de hele zaal ging recht staan op aangeven van de bode
staalblauw ogenkijkend struinde hij millimetergekapseld binnen in zijn heiligdom
openbaar-ministerie-zwart duizelde de wereld achter de voorloper van een paperless dossierberg 
geboefte allerhande gemengd met dronkenmans-kleine-kranten-randberichtjes zwart op wit en lichamelijk

oeverloos palaberende togavulsels in spitaalende herhalingen
dagelijkse kost op een bed van ongeïntereseerd staren door megalomane ramen op de skyline van de metropool  
oordelend over inhoud, geest en wegenwerken in het levenspad van burgers

woorden verlaten de dichtgeknepen keel 
welgemeend oprecht en vanuit de werkelijkste werkelijkheid
in een kathedraal van ruimte worden ze verzwolgen door een niet betrokken verhalen slurpend publiek
hopend de juiste beslissende snaar te raken bij de beslissende beslisser

roetetend dekt het openbaar ministerie een blijvend zuur opwekkend vals dessert

keeldichtgeknepen strompelen laatste oprechte argmenten de mond uit
hoop is alles wat blijft

want hoe kan je opboksen tegen een tsunami van onrechtvaardigheid
hoop

dat echtheid en oprechtheid overwint
op de rug van rechtvaardige rechters

zo zwak
als strohalm

toch de enige

recht zegevierend
is een recht 

02-12-2009 om 00:00 geschreven door LeVar