Ken je het probleem dat je je volle aandacht nodig hebt bij een opdracht van school/werk en je dit ook echt probeert maar dat het niet echt succesvol werkt? Mijn gedachtes vliegen vandaag weer heen en weer, al vanaf het moment dat ik van bed kwam, het enige waar ik vandaag aan kan denken is, jawel.., de vakantie! Nog een paar weken en ik ben weg, 2 weken heerlijk naar Oostenrijk. Wat zal ik daar eens allemaal gaan doen? Sowieso windsurfen, mountainbiken, backpacken.. En dan die lange reis erheen, het idee om 4 uur s'ochtends uit bed te moeten om dan je zo snel mogelijk klaar te maken voor de lange reis, hoe verschrikkelijk ik vroeg opstaan ook vind, zodra ik weer weet dat ik er over 8,5 uur (volgens de tomtom) ben, kan ik springend uit bed komen, op welk tijdstip dan ook!
Dus met mijn favoriete pickwick thee smaakje, caramelised pear, droom ik lekker weg.. Jawel, zodra we er aan komen, eerst de bagage uitpakken, de kamer hebben we al uitgekozen zodat we er daar geen ruzie meer om krijgen (overdreven of niet, zoiets kan de pret bederven hoor)! Vervolgens lekker in het zonnetje zitten en genieten van het uitzicht, natuurlijk zal de eerste dag niet veel voorstellen, doodop van de lange trip... maar de dag erna is al gepland (bij mij althans)... Ik heb besloten om de hele Achensee om te lopen, ik herhaal Achen>SEE< ! Een hele trip dus! Maar met de sport kleding en de backpackers rugzak die ik gister heb besteld bij Zalando moet het helemaal goed komen! Handig overigens, die tegoedbonnen van 10,- bij Zalando!...
Die 2 weken vakantie komen dus wel echt helemaal goed! Daar zit ik niet over in! De terugreis daarintegen wel, het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat ik ga huilen de terugreis dat ik terug moet naar het oh zo platte Nederland met vies donker water.. Elke keer als ik daar ben en we moeten terug reizen krijg ik een lichtelijke inzinking en moet je gewoon NIET tegen mij praten... Het is een heel verwerkingsproces voor mij om mijn thuisland te verlaten om terug te keren naar een land wat ik zeker niet mijn thuisland kan noemen.. (mijn excuses voor alle 'die-hard Nederlandse fans' onder ons). Maar goed, zodra ik dan weer thuis ben, en ik kan mijn lieve kleine kat weer omhelzen en kusjes geven, is het gemis van Oostenrijk wel weer even weg...... Voor even...
Oh over mijn concentratie probleem terug te komen.. Heb je in deze blog mij horen praten over welke opdracht van school ik moet afmaken en hoe lastig ik dat al wel niet vind? Juist... nee dus... Dat is dus het probleem... Vreselijk, die gedachtes die mij niet met rust laten...
