Reacties? Dag mensen die mijn blog per ongeluk (of toch niet) hebben gevonden. Nu u hier toch bent en dit begint te lezen... Lees eens een van m'n blogberichten en geef jouw mening of goede raad.
12-11-2010
Lovetroubles<3
Lieve lezer, nooit ged8 dat alles zo snel voruit kon gaan... Hij wéét het en heeft mij in een erg subtiel sms'je duidelijk gemaakt dat net niet wederzijds is... Iedereen wist het dan ook en ik had op een of andere manier ook laten vallen dat ik hoopte dat hij het te weten zou komen. En nu was het zover.. De dag erna was knuffeldag en ik had met een van mijn vriendinnen afgesproken dat ik hem een knuffel zou geven. Dus ik had nu eenmaal geen keus... Toen ik van bij hem terug naar mijn vriendinnen liep wist ik niet wat me overkomen was. Mijn hart maakte overuren en ik had het gevoel dat ik ieder moment kon flauwvallen... Maar na die ochtend is er ks meer gebeurd. Ik kon het niet laten en sms'te tijdens de vakantie (de hele week erna). Maar hij antwoordde niet en ik denk dat het stilletjesaan op zijn zenuwen begon te werken^^. Dus kreeg ik toch ('k had er zolang op gew8) een berichtje terug.. 'voor alle duidelijkheid, ik wil nie me u'... en het rare was dat ik er gewoon kon mee lachen.. Ik denk dat de liefde over was, want uiteindelijk had ik het toch al opgegeven.. Als mijn vrienden en vriendinnen mij niet bleven aanmoedigen... Maar toch kan ik hem niet vergeten..<3 Lente in love<3 (of toch niet...)
Enkele redenen waarom ik nu echt geen zin heb in de vakantiedagen... Het blijft maar regenen Van de eerste moment dat je buitenkomt heb je het gevoel dat je omvergeblazen wordt Je belkrediet is er vandoor Er is niets te doen Je huiswerk ligt gevaarlijk naar je te grijnzen Je mag niet naar die fuif waar je zo op gehoopt had...
Toch een paar voordelen... Je gaat twee avonden met je chirovriendinnen doorbrengen Geen school! De wind die je haren door elkaar blaast Het kleurige herfstgevoel Je dikste trui aan en gezellig voor tv zitten Je blog een beetje aanvullen Lekker teruggrijnzen naar je huiswerk Je liefste kat (Pitta) een dikke knuffel geven Buiten zitten en je gedachten er eens laten uitblazen
Als je er even over nadenkt... is ons leventje eigenlijk nog zo slecht niet... Kus <3
in mijn eerste berichtje stond iets over verliefd zijn. Stel geen domme vragen of reageer dus niet verbaasd als ik wéér m'n gedichtjes over 'hem' zit te bloggen. Advies kan ik dus nog steeds gebruiken... Hij is een jaar ouder (vraag niet hoe oud ík ben) en zit bij mij op school. We zitten in dezelfde sportclub en wonen 2 straten van elkaar. Alles lijkt zo gemakkelijk dat ik eigenlijk geen advies zou nodig hebben. Maar in mijn geval dus wel. 'k Ben nogal verlegen en daarom juist is het zo moeilijk om gewoon tegen hem te beginnen praten... Vorige week kwam hij naast mij zitten op de bus. Was er geen plaats meer? Naast mijn broer wel maar... Ik weet dus niet of hij met enige bedoeling bij mij kwam zitten. Halverwege de busrit zijn we beginnen vertellen over onze leraars wiskunde. (een leuk onderwerp mag ook wel maar ja) Hij praatte met mij... Zwijmel, zwijmel... Nu, 1 week later, zat hij niet op de bus. Spijtig, morgen beter... Wat moet ik zeggen als ik hem tegenkom? Moet ik hem sms'en? Moet ik het hem gewoon vertellen? Help! Stilletjes hoop ik dat hij het te weten komt via via en er zelf over begint... als we alleen zijn. (een verliefde smiley is er niet) De helft van onze klas weet het al en iedereen op de chiro heeft het bij wijze van spreken uit mijne neus gepeutert. De jongens van onze klas zijn nog aan het raden en voor de rest... Hoop met mij mee!
Hopeloos verliefde Lente x)
Om jullie voor te bereiden op wat nog kan komen: Dit is er eentje van gisteren (13september2010)
Hopeloos
Ik ben verliefd iedereen mag het weten, maakt het nog iets uit? Iedereen weet het al.
