Ik ben Tim en ben 34 jaar oud. Mijn hobby's zijn muziek, gedichten schrijven en wandelen in de natuur. Ik heb vaak in de psychiatrie gezeten vanwege depressies. Dat gaat al wat beter en volg nu een opleiding om mijn middelbaar diploma te behalen.
Ik heb mijn school niet kunnen afmaken vanwege mijn ziekte.
Ook geloof ik in het Tibetaans boeddhisme en in het vroege verleden mediteerde ik ook veel en las ik er veel boeken over. Dat is nu wel minder. Ik geloof in karma en reïncarnatie.
Ik geloof niet in God op de traditionele wijze, maar wel een universele kracht die alles regelt. Alles gebeurt ook met een reden. Toeval bestaat voor mij niet.
We zijn allemaal hier om lessen te leren en ervaringen op te doen denk ik.
Uit slechte ervaringen kan je soms iets leren.
Mijn leven is niet altijd gemakkelijk, maar ik probeer positief te blijven.
Toen ik 14 was, ging ik babysitten op drie kinderen bij mij in de buurt. Wanneer ze sliepen, liet ik een paar vrienden of vriendin afkomen. Wat ik ook deed, was in de kasten kijken wat er allemaal lag.
In een kast, helemaal achteraan, lag een pistool. Een 9mm, met kogels. De kogels waren echt, maar ge kon er niemand mee doodschieten. Er zat geen tip aan. Ik wilde er eens mee schieten, maar dat had ik toch maar niet gedaan.
Ook de medicijnkast lag vol met verdovende middelen. Heb daar veel uitgehaald en ingenomen. Was nog jong eh..
Er kwam altijd een meisje langs die ik kende van toen ze nog met een kameraad van mij vrijdde. Ze had een vaste relatie met de buurjongen, maar dat interesseerde haar niks. Ze kustte me, liet haar borsten zien. Ze zei dat ze het wel zou uitmaken met haar vaste vrijer, zodat ze met mij iets kon beginnen. Maar dat aanbod heb ik geweigerd. Ik was niet echt verliefd op haar, dus...
Haar vrijer was er achtergekomen en vanaf toen waren we geen vrienden meer.
Mijn vader was een goede, brave man. Hij deed geen vlieg kwaad. Hij las veel boeken rond spiritualiteit. ik ook en dan filosofeerden daar dan over. Hij was een wijs man en een lieve glimlach.
Hij stierf vorig jaar in mei. Ik denk nog veel aan hem, maar wel in de goede zin. In mijn ogen was hij een heilige, een echte vriend.
Alles deed hij voor ons, niks was teveel. Hij hielp mijn zus elke dag met haar huiswerk. Als ik ergens moest zijn, bracht hij me ernaartoe.
Altijd was hij positief, voor mij was hij een held... Ik mis hem ontzettend en hoop dat ik hem zie als ik naar het hiernamaals ga...
- Het is minder taboe dan vroeger, maar er heerst nog veel onbegrip. Ik heb net een documentaire gezien op tv dat vroeger homoseksualiteit illegaal was, tegen de wet. Bijna niet voor te stellen. Homo's werden door hun ouders uit hun huis gegooid, op straat gezet.
Homo zijn is geen keuze.
Tegenwoordig is het begrip beter, maar er bestaat nog gay-bashing en zo, dus er is nog steeds veel onbegrip.
Ik heb niks tegen homo's, ben bevriend geweest met een homo. Dat was een van mijn beste vrienden toen.
Het is spijtig dat het nog zo moeilijk is om te zijn wie je bent. Hopelijk verandert dat nog.
Toen ik mijn huidige vriendin leerde kennen duurde het niet lang vooraleer we gingen samenwonen. Om 's avonds te ontspannen dronk ik een paar pintjes. Na enkele maanden was het al geen bier meer, maar witte wijn.
Ik dronk steeds meer en meer tot ik anderhalf jaar later 6 flessen wijn dronk iedere dag.
Toen ik in het ziekenhuis ging ontwennen, kreeg ik een delirium. Ik hallucinerende en zweet heel fel. Het was een nachtmerrie.
Om een lang verhaal kort te maken, ik ben nu 3 jaar nuchter, maar het is soms toch moeilijk. Vooral bij mooi weer als iedereen een pintje voor zich heeft staan aan de terrasjes.
Ik was toen 12 jaar oud. Een meisje van bij mij in de buurt was verliefd op mij. Ze was knap. Ik had nog nooit gekust dus wist niet wat ik moest doen. We wandelden ergens naartoe en we bleven ergens aan een gebouw staan. Nu ging het gebeuren. Ik was ontzettend zenuwachtig en had klamme handjes.
We kusten en het was een hele goede kus zei ze even later .
Gelukkig, want ik wou niet afgaan .
Toen we een week samen waren, had ik het uitgemaakt. Mijn interesse was weg.. haha
Ben vele jaren geleden naar Pukkelpop gegaan. Het was gloeiend heet en ik was er met twee vrienden en mijn ex van toen. Veel wiet gerookt toen (jeugdzonde) en veel gedronken. Ik weet nog dat Xzibit optrad en dat ik vrij dicht bij het podium stond. Het was veel te heet en ik was mijn drinkbonnekes kwijt. Dus kon niks drinken. En mijn kameraden hielpen me niet. Heb letterlijk 2 dagen bijna niet gedronken. Toen ik thuis kwam vond ik mijn bonnekes in mijn tas, in een apart vak. Gevloekt heb ik toen.
Vond het over het algemeen niet zo plezant. Maar dat zal wel aan mij en de dorst gelegen hebben.
Mijn leven zoals het is
Mijn eerste kus
