Ik ben Leonie
Ik ben een vrouw en woon in Stadskanaal (Nederland) en mijn beroep is verpleegkundige.
Ik ben geboren op 03/10/1983 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: biertje drinken bij vrienden of in de kroeg, shoppen en de Donald Duck lezen.
Ik ben een half jaar te vinden in Ghana, waar ik les ga geven aan lichamelijke en verstandelijke gehandicapte kinderen,
Ja mensen, ik ben nu officieel grandmother. Het dochtertje van mijn gastnichtje heeft mijn naam gekregen. Daar ben
natuurlijk heel trots op.
3,5 maand geleden, toen ik net in Ghana was, had ik een bruiloft van
mijn gastzus in Kumasi, en toen leerde ik Georgina kennen (mijn
gastnichtje)
en ik ze vond me helemaal geweldig (waarom is me niet helemaal duidelijk).
Zei was dus hoog zwanger, en ik vroeg steeds hoe lang nog? En vroeg wat
n/d bevalling. Toen zei Georgina, als ik bevallen ben, geef ik
jou naam aan het kind. Ik denk die maakt een grapje, dus ik zat er ook maar wat schaapachtig bij te lachen.
Inmiddels zijn we 3 maanden verder, en ik vraag steeds aan mijn gastzus
is Georgina al bevallen, want ik heb beloofd terug te komen als
de baby geboren is.
Mijn gastzus gaat elke week naar Kumasi om geiten te verkopen voor de slacht, en dan kan ik met haar mee om de baby te bezoeken.
Mijn gastzus bellen, blijkt dat ze echt haar kind naar mij te willen
vernoemen. Er wordt dan officieel een naamgevingsceremonie gehouden.
Dit weekend zouden we gaan, maar mijn gastzus was ziek, dan gaan we een weekend later. Maar als mijn gastzus gebeld wordt door
de geitenman, is ze ineens weer beter en zit ze weer in Kumasi.
Kom s'morgens bij haar kamer, blijkt ze in Kumasi te zitten zonder mij,
ik ben heel wat gewend met haar ondertussen. Ze zeggen wel
er is niks zo veranderlijk als het weer, maar zij is veel erger.
Een weekend later zegt ze tegen mij, kom maar rond 2 uur thuis (kom
normaal rond 7 uur), kom ik speciaal eerder thuis, zegt ze ohmijn units
zijn op
en ik kon je niet bellen, maar ik wil vanacht weggaan, rond 3uur.
Ik denk oke dan om 3 uur, ik ga weer n/d town en als ik weer kom zijn
de plannen weer geweizigd, we gaan om 10 uur de volgende dag,
ik zeg zo laat. Ok zegt ze gaan we om 5 uur. Ik ben de avond ervoor uit
geweest, maar sta om 5 uur op, harstikke moe, zegt ze ga maar weer op
bed, want de bus gaat om 10 uur. Had een of ander vriendje een gratis ticket geregeld gggrrrrrrr!! soms!!!
uiteindelijk kwamen we s'avonds om 7 uur aan in Kumasi, en mocht ik
mijn grand doughter gaan bekijken. Ze is echt zo'n mooi meisje,
hoe kan het ook anders ze heeft mijn naam. Toen ik binnenkwam was
Georgina helemaal blij en Daniel de vader, zegt tegen mij, ik ben zo
blij dat we jou ontmoet hebben. De volgende dag zondag ging het
gebeuren. Het grootste gedeelte van zo'n viering bestaat wel uit wachten.
eerst gingen we n/d kerk begon om 9 uur, we waren er om 11
uur. Was echt een leuke kerk, ze dansen en zingen in de kerk, ik heb
niet veel
gezien omdat we laat waren, maar tijdens de collecte worden er 2
wasmanden in het midden van de kerk geplaatst. En iedereen loopt
er dansend en zingend heen in een rondje en gaat weer zitten. Er is een
amerikaanse gospelkoor en ze gebruiken drum, en allerlei andere
instrumenten klinkt zo mooi.
nee, geen potten en pannen drum een echte!!
Tijdens de dienst, zijn ze allemaal heel vrolijk, en lachen, heel
bijzonder om te zien. Mijn gasttante wil eerder de kerk uit gaa, ja het
kan
allemaal we waren al 2 uur te laat en dan ook nog eerder weg geen probleem.
Uiteindelijk zijn we wel gebleven. Wat ik heel typisch vind, is dat de
meeste ghanesen uit de kerk gelijk naar huis gaan, terwijl socialisen
hier zo belangrijk is, maar uit de kerk moeten ze allemaal weg.
Tegen 3 uur begon de naamgevingsceremonie, iedereen had zich helemaal
opgedressd!! Ik moest officieel met de ouders aan tafel zitten.
Het kind krijgt mijn naam, maar tijdens de naamgevingsceremonie wordt
er twie gesproken. De meeste mensen spreken geen of nauwelijks
engels (heel vervelend). Er werd een heel praatje gehouden dat we hier bijeen waren gekomen om het kind mijn naam te geven.
Leonie Yaboah, en dat de ouders het mijn naam naam hebben gegeven
uit liefde voor mij, en dat ik dan een kind in Ghana heb.
En daar zitten voor mij wel een aantal verplichtingen aan, ik moest een toespraak houden, en vertellen wat ik allemaal beloof.
Ik heb beloofd contact te houden en zeker een keer terug te komen, en foto's te sturen en zij gaan mij foto's sturen.
Ik heb beloofd met haar verjaardag haar een kadootje te sturen.
Na dit gebeuren kregen we rijst te eten en een colaatje. Er werd nog
gebeden dat ik me aan de mijn beloften zou houden en hun niet zal
teleurstellen.
