02-03-2008 om 21:00 geschreven door Claudia  

Akte van Toewijding aan het H. Hart van Jezus Paus Leo XIII

Allerzoetste Jezus, Verlosser van ons mensen, zie ons in alle nederigheid voor Uw altaar. Wij behoren U toe, en wij willen U ook toebehoren : maar om inniger met U verenigd te zijn, wijdt ieder zich vrijwillig aan U toe. Zovelen die U nooit gekend hebben, zovelen die U hebben afgestoten door het veronachtzamen van Uw geboden.

Allerbarmhartigste Jezus, heb medelijden met hen allen en trek hen tot Uw Heilig Hart.

O Heer, wees Koning, niet enkel over de getrouwen, die nooit van U zijn afgeweken, maar ook over die zondige kinderen welke U hebben verlaten; doe hen spoedig terugkeren tot het huis van hun Vader. Wees Koning over hen, die door dwaling misleid, ofwel door scheuring van ons gescheiden zijn en roep hen terug tot de poort van de Waarheid en de eenheid van Geloof. Zodat het één schaapstal en één herder wordt.

Wees Koning over allen die nog leven in de duisternis van andere religies en trek hen allen tot het licht van Uw Rijk. Richt ook een blik vol barmhartigheid op de kinderen van dat volk, dat zolang Uw uitverkoren volk was.

Schenk, Heer, aan Uw Kerk volkomen vrede en vrijheid; schenk aan alle volkeren rust en maak, dat over geheel de aarde deze éne kreet weerklinkt : Eer zij het goddelijk Hart, dat voor ons de zaligheid heeft verworven ! Eer, lof en glorie in alle eeuwen ! Amen.

5 x ter ere van Jezus’ Vijf heilige Wonden : Heilig Hart van Jezus, dat Uw Rijk kome !

Deze hele serie over het Heilig Uur kwam uit 21 verschillende methodes om het Heilig Uur te houden van de Congregatie van de H.Harten (1926)

02-03-2008 om 20:56 geschreven door Claudia  

De uitleg van deze woorden moet gezien worden in het vooruitzicht van de dood. Ook Jezus ging dood op het kruis. Hij kan dus als geen ander een zicht geven op het stervensuur en de dood. Hij weet hoe angstig de mens is voor de dood.

1. Vader, laat indien mogelijk deze kelk aan Mij voorbijgaan.

Dit was mijn eerste woord van passie die Ik in de Hof van Olijven tot mijn Vader richtte. Het was de voorbereiding op alle andere stappen die tot het ultieme Offer hebben geleid. Het is een smeekbede tot de Schenker van het leven. Het is de berusting in het lot. Het is het gebed, waarin het lichaam gehoorzaamt en de ziel de kans krijgt om zich te vervolmaken.

Vader ! Dit is het uur waarin de wereld verdwijnt en het andere, onbekende leven en het daarbij horende vonnis dichterbij komt. Op dat moment zoekt de mens God. Hij wil zijn kleine handje in de Zijn hand leggen als een bang en alleen gelaten kind. Gezin, familie, vrienden betekenden voor de stervende alles in zijn leven, zolang de dood ver weg was. Maar nu de dood in de nek van de stervende blaast, verliezen al die gevoelens hun waarde. Ze vervagen in het zicht van de dood. Elke aardse zaak wordt onbelangrijk, en alles aan de andere kant wint aan belang. Bovendien is het bangelijk dichtbij en angst overvalt de stervende. Maar als de dood niet bedroevend en beangstigend zou zijn, dan zou ze ook geen laatste middel tot boetedoening en redding kunnen zijn. De stervende kan en moet dit middel gebruiken in zijn voordeel. Als er geen zonde was, dan zou er ook geen dood bestaan. Ik stierf omdat Ik beladen was met alle Zonden. Ik weet wat sterven is.

Vader ! Het is het hart van de stervende die God dikwijls als laatste bemint of zelfs niet bemint. Het hart, dat veel meer aandacht schonk aan familie en vrienden dan aan God. Het hart, dat zovele keren zijn liefde gaf aan zaken en personen die deze liefde niet waard waren. Het hart, dat bezit aanbad als god. Zo dikwijls heeft dit hart God vergeten ! God, die dit hart zelfs toeliet om Hem te vergeten ! God gaf het hart de vrijheid om Hem te vergeten en liet maar betijen. Het hart dat God dikwijls bespotte, vervloekte en deed alsof Hij niet bestond.

En nu op dit stervensuur verschijnt God dan in het menselijk denken. God laat Zijn recht met macht gelden : Ik ben ! En ook op dit moment toont God Zijn barmhartigheid. Om de stervende niet van schrik te doen sterven door het openbaren van Gods Almacht en Glorie, verzacht Hij Zijn Woord. Hij zegt : Ik ben je liefhebbende Vader ! Het is geen verschrikking meer. Het is een gevoel van beschermende liefde. Leg je hand maar in de Zijne ! Door zelf te sterven, begrijp Ik wat sterven is. Ik heb jullie voortdurend geleerd de Allerhoogste, Vader te noemen. Door mijn dood heb Ik jullie geleerd om zonder angst te sterven. In de doodstrijd leer Ik jullie God, Vader noemen.

Vader ! Mensen, wees niet bang ! Jullie, stervenden, wees niet bang voor God ! Hij is jullie hemelse Vader ! Hij komt je niet met plezier neermaaien, rukt je hart niet uit je lijf en komt niet met een cynisch lachje je op je hoogtepunt van je leven wegmaaien. Hij komt met open armen en zegt : Keer terug naar je thuis. Kom maar uitrusten. Ik zal je overvloedig vergoeden voor wat je achterlaat. Je kunt bij Mij meer doen voor hen die ginds, op aarde, in de miserie en strijd achterblijven. De dood is pijnlijk en triestig. Pijnlijk en triestig om het lichamelijk en geestelijk lijden. Maar het moet lijden zijn om als laatste middel van boetedoening te kunnen dienen. Opkomende nevels brengen angst mee voor de overkant. Deze worden afgewisseld met beleving van liefde. Deze nevels doen de ziel, het verstand en het hart gelijken op een schip die ronddobbert in de storm. Eventjes zijn de kalme zones van vrede zichtbaar in de haven waar je zult aanmeren. Eventjes is er een vrede voelbaar die zo sereen is, dat die een blij en rustig gevoel geeft. Het is alsof men al op voorhand geniet van een vermoeiend werk. Daarna wordt het schip teruggevoerd naar plaatsen waar de storm hen dooreen schudt, hen doet lijden, hun  angst aanjaagt en hen doet weeklagen. Het beeld van de kommervolle wereld verschijnt opnieuw. De situatie die de stervende niet meer in de hand heeft. Het hart ziet terug de familie en de aardse zaken. En samen met de doodsangst brengen ze de verschrikkingen mee van de laatste stap. De vraag : Wat volgt er dan ? De duisternis omhult de stervende, boezemt de stervende angst in en verstikt het licht. De stervende vraagt zich af waar de Hemel is en waarom hij moet sterven. In de keel naar lucht happend : Ik wil niet sterven !

