De pelgrims waren door alles wat zij gehoord en gezien hadden, beter op de hoogte van het leven van de leerlingen en hun daarom meer genegen dan vele anderen. Toen de uitgezonden leerlingen op hen toetraden en hun vreugdevol verkondigden dat zojuist de Belofte van de Heilige Geest in vervulling was gegaan, herinnerden zij zich hun eigen ontroering, waarvan zij nu de oorzaak vernamen en begrepen. Op uitnodiging van de leerlingen begaven zij zich allen naar de nabije vijver Bethesda.

In het huis van het avondmaal legde Petrus ondertussen de handen op aan vijf apostelen, die aan de vijver Bethesda moesten helpen onderrichten en dopen. Het waren Jakobus de Mindere, Bartholomeüs, Matthias, Thomas en Judas Taddeüs. Ik zag gedurende deze wijding, dat de laatste een visioen had. Het was als zag ik hem het lichaam van de Heer met zijn armen voor de borst omvatten. Vooraleer zij zich voor de wijding van het water en voor de doop naar de vijver Bethesda met het nodige gerief voor de wijding begaven, ontvingen ze geknield de zegen van de Heilige Maagd. Voor Jezus’ hemelvaart ontvingen zij die zegen ook al, naar dan gebogen staande. Telkens als de apostelen weggingen en terugkeerden ontvingen ze die zegen.

De Heilige Maagd had bij die zegeningen en in het algemeen telkens als zij in haar waardigheid onder de apostelen verscheen, een grote witte mantel om, een geelachtige sluier voor het gezicht, en op het hoofd een hemelsblauwe, smalle band, die aan beide zijden bijna tot op de grond neerhing. Deze was van voor een weinig omgeslagen en op die omgeslagen rand was borduurwerk te zien en op het hoofd was die met een wit fijn zijden kroontje vastgehecht.

Aan de vijver van Bethesda stroomden vele mensen toe. Ze kwamen uit de omliggende herbergen niet ver van het Cenakel. Ze waren door de uitgezonden leerlingen ontboden. Onder de toegestroomde menigte heerste een grote drukte. De leerlingen verhaalden en verklaarden hun met veel enthousiasme wat er gebeurd was. Voor het feest waren er vele voorbereidselen gemaakt in de synagoge bij de vijver. Deze synagoge hadden de leerlingen onlangs in bezit genomen. Ze hadden de muren van de synagoge met tapijten behangen. Men had er kasten in aangebracht en er door schutsels afdelingen in gemaakt. In het midden van het huis stond een soort altaar. Van aan de vijver tot bij de ingang van de synagoge had men een onverdekte gang ingericht. Deze synagoge werd de eerste kerk : de Bethesdakerk. Ook aan de vijver zelf waren voorbereidselen getroffen.

De apostelen begaven zich nu uit het Cenakel naar de Bethesdakerk aan de vijver Bethesda. In hun lange witte feestkleren gingen zij op een plechtige wijze twee per twee als in een processie met alle benodigdheden voor het wijden van het water en het toedienen van de doop. De H. Maagd en andere heilige vrouwen en leerlingen volgden hen en maakten daar toebereidselen tot het uitdelen van doopkleren. De apostelen hadden een leren zak met gewijd water en een wijwaterbosje (i.p.v. kwast een bosje hysop). Jezus had hen na de laatste maaltijd voor zijn Hemelvaart nogmaals over het water wijden en de doop onderricht. Zij werden door de vergaderde menigte vreugdevol en geestdriftig ontvangen.

De vijf apostelen aan wie Petrus de handen had opgelegd, verdeelden zich naar de vijf ingangen van de vijver en richtten daar met grote geestdrift het woord tot de verzamelde menigte. Petrus besteeg een leerstoel, die voor hem was opgericht. Terwijl de apostelen het woord tot hen richtten, was de menigte zeer aangegrepen en ontsteld, want allen hoorden hen in hun eigen taal spreken.

Omdat er zich velen voor de doop aanboden, wijdde Petrus en Joannes en Jakobus de Mindere op plechtige wijze het water van de vijver. Petrus sproeide het wijwater dat zij uit het Cenakel in een leren zak hadden meegebracht met het bosje in fijne stralen ver over de vijver.

De H. Maagd en andere vrouwen waren in de synagoge bezig met het uitdelen van witte kleren aan de dopelingen. De mouwen van die kleren waren boven de handen met zwarte linten om de arm gebonden. Na de doop werden ze losgemaakt en op een hoop gestapeld.