Toen was het ook al weer afgelopen, het steld niks voor hoor (ik moest
zelf al de minerals betalen), maar het is heel leuk om mee te
maken, en zo lief allemaal.
Later wou ik even relaxen op bed, toen kwam Georgina bij me liggen, ik vroeg haar waarom heb je, je kind mijn naam gegeven?
zegt ze: " ik vind je leuk! en ik hou van je!". Dat vond ik zo lief. Ik
zeg: " i like you to" you are my friend". Ze zegt nee, je bent nu geen
vriend maar familie. Wel apart hoor, hoe dat hier gaat, maar ben wel heel trots nu!!
Ik heb samen met de baby en haar moeder in 1 bed geslapen. Heb echt een
ghanees weekend gehad, ik moest naar de wc, en de douche
en wc zijn in 1 kamer. Ik moest n/d wc, maar mijn gastzus was aan het
douchen, dus ik loop weg, ze roept dat ik gewoon kan gaan plassen
, ik zeg wacht wel, nee kom binnen. Was ik blij dat ik een lange rok
aan heb, straks ziet ze mijn blote kont (ik weet het, ben een dikke
preutse), maar zei staat gewoon poedelnaakt voor me, en ook niet omdraaien ofzo, nee gewoon doorpoetsen.
Ja dat is weer 1 van de vele cultuurverschillen.
31-01-2007
begravenis
Afgelopen week ben ik aanwezig geweest bij een begravenis van een jonge ghanese vrouw, die is overleden nadat ze haar kind gebaard heeft. Ik vond het heel bijzonder om dit mee te maken! De begravenis was op een zaterdag, en de dag ervoor was er een weak keeping, dit houdt in dat iedereen die belangstelling heeft, naar het huis van de overleden vrouw komt. Er wordt dan gezongen, gedanst, keihard muziek gedraaid (typisch afrikaans muziek) Normaal is dit van 8 pm tot 12 pm, maar omdat het hartmattan (harde wind) is, duurt het tot 10 uur want het is winter en de ghanesen hebben het koud. Ik lach me echt rot ze komen met dikke truien aan en mutsen op de kop, terwijl het helemaal niet koud is. Ik moet toch toegeven dat ik het s'morgens wel koud heb, ik heb die ghanesen hard uitgelachen, maar ik heb het echt koud en dan moet ik ook nog met koud water douchen. Ik had niet verwacht het koud te hebben in Afrika!! Normaal duurt dit waken over de dode tot 12 uur. Ik vroeg aan een man naast mij wat is nu de reden, dat wij hiert nu zitten te zingen en te dansen en bidden enz. Hij vertelde dat we met zijn allen waken, want stel dat ze weer op staat uit de dood, dat was vroeger wel gebeurd. Ik vraag geloof je daar in? Had hij een verhaal dat vroeger wisten mensen niet wat coma is en dat mensen weer uit hun coma ontwaakt zijn en dat dit nu ook nog kan gebeuren!! De volgende dag was de begravenis, en ik werd om 7 uur in het familiehuis verwacht. Vet vroeg, want ik was nog uit geweest met mijn gastzus, toen heb ik ook bij haar geslapen. 6 uur opstaan, komen we om 7 uur bij het familiehuis, is uiteraard hoe kan het ook a anders mijn gastvader nog niet klaar. Uiteindelijk wij met zijn allen in de dikke mercedes, wel bekrast en bedeukt, en lege banden, want hij rijd altijd over de stoeprand. Een echte coureur!! Naar de begraafplaats gereden, om de overledene te bekijken!! Dit duurde ook tot 10 uur voor we haar te zien krijgen. Ik vertelde de man naast mij, dat wij in ned. begraven na ongeveer 5 dagen, terwijl deze vrouw al 3 weken geleden overleden is, ik vraag hoe zit dat? In Ghana bewaren ze een lichaam soms wel een 7 jaar, vb een chief die vermoord is, die begraven ze pas als de moordenaar gevonden. Ze vriezen een lijk in om het lang te kunnen bewaren En zolang iemand ingevroren is, hebben ze elke 3 maand een soort viering om de dode te herinneren. Zelfs een jaar nadat iemand begraven is vieren/gedenken ze de dode!! Cremeren is uit den boze, want dan, haat je die persoon wel zo erg dat je hem gaat verbranden, dat moet de overleden persoon wel heel slecht zijn. Hij vroeg mij waarom wij cremeren, ik zeg dat weet ik echt niet!! Inmiddels, kreeg iedereen een stuk stof, en dit kan je dan om je arm binden, en het is dezelfde stof, die zij in de kist heeft liggen, zo laat je zien dat je met haar mee leeft, overal zit wel een goede gedachtengang achter. Ik vind het allemaal bere interressant. Je moet overigens in het zwart of rood gekleed gaan, ik heb daarom speciaal voor 4 euro een zwarte rok laten maken!! Op het moment dat de kist open gaat, stormt iedereen erheen en beginnen allemaal keihard te huilen en te schreeuwen. Echt heel apart, net of het geen echt emotie is, het lijkt wel of het een soort op comando huilen is. Op een gegeven moment begonnen vrouwen tegen de overledene te praten en te zingen. Ik weet niet wat, want dat versta ik niet. Dat ging heel lang dat gezing en geschreeuw tegen haar. Toen ging de kist dicht en reden we naar de begraafplaats, om haar te begraven, en toen moest ik het stukje stof weer af doen, omdat ze begraven is. Het was nu rond een uur of 1, dus ik denk het is afgelopen. Dat was niet zo, we gingen tegen 2 uur naar de funeral ground, ja zo noemen ze het, maar het was gewoon een schoolplein. Hier stonden allemaal stoelen, en iedereen die binnen komt moet een hand geven aan alle mensen die er zitten, zo'n 80 man ofzo. En waren dikke boxen uitgestald en er werden drankjes uitgedeeld. Het was de bedoeling dat iedereen gaat dansen, ik moest er helaas ook weer aan geloven, en die ghanesen beginnen allemaal te lachen " obrunny (witte vrouw) jou are dancing". Ik vraag, waarom dansen jullie, ik zeg in Ned zijn we verdrietig en huilen we en drinken koffie met cake, maar jullie dansen en lachen, ik heb net het idee dat ik op een bruiloft ben. Ik kreeg als uitleg, bij de geboorte is de overledene zingend en dansend begroet, en er ook weer zingend en dansend afscheid wordt genomen. De ghanesen vinden het raar dat de mannen in nederland bij de bevalling aanwezig zijn, ze kunnen toch niks doen. Aan het eind was er een soort collecte, voor de omkosten denk ik! Iedereen geeft wat in een envelope en er wordt dan omgeroepen door de microfoon wat iedereen gegeven heeft. Echt zo raar, dan moet je haast wel een goed gedrag geven, want iedereen weet wat je geeft. Ik vond heel grappig dat er een man van de kerk was, die zegt morgen is er speciaal een kerkdienst gericht op de begravenis. Het begint om 9 uur, maar als je dan laat ben, zorg dan dat je in elk geval niet te laat bent en kom om 9:30 en anders als uiterste 10 uur Er wordt van te voren al gezegd, als je dan te laat komt, ho schitterend die ghanesen. Ik vind ze echt humor, de man was trouwens zelf te laat!!