Lieve mensen, sterven is rechtvaardig ! Sterven is heilig en door God gewild. Schreeuw toch niet zo ! Die kreet komt niet van jullie ziel. Die kreet is jullie zwakheid, jullie Duivel. Jullie verstand dat het niet wil begrijpen. Verander die laffe kreet in een kreet van liefde en vertrouwen : Vader, laat zo mogelijk deze kelk aan mij voorbijgaan ! Zoals de regenboog na de storm, brengt dit vertrouwen licht en rust terug. Richt je blik terug op de Hemel, op de heilige reden van het sterven, op de beloning van het sterven en vooral de terugkeer naar de Vader. Dan zullen jullie begrijpen dat de geest voorrang heeft op het lichaam, omdat de geest eeuwig en bovennatuurlijk is. Spreek dan het woord dat al jullie zonden van opstandigheid vergeeft : Nochtans niet mijn, maar Uw wil geschiede !

Dit is de vrede en overwinning. Gods engel drukt zich dicht tegen jullie aan en troost jullie, omdat jullie de strijd wonnen. Maak van de dood een triomf door deze voorbereiding te treffen.

2. Vader, vergeef het hun.

Dit is het ogenblik waar alle nutteloos gewicht wordt achtergelaten om met meer zekerheid naar God te kunnen vliegen. Enkel genegenheid en goede, geestelijke rijkdom kunnen meegedragen worden. Bovendien sterft geen enkele mens zonder iemand of velen vergiffenis te moeten schenken voor veel daden of intenties om die daden te stellen. Iedere mens moet, als hij sterft, lijden voor een daad van liefdeloosheid, leugen of enig ander nadeel door hemzelf begaan of begaan door familieleden, echtgenoot, echtgenote of vrienden (de levende en de gestorvenen). Dit is het uur van vergeven om zelf vergiffenis te krijgen. Voluit vergeven, niet alleen wrok laten varen, niet alleen de herinnering eraan laten varen. Zelfs de overtuiging dat onze verontwaardiging in een of ander geval juist was, laten varen. Het is het uur van de dood. Tijd, wereld, zaken, genegenheid eindigen, en worden niets meer waard. Eén echte waarde bestaat voortaan : God. En God is Liefde. Het komt er op aan te vergeven. Wie komt tot volmaakte liefde en vergiffenis zal niet meer zeggen : En toch had ik gelijk. Dit loslaten is moeilijk voor een mens. Draag jouw opdracht om vergiffenis te schenken over aan de Vader. Geef jouw vergiffenis in Zijn handen. Aan Hem die volmaakt is en goed. Hij zuivert ze in Zijn liefdesvuur, maakt het tot volmaakte vergiffenis en schenkt ze aan wie ze verdient. Vergiffenis schenken aan levenden en doden. Zelfs aan doden die het lijden veroorzaakten. Hun dood heeft de woede over hun beledigingen veel of zelfs helemaal uitgewist. Maar de herinnering blijft. Zij veroorzaakten lijden en er bleef de herinnering aan dat lijden. Die herinnering stelt altijd een grens aan onze vergiffenis. Maar op het tijdstip van de dood niet meer. Nu staat de dood op het punt alle grenzen voor de geest op te heffen. Stap de eeuwigheid binnen. Wis dus ook deze herinnering uit, die een grens stelt aan vergiffenis. Vergiffenis schenken, zodat de ziel het gewicht en de foltering van de herinnering niet zou moeten dragen. Voordat je de Vredelievende ontmoet, moet je met alle levende, dode en lijdende broeders in vrede kunnen zijn. Vader, vergeef het hun. Degene die vergiffenis vraagt voor zijn broeders, bezit heilige nederigheid en de zoete liefde van gegeven vergiffenis. Ook de vergiffenis die we vragen voor onze eigen schuld tegenover God en de evenmens is er in begrepen. Dit is een daad van liefde. In die liefdesdaad sterven is bereid zijn tot liefde. Zalig degenen die, in de boetedoening voor de hardheid van hun hart en de zonden van toorn en haat, kunnen vergeven.

3. Ziehier Uw Zoon.

Ziehier Uw zoon ! Afstand doen van alles wat je dierbaar is. Zichzelf zonder weerstand overgeven aan God. Niet jaloers zijn op degenen die in de wereld blijven. Jullie kunnen alles wat jullie dierbaar is op aarde, toevertrouwen aan God. Alles wat je achterlaat, ook je angsten, ook jullie geest zelf.

