Niemand was gelukkig hier, vooral mijn moeder. We wouden hier weg, we wouden terug naar Berlijn. Blijbaar zijn we niet in Out-With maar in Auschwitz en de mensen met gestreepte pyjama's zijn Joden. Ik was natuurlijk wel een beetje triestig omdat ik goed overeenkwam met Shmuel. Ik had besloten om het hem te gaan vertellen. Shmuel was ook verdrietig. Hij had mij gevraagd of ik hem kon helpen met zijn vader zoeken voor dat ik vertrok. Ik heb natuurlijk ja gezegd. Hij was een gestreepte pyjama gaan halen zodat de soldaten niet gingen doorhebben dat ik er niet bij hoorde. Ik was binnen in hun gebied. Shmuel vertelde mij dat hij zijn vader al even niet had kunnen vinden en dat hij ongerust was. We hebben nog lang gezocht maar we vonden hem niet. Het begon te regenen, daarom wou ik terug naar huis gaan maar de soldaten hielden ons tegen en we moesten allemaal binnen in een gebouw. We dachten dat we daar moesten blijven tot dat het ging stoppen met regenen. We moesten ons vervolgens allemaal uitkleden. Ik was bang omdat ik niet wist wat er gebeurde. Toen iedereen had gedaan met uitkleden moesten we in een andere kamer. De soldaten vertelde ons dat we niet bang moesten zijn, we moesten gewoon eens douchen...