23-12-2006
rondreizen!!
Toen ik weer ben gekomen van het rondreizen, waren mijn ghanese buur mannetjes en vrouwtjes helemaal beledigd dat ik hun geen
christmas present heb gegeven en had hun niet verteld dat ik was gaan reizen. Wilden ze me eerst iet groeten, sommige dachten
dat ik al terug was naar nederland!! moet ik dan ook wel om lachen!!
Ik had wel van alles voor mijn gast familie gekocht, maar ik ben de enige blanke in mijn omgeving, dus iedereen kent mij,
kan bezig blijven, ik ben er al 1,5 week weer en ze blijven vragen.
Maar ik heb echt een kei leuke vakantie gehad,vooral tijdens het reizen kom ik er weer achter dat dit een onderontw.
land is en nadenken komt er niet aan te pas.
de eerste dag ben ik alleen met kathleen vertrokken, aangekomen in Kumasi, gingen we naar het guesthouse, waar we met moeite
een 2 persoonskamer hebben gekregen. Voor ghanesen begrippen een dure kamer, alleen 1 probleempje er was geen water!!
ik dacht oke whatever!! Ben ondertussen wel wat gewend. Toen wilden we wat eten, dat kon niet want de kok was niet op komen
dagen. De volgende morgen wouden we pakken om te vertrekken, we konden geen ontbijt krijgen, want nu was de kok ziek, i.p.v.
vervanging zoeken, hoezo geen buissiness inzicht!!
op het moment dat we willen gaan, komt er een ghanees aan om ons
toiletpapier en zeep te brengen!! ja lekker op tijd, Ik zeg thank
you maar we gaan!!
kwamen we aan bij de STC om de bus naar accra te nemen (de kust en de zee, ja ik probeer jullie jaloers te maken), werd er
omgeroepen, exuses voor het ongemak de STC is te laat. We vertrokken een half uur later dan geplant, en geloof me dat is voor
ghanese begrippen op tijd, in dit land moet je altijd wachten. Dit is ook echt weer typisch ghanees!!
Tijdens het reizen heb ik 2 slavencastles bezocht een Britische en een Nederlandse. De ned. Elmina Castle vond ik heel
indrukwekkend. De manier waarop wij Nederlanders de afrikaanse slaven schandalig behandeld hebben 50 jaar geleden.
150 vrouwen die 3 mnd bij elkaar werden opgesloten, zonder een mogelijkheid om te plassen, zich te wassen en met veel te
weinig eten. En als deze vrouwen zich niet wilden laten verkrachten door de Ned. gouverneurs, werden ze vastgeketend aan een
ijzeren bal en moesten de hele dag in de brandende zon staan.Na 3 mnd worden ze geselecteerd naar welke land ze door verkocht
worden. Het meest bizarre vind ik nog dat de Ned. boven een grote kerk bouwen en God dienen en daarnaast een grote borrelzaal
terwijl onder hun honderden slaven vechten voor hun leven. En dan zitten zij in de kerk, daar spreekt geen naastenliefde uit.
Deze castle ligt vlak naast de zee, en als er zee is wil ik natuurlijk
zwemmen. Alleen beetje jammer dat het echt heel vies is daar,
afval wordt op het strand gedumpt, er liggen complete koeievlaaien. Ik noem het koeienvlaaien, maar het is echt ghanese kak.
Ze poepen en babberen aan het strand, complete drollen worden met de golven aan het strand gespoeld, dus echt lekker
gezwommen heb ik niet.
Verder heb ik de kanopywalk gedaan, dit is in kakum, je kunt dan een wandelingen maken over een 40 meter hoge touwbrug
boven het regenwoud. De brug is wel redelijk wiebelig, dus foto's op de brug maken werd wat lastig. Voordat we de brug kunnen
bewandelen, moest we eerst de berg op klimmen, toen ik boven was ik totally broken en bezweet. Het was wel leuk, maar echt
gebouwd voor toeristen, de brug heeft totaal geen functie!!
Wat wel heel erg leuk was, dat we zijn gaan eten in een restaurantje dat omringt was met water waar baby krokodillen in zwemmen.