De Vader is dè Vader. Hij heeft de Vaderrol. Leg jullie geest, die terugkeert naar de bron, in Zijn handen. Zeggen : Zie, hier ben ik. Neem me met Je mee, want ik geef me aan Jou. Het is niet onder dwang, maar onder liefde dat ik met Jou meega. Ik geef mij aan Jou. Ik hou als een zoon of dochter van Jou die terugkeert naar zijn of haar vader. Zeggen : Zie, dat zijn mijn dierbaren daar op aarde. Ik geef ze aan Jou. Dat zijn mijn zaken, waar ik op aarde aan gehecht was. Dit zijn de daden die ik gesteld heb. Nu zie ik dat ik slechts een oneindig kleine schakel in het volmaakte organisme van Jouw Voorzienigheid was. Ik presteerde het vaak om als onvolmaakte schakel Uw Volmaakte Organisme te verstoren. Nu de wereld in mijn gezichtsveld aan het verdwijnen is, voel ik hoe onvoldoende en onafgewerkt mijn daden en werken waren ! Hoe schril stak het af tegenover het Goede ! Ik dacht iemand te zijn. Maar het was Jij, de Vooruitziende en Heilige. Jij verbeterde mijn werken en maakte ze nog nuttig. Ik zei wel eens, dat Je mij niet beminde, omdat ik niet slaagde zoals de anderen of alles kreeg zoals de anderen. Degenen die ik benijdde over wat ze waren of wat ze hadden. Nu zie ik de reden in waarom alles gebeurde zoals het gebeurde. Heb medelijden met mij ! Ik geef me nederig over aan Uw Voorzienigheid. Herstel mij van mijn verwaandheid, begeerte en afgunst. Herstel mijn menselijke daden, die Jou vervingen door menselijke zaken en begeerte naar verschillende rijkdommen. Kortom : Neem al het kwade van mij weg !

4. Denk aan mij.

Jullie hebben de kelk van de dood aanvaard. Jullie schonken vergiffenis en stonden af wat jullie toebehoorde tot zelfs jullie eigen leven. Jullie zijn voor een groot deel afgestorven aan het menselijk ik en jullie ziel is grotendeels bevrijd van hetgeen onaangenaam is aan God. Jullie stonden aan de Heer jullie arme leven af, de poverste gerechtigheid en de povere menselijke bezittingen. Jullie zijn als Job : wegkwijnend en naakt voor God. Dan pas kunnen jullie zeggen : Denk aan mij.

Jullie zijn niets meer. Jullie bezitten zelfs jullie zelf niet meer. Jullie zijn als een larve die tot vlinder kan overgaan, of wegteren in de kerker van het lichaam. Jullie zijn slijk dat tot slijk terugkeert of slijk dat zich in een ster verandert. Jullie kiezen of jullie afdalen in de riool van de Duivel, of opstijgen in de liefdesstroom van God. Het laatste uur beslist over het eeuwige leven. Denk daaraan en roep : Denk aan mij !

God wacht op die kreet van de arme Job, om hem in Zijn Rijk met alle goeds te overstelpen. Voor een Vader is het zoet te vergeven, in te grijpen en te troosten. Hij wacht slechts op die kreet om te zeggen : Zoon, Ik ben bij je. Wees niet bang. Spreek dat woord uit als herstel voor die vele malen dat jullie de Vader hebben vergeten, of hoogmoedig zijn geweest.

5. Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten ?

Soms lijkt het alsof de Vader ons in de steek laat. Maar Hij verbergt Zich alleen maar om de boetedoening te vergroten en om zo een grotere vergiffenis te kunnen schenken. De mens is niet in de positie om zich daarover te beklagen, want hoeveel keer heeft hij God alleen gelaten ? Als God hem eventjes op de proef stelt, moet hij dan wanhopen ?

Hoeveel dingen hebben jullie gekoesterd, die niet met God te maken hadden. Hoe dikwijls waren jullie niet werkloos voor Hem ? Met hoeveel zaken hebben jullie Hem niet afgestoten en verjaagd ? Met alles hebben jullie je hart gevuld en gesloten, bang dat Hij met Zijn komst je luiheid en rust zou verstoren. Bang dat Hij jullie hart zou zuiveren en de dooddoeners zou verdrijven. Zolang jullie gelukkig waren, hadden jullie God niet nodig.

Ik heb alles al, zeiden jullie, en ik heb het verdiend. En wanneer jullie in het ongeluk vielen, zijn jullie dan voor God gevlucht ? Hebben jullie Hem soms niet de schuld gegeven van jullie ongeluk ?

Onrechtvaardige kinderen ! Jullie nemen zelf gif in, lopen een doolhof in, dansen op de rand van een afgrond en dan zeggen jullie : God is de schuldige. Gelukkig dat God een heilige Vader is ! Jullie klagen in droevige uren en vergeten Hem in gelukkige uren. Onrechtvaardige kinderen, vol met zonden ! Jullie willen aanspraak maken op een voorkeursbehandeling waarmee zelfs Ik, als Zoon van God, niet werd behandeld in het uur van het Offer. Zeg eens, wie was het meest verlaten ? Het was Ik, Christus, de Onschuldige, die om jullie te redden de totale verlatenheid van God heb aanvaard, na Hem altijd zielsveel te hebben bemind. Jullie, die de naam ‘Christenen’ dragen, hebben de plicht jullie zelf te redden. Voor degenen, die in luie zelfgenoegzaamheid vrezen door Mijn komst gestoord te worden, is geen redding meer mogelijk !

Volg Christus na, terwijl jullie de kreet ‘Waarom heb Jij mij verlaten, Jij Die weet dat ik zonder Jou niets vermag?' slaken. Het moet op een toon van zachtmoedigheid en nederigheid gevraagd worden en niet van vloek en berisping. Kom goede en liefdevolle Vader, kom mij redden, kom en geef mij de kracht mijzelf te redden want, de dood is vreselijk en de Duivel drijft hem vol list hoger op. Hij fluistert mij toe dat Je niet meer van mij houdt. Vader laat Je voelen, niet om mijn verdiensten, maar juist omdat ik niets ben en geen verdiensten heb. Ik kan niet overwinnen in mijn verlatenheid. Nu besef ik, dat het leven werken voor de Hemel was.
Er is gezegd : Ongelukkig de verlatenen. Verscheurd en eeuwig ongelukkig zijn zij, die alleen zijn in het uur van de dood, alleen met zichzelf, alleen tegenover Satan en het vlees ! Maar wees niet bang. Indien jullie de Vader roepen, dan zal Hij komen. Roep Hem in alle nederigheid aan en dan zullen jullie je schuldige gevoelloosheid, valse vroomheid en de verlammende ongeregelde liefdes van het eigen ik, uitboeten.

