God zijn deze mensen en andere gehandicapten erg geliefd. Niettegenstaande ze gehandicapt zijn, zullen ze niet gehandicapt blijven. Als God restaureert dan doet Hij dat perfect.
God geeft en neemt. Hij alleen beslist hoelang een mens op aarde kan rondwandelen. En tijd is voor God onbestaand. Hij heeft een oneindig verleden, een heden, en een oneindige toekomst.
Abortus wordt nooit aanvaard omdat de vrucht levensvatbaar is vanaf de conceptie. Dit betekent dat het moord is !
De tabel is een ruwe schets van de mogelijkheden die zich kunnen voordoen. Er bestaan in de realiteit nog meer mogelijkheden.
Als ik vroeger een lade opentrok boven op
de slaapkamer van mijn ouders, lag daar een doos met een nieuwe citruspers. Ik
deed de doos al eens open en bekeek de inhoud.
Daarna deed ik de doos weer dicht en deed
de lade terug dicht. Als ik mijn ma vroeg wat die doos daar in de schuif deed,
kreeg ik als antwoord : t is voor je uitzet, later...
Mijn ouders hadden die eens bij een tombala
gewonnen op een bebloemingswedstrijd.
Nu, ik liet de doos gewoon liggen. Geen
haar op mijn hoofd die eraan dacht om die al te gebruiken, in plaats van zelf
sinaasappelen te draaien.
Nu gebruik ik de citruspers wel en het doet
me nog altijd denken aan de vondst in de schuif. Het is nog altijd prettig niet
zelf te moeten halve sinaasappelen draaien. Mijn ouders hebben zo ook mijn
geloof doorgegeven. Het waarom om naar de kerk te gaan deed er niet toe, als ik
maar ging. Dan kreeg ik als antwoord : omdat het je plicht is en omdat niet
geloven geen optie was, je zult wel zien...
Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om
de misvieringen niet bij te wonen.
Nu ga ik naar de mis en weet waarom. Het is
niet altijd gemakkelijk, maar geloven maakt
het leven draaglijker. Het werkt versterkend.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