Als we ze wat te eten geven, komen ze uit het water en kun je leuke foto's maken.
Later hebben we een dorpje gebouwd op palen bezocht, deze huisjes zijn gemaakt van bamboe en riet en palen in het water.
In dit dorpje leven ze met 500 mensen, ze hebben hun eigen school, kerk zelfs een guesthouse!
Deze mensen leven van de toeristen, terwijl je heel erg merkt dat de
mensen niet blij met ons waren, we mochten ook alleen foto's
van het dorpje maken en niet van de mensen. Om boodschappen te doen moet ze een uur kanooen naar het dichtsbijzijnde dorp.
De meeste vrouwen krijgen daar geen opleiding en komen dat dorp nooit uit.
In dat dichtsbijzijnde dorpje hebben wij in een bamboe en rietenhutje
aan het strand overnacht, 1 stap uit het hutje en ik stond aan het
strand en totaal geen drollen.
Ik heb daar 1 nacht alleen geslapen, jelske en carina sliepen in de kamer naast mij. Ik werd midden in de nacht om 1 uur wakker
van een hard piepjank geluid, ik dacht misschien zit er een geit in
mijn kamer(die lopen hier overal rond), dus ik pak de olielamp en
zie ineens dat er 10 cm naast mij, een muis in mijn bed ligt, ik schrok me wild, ik kon er gewoon niet meer van slapen.
Ik had gehoord van een andere vrijwilliger dat (zij woont in compound met plaggenhutjes) bij haar elke nacht dode muizen
uit het rietendak vallen, zo ik was doodsbenauwd dat er nog meer muizen in mijn bed zullen vallen, daarom ben ik buiten op de
veranda gaan slapen
Kerst heb ik dit jaar in korte rok gevierd en aan het strand, maar echt
een kerstgevoel heb ik niet gehad, dit land is zo religieus,
maar kerst doen ze bijna niet aan!! Kerstbomen in Ghana zijn ook op een hand te tellen, alleen in Accra dat is redelijk westers!
Ze hadden daar trouwens softijs met chocola, en dan heb ik zo lang niet gehad, dus jelske en ik zaten bij de kassa de hele tijd:
" wwwooooooohhh, softice that is an long time ago" die ghanese
dames heel hard lachen, maar dat was echt heel lekker na zo'n
lange tijd.
Met kerst kregen we wel een erg lekker buffet en iedereen kreeg een kaarsje op zijn tafel, na het eten was er een kampvuur op
strand en gingen rastamannen, voor ons zingen en yambee spelen, dat
klinkt zo ontzettend mooi. Die rasta zijn echt heel grappig en
altijd chill, trouwens alleen als ze gerookt hebben!!
Het oud en nieuw gevoel heb ik helemaal niet gehad, het was meer een uitgaansavond. Op een gegeven moment was het al 12 uur
en niemand geeft elkaar een hand, er wordt amper vuurwerk afgestoken, en ik heb geen oliebol gezien.
Maar 1 geluk wij hadden onze eigen flikkerkaarsjes was ook leuk!!
Na deze superleuke trip, ben ik weer terug in Tamale, was even afkicken, maar ik heb ook wel weer zin om aan de slag te gaan.
Kwam ik terug zegt mijn gastzusje: " you are growing big" Ik haar even
opnieuw uitleggen dat wij Ned dat zien als een belediging.
Weet ze ook wel, maar gewicht is hier zo'n hot item, op vakantie was er
een ghanees die dacht mij te beledigen, hij zij ja die dames
die hij ontmoet had, waren big lady's en hij zegt exuses dat ik dat zeg, ze zijn veel dikker als jou!!
mijn gastzusje zegt nu elke dag:" u are still growing big" en dan gaat
ze aan mijn wang trekken, terwijl zij zelf 12 jaar is en veel te dik
Omdat wij wat moeten afkicken na onze vakantie zijn we voor het eerst
in Tamale uit geweest, naar de NITE club i.p.v. night club.
Echt weer typisch ghanees, ik vraag aan de dj waarom staat er nite club, zegt hij tegen mij is een verkorting van nightclub.
Wat een onzin, later gaf hij toe dat het een foutje was.
Ik ben ook weer begonnen met werken, alleen kwamen de kinderen niet opdagen, dat is altijd zo de eerste week na de
vakantie.
Dus hebben we een beetje de school schoon gemaakt!
Ik krijg steeds rare verzoeken in mijn gastgezin:
Mijn gastbroer wil dat ik hem ga hosten in Nederland en vraagt of mama een uitnodigingsbrief naar de visium ambassade gaat
sturen!
En mijn gastvader vraagt of papa een 2e hands mercedes benz tracker kan regelen, en overzees naar Ghana kan verzenden,
eerst wel vragen wat het kost!
Ik heb het niet eens gevraagd, maar als iemand wil hosten of een tracker in de aanbieding heeft you are welcome!!
10-12-2006
Eerste malaria achter de rug
Nou ik ben eindelijk weer een beetje tot leven gekomen.
Nadat ik 2 weken in bed heb gelegen inclusief 2 dagen ziekenhuis, ben ik eindelijk deze week weer aan het werk gegaan.
Ik kwam van mijn werk en voelde heel misselijk en buikpijn, ben toen op bed gegaan en heb de hele dag geslapen.
Daarna voelde ik me niks beter. Ik heb besloten naar de dokter te gaan. Werd ik eerst naar een kamertje gestuurd voor mijn
gegevens, toen moest ik een poos op de dokter wachten. Kon ik eindelijk naar binnen om mijn verhaal nog een keer te doen.
En in plaats van dat de dokter zegt we gaan een test doen, nee meneer moet nodig even met me babbelen over het feit dat hij
Nederland zo'n leuk land vind (hij is er nog nooit geweest). Ik dacht echt verdorie geef me die rot pillen.