6. Ik heb dorst.

De diepe dorst naar hemels water en hemelse dingen komt, wanneer men de ware betekenis van het eeuwig leven begrijpt. Men begrijpt het volledig als het eeuwig leven zich aftekent tegenover het aardse leven. Het verlangen naar welke menselijke dorst ook, is overwonnen, wanneer de zuivering van lijden en dood in heilige gehoorzaamheid is aanvaard. De bovennatuurlijke dorst komt naar boven, wanneer de geest in enkele uren of minuten naar God is toegegroeid. Dorst naar God en dorst naar liefde. Het eindresultaat is op dat moment groter dan in een heel leven bereikt wordt. De dorstige ziel snakt naar liefde. Zoals water dat op de grond viel en terug wolk wil worden in plaats van slijk. De ziel zoekt naar de plaats van haar ontstaan. Nu de vleselijke verpakking bijna is afgelegd, voelt de opgesloten ziel haar oorspronkelijk verblijf en verlangt ernaar met heel haar ‘zijn’. Het is als thuis komen. Het is als een uitgeputte pelgrim, die na jaren afwezigheid, zijn geboorteplaats nadert. Hij verzamelt al zijn krachten om vlugger en met volharding die geboorteplaats te bereiken. Hij maakt zich geen zorgen over al wat er sinds de dag van zijn heengaan allemaal is gebeurd of om het bezit dat hij achterliet. Hij is ervan overtuigd het geluk terug te vinden en er nog meer dan vroeger van te genieten. Hij heeft ervaren, dat het povere dat hij in ballingschap vond, niet gelukkig maakt.

Ik heb dorst. Dorst naar Jou, mijn God. Om bij Jou te zijn. Om Jou alles te geven. Op de drempel tussen hemel en aarde begrijpt men heel goed wat naastenliefde betekent en hoe ze moet worden beleefd. Er komt een verlangen om God te geven aan hen die op aarde achterblijven. Je wilt die boodschap aan de achterblijvers meedelen. Hen doen inzien wat werkelijk telt. Al de heiligen storten zich in liefde over hen, die nog strijden op aarde om God liefde te geven en Hem te doen beminnen. Zij zijn als zaadjes die dood zijn gegaan om daaruit boom of gewas te kunnen worden.

Ik heb dorst. Wanneer de ziel de drempel van het Leven bereikt, is er maar één water die de dorst lest namelijk het Levend Water of beter God zelf. Hij is de ware Liefde. De Liefde die de tegenpool is van egoïsme. Egoïsme is bij de rechtvaardigen reeds voor het lichaam gestorven en er heerst alleen nog liefde. Het is die liefde die roept : Ik heb dorst naar Jou en de zielen. Redden, beminnen, sterven om bevrijd, vrij te kunnen beminnen en te redden. Sterven om te worden geboren. Alles verlaten om te bezitten. Alle zoetheid en alle troost weigeren, omdat alles schijn is op aarde. De ziel wil alleen maar zich onderdompelen in de oceaan van de Godheid. Drinken van het water en er zonder dorst te blijven, want de Fontein van het levende Water zal haar hebben ontvangen. Deze dorst ondergaan, dient tot herstel van liefdeloosheid en begeerte.

7. Alles is volbracht – Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest.

Elke verzaking, alle lijden en beproevingen, strijd, overwinningen en offers : alles. Nu is de tijd gekomen om zich voor te stellen aan God. De tijd die aan de mens is toegestaan om een god te worden en aan Satan om de mens te bekoren is volbracht. Het lijden, de beproeving en de strijd eindigen. Enkel het eindrapport blijft : de liefdevolle zuivering van het vagevuur of het onmiddellijke verblijf in de Hemel. Maar alles wat aards is, samen met de menselijke wil, neemt een einde. Alles is volbracht ! Dat is het woord van de totale berusting of de diepe dankbaarheid om het einde van de beproeving en het brengen van het offer. Degenen die sterven in staat van doodzonde en waarbij duivels uitroepen dat alles is volbracht is, horen natuurlijk niet bij deze groep. Ik spreek hier van berouwvolle zondaars, goede christenen of helden van de deugd. Deze laatsten roepen : Alles is volbracht, het offer is ten einde. Neem mijn sterven aan als mijn uitboeting ! Ontvang het als mijn liefdesoffer !

Eens gekomen tot de bevrijding van de materie, leggen de stervenden hun geest op Gods boezem neer en zeggen : Vader, in Jouw handen beveel ik mijn geest.

Zeg na elke zin een Onze Vader en een Wees Gegroet en je hebt een krachtig gebed. zie gebed :  www.bloggen.be/willibrord/

02-03-2008 om 14:35 geschreven door Claudia  

02-03-2008 om 00:00 geschreven door Claudia  

2 Gave van Barmhartigheid

Laat ons de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan toepassen op de handelswijze van Jezus’ Hart tegenover de zielen. Langs de weg ligt daar iemand, als een verfrommeld papiertje : gewond. Velen gaan voorbij en denken : Zijn wij dan verantwoordelijk voor de miserie die deze mens getroffen heeft? Ieder gaat zijn weg. Zo spreekt de wreedheid van de wereld recht...

Eindelijk, daar nadert een lichtende gestalte. Hij staat stil bij de gewonde. Zachtheid en innemendheid omhullen Hem. Er ligt medelijden in Zijn ogen en ongemeten goedheid in Zijn trekken. Zou het alleen een mens zijn, die zijn tranen niet meer meester is... of tegelijk een God vol eindeloze tederheid ?

O ja, het is Jezus zelf ! De Godmens van alle smart en barmhartigheid. God van majesteit onder Zijn Engelen, God van medelijden op de wegen van de mensen, Zijn broers. Hij gaat naar de gewonde, knielt bij hem neer en zie : Hij geeft hem te drinken met Zijn tranen en omhult hem in Zijn eigen opperkleed. Hij is onuitsprekelijk goed. Voorzichtig en liefdevol tilt Hij de gewonde in Zijn armen, en nu draagt Hij weg als een schat. Hij drukt hem tegen Zijn Hart, als moest de gloed van Zijn Hart nieuw leven storten in deze stervende. Hij brengt hem in Zijn huis binnen. Zelfs daar vertrouwt Hij hem niet toe aan de zorgzame handen van dienstbaren of Zijn Engelen. Hij legt hem in de armen van Zijn Moeder Maria, en vraagt Haar voor die gewonde te doen wat ze vroeger deed voor Jezus bij Zijn kribbe en Zijn Kruis. Toch wijkt Hij niet van de zijde van de Koningin van Liefde. Dag noch nacht gunt Hij Zich rust in Zijn zending van Verlosser ! Hij helpt Maria mee de wonden te verbinden. Hij giet er olie en wijn in van Zijn Bloed. Hij wast hem en reinigt hem in de fontein van Zijn Hart. Als hij genezen is, dan tooit Hij hem met een vorstelijk gewaad. En dan stelt Hij hem aan tot erfgenaam. Hij maakt hem tot trouwe vriend, tot troetelkind.

