Het is eventjes geleden dat ik nog iets op mijn blog heb gezet. Ik heb dan ook vrij veel te vertellen.
Zondag zijn we naar 'de drie zwaarden' gaan kijken. Dit is een standbeeld dat aan een fjord hier niet ver vandaan staat. De drie zwaarden zijn daar gezet ter herinnering aan de eenmaking van Noorwegen. Op deze plaats heeft koning Harald overwonnen. Het getuigd van het vikingverleden van dit land. Het was een heel mooie plaats. Er was een soort strandje en dan rotsen waarop de drie zwaarden staan.
Maandag en dinsdag is er niet echt iets speciaal gebeurd. Ik heb les gehad en we hebben en reisje naar Bergen gepland. Woensdagavond was er een sociale avond voorzien om Noorse studenten te leren kennen. We zijn in groepjes verdeeld en hebben ieder een paar Noorse studenten die onze "buddy's" zijn. Twee van mijn buddy's zijn de meisjes die vorig jaar samen met mij in Louvain-la-neuve waren. Het was leuk om hen terug te zien. We hebben herinneringen opgehaald en deze twee leuke weken.
Het spannendste dat ik deze week heb meegemaakt, was vanavond. Ik ben samen met Una (van Ierland) een wandeling rond het meer hier vlakbij gaan maken. Dit was toch het plan. Na ongeveer een uur wandelen langs het meer, zijn we verdwaald geraakt. We zijn in een bos terecht gekomen en omdat we dit niet hadden verwacht, hadden we ook geen rekening gehouden met het donker. Na ongeveer een uur verdwaald te zijn in een donker bos dat we niet kennen, hebben het pad terug gevonden. We zijn toen maar de weg gaan vragen. Enkele vriendelijke wandelaars hebben ons meegenomen tot we terug wisten waar we waren. In het begin van het 'verdwaald zijn', konden we er nog goed mee lachen. We hebben enkele leuke foto's genomen enzo. Toen we na een half uur in een donker bos nog steeds niets of niemand hadden gezien dat ons de weg zou kunnen wijzen, zijn we omgekeerd. De regen maakte deze tocht er niet gemakkelijker op. Gelukkig zit in de gidsen en ben ik het ondertussen al gewoon om af en toe eens te verdwalen. Ik ben dus niet beginnen panikeren (goed he!), en ook Una wist zich goed kalm te houden. Toen we uiteindelijk in Ugleveien aankwamen, waren de anderen al lang klaar met eten. Ze hadden wel wat overgelaten en waren ongerust. Na deze wandeling denk ik niet dat het er nog in zit dat we vanavond gaan uitgaan, maar we zullen zien....
