Spinazie met ardeens vlees en puree, allemaal erg lekker maar wat is het dessert? De vraag kwam laat. Op tijd, maar laat. Kwart voor acht: we gaan ervoor! Enige twijfel zou wel eens fataal kunnen geweest zijn. Stoelen naar achter, jas aan (en sjaal want het was koud) en in looppas naar de overkant, ook bekend als "den deleis". Spurten naar binnen meteen richting gebak. Zenuwachtig twijfelen. Dat lust jij niet, maar dat lust ik niet en dat lusten we allebei niet. Zuivelafdeling dan maar, op zoek naar tiramisu. En daar lagen ze. Zo mooi en zo lekker te wachten totdat wij ze naar de kassa brachten en opaten. Chocolade smelten (lichtjes aangebrand) en alles in de microgolf, lekker warm.
We hebben genoten van onze opwelling van pannenkoeken met warme chocoladesaus.
In de winter is het sowieso al van dat: je lichaam voelt zich niet 100% in zijn vel. Maar na dit weekend is het alleen maar erger geworden. Beide knieën zien zo blauw (en een beetje rood) als ze maar kunnen. En ook mijn arm heeft een grote blauwe plek met aan weerskanten twee wonden. En hoe het komt? De benen van te gaan zwemmen, de arm van prikkeldraad met elektriciteit... Vraag me niet waarom of hoe want vaak weet ik er verder zelf geen antwoord op. Ik heb maar een licht stootje nodig om een blauwe plek te veroorzaken. En lastig is dat. In deze wintertijden iets minder omdat je dan sowieso geen rokje aandoet, maar toch in de douche zie je dat wel natuurlijk... Je helemaal vrouw en aantrekkelijk voelen wordt dan wel helemaal bemoeilijkt. Hoe doe je dat eigenlijk, je aantrekkelijk voelen? Er zijn er die naar de schoonheidscentra gaan, kilo's make-up smeren, zich insmeren met crèmekes,... Maar ik kan dat niet, ik ontbreek blijkbaar dat make-up-barbiewijven-gen. Dus hoe is het dan wel mogelijk je aantrekkelijk te voelen?
We haten het allemaal: de wekker. Ondanks het leuke deuntje van mijn gsm-wekker ontwaakte ik toch chagrijning. Snoezen leek een goed idee, maar meer dan 3 keer kon ik me niet veroorloven. Er zou een licht moeten aanspringen anders blijf ik toch lekker liggen en nog eens snoezen en nog eens snoezen en nog eens snoezen. Die wekker is de absolute vijand. Lekker dromen, bijna aan het hoogtepunt van je droom en dan ... -dat té vrolijke, naar de realiteit terugkerende deuntje. Het ergste aan opstaan blijft het verlaten van dat warme nest dat je 's nachts creëerde. En dan heb ik het niet alleen van de warmte onder je deken maar ook van het dromen. De mogelijkheid om eender wat mee te maken, alles wat je onderbewustzijn maar wilt. Ach, vanavond kruip ik toch lekker dat nest weer in. Nah!
Het aanmaken van een blog is een erg gezellige en fijne ervaring. En dan te bedenken dat straks een volkomen onbekend iemand in mijn eigen ingesloten wereld gaat binnensluipen, en gedachten vormen over dat kleine, eigen wereldje van mezelf. Laat jou binnendringen dan ook een toevoegsel zijn en mijn wereldje vergroten. Lees het hier niet voor niets en leer uit mijn diepte- of hoogtepunten. Post eventueel een reactie of mail mij met jouw nuttige informatie, die mij (en mijn eigen wereldje) van pas kunnen komen.
le fil rouge