Er is maar één Jezus, één enkele, maar Hij is ons voldoende, Hij alleen !

Laat onze dankbare liefde dan een loflied zingen voor die eindeloze barmhartigheid en  dat grenzeloze medelijden van Jezus’ Heilig Hart.

De Zielen – O Jezus, onze Koning, onze Verlosser en Vriend ! Je bent tot ons gekomen, opdat wij het leven zouden bezitten. Je kwam, o Jezus, tot de grote zieken, die zwaar gekwetst en uitgeschud wegkwijnden langs de weg van de zonde, om ze in gezondheid en vreugde terug te leiden tot Hem, die ze U toevertrouwde, Uw Vader.

O aanbiddelijke Meester, ook wij zijn dikwijls :

            het afgedwaalde schaap

            de verloren zoon

            het gebroken riet

            de smeulende wiek

            de onvermogende schuldenaar

            de dienstknecht, die de Zoon van de Koning doodde

            de rots, die dor bleef voor het door Uw Bloed besproeide zaad

Vergiffenis, o God van Redding !

Vergiffenis, o God van Liefde !

Vergiffenis, o Vader van eindeloze barmhartigheid, voor de zonden in ons leven. Zo dikwijls maken we misbruik van de onuitputtelijke schatten van Uw blijvende goedheid. Vergiffenis Heer !

Om enige vergelding te geven, o Jezus, voor Uw medelijden tegenover ons, willen wij U om hetzelfde mededogen vragen voor zovele anderen. Het zijn onze broers en zussen, Jezus. Het zijn Uw kinderen, die liggen te worstelen tussen de distels en doornen van de wereld en de zonde !

Verhoor ons, o Verlosser.

Heb medelijden met de kinderen, wiens onschuld en geloof verloren gingen in een gezin van misdaad. Omwille van de Koningin van Liefde, o Hart van onze Goddelijke Koning : wees voor hen in waarheid, Jezus.

Wees voor hen in waarheid, Jezus !

Heb medelijden met de jeugd, die zich al te vroeg heeft afgekeerd van Uw Hart en verzwelgt in de stroom van genot en verderf, zonder een enkele blik tot de hemel te richten.

Omwille van de Koningin van Liefde, o Hart van Jezus : wees voor hen in waarheid, Jezus.

Wees voor hen in waarheid, Jezus !

Heb medelijden met zovele ongelukkige huisgezinnen, die kwijnen en strijden, zonder het licht van het geloof of de steun van Uw Liefde.

Omwille van de Koningin van de Liefde, o Hart van Jezus : wees voor hen in waarheid, Jezus.

Wees voor hen in waarheid, Jezus !

Heb medelijden met de vele blinden, die noch thuis, noch op school, de genade hebben genoten, U, o Jezus, te aanhoren, U te leren kennen. Medelijden vooral voor zovelen die zichzelf geblinddoekt hebben, die U van verre slechts hebben gezien en nooit ondervonden hoe goed U zijt.

Omwille van de Koningin van de Liefde, o Hart van Jezus : wees voor hen in waarheid, Jezus.

Wees voor hen in waarheid, Jezus !

Heb medelijden met de zondaars, die op dit uur liggen te zieltogen, vooral met hen wiens val voortkwam uit zwakheid, broosheid of verleiding. Medelijden met hen, die vrijgevig waren voor armen en misdeelden.

Omwille van de Koningin van de Liefde, o Hart van Jezus : wees voor hen in waarheid, Jezus.

Wees voor hen in waarheid, Jezus !

3 Gave van zijn Hart

Als de gaven van licht en barmhartigheid van Jezus’ vrijgevigheid nog niet zouden volstaan, zo vat Hij ze nu allemaal samen in de gave van Zijn Hart. Laat ons het Evangelie openslaan. Het stelt ons voor : Johannes bij het Laatste Avondmaal.

Zojuist heeft Jezus de H. Eucharistie ingesteld. Een waas van bezorgdheid, van doodstrijd bijna, glijdt over Zijn trekken : Judas zit daar met de hand op de borst, waar hij de zilverlingen vastknelt, de prijs voor zijn Goddelijke Meester.

Men zou zeggen dat Johannes alles in de blik van zijn Vriend heeft geraden, en om Hem de pijn wat te verzachten, schuift hij dichter tegen Hem aan : met eenvoud en vertrouwen, laat de apostel zijn hoofd op Jezus’ boezem rusten. En op dat uur laat ook Jezus Zijn Hart rusten bij dat van Johannes, de beminde leerling : Hij schenkt hem Zijn Hart en door die wederkerige wegschenking van zichzelf verbinden beiden zich met een keten, sterker dan de dood. Johannes was rein en nauw begonnen Jezus lief te hebben. Noch tijd, noch gelegenheid had zich voorgedaan om Zijn Meester te beminnen tot het storten van zijn bloed ! Men moet Jezus zelf zijn om op die wijze te beminnen en zo’n gave weg te schenken uit pure edelmoedigheid.

Maar, wie is als Johannes altijd rein gebleven, edelmoedig en volgzaam ? Zijn dat niet enkelen ? Ja, slechts enkelen ! en toch, de bladzijden van het Evangelie bevatten nog een ander tafereel, waardoor het vorige wordt aangevuld.

Op de top van Calvarië, terzijde, maar heel dicht bij Johannes en dichter nog bij de Onbevlekte Koningin, knielt Maria-Magdalena.

Johannes, de ongerepte onschuld, en Magdalena, de herstelde onschuld, ontvangen beiden in het bijzijn van de Onbevlekte Maagd, de volle gave van Jezus’ Hart !