Hoe zou 't zijn moest hij het weten? Denkt hij nu al hele dagen aan mij of zou hij 't zo gzuw weer vergeten?
Was er nog plaats op de bus of kwam hij spontaan bij mij? Ziet hij mij ook graag of staan ze voor hem in de rij?
Waarom zit ik met zoveel vragen? Kan het niet gewoon wat simpeler worden? 't Is om nooit meer verliefd te worden...
Als ik nu gewoon eens in z'n armen zou vliegen, Dan zoiu ik tegen niemand nog moeten liegen.
Als ik aan je denk gaan de minuten steeds sneller voorbij... en dan hoop ik: 'Denkt hij ook aan mij?'
Beste bloggers.. misschien (of hoogstwaarschijnlijk) weet je helemaal niet hoe je hier terechtgekomen bent. Geen nood, lees gewoon tot onderaan de pagina ('t is nie overdreven lang) en maak eens 5 minuutjes tijd voor iemand die hier nieuw is. Of iemand dit ooit gaat lezen? Ik vrees ervoor. (waardoor ik nu al begin te denken waarom ik hier in godsnaam een blogbericht aan het typen ben...) Ach, lees gewoon.
Ooit al leens voorgehad dat je een héél lang bericht schrijft en dan gebeurt er iets onverwachts? Dit had ik dus gisteren voor. Mijn bericht was helemaal af én juist dan loopt het fout. Typisch! Maar tot zover... Achter de titel valt er niet veel te zoeken. Dit is dus m'n allereerste officiele blogbericht (tot zover ik weet toch). Start!
Ooit alleens het idee gehad dat je alles wilt opschrijven, dat je je herinneringen niet kwijt wil en alles neer wil pennen? Ik wel. Deze blog wordt gewoon m'n uitlaatklep om al mijn verhalen kwijt te kunnen. Anekdote's uit m'n eigen leven. Een verslagje van hoe m'n dag geweest was of misschien zelfs mijn halve dagboek... Wie weet... Waargebeurd of gewoon mijn pogingen om een boek te schrijven. Fragmenten uit boeken die ik zo prachtig vind, enzovoort. Heb je (liefdes)tips voor mij of heb je zelf een leuk verhaal? Nieuwe personages of situaties waar ik kan over schrijven? Heb je nood aan iemand om gewoon eens je verhaal kwijt te kunnen zonder er commentaar op gegeven wordt? I'll be here.
Ik ben Lente Somers
Ik ben een vrouw en woon in Un village magnifique () en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 06/07/2020 en ben nu dus 4 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: chiro, sport and writing.
Ik kan geloven dat het je niks kan schelen wie ik ben.Onthou alleen dat ik besta en lees toch 1 van m'n blogberichten.
Toen ik van bij hem terug naar mijn vriendinnen liep wist ik niet wat me overkomen was. Mijn hart maakte overuren en ik had het gevoel dat ik ieder moment kon flauwvallen... Maar na die ochtend is er ks meer gebeurd. Ik kon het niet laten en sms'te tijdens de vakantie (de hele week erna). Maar hij antwoordde niet en ik denk dat het stilletjesaan op zijn zenuwen begon te werken^^. Dus kreeg ik toch ('k had er zolang op gew8) een berichtje terug.. 'voor alle duidelijkheid, ik wil nie me u'... en het rare was dat ik er gewoon kon mee lachen..
Ik denk dat de liefde over was, want uiteindelijk had ik het toch al opgegeven.. Als mijn vrienden en vriendinnen mij niet bleven aanmoedigen... Maar toch kan ik hem niet vergeten..<3
Wat moet ik zeggen als ik hem tegenkom? Moet ik hem sms'en? Moet ik het hem gewoon vertellen? Help! Stilletjes hoop ik dat hij het te weten komt via via en er zelf over begint... als we alleen zijn. 
(een verliefde smiley is er niet) De helft van onze klas weet het al en iedereen op de chiro heeft het bij wijze van spreken uit mijne neus gepeutert. De jongens van onze klas zijn nog aan het raden en voor de rest... Hoop met mij mee!
Fragmenten uit boeken die ik zo prachtig vind, enzovoort. Heb je (liefdes)tips voor mij of heb je zelf een leuk verhaal? Nieuwe personages of situaties waar ik kan over schrijven? Heb je nood aan iemand om gewoon eens je verhaal kwijt te kunnen zonder er commentaar op gegeven wordt? I'll be here.