De vijf apostelen, aan wie Petrus de handen had opgelegd, stonden te dopen bij de vijf ingangen van de vijver. Het water werd met een bekken geschept en hieruit met de hand driemaal op hun hoofd gestort, waarna het door de goten terug in de vijver liep.

Twee gedoopten haalden telkens twee doopkandidaten in hun plaats en legden hun als peters de handen op. De eerstgedoopten waren meestal leerlingen en aanhangers die nog maar de doop van Joannes ontvangen hadden. Ook de Heilige Vrouwen werden gedoopt.

Het aantal mensen die dan tot de gemeenschap toetraden waren wel met drieduizend. Het dopen met de voorbereidende onderrichtingen duurde de hele dag. ’s Avonds keerden zij naar het Cenakel terug en namen een maaltijd. Er werd daar ook veel gezegend brood uitgedeeld en daarna nog het avondgebed gedaan.

12-05-2008 om 22:43 geschreven door claudia  

Bij dit gedruis zag ik vele Joden, die de wolk zagen, op hun weg verschrikt naar de tempel lopen. Het huis van de apostelen en de omstreken werden steeds helderder. Nu zag ik voor zonsopgang (3 uur) opeens uit de suizende wolk zeven witte lichtstromen, die de zeven gaven verbeeldden, neerstorten. Ze kruisten elkaar zevenvoudig en onder die kruispunten losten ze zich op in afzonderlijke stralen en druppelen van vuur, die op het huis en zijn omgeving neerstroomden. Het punt waar de zeven lichtstromen elkaar doorsneden, was met een kring van zevenkleurig regenbooglicht omgeven. En ik zag hoe zich in die kring als een schitterende, zwevende gedaante vormde. Het scheen mij ook als had die gedaante uitgebreide vleugels onder de schouders. Maar ik kan eigenlijk niet zeggen dat het vleugels waren, want alles aan die gedaante scheen als een louter uitstroming van licht. Op dat ogenblik was het hele huis met alle zalen door en door met licht overstroomd en doordrenkt. Ik zag de luchter met zijn vijf armen en lampen niet meer lichten.

Alle aanwezigen waren als buiten zichzelf, verrukt en bewegingsloos. Zij waren in extase. Zij hieven als bewusteloos hun gezichten dorstig omhoog. Ik zag in de mond van iedere aanwezige een lichtstroom vloeien, in de gedaante van laaiende, vlamvormige vuurtongen, verschillend in kleuren en intensiteit.

Het was als ademden zij, als dronken zij het vuur dorstig in, en als flakkerde hun begeerte, als laaide iets uit hun mond deze vlammen dorstend tegemoet.

Ook op de leerlingen in de zijzalen en op de aanwezige vrouwen in de voorzaal goot zich die glanzende, heilige vuurwolk uit, en zo verminderde geleidelijk en verdween tenslotte die lichtwolk.

Dit gedruis als van een onweer had vele mensen uit hun slaap gewekt. De Geest vervulde ook met ontroering vele aanhangers en leerlingen die in de omgeving woonden. Als de uitstorting voorbij was, waren allen met een blijde moed en doorzettingsvermogen bezield. Allen waren bewogen, als dronken van vreugde en met vertrouwen vervuld. Ze schaarden zich rond de H. Maagd. Zij was stil en kalm, zoals altijd, en in haar binnenste vol heilige zelfbeheersing. De apostelen echter omarmden elkaar en waren van heilige vreugde, durf en vrijmoedigheid om te spreken vervuld. Ook de leerlingen die in de gangen waren even ontroerd en geestdriftig. Ze kenden geen vrees, noch aarzeling meer.

De eerste ontboezeming van de ontvangen inwendige verlichting en versterking ging nu in een vurige dankzegging over. Zij plaatsten zich als naar gewoonte in rangschikking voor het gebed. Zij loofden God en betuigden Hem met grote vurigheid hun diepe dankzegging. Geleidelijk was het buitengewone licht verdwenen.

12-05-2008 om 18:27 geschreven door claudia  

12-05-2008 om 00:00 geschreven door claudia  

Door ons geloof weten wij dat er maar één ware God is en dat Hij geen begin had en geen einde zal kennen. Niettegenstaande er maar één ware God is, zijn er in Hem drie onderscheiden Personen die wij de Vader, de Zoon en de Heilige Geest noemen. Deze drie Personen zijn slechts één God omdat Zij in drie Personen één en hetzelfde goddelijk Wezen vormen.