Uiteindelijk pillen gekregen, maar daar wordt ik heel moe van en
verminderd mijn eetlust. Ik lag dus hele dagen en ging niet eten,
alleen als ze mij gingen verplichten te eten. Na 9 dagen was ik zo ziek van het niet eten en drinken, en had ik hevige diarree.
Ik ging naar een militair ziekenhuis, en moest blijven. Ik kreeg een vocht infuus daar knapte ik echt van op.
Maar daarna kreeg ik antibiotica in mijn infuus. Je moet nagaan dat is
een paarde middel, wat gelijk in mijn bloed komt, en ik heb
9 dagen amper gegeten en gedronken. Dus na die antibiotica voelde ik me echt knock out.
Maar ghanesen nemen zelf overal antibiotica voor. Ik ging naar de
apotheek en vertel dat ik last van mijn maag heb, zeg de apotheker
moet je amoxiciclinne nemen. Ik zeg dat is antibiotica, ja dat helpt, ik denk dat doe ik echt niet.
Na 2 dagen was ik nog doodmoe en had ik geen energie, maar die militairen wilde me naar huis hebben. Ik denk dat ze van me
af wouden, ik ben een lastige patient, ik wil weten wat ze doen, want als ik niks vraag vertellen ze me niks.
Ik kreeg een injectie in mijn kont, ik zeg woh vertel me eerst waar dat voor is, en dan zag ik weer zo'n geirriteerd gezicht.
En met pillen geven en toen ik het infuus kreeg, ik wil weten waar dat
voor is, maar de gemiddeld ghanees vraagt niks dat is onbeleefd
en ik vraag alles. Ik werd ook heel boos op die ghanesen als ze mij zeer deden met infuus prikken.
Ik heb geregeld gehad dat als ik naar de wc ging dat alle bloed in mijn
infuus loopt, je moet de infuus eerst afsluiten, maar dat vertellen
ze ook niet. En ik was aan de race of hoe die ghanesen dat zo mooi zeggen " are you running?"
Ze moesten dat dan s'nachts weer verwisselen dankzij mij, en daar zijn die militairen niet echt blij mee.
Ze komen ook echt met 3 man sterk bij je bed staan, een beetje in het
dagbani te discusseren en vooral niks naar het engels vertalen.
Ik moest zo lachen om die zuster, die drukt een kwik termometer onder
mijn arm (die in nederland verboden is), de termometer valt in mijn bed,
en ligt daar al 5 min. in mijn, ze pakt hem op, schud hem een beetje heen en weer oh ja 36 graden.
Of ze zat een keer aan mijn infuus te roppen, kwam er weer bloed in de
slang, dus komt de miltair er weer aan en probeert dat bloed weer
terug te duwen, dat doet heel zeer, dus dat heb ik hem uiteraard goed laten weten.
Ze vonden ook dat ik teveel sliep en te weinig at en ik mocht geen
fruit eten dat bevorderd je diaree, ik had net 2 sinasappels en een
appel op en inderdaad dat bevorderd de diaree.
Dus ze wouden echt van me af. Is best wel een grappige ervaring
in het ziekenhuis, en mijn bed was zo heerlijk, ik wou nog graag
een
nachtje blijven. Want mijn eigen bed is zo doorgezakt. Ik heb geen matras maar schuimrubber, en voel steeds de planken.
En 9 van de 10 x dat ik in bed stap donderen de planken naar beneden.
Moet ik dat eerst weer fixen en mijn rotklamboe weer in bed proppen
en dan kan ik gaan slapen.
Maar ik ben nu weer beter, gelukkig, vrijdag ga ik al reizen 3 weken, ik moet dan fit zijn.
Ik vind dat ziek zijn toch wel zonde van mijn tijd, ik ben deze week
weer begonnen met legeven, naja je kunt beter zeggen ik was aanwezig
, maar het was heerlijk om terug te zijn en mijn leerlingen te zien en te socialisen met die ghanese collega's van me.
En wij Nederlanders, zijn toch nog steeds echte Nederlanders en hebben uiteraard sinterklaas gevierd, met pepernoten.
Dat was echt lachen, het was een soort dobbelspel, waarbij iedereen kadootje koopt. en dan gooi je bv 1 pak een pakje. Gooi je 2
houdt in geef je pakje aan je buurman, 3 pik een pakje 4 schuif alle
pakjes 1 plek door. Is echt lachen en je weet gewoon niet wat je
krijgt. Aan het eind had ik 2 sinasappels en zo'n afrikaanse kleed. Ik ga het in Nederland echt een keer doen.
11-11-2006
wedding in Kumasi
Als jullie wat foto's willen zien, kijk dan op de
onderstaande site, is van een andere vrijwilliger. Uitstapjes doen we
vaak samen.
2 weken geleden zijm we naar Kintampo waterfalls en de monkey sanctiary geweest, daar zijn foto's van. En mij met vlechten in
mijn haar jullie herkennen me misschien niet.
http://picasaweb.google.com/kathleen.verbist
Na een reis van 7,5 uur achter de rug in een slecht aanelkaar hangend voertuig (trotro),zijn we gearriveerd in Kumasi. Na die 7,5 uur moest ik toch echt naar de wc, aangezien ik in Nederland om de 20 min moet, kan je mijn nood wel begrijpen. En ik kan veel hebben in dit primtieve land maar sommige dingen worden zelfs mij te gek. Ik moest mijn behoefte doen in een soort betonnen blok met een gat erin, waar nog poep in zat van mijn voorganger. Aangezien
er geen mogelijkheid is om door te spoelen, was er een enorme
zwerm met vliegen zich aan het verzamelen in het gat waar ik in moet plassen. Ik
kreeg nog even les dat ik moest gaan staan, benen uit elkaar
en vooral goed richten. Het probleem was dat we het huis niet in konden
dus ik moest wel gebruik maken van deze wc, gezien mijn hoge nood.
