Het leven zoals het is ... perikelen van een familie
24-10-2008
Dag 5 : Sofie
Sofie is Mierra's dochter. Zij is 23 en op haar 18e werd zij voor de eerste maal zwanger. Na herhaalde hopeloze liefdes, had dit "hopeloos geval", haar zwanger gemaakt. Sofie, bleef tot na haar studies in het ouderlijk huis wonen, daarna trok zij met "de man van haar dromen", richting Turnhoutse velden. Daar huren zij tot op heden een huisje naast de ouders van haar vriend. Ondertussen is het gezin al uitgebreid met in totaal drie dochters. Beiden hebben geen werk. Sofie kon, kan (wil?) niet werken, omdat zij op de kinderen moet letten. Hij had werk, maar vanwege zijn op regelmatige tijdstippen afwezigheidsyndroom, werd hij bedankt voor de bewezen diensten. Sindsdien, leven ze van enkele zwartwerk- en interimjobs. (Op het moment van schrijven, bestaat er een kansje, dat hij vast werk gevonden heeft).
Dus met drie kinderen en geen vast inkomen, is de financiele toestand redelijk zorgwekkend.
Het eerste jaar sponsorde Dago hen nog, maar nadat hij merkte, dat het weinige inkomen besteedt werd aan flatscreens en pc-games, werd de kraan dicht gedraait.
Stijn is de oudste zoon van Mierra. 25 jaar woont nog steeds thuis bij zijn moeder en Dago. Dago heeft hem sinds zijn 8e jaar groot gebracht. En alhoewel Stijn steeds veel bewondering voor Dago's sterke karakter en kennis heeft gehad, slaagt hij er toch regelmatig in, om zijn advies in de wind te slaan.
Stijn's studies verliepen zeer slecht. Tot zijn 12e had hij nooit problemen op de school, maar vanaf het middelbaar ging het per kwartaal slechter. Hierdoor heeft hij een zijn 7 laatste schooljaren letterlijk versleten. Steeds van school gegooid, wegens te zwakke resultaten en opstandigheid.
Stijn liet zich ook door zijn vader leiden. Steeds had hij na een bezoekje aan zijn vader, nieuwe ideëen. Nieuwe studierichtingen, betere scholen, ... het maakte eigenlijk niets uit, zijn vader ging hem toch een job aan de gemeente bezorgen. (zijn vader is chauffeur van een schepen in Antwerpen).
Na talloze pogingen om een diploma te behalen - in om het even welke richting - en tientalle beloftes van zijn vader, dat er een plaats als chauffeur voor hem gereserveerd was, bëeindigde hij op zijn 19 de school zonder enig attest van slagen.
Drie jobs werden voor hem geregeld, zonder dat hij een sollicitatiegesprek heeft gedaan. Dago bezorgde hem een job in de supermarkt. Goed betaald, hard werken, maar een eerlijke job. Zijn nichtje hielp hem nadien aan een magazijniersfunctie in het bedrijfje van haar vriend. Zijn oom loodste hem daarna binnen bij een recyclagebedrijf. Telkens gaf Stijn zijn job na gemiddeld zes maanden zelf op. Steeds was het excuus, dat hij een "slechte" baas had.
TIjdens de laatste werkperiode in het recyclagebedrijf, leerde Stijn zijn eerste lief kennen. Een internetdate uit de Verenigde Staten. Na enkele lange chatsessies en een toeristisch bezoekje aan zijn Wereld Wijde Webvriendin, klopte deze Amerikaanse zuiderlinge aan bij Dago's huis. Dago die op dat ogenblik nog altijd niets wist van haar bezoek, liet haar binnen, met het idee, dat zij ook na enkele dagen terug huiswaarts zou trekken. Wat hij ook niet wist, was dat Stijn haar had voorgesteld om bij de familie te blijven wonen. Stijn's vriendin trok dus permanent bij Dago in. Wat een happy family!
Mierra is 47. Vijf zusters, 2 broers. Van de vader van Stijn en Sofie is ze reeds 16 jaar gescheiden. Deze staatsambtenaar had enkel geld voor de alcohol. Zij met de kinderen een halve kip als avondmaal delen, terwijl hij na de andere helft en verschillende Duvels en een fles cognac in zijn bed lag te ronken. Maar hij was geen alcoholicus. "Ik heb geen probleem, ik heb alles onder controle". Noemt men dit niet de ontkenningsfase?
