Saskia De Coster in gesprek met Tine Hens

Schrijven is voor een groot stuk spelen. Dictatortje spelen.  Je perst verschillende identiteiten bij elkaar en jij houdt de touwtjes in handen. Jij bent de baas.  Je moet dat ook zijn.  Anders wordt het een versplinterd geheel.  Het gevolg is dat je tijdens het schrijfproces voortdurend zwalpt tussen de complete euforie en de al even complete wanhoop. (…)

Voorlezen is soms een goede graadmeter. Terwijl ik achter een microfoon sta, wil ik met mijn potlood aan de slag om zinnen te doorstrepen en te veranderen.  Ik lees in dit stadium ook hardop achter mijn computer.  Het geeft een andere kijk.  Je wordt voor een stuk de lezer, de derde persoon.

(…)

De werkelijkheid is een grote bouwdoos voor mij.  Ik pik eruit wat ik kan gebruiken.  Dus naast parasiet ben ik ook nog vampier.