Hierin bleek dat het boek vooral over de schrijfster ( Jaenette Winterson ) zelf ging en dat dit een autobiografie is over haar leven.

Jaenette was tussen de zes weken en zes maanden oud toen haar ouders haar voor adoptie afstonden.

De pleegouders waar Jaenette terecht kwam wouden een zoon maar kregen uiteindelijk Jaenette.

Jaenette zou altijd het kind blijven die niet gevraagd was.

Ze verteld ook over haar eerste boek die in 1985 uitkwam genaamd " Sinaasappelen zijn niet het enige fruit " hierin beschreef ze hoe het was om op te groeien in een huis waarin apocalyptische voorspellingen even normaal waren als suiker bij de thee.

Jaenette wou heel graag missionaris worden ookal waren er heel veel dingen verboden in het huis van de pleegouders van Jaenette.

Jaenette schreef haar gevoelens neer op paperbacks maar wanneer haar pleegmoeder deze paperbacks vindt onder het bed van Jaenette gooit ze deze uit het raam en stak ze in brand.

Zelf vindt ik dit heel raar dat ze zo spontaan en open over haar jeugd kan praten want uit het begin van het boek kunnen we zeker afleiden dat jaenette een heel moeilijke juegd heeft gehad bij haar pleegouders.