Na haar scheiding leerde ze Dago kennen. Zij werkte in dezelfde supermarkt en was niet écht op zoek naar een nieuwe partner. Maar ja, na een paar avondjes uit en wat geflikflooi op de werkvloer, moest het er dan toch van komen.
Plots leek het voor iedere speler in dit stuk op een "happy ending" uit te draaien. Mierra hield van Dago. Hij was goed voor haar en de kinderen. Dago's grootmoeder was gelukkig met haar nieuwe "schoondochter".
Is dit het bewijs dat sprookjes nu écht bestaan? Na 2 jaar geluk, hing er toch weer een onweersbui boven de nieuwe familie hun hoofd. Mierra kreeg een hernia in de nek en zou hierdoor bijna 2 jaar niet meer kunnen werken. Zelfs het huishouden was een zware opdracht. Dago moest toen voor heel het gezin werken, dit kon enkel door carrière na te jagen, zodat zijn loon kon aanspekken.
Na een zware operatie en een lange revalidatie, kon Mierra terug gaan werken. Die zondag voor haar nieuwe start werd zij echter bruusk van de autobaan afgereden door een touring-bus. Haar kleine autootje heeft alle kanten van de baan gezien, gelukkig hadden haar kinderen geen letsel. Zijzelf liep terug een hernia op, net boven de geopereerde nekwervels. Zij zou terug een 2-jaar durende lijdensweg mogen ondergaan.
2 jaren en een nieuwe operatie verder, kon Mierra eindelijk terug aan de slag. Een nieuwe job als postbode, bleek echter een redelijk zware uitdaging te zijn voor haar nekwervels, maar er moest geld verdient worden.
Toen Mierra een half jaar later zwanger werd, bleek dit een ideale oplossing te zijn. Mierra kon terug thuis revalideren en Dago die ondertussen zijn loopbaan had uitgebouwd naar assistent van een supermarkt-manager, had geen problemen met de kleine spruit die op komst was.
5 jaar later, was Mierra ondertussen vier keer bevallen. Blijkbaar is de contraceptiepil geen goede preventie. Althans toch niet, als je ze niet geregeld inneemt
Dago was ondertussen wel zelf manager geworden, maar om een familie met 7 kinderen te onderhouden, was toch wel een enorme verantwoordelijkheid. Geldzorgen loerde toch steeds om elke hoek.
Mierra is na de laatste telg, thuis gebleven. 6 kinderen groot brengen en dan nog een job, dit was geen haalbare kaart. De hernia steekt nog regelmatig de kop op, maar Mierra is een sterke vrouw en geeft niet graag toe, dat ze pijn heeft. Dago merkt dit wel, maar haar vragen om de dokter te bezoeken, heeft toch geen zin. Voor Mierra is dit geldverlies.
Nu Teagan bijna 6 jaar is, heeft zij een job aangeboden in de school van de kinderen. Zij volgt de middagstudie en nabewaking op. Een lichte job en ze is steeds bereikbaar voor de kinderen.
Dago is de vader in het gezin. 39 jaar en al redelijk wat levenservaring. Op 1-jarige leeftijd, werd hij door zijn ouders afgestaan, aan zijn moeder haar grootouders. "Geen geld" was het excuus. Zijn grootvader, was havenarbeider, zijn grootmoeder huisvrouw. Zijn moeder studeerde toen voor verpleegster en liep stage in het Middelheim. Zijn vader, man van de wereld. 10 jaar matroos op een zeevaartschip.Amerika, Afrika, alle contingenten waren goed, zolang hij maar niet in België moest zijn. Daarna toch aan wal geraakt en een man van de nacht geworden via de taximaatschappijen. Hij was net 42 toen de overtollige zwaarlijvigheid zijn dood werd. 42jaar, 150kg, en leven als God in Frankrijk. "That's my dad", herinnert Dago hem. Dago's 20 weken jongere broer werd wel door de biologische ouders groot gebracht. Nu ja, groot gebracht... "een straatkind" noemde Dago's grootmoeder hem. Van kinds af, leren om voor zichzelf te zorgen. Maar met het harde egoiïstische karakter van zijn moeder en de levensgenietende mentaliteit van vader, opgegroeid tot een ongehuwde vader van een op het ogenblik 9 jarige dochter.