Deze beide groepen ‘onschuldigen’, die het grote leger van zielen omvatten, gaan langs het bloedig pad van Golgotha naar de Tabor van een eeuwig geluk.

Laat dan volgens Jezus’ wens, onze vreugde en dankbaarheid zich uiten in een gebed voor Zijn minnend Hart : O Jezus, U hebt ons gezegend, zoals U zelfs de bloemen van de velden niet zegende op Uw doortocht, en wij zijn de distels en doornen geworden van Uw kroon.

Word ons niet moe, Jezus !

Verleen ons altijd barmhartigheid !

O Jezus, U hebt ons gezegend, zoals U zelfs de korenvelden en de tuinen van Galilea niet zegende en zij zijn al te dikwijls het schuldig onkruid in Uw kerk geworden.

Word ons niet moe, Jezus !

Verleen ons altijd barmhartigheid !

O Jezus, U hebt ons gezegend, zoals U zelfs de vogels, de kudden van Bethlehem en Nazareth niet zegende en wij hebben U gewond door ons wantrouwen in Uw mateloze goedheid.

Word ons niet moe, Jezus !

Verleen ons altijd barmhartigheid !

Daarom willen wij als eerherstel van liefde in dit Heilig Uur sluiten met de Profeet : Engelen daarboven, hemels Hof van de Heer, zegen Zijn barmhartigheid tegenover ons. Hosanna de Schepper, schepsel en Hostie geworden uit liefde.

Hosanna de Gevangene van Liefde !

Sterren, zon en maan spreidt uw lichtmantel uit over Zijn tabernakel, heiliger dan dat van Jeruzalem. Tabernakel vol van majesteit van het Woord, dat vlees werd en spijs van onze zielen. Zegen Zijn barmhartigheid tegenover ons.

Hosanna de Schepper, schepsel en Hostie geworden uit liefde.

Hosanna de gevangene van Liefde !

Licht van de dageraad, dauw van de morgen, wolken vol vruchtbaarheid, loof de vruchtbaarheid van de genade van de Heer. Zegen Zijn barmhartigheid tegenover ons.

Hosanna de Schepper, schepsel en Hostie geworden uit liefde.

Hosanna de Gevangene van Liefde !

Oceaan in uw kalme rust, oceaan in uw storm, zing de grootste luister van de Heer. Zegen Zijn barmhartigheid tegenover ons. Hosanna de Schepper, schepsel en Hostie geworden uit liefde.

Hosanna de Gevangene van Liefde !

Vredige kudden, ontketend noodweer, bloemen en bergstroom, zing de glorie van de Heer. Zegen Zijn barmhartigheid tegenover ons.

Hosanna de Schepper, schepsel en Hostie geworden uit liefde.

Hosanna de Gevangene van Liefde !

Sneeuw en oogst, bossen en vuurbergen, heuvelen, valleiën zing de macht van de Heer. Zegen Zijn barmhartigheid tegenover ons.

Hosanna de Schepper, schepsel en Hostie geworden uit liefde.

Hosanna de Gevangene van Liefde !

O Schepping, snel ons ter hulp, vul onze onmacht aan in ’t prijzen en zegenen. Kom overstem met uw zangen van de natuur de beledigingen van de mensen; geef eerherstel voor het onverschillig en koele zwijgen van de ondankbaren en schuldige mensen. Zegen, o zegen de barmhartigheid van de Heer tegenover ons.

Hosanna de Schepper, Kind, Offer en Hostie geworden uit liefde !

Hosanna de Gevangene van Liefde !

1 x Onze Vader en 1 x Wees gegroet voor de stervenden en zondaren

1 x Onze Vader en 1 x Wees gegroet voor de triomf van het Heilig Hart, door de veelvuldige en dagelijkse H. Communie, het Heilig Uur en de intrede van het H. Hart in de huisgezinnen

1 x Onze Vader en 1 x Wees gegroet voor de vermeerdering van de aanbidding van allen, die tegenwoordig zijn.

01-03-2008 om 23:02 geschreven door Claudia  

01-03-2008 om 20:33 geschreven door Claudia  

Straf verhaal : wie is nu eigenlijk het meest bezeten ? De vader of de gebedsgenezer ?

Ik heb niets tegen gebedsgenezers die in de eigenlijke zin van het woord zich gedragen : GEBEDs – GENEZER. Geen wood-be exorsist, waar je eigenlijk bezeten geraakt.

Trouwens de islam is niet de geschikte religie om van je bezetenschap af te geraken.

01-03-2008 om 20:29 geschreven door Claudia  

(pauze)

De zielen – Het Heilig Uur is het uur van de vertrouwelijke samenspraak. Laat ons dan, Jezus, Jou alles zeggen, Jij die al onze gedachten blootlegt; want wij voelen een innige behoefte om onze ziel uit te storten voor Jouw heilig tabernakel, Heer ! zoals de slaven van roem en zinnelijk genot, de schimmen van hun dromen najagen langs de puinen van hun dwaasheid. Wij, door Jouw onmetelijke Barmhartigheid boven zovele anderen begenadigd en uitverkoren zijn. Wij belijden hier dat Jij alleen voor ons genoeg bent !

Steunend op Jouw aanbiddelijk Hart, willen wij de komende tijden afkerig zijn voor de wereld, haar goederen en bedrieglijk genot.

Vanaf nu nemen wij een nieuwe stap naar de eeuwigheid toe, die ons voorgoed in Jouw armen zal werpen. Wij beloven Jou, Heer, dat wij alleen Jou zullen nastreven, Jezus !

Jou alleen zullen wij nastreven, Jezus !

Vanaf heden vragen wij Jou : kom ons bezoeken, o Heer : Wij beloven Jou in armoede of in rijkdom alleen Jou te zullen zegenen, Jezus !

Jou alleen zullen wij zegenen, Jezus !

Vanaf heden, kom ons bezoeken, o Heer : Wij beloven Jou in droefheid en in vreugde alleen Jou te zullen zoeken, Jezus !

Jou alleen zullen wij zoeken, Jezus !