Dit goddelijk Wezen heeft verschillende eigenschappen; en omdat er slechts één God is, ook al zijn in Hem drie Personen, bezitten alle drie volledig dezelfde wijsheid, dezelfde goedheid, dezelfde liefde, dezelfde barmhartigheid, dezelfde macht en dezelfde gerechtigheid. Deze drie goddelijke Personen hebben deze goddelijke attributen onder elkaar bij wijze van spreken verdeeld.

De Vader heeft als attributen macht en gerechtigheid die als het ware Hem eigen zijn en Hem behoren. Zo zijn wijsheid en barmhartigheid attributen van de Zoon; de Heilige Geest, die voortkomt uit de Vader en de Zoon, wordt gekenmerkt door liefde en goedheid.

Deze God, drievoudig heilig, is van nature de bron van alle geluk en vreugde, van alle gelukzaligheid en grootheid, van alle macht en heerlijkheid, want Hij alleen is enig en zonder begin, en al het overige, dat geen God is, had dus een begin en al wat een begin had, is uit God en is voor zijn bestaan afhankelijk van zijn wil.

Alles in de hemel en op aarde, alles, werkelijk alles is afhankelijk van zijn wil. En als Hij dit wenste, dan zouden de hemelen en al wat zij bevatten, de aarde en al haar bewoners, letterlijk alles zou precies op het moment dat Hij dit wenst, geheel verdwijnen en terugzinken in het niet waaruit God het heeft voortgebracht. En zelfs als dit gebeurde, dan nog zou Hijzelf de volmaakte blijven en dezelfde majesteit en macht behouden, hetzelfde geluk, dezelfde gelukzaligheid, vreugde en heerlijkheid, dezelfde kracht en schoonheid als voordien. Want buiten Hem kan niets en niemand van al het geschapene ook maar het geringste toevoegen aan Gods majesteit, schoonheid, heil, gelukzaligheid, macht en heerlijkheid.

Inderdaad, er is niets dat ook maar iets kan toevoegen aan wat Hij is, want Hij is degene die werkelijk is, terwijl wij en al het geschapene in één woord niets zijn.

Doordat Hij is wie Hij is en wat Hij is, en er buiten Hem helemaal niets is dat zijn geluk kan vermeerderen, beschouw Hem maar in de eeuwen der eeuwen van zijn bestaan, voor eeuwig..., voor eeuwig..., want die eeuwigheden waren in Hem en ontvingen van Hem hun leven, ze zijn immers geschapen door Hem in al zijn majesteit, heil, gelukzaligheid, schoonheid, heerlijkheid en macht, die niemand Hem ooit kan ontnemen omdat niemand behalve Hij werkelijk bestaat.

Hij is het leven en de enige die een leven leidt dat exclusief zijn leven is, en doordat Hij het Leven is, kan Hij nooit sterven. Zijn goddelijke natuur bevat meer gelukzaligheid, heil, schoonheid, majesteit en heerlijkheid dan er waterdruppels zijn in alle zeeën, rivieren en bronnen ter wereld. En zijn goddelijke natuur is net als een raat die altijd spontaan de honing uitstort die zij bevat. Zijn natuur is als een bron die altijd vol is, want haar oorsprong is onbegrensd en onmetelijk. Zij deelt uit zichzelf onmetelijke rijkdommen uit van de schoonheden die schuilen in haar eigen onbegrensde goedheid; en deze onbegrensde goedheid is een goddelijk attribuut van de Heilige Geest dat Hem als het ware kenmerkt.

Zie Hem eens als iemand die iets mist, omdat Hij niemand heeft aan wie Hij die vreugde en dat geluk kan wegschenken waarvan het goddelijk Wezen overstroomt. Goedheid is immers van nature vrijgevig en wil zoveel mogelijk laten delen in wat haar geheel en al eigen is. En aan wie kan God nu geven wat Hij heeft, wie kan Hij toestaan te delen in wat Hij bezit, als er buiten Hemzelf niemand bestaat ? Als de drie onderscheiden Personen, die het goddelijk Wezen in zich bevat, één en hetzelfde zijn, één God zijn, hoe kan dan de Heilige Geest zijn verlangen verwezenlijken ? Wat voor middelen moet Hij gebruiken om zijn goddelijk attribuut waar te maken ?