Dago's levensweg was anders gepland. Grootvader wou niet dat zijn kleinkind het harde leven aan de dokken leerde kennen. Studeren, huiswerk maken, levensfilosofie bestuderen. Genoeg kennis opdoen om later een fatsoenlijke job te vinden. "Spelen is voor kinderen", was zijn leuze. Dago moest zo snel mogelijk volwassen worden. Zijn pleegouders waren oud. Hij zou wel eens snel wees kunnen worden. Dago kreeg de para-opleiding om de strijd met het harde leven aan te kunnen. Als zoon van arme burgers, was er voor hem geen rozegeur en maneschijn voorspelt.
Toen Dago naar het 1e studiejaar ging, was hij al een jaar voordien afgestudeerd aan de "hogeschool van Grootvader". Lezen en schrijven waren al lang gekende basistaken. De bijbel, Het grote Larousse Encyclopedie, waren de dagelijkse lectuur en de maandelijkse zondag van 1000 Oude Belgische Franken, leerde hem grote geldsommen beheren.
Studeren ging tot het 3e middelbaar zonder problemen. Dago kon moeiteloos de dikke cursussen memoriseren. Twijfel of hij een fotografisch geheugen had, is er steeds geweest. Tot hij de cursussen niet enkel moest kennen, maar ook moest toepassen. Toen liep het fout. De jongen, wiens vrienden hem enkel opbelden om de oplossingen van hun huistaken door te geven, werd in het laatste middelbaar met onderscheiding gebuisd! Dago, had een afkeer van studeren gekregen. De druk om steeds te moeten presteren, speelde hem parten. Hij besloot om niet meer weer te keren naar de schoolbanken en werk te zoeken. Dago wist dat al de voorbereidingen van zijn grootvader tevergeefs waren. Het bewijs was geleverd : arme burgers horen niet thuis in de "hot-shots"-top, waar carrière wordt gebouwd op bedrog en rijkeluiskinderen. Vanaf toen haatte hij zijn leven. Waarom moest hij gekozen worden, om tot het gepeupel te behoren?
Dago, is nooit vies geweest van werk. Als arbeiderszoon, wist hij dat je hard moest werken voor de baas. Zijn eerste échte job startte bij AGFA-Gevaert. Stage van een jaar als magazijnier. Zware fysieke arbeid, verstand op nul, maar voor een jonge knaap, goed betaald. Op dat ogenblik was Dago 18 jaar, zijn vader was net gestorven.
Agfa, beloofde hem een vaste job. Daarop heeft Dago zijn legerdienst uitgesteld. Maar nét toen de goedkeuring er was, dat hij zijn legerdienst met een jaar kon uitstellen, moest Dago van de directeur vernemen, dat de belofte voor vast werk, niet kon behouden worden. "Sorry en succes", waren de woorden die een leidraad zullen zijn doorheen zijn jobcarrière.
Daarop volgde een jaartje van stempelen en vervelen. Dago was geen thuiszitter, werken was hem aangeleerd en het beroep van "professionele dopper", was heiligschennis voor zijn grootvader.
In dat jaar stierf ook zijn grootvader. Oma, die voor Dago werd aanzien als zijn moeder, werd een oude en zorgzame vrouw. Verdriet, zorgde voor overmacht ten opzichte van haar levenslust. Ondertussen moest Dago naar het leger. Een maand opleiding in Turnhout en daarna 11 maanden naar de logistieke eenheid in Geel. Zijn grootmoeder bleef alleen achter.
De legerdienst was geen ramp. Dago kon zijn plan trekken, en op het secretariaat van de staf, waar hij gevestigd was, heerstte een gezellige sfeer. Financieel was het een meevaller dat Dago, een jaar gewerkt had, zodat hij een spaarpotje had aangelegd, en zo zijn soldij toch redelijk kon aanvullen. Hij kocht zelfs dat jaar een nieuwe wagen, wat voor de doorsnee soldaat toch niet zo evident bleek te zijn.
In dat jaar leerde hij ook zijn eerste lief kennen. Het overbuurmeisje, die na een ongelukkige jeugd eindelijk de ware, in Dago, had gevonden. Helaas tegen de zin van grootmoeder, waardoor de romance om de haverklap werd afgebroken, vanwege de moeilijke keuze tussen "moeder" en "lief", die Dago elke dag opnieuw moest maken. Na 3 jaar liep deze liefde dan ook op de klippen.
Na de legerdienst, kon Dago direct als administratief bediende starten bij een vzw. De droomjob! Administratie, verkoop, aankoop, export, noem maar op, deze job had alles. Behalve een goede leiding, waardoor hij na 3 jaar, nadat er een "bijna-failliessement" had voorgedaan, deze job met spijt inruilde voor een carrière bij een grote supermarktketen. Terug onderaan de ladder beginnen en verder ploeteren naar loonsverhoging.