Vanaf heden, kom ons bezoeken, o Heer : Wij beloven Jou in voorspoed en in kruisen alleen Jou te zullen aanbidden, Jezus !

Jou alleen zullen wij aanbidden, Jezus !

Vanaf heden, kom ons bezoeken, o Heer : Wij beloven Jou in leven en dood alleen Jou te zullen liefhebben, Jezus !

Jou alleen zullen wij liefhebben, Jezus !

Jou alleen zullen wij liefhebben, Jezus !

Jou alleen zullen wij liefhebben, Jezus !

(pauze)

De goede Meester laat niet vergeefs op zich wachten. Hij is hier vlak bij ons. Het borrelend leven van Zijn Hart wil Hij overgieten in het onze. Laat ons naar Zijn levend woord luisteren :

Jezus – Dank, duizendmaal dank, Mijn vrienden, Mijn getrouwen, voor de balsem, welke jullie brandende liefde op Mijn wonden liet druppelen. Ik, jullie God en Koning, jullie Vader en Vriend, Ik, de Zoon van de Onbevlekte Maagd, Ik spreek tot jullie, Ik buig Mij tot jullie. Zie Mijn Hart in dit tabernakel : als een zon van liefde rijst het in vuur en vlam. Ik kom tot jullie, beladen met de overvloed van Mijn gaven om jullie te verrijken, Mijzelf te verarmen, als het mogelijk was, door jullie al Mijn schatten weg te schenken. Ik kom tot jullie als een wolk, die vol is van genaden, waarvan Ik de vloed zou willen uitstorten over jullie, je gezinnen, en zo, de komende tijden te maken tot barmhartigheid voor allen. Maar het bevel daartoe verwacht Ik uit jullie mond. Open zelf de schatkamer van Mijn Harten; spreek vrij en zonder vrees ! Welke gave uit al Mijn schatten verlang je dan van Mijn Barmhartigheid ?

Voor ons, Uw Hart !

Voor U, Uw Glorie !

Dat zeg je nu, hier aan de voet van Mijn altaar, maar binnenkort zit je ver in ’t gewoel van de strijd. Wat zul je dan vragen als zegel van jouw kracht en overwinning ?

Voor ons, Uw Hart !

Voor U, Uw Glorie !

En als de wereld jullie vervolgen en jullie aan bespotting prijs geeft om Mijnentwil. Als ze jullie voor de keuze stellen tussen Mij en de wereld, hoe zal die keuze luiden ?

Voor ons, Uw Hart !

Voor U, Uw Glorie !

Maar als de strijd niet wil luwen en pijn en kruis jullie dreigen te verpletteren, hoe zal de kreet van jullie ziel weerklinken ?

Voor ons, Uw Hart !

Voor U, Uw Glorie !

Wel heerlijk zijn de wensen van jullie harten. Maar spreek je alleen voor jezelf of ook voor je gezin en je dierbaren ? Wat vraag je aan Mij in hun naam ?

Voor ons, Uw Hart !

Voor U, Uw Glorie !

Misschien is er iemand bij jullie thuis, die Mij niet liefheeft. Arme verdwaalden ! Spreek je voor hen ten beste. Wat vraag je Mij in hun plaats ?

Voor ons, Uw Hart !

Voor U, Uw Glorie !

Zejer : je zult ze redden door jullie vertrouwend geloof, door dit groote smeekgebed van het Heilig Uur. Maar jij, wat vraag jij aan Mij als gloriekroon, als het uur zal slaan van de eeuwige vergelding ?

Voor ons, Uw Hart !

Voor U, Uw Glorie !

Terwijl de prinsen van het hemelse hof zonder ophouden hun Koning Jezus hemelse hulde aanbieden, heeft Hij slechts oog voor onze arme wereld. Hij denkt aan ons, Hij buigt Zich naar ons, Hij komt ons tegemoet met de gaven van Zijn Paradijs : drie kostbare, onmetelijke schatten, die Zijn Liefde Hem deed opdiepen uit de rijkdom van Zijn Hart.

1 Gave van Verlichting

De blinde roept : “Heer maak dat ik kan zien!” Maar een andere blinde zwijgt, degene die tienmaal erger blind is : Nicodemus ! Wat een hartverwarmende blik van Jezus bij hun eerste ontmoeting ! Stel u voor de verwarring in deze ‘blinde’ gewekt door het woord en het bijzijn van Jezus. Hoe schittert in ieder van Jezus’ woorden de onweerstaanbare aantrekkelijkheid van Zijn ogen en Zijn Hart. Als een zon nadert Jezus tot de duisternis in de zielen. Want ondanks haar goede wil heeft een geweldige schok, een geheime strijd die ziel geroerd. Vooral het menselijk opzicht moest veranderen. Er wordt een ontmoeting geregeld ‘s nachts. Beiden alleen : Jezus en Nicodemus. Bij Zijn heengaan heeft de Jezus beloofd : “Ik kom bij u aan huis. Ik heb u lief !” Een tweede onderhoud stelt duisternis en licht terug tegenover elkaar, licht als een stralende zon terwijl de woorden uit Jezus’ mond vloeien. Het licht begint door de wolken te schijnen. Het ijs van de Joodse ziel ontdooit. De zon zegeviert, Nicodemus is overwonnen. Naarmate die leraar van Israël zichzelf vergeet, zich losrukt aan vooroordelen en hartstochten, aan zichzelf, stroomt het grote licht over hem heen... Zo zal het ons ook vergaan ! Ook wij zijn zonen en dochters van het licht volgens de mate van slachtoffering : dat is : door Jezus’ kruis en ook ons eigen kruis !

De geschiedenis van Saulus op de weg naar Damascus, waar de goedheid van de Verlosser ons tegen de grond smakt en ons omlaag haalt van het voetstuk van onze ijdelheid. Dan, in onze vernedering neergeworpen, horen wij in het diepste van onze ziel een woord, dat een verblindend licht doet opgaan : “Ik ben Jezus van Nazareth !” Als er zielen zijn met angst en twijfel, ga dan dichterbij naar Jezus. Geef gehoor aan Zijn liefdevolle uitnodiging. Als je voor de liefde vlucht en je de Damascus-weg opgaat, zal de Liefde je neerwerpen, je treffen opdat je mag zien. Gelukkig is het hart, dat Jezus laat bloeden, de ziel, die Hij laat wenen om Zich aan Hem te openbaren in de volle luister van Zijn pure Hart ! We dragen geen oogkleppen meer : wij staan voor Jezus, “Zie,” zegt Hij “Ik ben het Licht. Volg Mij en jullie zullen niet meer dolen in de duisternis !”