Met het attribuut van de goedheid haalde Hij de andere attributen in God over, zodat ze allen samenwerkten (zoals ze altijd doen aangezien ze het natuurlijk bezit zijn van het goddelijk Wezen) met de wil en het verlangen van God om met zijn macht wezens te scheppen die, zonder zelf God te zijn, toch konden delen in zijn majesteit, zijn schoonheid, zijn heil, gelukzaligheid en heerlijkheid, feitelijk in al die dingen die aan het goddelijk Wezen ontspringen en waarin zij zich konden verheugen, omdat God nog is zoals Hij is, dat wil zeggen : het enige dat bestaat en dat geen einde heeft en dat nooit een einde kan hebben. Gods wil en instemming accepteerden wat zijn goddelijke attributen Hem hadden gevraagd. Zo zien we hoe de Heilige Geest als het ware ons bestaan heeft bewerkt, en de oorzaak is dat wij geschapen werden voor zoveel geluk en vreugde.

Maar hoe moeten wij de Heilige Geest bedanken voor zijn liefde, als wij Hem niet kennen ? Eerlijk gezegd, heb ik zelf van dit alles nooit iets geweten tot mijn onvergetelijke Leermeester in eigen Persoon mij onderricht heeft. Hoe moest ik de Heilige Geest danken voor zijn goedheid ? Heer, dit verklaart waarom mijn hart zo bedroefd is, als ik zie dat niemand U kent. Hoe kunt U bekend worden zoals U in wezen bent, als U niet U zelf bekend maakt ?

O heilige en goddelijke Geest ! O onmetelijke goedheid en opperste liefde ! U bent een onbegrensde oceaan van grenzeloze heerlijkheid en geluk, en toch voelde U bij wijze van spreken een gemis, toen U niemand had met wie U alles wat U had en hebt, kon delen.

Hoe slecht beantwoorden wij zo’n onmetelijke goedheid ! Hoe weinig weten wij de grote gunsten naar waarde te schatten die U, heilige en goddelijke Geest, ons hebt willen geven met zoveel gulheid en edelmoedigheid, zonder maat en zonder enige beperking. Zo nam U ons op in die onmetelijke oceaan die in U is, zodat wij tot in alle eeuwigheid voorgoed gelukkig mogen zijn met uw eigen geluk, zodat wij voorgoed gezegend mogen zijn  met uw eigen gelukzaligheid, zodat wij voorgoed mooi mogen zijn in uw goddelijk oog met uw eigen schoonheid, en heerlijk met uw eigen heerlijkheid over al het schone en verhevene dat de hemelen bevatten, die U hebt geschapen alleen voor onze vreugde en ons geluk.

Ik zou de hele wereld willen afreizen om met de mensen over U te praten zodat zij gingen begrijpen wat U ons voor alle eeuwigheid hebt gegeven en dat zij U zouden gaan liefhebben en U nu reeds zouden dienen in het leven van alle dag.

O Gij, mijn leermeester, U bent mijn alles in alle opzichten ! Wanneer zij U eenmaal bezitten, dan zal, als ze een of ander verdriet moeten ondervinden zoals het leven dat meebrengt, hun grootste verdriet zijn, dat ze U niet hebben gekend en dat ze U niet als enige hebben bemind.

O verheven Goedheid, kom tot ons om ons te ontmoeten, zodat wij allen U leren kennen. Dat wij in deze ballingschap nooit zonder uw gezelschap ronddwalen. O heilige en goddelijke Geest, wees het licht dat ons langs onbekende paden de weg toont die leidt tot U. Wees de wijze Leermeester, die onze onwetendheid en onverschilligheid wegneemt en die ons als een liefhebbende moeder leert spreken tot de Heer, als wij in zijn tegenwoordigheid zijn. En dat wij, door U in alle opzichten onderricht, niet onwaardig bevonden worden, ons te verheugen in wat uw grenzeloze goedheid voor ons heeft bereid. En dat wij ons in dat alles mogen verheugen, samen met uw Persoon in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Uit : Kom, Heilige Geest... – Francisca J. Del Valle

11-05-2008 om 21:04 geschreven door claudia  

10-05-2008 om 18:02 geschreven door claudia  

10-05-2008 om 17:54 geschreven door claudia  

10-05-2008 om 17:51 geschreven door claudia  

10-05-2008 om 00:00 geschreven door claudia  

Aan de ene kant op een berghelling de grondtroepen van de Filistijnen.

Aan de andere kant op een berghelling de grondtroepen van de Israëlieten.

Ertussen een dal.

Het had evengoed een scène kunnen zijn van de Gulden Sporenslag. Aan de ene kant de Fransen en aan de andere kant de Vlamingen met ertussen een moerassig stuk en een beek.

Er trad uit het kamp van de Filistijnen een man die boven alle koppen uit stak Goliat. Laat ons zeggen dat de Israëlieten hem al lang zagen aankomen. Hij was drie koppen groter dan de langste man van de Israëlieten. Hij had een bronzen helm op zijn hoofd. Hij droeg een schubbenpantser en scheenplaten, allen van brons. Hij had een bronzen kromzwaard. Bovendien had hij een lans bij die een stam van een kleine boom kon zijn, met erop een ijzeren spits. Zijn schilddrager liep voor hem uit, als een nietig mannetje.

