Ik was veel te benieuwd en ik heb besloten om mijn nieuwe stad te gaan verkennen. Ik ging natuurlijk eerst dichter bij de mensen met gestreepte pyjama's want ik wou ze heel wat vragen stellen. Toen ik dichter kwam zag ik dat er een hek was die ons huis afzonderde van de mensen met gestreepte pyjama's. Ik was een beetje bang van die mensen maar ik was vooral benieuwd dus ging ik nog dichter. Toen kwam ik iemand tegen. Iemand met een gestreepte pyjama. Hij heet Shmuel en hij is even oud als mij. We komen heel goed overeen. Ik begon zelfs vriendjes met hem te worden. Toen begon ik hem heel wat vragen te stellen. Blijkbaar werden hij en zijn vader verplicht om te verhuizen naar Out-With. Shmuel vertelde ook dat hij boos is op de soldaten omdat ze hem slecht behandelen. Er zijn heel wat zieke mensen en blijkbaar weigeren de soldaten om die te helpen. Shmuel zei mij ook dat ze praktisch geen eten kregen en dat hij heel veel honger had. Ik besliste toen om hem eten te brengen. Dat deed ik elke dag en hij was er zeer blij mee. Dat werd ook een gewoonte, ik ging elke dag praten met Shmuel en uiteindelijk zijn we heel goede vrienden geworden.