Gelukkig moest ik alleen plassen en was het maar een 1 malige actie. De
eerste 2 dagen was ik alleen met mijn ghanese gast familie waarvan,
mijn ghanese tantes en grandma echt geen woord engels kunnen. Gelukkig kwam Sandra zaterdag (hehe kan ik weer even ned. praten). Sandra
zou eerst vrijdagavond 23:00 komen, maar haar bus had 3,5
uur vertraging (ja we hebben het nog steeds over ghana!!)
ze zou ze midden in de nacht aankomen. Sandra wilde wel een hotel
nemen, maar mijn gastzus wilde dit niet hebben, want Kumasi
is te druk en niet te vertrouwen. Om 2 uur s'nacht maak ik mijn gastzus
wakker om Sandra te gaan halen. Ze vraagt hoe laat is het? 2
uur, nee we gaan nu niet naar buiten want het is veel te
gevaarlijk. Sandra moest maar een hotel nemen en dan halen we haar
morgenvroeg op. Oke dan prima, ik Sandra gebeld dat ik haar
morgenvroeg op kom halen. Kom ik om 6 uur uit bed, is mijn gast zus
spoorloos. Niemand kon me vertellen waar ze is, of ze spreken geen
engels, dat schiet weer lekker op. Bleek dat ze is gaan werken
in het familiehuis (voorbereiding verloving). Die gastzus kan
ik totaal geen afspraken mee maken.Uiteindelijk kwam er
een oom aan die met me mee ging om Sandra te halen. Toen we terug kwamen, moesten we snel onze afrikaanse jurk aantrekken, voor de verloving die om 10 uur begon. Om
10:45 kwamen Sandra en ik aan (je ziet het we houden al rekening met de
ghanese tijd), het hele gebeuren starte om 12 uur. Ik vond de verloving niet zo bijzonder, kwam ook omdat alles in hun afrikaanse taal verteld werd. Het doel van de verloving is dat de man toestemming vraagt aan mijn gastvade, om met zijn dochter te mogen trouwen. Daarna moet hij een bruidsschat betalen, als dit genoeg is geeft hij toestemming (echt heel bizar)
De huwelijksvoorwaarden werden besproken: de man mag zijn vrouw
nooit slaan. En de vrouw moet zich elke nacht beschikbaar stellen voor seks, voor als hij zin heeft, anders wordt hij boos. (dat is een huwelijks voorwaarde, echt belachelijk). De rest
hebben ze niet vertaald, maar ik zie hier in Ghana heel duidelijk een
traditionele rolverdeling tussen mannen en vrouwen en dan vooral in Moslimgezinnen. Mannen
en vrouwen eten niet samen, problemen bespreek je niet met je man.
En als er problemen zijn met de kinderen lost de man het op. Vrouwen koken, wassen, enz. en de man zit gezellig voor het huis met zijn vrienden. De
man betaald het huis en het eten. Ik geloof ook niet dat
vrouwen hier trouwen uit liefde maar puur voor een dak boven
hun hoofd en om te kunnen eten en kinderen te krijgen. Een christelijke vrouw moet haar geloof veranderen in moslimgeloof voor haar man, maar een moslimman mag nooit een
christen worden om zijn vrouw. Aan het einde van de verloving, moest
de familie een advies aan het bruidspaar geven, en dan niet tegen het
bruidspaar, nee in de camera. Aangezien ik ook als familie wordt
beschouwd was ik ook de lul.
Ik heb maar even vriendelijk gemeld dat ik dat niet wilde, daar trapten
ze niet in, ik werd naar voren gedropt en mocht even wat gaan zeggen.
Nou ik stond te shaken op mijn benen, en op zoek naar woorden voor mijn engelse speech.
Ik heb maar gezegd: " I wish the koppel lots of love and take care of ethougther", toen ben ik hem snel gepeerd.
Mijn gastbroer kwam naar me toe om me te feliciteren, en te zeggen dat ik het zo mooi gezegd heb.
Ik dacht: tuurlijk schat. Maar wel lief bedoelt.
Aan het eind van de verloving kregen we cola, een koek en rijst. Ik vond de verloving wat tegenvallen, maar morgen de bruilift.
Zondagochtend om 10:25 liepen Sandra en ik op weg naar de kerk voor de bruiloft. De dienst begon net als een gewone kerkdienst,
waarbij er hard en vals gezongen wordt.
Ik heb heel voorzichtig gevraagd of ik wat mag filmen, natuurlijk mag dat, ik werd helemaal naar voren geleid.
Ik kreeg een plekje op de voorste rij, kon ik mooi alles zien. Eigenlijk lijkt de bruiloft heel erg op de manier in Holland.
Na een korte kerkdienst, komt het getrouwde stel naar binnen lopen, en gaat vooraan zitten. Er wordt wat gezongen, daarna
komt het stel naar voren. De man gaat de sluier van zijn vrouw in slowmation omhoog krullen.
Dit vinden die ghanesen helemaal geweldig en beginnen te joelen, en af en toe hoor ik ze achter mij halleluja en amen roepen.
Dat vind zo mooi om te zien. Ik moest zo lachen om die man, hij was
bezig de sluier op te rollen, alleen dat lukte niet hij zweette
teveel, ging zijn getuige met een zakdoek zijn handen afpoetsen. Daarna probeerde hij weer verder te gaan, en hoe meer de
sluier verwijderd werd, hoe harder die ghanesen achter mij beginnen te gillen.