Deze blog is een verhaal over het leven. Het leven zoals het is.. bij een familie. Het wel en wee, de dagelijkse bekommernissen, het geluk, tegenslagen...
Is dit verhaal realiteit? Biografie? Of fictie? Aan de lezer om het te beoordelen. Misschien herkent u zichzelf hierin?
We ontmoeten de moeder. Mierra, is een vrouw van midden 40. Zij heeft 2 kinderen van haar eerste huwelijk en 4 van haar tweede echtgenoot. 's Morgens om 6u30 staat zij op. De dag start met een verse kop koffie, wakker worden in alle stilte. Enkel de parkiet, fluit haar een goeiedag tegemoet. Na het toiletbezoek, is het tijd voor het échte werk. 4 maal een brooddoosje met twee boterhammen, een koekje en een drankje. Na de bevoorrading, volgt de wasbeurt. Een snelle douche, tanden poetsen en voldoende crémes op het gelaat om de tand des tijds te masqueren. Rond 7u10 wordt de deur van de living geopend. Stijn, de 25-jarige zoon uit het eerste huwelijk, komt zijn lunch klaarmaken om dan te vertrekken naar het fabriek. Hier zullen acht saaie uren zijn dag voor het grootste deel vullen. 7u30 : Rushhour! De 4 kleinste bengels, moeten gewekt worden. Een helse klus! In het weekend zijn ze reeds om 7u paraat, maar tijdens de schooldagen, overheerst de tegenzin en rebelleren zij door zich aan hun hoofdkussen te kluisteren. 7u40 : De tierende stem van moeder, die hen beveelt van op te staan, weergalmt op de gang! De laatste uitslaper, beseft dat het nu wél beter is om op te staan. Stress, stress, stress... 7u45 : Nu wordt code Rood ingezet! Om 8u moeten de 4 kids op weg zijn naar de school, zodat ze tijdig aanwezig zijn. Er moeten nog 2 jongens aangekleedt worden, 3 glazen gevuld met drank, 2 maal cornflakes, 1 paar schoenen vinden en een nieuwe T-shirt halen voor de jongste, die zijn vorige gedoopt heeft met melk. 8u : Missie geslaagd! Na de hevige roepbuien, geduw en getrek, is Mierra op stap met haar kroost. De weg naar school telt maar een 10-tal minuten, maar blijkt dikwijls uit te lopen naar een parade. Voorbijkomende auto's met schoolkinderen toeteren, vriendjes wuiven naar Falco, Wodan, Caelan en Teagan. Fietsende moeders begroeten hartelijk Mierra. De familie is zeer gekend en geliefd bij de voorbijgangers. 8u10 : Aankomst aan de school. Een laatste kusje en de jongens stuiven uiteen, ieder op zoek naar zijn eigen vriendenkring. Moeder wordt ondertussen door leraressen en andere moeders gretig aangesproken. 8u30 : Mierra, arriveert terug thuis, de berg was en strijkgoed lachen haar toe. Tijd voor een marathon! Ondertussen is Dago, de man des huizes opgestaan en heeft reeds een bezoekje gebracht aan de bakker. Dago is al 2 maanden thuis, vanwege een ernstige hartoperatie. De eens zo jonge 30er is veranderd in een "midlife man". Wie had dat ooit gedacht? Hij althans niet.
Het ontbijt verloopt snel, Mierra moet dringend aan de strijk beginnen, of de week start al direct met een nooit meer in te halen achterstand. Dago, plant de voorbereidingen voor het avondeten. De aankopen en de kook zijn tijdens de revalidatie voor zijn rekening. Ondertussen start hij zijn pc, op zoek naar een nieuwe job. Dago is zijn 15 jarige carrière beu, hij wil terug leven en genieten. Hij wil een nieuwe start maken.
11u : de gsm van Mierra, roept om aandacht. Het is Sofie, haar dochter van 23. Zij woont al vier jaar samen. Helaas aan de andere kant van de provincie, waardoor een bezoekje niet altijd goed uitkomt. Daardoor is de gsm-rekening sterker gestegen, dan de laatste goudkoers. Sofie en haar vriend Nico hebben 3 dochtertjes. Mierra is dus reeds trotse oma. Dago wenst zich niet uit te roepen tot jonge opa. Hij laat de eer aan Mierra's ex-man.
