Weer een klein berichtje uit France. Ondertussen hebben we de hete zomer ingeruild voor koele ochtenden en avonden. Gelukkig is het overdag wel lekker warm.
Deze week heb ik voor het eerst hier de was gedaan. Alles is nog even groot en heeft dezelfde kleur ( buiten de onverklaarbare groene vlekken om een kleedje, maar die tellen we niet mee J)
We zijn zaterdag met zijn allen Sete gaan bezoeken. Een tof stadje op een kwartiertje van Montpellier. Daar hebben we een berg beklommen en hadden we een uitzicht over gans de stad. Er waren ook vreemde bootraces bezig. 2 roeiboot-achtigen dingen met elk 6 man die zo snel mogelijk heen en weer moesten. Heel erg vreemd. We hebben ook een klein mini strandje `ontdekt`waar het heel mooi was.
Zondag zijn we gaan kayakken. Ook heel fijn. Eigenlijk hebben we meer pauzekes genomen om in de zon te liggen dan gekayaked J De heenrit met de bus was vrij hels. Anderhalf uur op een bus zitten door de bergen en met miljoenen bochten. Iedereen was blij eruit te zijn.
We hebben ook kennis gemaakt met de Franse communicatie. Omdat we een dik uur te vroeg aan de bushalte waren zijn we wat in de zon gaan zitten. Maar toen de bus aankwam zei de man dat hij enkel 10 man meenam, terwijl wij met 12 waren. Het was de laatste bus naar Montpellier dus dikke problemen. Gelukkig nam een vriendelijke vrouw op de bus het voor ons op en zei ze dat zij er toch de volgende halte af moest. Toen mochten we toch nog mee, maar andere mensen werden gewoon aan hun lot overgelaten. De bus stopte gewoon niet aan hun halte. Geen verdere informatie of niets. Een aparte visie op openbaar vervoer ;)
Na het fijne weekend zijn de lessen weer volop begonnen. Tot de volgende
Week 2 zit er alweer bijna op. Vandaag is het nationale staking in Frankrijk dus zitten we een klein beetje vast. Ik moest vandaag een uur op voorhand aan de tram gaan staan en hopen dat ik op tijd in de les geraakte. Als de tram wegvalt zien we hoe handig hij eigenlijk is. Max 10 minuten wachten om heel de stad te kunnen doorkruisen. Heel gemakkelijk. Maar toen ik eindelijk aankwam in de les bleek dat ook de prof staakt. Allez daar gaan we van uit aangezien er niemand in de aula was.
Vorig weekend zijn we voor het eerst gaan shoppen. Hier is een groot winkelcentrum (Odysseum) waar je echt een hele dag in kan rondlopen. Er is zelfs een Ikea en Decathlon dus echt groot.
Zondag zijn we een fiets gaan huren en zijn we naar het strand gefietst. Een zalig weggetje (helemaal plat J) waarmee je binnen 1 uur aan het strand staat. Een hele dag bakken en braden, een beetje beachvolleyballen en `s avond op kot komen en denken oej ik ben precies toch wat verbrand jep, een typische dag aan de zee dus.
Maandag stonden we weer in een lege aula. Weer dezelfde prof die er niet was, weer waren wij de enigen die er waren. Blijkt dat die lessen pas beginnen midden oktober. Iedereen dus vroeg opgestaan voor niks.
Ik kan wel wennen aan het leven in Zuid- Frankrijk. Er is een bakker en fruitwinkeltje recht tegenover onze deur. Dus als we pas les hebben in de middag kunnen we een heerlijk verse en warme baguette gaan halen (een baguette kost hier maar 40 cent wel wat anders als 2euro voor een brood in België) met verse druifjes en watermeloen. Hmmmm. Dat dan op eten met u gezicht in de zon en u neus in de boekjes die ik gekregen heb van Eline in mijn overlevingspakketJ Een mens zou voor minder blij gezind wakker worden.
Gisteren hadden we pas laat les. Dus zijn we maar gaan shoppen (again :P) in Montpellier city. Schoenen voor 5 of 10 euro, handtassen voor 16 euro en nog zoveel meer. Voor diegene die mij komen bezoeken neem die bankkaart maar mee. Zoveel dat je hier kan kopen voor zo weinig geld! Ik ken er al een paar die hier heel gelukkig gaan zijn;)
Ik mis iedereen en ben altijd blij als ik weer wat nieuws uit België krijg.
Voor diegene die maandag beginnen met hun lessen veel plezier. Voor diegene die maandag jarig zijn . Gelukkige verjaardag! Voor diegene die maandag voor echt beginnen aan hun kringjaar veel geluk! En voor diegene die maandag niets te doen hebben je bent altijd welkom in Montpellier.
de eerste week van het Ersamusavontuur zit er al op. Daarom dit berichtje. Excuses voor de schrijffouten maar ik zit op een qwerty toestenbord te typen.
