Hier zit ik dan weer. In mijn kot in Montpellier city. En ik moet zeggen, het voelt toch wat bizar. Ben dan ook vrij lang in België geweest, langer als verwacht zelfs, maar daarover straks meer.
Terug thuis komen was fantastisch. Toen ik van de trein afstapte stonden mijn vriendinnen mij op te wachten. Het welkomscomité. En het werkte, welkom voelde ik me J Ik verwachtte dat het in het begin wennen ging zijn, maar toen we daar zaten was het enkel raar dat we daar echt zaten, in vlees en bloed en niet op in duizenden pixels op een computerscherm op skype of via sms. Daarna ben ik naar huis gegaan en ook daar voelde alles zo geweldig vertrouwd aan. Toen pas besefte ik, het `thuisgevoel` is echt uniek. Dus geniet ervan mannen J Ik kreeg leuke pakjes en de het huis was versierd. Ook mijn kamer was als verrassing helemaal vernieuwd en ze is echt fantastisch mooi.
De dagen die volgden heb ik afgesproken met mijn vriendjes en vriendinnetjes en er echt met volle teugen van genoten. Als nieuwjaarsgeschenk had mijn zus trouwens een geweldige surprise. We zijn samen naar de musical Oliver geweest. Op de tickets stond rij 5. Maar toen we aan de hostesses in de rode pakjes vroegen waar onze stoel was, bleek `rij 5`, ` rij 1` te zijn. We zaten gewoon helemaal vooraan!! Echt uniek.
Toen de dag aankwam om terug te vertrekken waren er enkele onvoorziene omstandigheden. We haalden het foute adres van de site waardoor de GPS ons ergens fout afzette, er was file, we vertrokken te laat enzovoort. Het resultaat toen ik eindelijk aankwam in de luchthaven was de rest al aan het inschepen en was er geen plaats meer voor mij. Terug naar Leefdaal, nieuw ticket geboekt en nog enkele daagjes thuis kunnen zijn.
Daarom ben ik deze ochtend extra vroeg vertrokken, en bijgevolg zit ik hier nu in mijn kamer in Montpellier dit tekstje neer te pennen. Ik probeer deze 2 weken nog te genieten van Frankrijk en daarna ben ik weer 100% van Leuven.
Ik zit nu op de trein, terug naar huis. Daar ga ik kerstmis doorbrengen met mijn familie en vrienden. Iedereen eens terug zien doet wel een beetje raar. Dat ik hier nu zit, in de trein, was deze ochtend nog niet zo vanzelfsprekend. Toen ik deze morgen opstond bleek dat er geen enkele bus of tram reed.. stakingen! Omdat ik ver van het station woon was ik al helemaal aan het stressen. Mijn Servische kotgenoot zat gisteren al vast in Parijs ( door de sneeuw) en ik zag het al gebeuren dat ik ook niet thuis zou geraken. Gelukkig bleef mijn andere kotgenoot, Jessica, heel kalm en heeft ze mij zalig geholpen. We zijn meteen begonnen met nummers van taxis te zoeken. Maar iedere keer kregen we te horen dat alle taxis bezet waren. Toen we de hoop al wilden opgeven antwoordde er iemand jarrive. Wij naar buiten gecrost, en een half uur buiten staan wachten. Toen de taxi niet kwam zat er niets anders op dan te liften. Gelukkig had ik snel prijs, de 2e vrouw die we aanspraken wou me al een eindje meenemen. Ze ging niet helemaal naar het station maar ik was al iets dichter bij het doel. Toen ze mij afzette zag ik een 2e vrouw aan een parking. Met de hoop dat ze haar auto ging halen vroeg ik ook aan haar of ze mij wou meenemen naar het station. Bleek dat ze ook naar het station moest maar ook geen auto had. Toen ontmoette we nog een 3e vrouw. Zij had een auto in de buurt en moest ook in de buurt van het centrum zijn. Ze wilde ons gerust meenemen. Maar de troubels waren nog niet over. Dikke file in Montpellier. Dan ben ik maar uit de auto gestoven, vlug merci geroepen en een sprint naar het station ingezet. Ik had nog niets gegeten en met een trekkerszak op mijn rug, een computer rond mijn nek en een valies achter mij aan ging het niet vanzelf. Maar gelukkig had de trein een kwartier vertraging en hier zit in dan.
6uur treinrit is ideaal om eens na te denken over de voorbije maanden. Wat hebben we toch meegemaakt. Heel veel positieve zaken, maar ook minder fijne dingen. Zoals een prof die ons een aartsmoeilijk meerkeuze examen geeft dat we in een halfuur moeten invullen. Zelfs de Fransen hadden problemen met sommige woorden. Als we daarna naar de prof gaan om het te melden zei ze doodleuk dat Eramsussers normaal een ander examen krijgen, 1 met open vragen en begint ze ons te verwijten dat we nooit naar de les waren geweest (absoluut niet waar, we zaten er elke week) en dat het onze schuld is. Zware motivatie als je weet dat je die week nog 4examens moet afleggen. Maar na een woedefase en een moedeloze fase moesten we verder. Hoe we vorige week overleefd hebben snap ik eigenlijk nog steeds niet goed. Ons examen rooster was dodelijk. Hierdoor klopten we dagen met een halfuur pauze per dag, en 12uur slaap op 4 dagen. Na ons examen op woensdag om 18u waren we om halfnegen s avonds thuis. Daarna meteen terug beginnen leren en om6 uur in de ochtend terug beginnen .leve het examensysteem van Leuven met den blok en meestal tijd tussen 2 examens.