Na dit tavereel geven ze elkaar een liefdeloze knuffel. Deze 2 mensen
houden echt niet van elkaar, kijken star langs elkaar heen,
er verschijnt geen lach op hun gezicht.
Na wat ghanees gepraat geven ze elkaar de ringen, zonder enige toon van
emotie, heel bizar. Nadat ze elkaar de ringen hebben gegeven.
wordt het huwelijk ingezegend. Het getrouwde stel gaat gehurkt zitten,
en beide ouders leggen hun uitgestrekte handen op hun kind
en gaan vervolgens keihard en heel vals zingen.
Na de inzegening komt het beste gedeelte, de kus (mijn
batterij van mij camera is leeg, echt balen, ik mis de kus).
Er wordt gezoent, maar gastzus blijft stokstijf staan, dit was
natuurlijk niet goed, dus al die ghanesen zich ermee bemoeien en
schreeuwen
dat het opnieuw moet, en er onderling met elkaar over te discusseren.
Er wordt opnieuw gezoend, nog steeds zonder liefde en emotie. Ik vond het 1 grote schijn poppekast.
Na het hele gebeuren, werd de kado's gesjowd en verteld wie wat heeft gegeven. Ik moest zo lachen 1 koffer hadden ze
precies naar de form van de koffer ingepakt. En vrienden gingen nog wat zingen, heel vals uiteraard, maar we echt vol overgave.
De familie heeft niks van de bruiloft meegemaakt, want zij waren van de catering en alleen maar aan het werk.
Er was daar een vent die met me wil trouwen, hij roept mijn gastvader erbij om hem te overtuigen dat hij met me wil trouwen.
Zegt mijn gastvader tegen mij, daar moeten we wel over discusseren,
want hij moet wel mijn toestemming hebben. Ze moeten discusseren
over de bruidsschat. Heel apart hij is niet eens mijn vader.
Maar ik wordt wel gezien als zijn dochter.
Het is heel bizar om mee te maken zo'n bruiloft, maar ik ben blij dat ik terug ben in Tamale, hier ken ik veel meer mensen en
kan ik lekker mijn gang gaan op mijn fietsie.
Ik heb goed nieuws als het goed is gaan volgende week de leraren weer aan het werk, eindelijk, maar hou me tegoed het is
wel ghana waar ik het over heb.
Niet alles gaat zoals ik zal willen. Maandag begin ik met het geven van bijlessen aan mijn klasje.
Vaak sta ik alleen aan de kinderen les te geven in het engels, terwijl zij geen engels spreken of heel minimaal.
En het niveau verschil is te groot om er klassikaal wat mee te kunnen
bereiken. Daarom ga ik bijles geven aan de slechtste kinderen.
Maandag ga ik het lokaaltje opruimen, dan heb ik een eigen ruimte. Ik hoop me zo wat nuttiger te voelen.
Van de week had ik wat ergs. Semid de oprichter van het project, vroeg aan mij;" how is you're class?" ik vertel dat ze niet
goed luisteren, gaat hij vervolgens 6 van die kinderen keihard in het
gezicht slaan, en zeggen dat ze beter hun best moeten doen.
Om mij een plezier te doen, dat vond ik echt heel erg, ik ga ook nooit meer zeggen dat ze niet luisteren.
Dat meppen is hier echt heel normaal, daar heb ik echt heel veel moeite mee, helemaal als het speciaal voor mij doen.
18-10-2006
eerste yambeeles
Gisteren heb ik mijn eerste yambee les gehad (afrikaans drummen).We namen les met z'n vijven, heel gezellig veel lachen
en vooral niet opletten
Het is echt heel erg moeilijk, en omdat ik er niks van bakte kreeg ik
als enige prive les van zo'n gladjakker die steeds aan mijn been zat,
plus
het feit dat ik ineens 8 ghanese toeschouwers had die naar mijn gestuntel zaten te kijken.
.Ik had een rokje aan dat niet echt handig is, want ik moet de yambee tussen mijn benen houden, dus dat ging lekker.
Ondanks alles mijn gestuntel en de gladjakker, vind ik het echt heel stoer en te gek om te doen, en ga ik er zeker mee door.
he en Lin je kunt hier ook dansles nemen!!! duuuuuuuuuuuusssssssssss
mijn project vind ik steeds leuker worden, ondanks dat de kinderen
steeds maar vechten (kinderen van de straat), beginnen ze steeds meer
naar me te luisteren, alleen hebben die etterbakken vandaag de band van
mijn fiets leeg laten lopen, daar was ik iets minder blij mee.
mijn baas zag dit als een uitgelegen mogelijkheidom me aan te bieden bij hem te komen slapen.
uiteraart heb ik ingestemd met deze uitnodiging.
Nee, duuuuhh tuurlijk niet!!!!
Ik ben erg vaak in mijn eentje aan het lesgeven terwijl ik helemaal
geen leraar ben, maar ik kan wel heel goed met mijn andere leraren
overleggen en ze luisteren echt naar mijn ideeen.
Soms snapt ik heel weinig van deze mensen. Mijn baas (semid) van mijn
project is lichamelijk gehandicapt, hij trekt erg met zijn been.
Hij vertelde mij dat zijn vader met 4 vrouwen getrouwd is.
(Over dit onderwerp discusseer ik met elke ghanees, ze vinden het zo
raar dat ik nooit mijn man met een andere vrouw zou willen delen)
En uiteraart zijn die vrouwen jaloers op elkaar.
Semid vertelde mij dat 1 van die vrouwenvan zijn vader, hem op 3 jarige
leefdtijd heeft behekst en dat hij daarom gehandicapt is.
Heel vaag verhaal, dus ik vraag weet je dan wie die vrouw is.