Op donderdag zijn we met de auto vertokken naar Zuid Frankrijk. Mijn mama en ik zaten vanachter helemaal opgepropt want de zetel die ik van Karen, Jessie, Lynn en Kerensa had gekregen (I love it) moest mee, anders vertrok ik niet. Na 1000km afzien kwamen we aan in het zonnige Zuiden. Eerst nog een nacht op hotel aangzien we maar laat toekwamen. De dag erachter moetsen we 5km verder zijn. Maar dat hadden we zwaar onderschat. Montpellier is niet autovriendelijk. Een doolhof voor elke niet Montpellierbewoner, geloof mij! Nadat we een uur te laat op de afspraak kwamen ( nog niks veraderd dus ) verschoot in me dood. Een mega groot appartementsgebouw in de achterbuurten van de stad ( voor de kenners: Mosson). Maar toen ik de lift nam naar het 7e verdiep was ik meteen gerustgesteld. We wonen in een appartement met 6 andere mensen. Ik en Jessica, een Servier en 2 Fransen. In het begin durfde ik amper Frans te praten. Maar nu gaat het al veel beter.
Zaterdag werd er voor alle Erasmussers een uitstap geregeld naar Nimmes, het haribomuseum en Pont Du Gard. Snoepjes, water en cultuur. De perfecte combinatie. Ook heel leuk om de eerste keer alle Eramussers te zien. In de avond werd er nog een feest georganiseerd en kwam ik de eerste keer in aanraking met de Franse mentaliteit. ookal stonden er vele mensen aan te schuiven aan de bus om naar de zaal te gaan, een extra bus werd er niet ingezet. Omdat we een hele dag gestapt hadden en toch wel wat moe waren besloten Jessica (het meisje waarmee ik samen woon) en ik om naar huis te gaan. De tram rijdt hier toch maar tot 1 uur dus een dik feestje zat er niet in. Zondag werd er weer voor de Erasmussers iets gergeld. Een picknick. Maar daarvoor was er nog een hobbybeurs en daar zijn we naartoe gegaan om eens te gaan zien dat er niks leuks was om te doen hier. Na de picknick zijn we met zijn allen naar het strand gegaan. Een totale schok. 2 dagen ervoor zat ik nog in Belgie met een dikke trui en lange broek, en daarna woonde ik gewoon in een streek met 31graden en strand op 20min busreis.
Maandag had ik voor het eerst les. Rond 8 uur werden we verwacht op het unief. En oh jawel... onze prof kwam gewoon niet opdagen. Blijkbaar niet abnormaal hier. Even geen zin? Ooh ik kom gewoon niet. Les moeten geven of niet. Franse cultuur is toch wel wat aanpassen. De 2e les was verschieten. Fransen spreken zo snel, en zeggen zo veel op 1 moment. Ik heb dan maar aan de Franse jongen naast mij zijn nota`s gevraagd. Iedereen is hier super vriendelijk tegen ons. Ze vinden het niet erg om ons te helpen, meer nog, ze doen het zelfs graag. `s Avonds hebben we een rondleiding gekregen door de stad ( Montpellier is prachtig!) en jawel... weer een feestje. Dit keer in de legendarische Australian Bar (pintjes voor 1 euro). Ook hier moesten we weg om 1 uur aangezien we enkel thuis geraken met een tram. Maar eigenlijk was het niet erg want ze sloten toch om half 1. Dinsdag had ik 4uur aan een stuk neuro. Afzien!! Pauzes kennen ze hier amper. Maar het ging wel al veel beter. 1 maal dat je door hebt dat niet alles wat ze zeggen belangrijk is en dat er vaak vanalles herhaald wordt wat eigenlijk hetzelfde is ging het vlotter.
Nu heb ik een hele week lessen gehad en sommige zijn zwaar (een italiaanse prof die gebrekkig frnas spreekt.. kop nog staart aan te krijgen) en sommige zijn eenvoudiger. Ook al vaak verschoten van het verschil met Leuven. Hier schreeuwen ze gewoon naar de prof dat die te snel gaat. Als je dat durf in Leuven denk ik dat je meteen uit de les gezet wordt. Maar de proffen staan wel dicht tegen hun leerlingen. We zijn al tegen iedere prof gaan zeggen dat wij les belges zijn en iedere keer krijgen we een vriendelijke lach en hulp met hoe alles verloopt. Want boeken kennen ze hier niet... je moet alles leren van je notas.
Woensdag werd er voor de Erasmussers weer een feest georganiseerd. Maar dit was zooo overbevolkt dat je spontaan een aanval van claustrofobie kreeg. Vandaag is het vrijdag en mijn to do lijstje wordt steeds langer. Dit papier in orde brengen, dat attest gaan vragen... Maar ik heb er nog geen spijt van. Het is hier zo leerrijk, iedereen is hier zo vriendelijk. Op erasmus zijn schept een band. Iedereen praat met iedereen en vrienden worden in 1-2-3 gemaakt. Ik mis mijn vrienden en famillie in Belgie natuurlijk wel. Maar ik heb zoveel fotos mee dat ze er ook altijd een beetje zijn. En als ik internet op kot heb verwacht ik mezelf aan een heuze skypeverslaving :)
Tot de volgende!! Een dikke kus en een mega knuffel aan iedereen. Ik mis jullie!!! Leen