Heer, maak dat ik zie !

Jezus, God van Licht, maak dat Ik zie !

In al mijn kruisen, dat ik U zie, o Jezus !

29-02-2008 om 23:17 geschreven door Claudia  

Een moordenaar vergeven ?

Jezus heeft die vergeven omdat Hij de ingesteldheid van die man kon peilen. De moordenaar toonde berouw en hij vond zijn straf normaal, omdat zijn daad straf verdient. Hij zag nog het verschil tussen schuldig en onschuldig.

Hij vraagt Jezus als in de biecht om vergeving, om hulp als hij dood gaat.

Daarom heeft Jezus de moordenaar vergeven.

In deze tijd zijn er veel moordenaars die geen beetje spijt tonen, geen berouw en geen intentie hebben om hun leven te beteren. Als ze konden zouden ze nog moorden. Met zo’n ingesteldheid moeten ze nooit rekenen op vergeving. Ze zullen geen vergiffenis vragen. En in de meeste gevallen zijn ze nog eens tegen 'geloof'.

Respecteren we met Jezus ?

Jezus verrijst altijd in de eucharistie en de biecht. Eens we terug in het dagelijkse leventje staan, dan wordt Jezus terug op het kruis genageld. Mensen die de door Jezus ingestelde eucharistie en biecht nooit bijwonen hebben Jezus zelfs nog nooit van Zijn Kruis afgenomen. Ze kloppen maar spijkers in Zijn Lichaam, en nog spijkers, en nog spijkers en maar kloppen.

Er zijn meer spijkers dan lichaam.

Het ontvangen doopsel zou een start moeten zijn, maar het betekent niets, als je de andere ingestelde sacramenten van Jezus niet navolgt.

Welke persoon zou je volgen ?

-          een persoon die alle linkse, rechtse en ronde punten opnoemt naar je bestemming, zodat je van verwarring de weg nog niet kent of

-          een persoon die je de weg wijst en met je meegaat om zeker te zijn dat je niet verdwaalt en zorgt dat je op de bestemming aankomt.

Me dunkt de tweede persoon. Wel, Jezus is die tweede persoon. Hij heeft voorgeleefd hoe je bij God aankomt. Hij zorgt ervoor dat dit korte en magere leven een eeuwig durend happy-end krijgt met veel geluk erin. Eigenlijk merk je nu al een heel klein beetje van dat geluk als je jouw leven in Gods’ handen legt. Het leven en zijn onlosmakelijk verbonden tegenslagen worden draaglijker met Jezus in de buurt. Hij geeft ons hoop op beterschap.

Bovendien vertoeven mensen graag in je buurt als je goed voor hen bent. Zo trek je mensen aan. Natuurlijk komen wereldse goestingskes voor. Maar die zijn er om ons te testen of we vooruitgang maken op ons levenspad. Bij een verkeerde aanpak kunnen wij bij Jezus terecht. Hij heeft ook op aarde geleefd tussen allemaal mensen. Mensen met zwakheden. Er waren toen ook zwakheden, net zoals nu. Hij kent ze als geen ander. Van onze fouten moeten we leren al vallend en terug opstaand.

28-02-2008 om 18:54 geschreven door Claudia  

Dat wist de heilige apostel Paulus toen al als hij een brief schreef aan de christenen van Korinte :

Beste mensen,

Jullie moeten naar de hoogste gaven streven, maar eerst zal ik jullie de weg om daar te geraken uitleggen.

Zelfs al pak ik mijn uitleg in, in de mooiste verpakking : als ik niet liefheb dan heb ik de kern van de zaak gemist. Al kan ik goed van slecht onderscheiden, geloof ik in God met al mijn krachten, als ik niet liefheb is alles voor niets.

Zelfs al ben ik heel vrijgevig en wil ik zelfs mijn leven riskeren voor mijn geloof

dan is het nog niets waard als ik niet liefheb.

De liefde is geduldig en goed van inborst,

jaloersheid en trots komen niet in liefde voor,

liefde is een middel en geen doel,

liefde is niet afhankelijk en aan voorwaarden gebonden,

liefde verdraagt en schrikt boosheid af,

liefde vergeeft,

liefde verlangt rechtvaardigheid en waarheid,

liefde gelooft en hoopt,

liefde roest niet.

Ik zie mijn beste mensen dat de toekomst op aarde of in de Hemel, maar altijd bij God als de groei van kennis die ons overspoelt als we ineens bij God aankomen.

(uitleg : Hij wist nog niet half hoe waar het is ! Als we naar het tijdperk van vrede op aarde binnengaan zullen we ineens overspoeld worden door de perfecte kennis van God. God kent ons, maar wij kennen God maar half.)

We moeten ons stellen met de volgende gaven die God ons heeft gegeven om in de tussentijd te kunnen leven met die halve kennis. Die halve kennis is aangevuld met :

·       geloof, symbool kruis, zoveel mogelijk geloven in God van onze kant

·       hoop, symbool anker, zoveel mogelijk onze hoop stellen in beterschap

·       liefde, symbool hart, zoveel mogelijk God en onze medemens liefhebben 

Allerbeste groetjes van Paulus,

Veel geloof, veel hoop en enorm veel liefde !

Opmerking : in de kernreactor zit tussen de staven plutonium liefde, de kleinste kern van water is liefde, tussen stof liefde, de astronauten zijn in de ruimte massaal omringd door liefde, voordat er water op Mars was, was er al liefde. Neem een baksteen vast en er zit liefde in. Schep suiker in je koffie, maar die zit al vol liefde. In een spin zit liefde. In Hitler zat bij zijn geboorte liefde.

God heeft alles geschapen met liefde : voor Hem is dit de grootste energiebron, hetgeen wij niet verder meer kunnen ontleden zit liefde in !

26-02-2008 om 23:17 geschreven door Claudia