Hij riep tot de Israëlieten : Willen jullie oorlog ? Laat ons het volgende afspreken : Wijs iemand aan en laat die naar mij komen. Als hij in een tweegevecht van mij wint, dan zullen wij jullie dienen. Zoniet dan zijn jullie onze slaven. Ik daag jullie Israëlieten vandaag uit om iemand te sturen die met mij kan vechten ! Dit zei hij ’s morgens en ’s avonds, veertig dagen lang.

Koning Saul van de Israëlieten wist met deze uitdaging geen raad. Zijn soldaten mochten dan al dapper zijn, maar dit zagen ze niet zitten. Ze praatten er onderling over, maar ze werden banger met de dag.

David was de jongste van acht. Hij woonde bij zijn vader Isaï in Betlehem. David’s drie oudste broers Eliab, Abinadab, Samma waren in het leger, en streden met koning Saul.

David hoedde de schapen van zijn vader.  

Isaï zei tegen David : Breng dit geroosterd graan en 10 broden naar je broers in het legerkamp. Geef ook 10 kazen aan de hoofdman van hun divisie. Kijk hoe het met je broers gaat. Breng nieuws van je broers over.

David kwam juist op het moment dat de Israëlieten en de Filistijnen zich in slagorde tegenover elkaar stelden. David liet zijn proviand achter bij een bewaker van het legermateriaal en liep naar het front naar zijn broers. Hij stond nog met hen te praten, toen Goliat terug dezelfde eis stelde. De Israëlieten zagen een confrontatie allerminst zitten. Daarom had koning Saul een paar bonussen uitgeloofd voor degene die deze reus kon verslaan : zijn dochter en vrijstelling van belastingen voor de winnaar en zijn familie. Maar dit leek geen effect te hebben op de Israëlieten.

Maar op David wel. Hij werd zelfs aan koning Saul voorgesteld. David vertelde hem de verhalen toen hij een leeuw of een beer moest doden om de kudde schapen te beschermen. Toch had Saul zijn twijfels, maar hij gaf de jonge ‘onverschrokkene’ een kans.

David : Hij zal eens kennis maken met de levende God !

Saul : Ga dan en moge de Heer met je zijn.

David zocht in de beek 5 gladde stenen uit en ging met zijn slinger in de hand op de Filistijn af. Toen Goliat boven het hoofd van zijn schildknaap David zag naderen, bulderde hij : Kom maar eens hier, dan zal ik je vlees voeren aan de roofvogels en roofdieren ! Daarop volgden nog een hoop vervloekingen bij zijn goden. Dit maakte op David geen enkele indruk.

David : Jij komt op mij af met zwaard, lans en sabel, maar ik kom op jou af met de God van Israël. Degene die jij minacht. Vandaag zal de Heer jou aan mij overleveren.

Ik zal jou neerslaan, jou in mootjes hakken. De lijken van de Filistijnen zijn voor de roofvogels en de roofdieren. De hele aarde zal weten dat Israël een God heeft.

Deze hele menigte zal weten dat de Heer geen redding brengt door het zwaard of de lans. Want de Heer beslist over de strijd en Hij zal jou aan ons uitleveren.

Goliat ging op David toe en David rende naar hem. Hij nam daarop een steen en slingerde die naar de Filistijn. Hij werd in het voorhoofd getroffen en hij viel voorover op de grond. Dan rende David naar de Filistijn, trok het zwaard van de Filistijn en onthoofde hem. De Filistijnen sloegen op de vlucht, achterna gezeten door de Israëlieten.

David nam het hoofd van de Filistijn en ging naar koning Saul. Zijn verdiende beloning in ontvangst gaan nemen.

09-05-2008 om 23:52 geschreven door claudia  

Allemaal Parels

Allemaal een Parel
veilig in Gods Hand
zo mag je gaan groeien
waar God je heeft geplant.

Houden van de mensen
en kinderen om je heen
ook zij zijn een Parel
je bent het niet alleen.

De mooiste PAREL is Jezus
met een mooie, warme gloed
blijf maar dicht bij Hem
omdat Hij je groeien doet.

Dan ga je op Hem lijken
met net zo'n mooie glans
jij bent om van te houden
een Parel met een gouden rand.

Uit : www.deparels.net

08-05-2008 om 21:53 geschreven door claudia