Vandaag verlaten we de gezellige woning van onze geliefde professor Steyn. Dit doen we uiteraard in stijl. Gisteren kochten we een echt struisvogelei, wat equivalent is aan 24 kippeneieren. Het ei bakten we in twee grote pannen. De dooier was echt immens en ook het breken van de eierschaal was geen lachertje. We genoten van ons zelfgemaakt ei, met champignons, tomaat en kaas. Uiteraard ruimden we alles picco bello op, zodat we geen klachten zouden krijgen van Willem.

Onze planning was een beetje in de war gestuurd. We hadden gereserveerd voor paragliden, maar net zoals vorige keer, ging het niet door wegens “slechte” weersomstandigheden (36 graden en windstil). We baalden. Al twee keer gereserveerd en nog geen enkele keer kunnen paragliden.. Derde keer, goeie keer!

We reden naar Wilderness Eb and Flow Parc, wat normaal ’s namiddags op het programma stond. In dit park bevindt zich zeer mooie natuur. Je kan er ook allerlei activiteiten doen, zoals kayak. Om het park binnen te kunnen, moet je een entree betalen. De prijs voor Zuid-Afrikanen lag beduidend lager dan voor die van buitenlanders. Gelukkig dat wij ons, met onze studentenpasjes van de universiteit van Stellenbosch, konden uitgeven als echte Zuid-Afrikanen (en we voelen ons ook al zo!). We huurden 4 kayaks. Dat betekent dus per twee in een bootje, enkel donald had het lef om alleen het water te trotseren. Team Lennert en Sofie had het in het begin nogal moeilijk om samen te werken als een team... Gelukkig beterde dat naarmate de gekayakte afstand vorderde (oefening baart kunst) en nog steeds zijn de happy together! Ook katleen was helemaal in de wolken toen ze, zonder ook maar 1 keer in huilen uit te barsten (iets wat al bij elke kayak activiteit was voorgevallen), het droge bereikte.

Eens aan wal gekomen, zat het er nog niet op. Nu volgde nog een hike naar de waterval en moesten we onze kayaks achterlaten. De tocht was niet te lang en erg aangenaam. Zelfs iets te gemakkelijk voor Donald, die dan besloot om een liaan op te klimmen en heen en weer te zwieren. De waterval was heel hoog en bijwonder mooi. We aten onze zelfgemaakte picknick op op de rotsen. Nadien vielen we in slaap ondanks dat we niet echt heel comfortabel lagen. Niemand van ons ging in het water. We moeten  toegeven dat het water niet echt uitnodigend was. Het had nogal een donkere olieachtige kleur. Lennert sprong wel over het water heen van de ene naar de andere kant, iets wat eerst onmogelijk leek, om de waterval te kunnen beklimmen. De rotsen bevonden zich ver van elkaar. Sofie zou er zeker in gevallen zijn (slim als ze is, probeerde ze het dan ook niet). Voor we het wisten was het al weer tijd terug te keren. We moesten nog heel de hike doen en weer terug kayakken.

Sofie en Lennert hadden de taktiek van het roeien ontdekt en kwamen als eerste aan bij het startpunt van de kayakverhuur. Echter dat dachten ze toch, want ze waren net 1 baai te vroeg afgeslagen, evenzo was Donald. Ze maakten rechtsomkeer maken om in de volgende baai aan te meren. Bij aankomst raakte de roeispan van Lennert de arm van Donald, die nog de eerste plaats probeerde bemachtigen. Afgeleid door al het bloed trok Lennert de boot aan wal terwijl Sofieke nog met 1 been in de kayak stond, wat een levensechte split en een grumpy Sofie opleverde. Een verrekte gracilis was het gevolg.

Het was een geweldige dag geweest, en daar krijgt een mens honger van. In het nieuwe huisje waar we verblijven staat een gasBBQ. Misschien is gas wel meer iets voor ons dan een klassieke braai met houtskool. We deden inkopen in de pick n pay. Lennert en Sofie kochten alle ingredienten om een verrukkelijke salade te maken voor iedereen: sla, paprika, komkommer, tomaat, feta, druiven, groentenmix en zonnebloempitten. Het resultaat was een enorm grote salade waar we eerst geen voldoende grote kom voor konden vinden. Lennert bedacht dan de salade in een ovenschotel voor kalkoen in te braden te kappen. Vrolijk shakete hij de sla door elkaar. Michiel en donald ontfermde zich over de braai en we kunnen zeggen dat ze het heel goed hebben gedaan. Het vlees was perfect gebraaid!

Om af te sluiten speelden we nog enkele kaartspelletjes vergezeld van een glaasje wijn of gin of savana of amarulo. Michiel verbaasde ons met zijn verborgen talenten omtrent  gin. Pas na de spelletjesavond beseften we dat we het lookbrood op de braai vergeten waren. Gevolg: totaal verkoold lookbrood.

Onze verblijfplaats bevindt zich op een privedomein afgesloten door een immense poort en ver verwijderd van de grote baan door een lange oprijlaan. Ook is er een privestrand. Omdat we dit nog niet gevonden hadden, besloten we er na het eten naartoe te gaan. Dit was echter geen gemakkelijke klus zo in het donker. Overal begonnen verschillende weggetjes, maar deze leidden ons nooit tot de zee. We begonnen zelfs te denken dat de golven die we duidelijk hoorden, gewoon de rijdende auto’s van op de autostrade waren. Zonder ons doel bereikt te hebben, keerden we weer naar het huisje terug.

Pas veel te laat gingen we slapen.