Hij vertelde mij dat hij weet wie ze is en dat hij haar elk jaar met kerst ontmoet (familie uitje)
Ik zeg als ze jou behekst heeft kun je toch niet normaal tegen haar
blijven doen, zegt hij: het blijft familie en ik geef om haar.
ik ben hier vandaag 3 weken en ik begin het steeds leuker te vinden,
gelukkig heb ik mijn stalkers nu eindelijk allemaal gedumpt, nu geen
nieuwe opduikelen
liefs leonie
04-10-2006
hey mensen hier ben ik dan eindelijk met een verhaal vanuit Tamale
allereerst bedank voor de super vele reacties en vooral voor mijn verjaardag.
het gaat super goed hier, en ik heb het enorm naar mijn zin.
ik heb geregeld ghanesen van me af moeten slaan hah
ongeveer vanaf de eerste dag werd ik bestolkt door een ghanees, hij kwam s'morgens en s'avonds de volgende ochtend
eer ik werd er echt gek van ik kon er niet van af komen.
hij had uit mijn werk uren op me zitten wachten en had vervolgens een
ketting voor me gekocht en en vertelde dat hij leuk vind en blalan
ik vertel heb dat ik een vriend in holland heb heheh!! helpt
uieindelijk heb ik duidelijk verteld dat ik niet wilde dat hij steeds komt en gelukkig ben ik van hem af.
je beleeft echt van alles met deze ghanezen. mijn eerste werkdag kreeg ik een introductie maar hij zat alleen maar tv te kijken
gisteren heb ik mijn verjaardag gevierd met mijn gastgezin dat is echt
maf. zij vieren raar feest ik had lekker dingen gekocht en in 10
minuten
was alles op en was de party over
mensen leven hier heel primitief ik heb nog geen stromend water gehad daarom douche ik met een emmer, ik heb altijd koud water
het eten is verschrikkelijk erg droog en pittig. de wc spoel ik door met een emmer water. en de eerste dag had ik al light off
maar het heeft zijn charme.
de mensen zijn zo ontzettend aardig, ik zit heel veel met ze te praten
over cultuur verschillen, en ik heb er een hoop vrienden bij.
ik snap wel dat de economie op zijn kop ligt de mensen hangen een groot gedeelte voor de tv.
en rijden als idioten in snelvaart over de weg op de brommer ik
achterop en dan keihard remmen vootr een overstekende geit en ik schrik
me dood
en maar roepen you relax
28-09-2006
Hier dan nu een officiele eerste bericht van mij vanuit het internetcafe in Accra
hallo allemaal!!
Gisteren aangekomen om 21:30 ghanese tijd en dat is 23:30 nederlandse tijd. Ik heb er een lange dag op zitten. Op Schiphol hadden we gelijk al een uur vertraging, dus i.p.v. 11:40 vlogen we om 13:00. de eerste nacht heb ik erg slecht geslapen, en om 05:30 was ik al weer wakker (te harde kussen) vandaag heb ik een rondleidig gehad samen met nog 4 nederlandse vrijwilligers door Accra. Daar heb ik mijn ogen uitgekeken. We bezochten een hele grote markt, heel massaal waar wij echt de enige blanken tussen duizenden zwarten, ze roepen ons de hele tijd na you are from Holland?? en dan willen ze ons wat aansmeren. als blanke moeten wij 3x zoveel betalen. Dus Musah onze ghanese gids betaald Dit is echt een goedkoop land, een ritje met de trotro (soort taxibusje maar dan helemaal vervallen, zonder lampen, knipperlicht en ramen) 30 eurocent. verkeersregels kennen ze ook niet, gewoon verstand op nul en gassen. Ik kijk maar niet teveel op de weg.(veel te scarry) ze toeteren de hele tijd, zonder dat er wat aan de hand is. vrouwen lopen hier met enorme grote manden met goederen op hun hoofd, dat wil ik ook echt nog leren!!! wel handig hebben ze hun handen vrij. Er was een heel klein zwart jongetje van 2 jaar ofzo die moest huilen toen hij ons zag, had vast nog nooit een blanke gezien. wij krijgen hier echt veel aandacht van die ghanesen, echt niet omdat wij zo leuk zijn, maar ze willen ons graag wat verkopen. Nou daar trap ik echt niet nog een keer in. Dus ik zeg geregeld "no I don't want that" we zijn naar het strand geweest en kregen we een serenade van Bobo rasta (hij had echt raste haar) met zijn gitaar. Hij zong voor ons een heel lied over bush, binladen en sandamhoesijn ik moest heel hard lachen, het klonk niet eens zo slecht. en jawel ik heb een yambee les gehad, echt te gek, alleen duurde het veel te kort. Ik denk als ik terug kom dat ik een yambee koop. kan ik op zijn afrikaans drummen. hoe dan ook we hebben vandaag een te gekke dag gehad, met veel nieuwe indrukken. het is hier nu 18:00 en het wordt al behoorlijk schemerig. Morgen een rit van 14 uur voor de boeg (ik verheug me er enorm op) bbbbhhhhhhh tot laters liefs leonie
15-08-2006
Welkomstekst + adres
Hallo allemaal!!! Hier is hij dan eindelijk mijn website. Deze heb ik gemaakt om jullie op de hoogte te houden van mijn halfjaarlijkse verblijf in Ghana. Ik heb geen idee wat ik allemaal kan gaan verwachten, maar dat zie ik wel als ik er ben. 27 september ga ik vertrekken, dus het komt nu echt dicht bij. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om mij te volgen. Liefs Leonie
Adres:
NorGhaVo t.a.v. Leonie Oving PO Box 447 Tamale N/R Ghana West Afrika
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