11u30 : Tijd voor Mierra om richting school te vertrekken. Zij heeft hier een part-time job. Ze verzorgd de middag- en avondbewaking. Mierra is dol op kinderen. De ideale job dus voor haar. Van maandag tot en met vrijdag is zij dus Juf Mierra.
15u30 : Dago haalt de kinderen van school af. Mierra kijkt toe vanuit een lokaaltje. Zij blijft nog tot 18uur, dan zijn de laatste kindjes aan hun ouders terug overhandigt. Dago en de kids wuiven haar toe en vertrekken huiswaarts. Thuis, probeert Dago er een beetje discipline in te houden. Eerst het huiswerk, dan spelen. De agenda's worden op tafel gegooid, Dago overloopt de taken. Zoals gewoonlijk houdt het huiswerk weinig in. Falco, heeft zijn eerste lesjes Frans : Oui, Bonjour, Voici... "een poepie", noemt Falco dit. Zoals de rest van zijn broers is Falco, beter in taal, dan in rekenen. Dago zelf was altijd een uitblinker op wiskundig gebied, Franse les was niet aan hem besteed. Wodan, heeft bijna nooit huiswerk. De school is geen voorstander van huiswerk, daarom geven de meeste klassen enkel de achterstallige taken in de klas, als huiswerk mee. En mits Wodan een van de betere leerlingen is, zijn de taken, dikwijls voor het einde van de les allemaal gedaan. Dus, weinig huiswerk. Caelan, zit in het 2e leerjaar. Schrijven en rekenen zijn voor hem de uitdagingen van het jaar. Buiten enkele woordjes schrijven of een paar eenvoudige rekensommen, zit er voor hem ook niet veel werk in. Teagan, de jongste telg, leert in het 1e leerjaar, eindelijk schrijven en lezen. Hier zat hij al lang op te wachten. Steeds zijn broers inschakelen om de woorden op het computerscherm te lezen, is voor een onafhankelijke jongen, een zware belasting. Zijn drang naar zelfstandigheid is zo groot, dat het aanleren van lettertjes, véél te traag voor hem gaan. Dit kereltje heeft nood aan meer stof!
Na 20 minuten, zijn alle taken opgelost, de agenda's getekend, en kan de speeltijd beginnen. Dago start aan de bereiding van het avondmaal, terwijl hij waakzaam toekijkt, of zijn jongensbende de snoepkast niet overvalt.
Ondertussen is Stijn thuis gekomen van weer een oersaaie dag op het werk. Een vlugge grabbel in de snoepdoos, douchen en daarna voor zijn pc wachten tot het sein wordt gegeven voor het eten.
18u10 : Mierra komt thuis. Alle kindjes zijn naar huis. Dago vult de tafel met eten. De kinderen hebben geluk : frietjes! Dago is een voorstander van cullinaire hoogstandjes. Wat door Mierra en Stijn wel geapprecieerd wordt, maar waar de kids liever niet aan deelnemen. Voor hen zijn frietjes, hamburgers, balletjes in tomatensaus en kriekjes met gehakt een waar schrokgenot!
19u30 : Tijd voor de familiale wasbeurt. Wie gaat er in bad? Wie in de douche? Wie eerst? Elke dag opnieuw dezelfde vragen en dezelfde antwoorden. Tot Dago ingrijpt. De badplaatsen worden verdeelt en de kinderen begeven zich naar de opgedragen badkamer (er zijn 2 badkamers : 1 met bad en 1 met douche). Bijna uitgerekend, komt de laatste telg rond 20u10 uit de douchecabine. Net op tijd voor hun laatste tv-programma van die dag "Thuis". De kinderen springen in de zetel, Mierra probeert de soap-serie te volgen, maar de slaap, knipt regelmatig stukken uit de serie. Dago, heeft geen interesse in dit programma, en nestelt zich voor zijn computer.
20u30 : Slaaptijd voor de jongens. Kusje van mamma, en pappa voert hen naar hun slaapkamers.
Vanaf dan, kunnen Dago en Mierra eindelijk rustig voor de beeldbuis gaan zitten.
22u : Mierra neemt afscheid en vertrekt naar dromenland. Zij heeft al een uurtje in de zetel liggen soezen, maar het bed, blijkt nu toch een grote aantrekkingskracht te vertonen. Dago is een nachtmens, voor hem start nu nog een zap-en kijktijd, tot de laatste presentatrice de kijkers welterusten heeft gewenst.