De voorlaatste en laatste dag was ongelofelijk zwaar. Om 12u statistiek, na het examen meteen naar de bib om het volgend examen te herhalen wat om 17uur begon. Daarna even geslapen en om 3u in de ochtend begonnen met neuro te herhalen.Vrijdag, na neuro, waren we allemaal totaaaaal leeg. Je stapte wel maar besefte niet wat er gebeurde. Je deed iets en was het 2seconden later weer vergeten.
Maar na een beetje bij te slapen zijn we naar de kersmarkt gegaan, een spektakel bezocht en nog andere leuke dingen gedaan. De examens waren snel weer vergeten.
Ondertussen rijd de trein weer verder en ben ik weer een beetje dichter bij thuis. Ik ben blij dat ik naar huis kan, maar ergens knaagt het ook een beetje. Deel 1 is al gedaan. Nog maar 1 maand te gaan, en Erasmus zit er weer op. Wat ga ik Frankrijk, zelfs met al zijn gebreken, missen. Maar laten we daar nu niet teveel aan denken en genieten van het naar huis gaan. Niet teveel op voorhand nadenken, en niet te ver vooruit kijken, nog iets dat je hier leert.
Ik zie jullie waarschijnlijk allemaal deze week dus tot binnenkort
Ik zit nu op de trein, terug naar huis. Daar ga ik kerstmis doorbrengen met mijn familie en vrienden. Iedereen eens terug zien doet wel een beetje raar. Dat ik hier nu zit, in de trein, was deze ochtend nog niet zo vanzelfsprekend. Toen ik deze morgen opstond bleek dat er geen enkele bus of tram reed.. stakingen! Omdat ik ver van het station woon was ik al helemaal aan het stressen. Mijn Servische kotgenoot zat gisteren al vast in Parijs ( door de sneeuw) en ik zag het al gebeuren dat ik ook niet thuis zou geraken. Gelukkig bleef mijn andere kotgenoot, Jessica, heel kalm en heeft ze mij zalig geholpen. We zijn meteen begonnen met nummers van taxis te zoeken. Maar iedere keer kregen we te horen dat alle taxis bezet waren. Toen we de hoop al wilden opgeven antwoordde er iemand jarrive. Wij naar buiten gecrost, en een half uur buiten staan wachten. Toen de taxi niet kwam zat er niets anders op dan te liften. Gelukkig had ik snel prijs, de 2e vrouw die we aanspraken wou me al een eindje meenemen. Ze ging niet helemaal naar het station maar ik was al iets dichter bij het doel. Toen ze mij afzette zag ik een 2e vrouw aan een parking. Met de hoop dat ze haar auto ging halen vroeg ik ook aan haar of ze mij wou meenemen naar het station. Bleek dat ze ook naar het station moest maar ook geen auto had. Toen ontmoette we nog een 3e vrouw. Zij had een auto in de buurt en moest ook in de buurt van het centrum zijn. Ze wilde ons gerust meenemen. Maar de troubels waren nog niet over. Dikke file in Montpellier. Dan ben ik maar uit de auto gestoven, vlug merci geroepen en een sprint naar het station ingezet. Ik had nog niets gegeten en met een trekkerszak op mijn rug, een computer rond mijn nek en een valies achter mij aan ging het niet vanzelf. Maar gelukkig had de trein een kwartier vertraging en hier zit in dan.
6uur treinrit is ideaal om eens na te denken over de voorbije maanden. Wat hebben we toch meegemaakt. Heel veel positieve zaken, maar ook minder fijne dingen. Zoals een prof die ons een aartsmoeilijk meerkeuze examen geeft dat we in een halfuur moeten invullen. Zelfs de Fransen hadden problemen met sommige woorden. Als we daarna naar de prof gaan om het te melden zei ze doodleuk dat Eramsussers normaal een ander examen krijgen, 1 met open vragen en begint ze ons te verwijten dat we nooit naar de les waren geweest (absoluut niet waar, we zaten er elke week) en dat het onze schuld is. Zware motivatie als je weet dat je die week nog 4examens moet afleggen. Maar na een woedefase en een moedeloze fase moesten we verder. Hoe we vorige week overleefd hebben snap ik eigenlijk nog steeds niet goed. Ons examen rooster was dodelijk. Hierdoor klopten we dagen met een halfuur pauze per dag, en 12uur slaap op 4 dagen. Na ons examen op woensdag om 18u waren we om halfnegen s avonds thuis. Daarna meteen terug beginnen leren en om6 uur in de ochtend terug beginnen .leve het examensysteem van Leuven met den blok en meestal tijd tussen 2 examens.
De voorlaatste en laatste dag was ongelofelijk zwaar. Om 12u statistiek, na het examen meteen naar de bib om het volgend examen te herhalen wat om 17uur begon. Daarna even geslapen en om 3u in de ochtend begonnen met neuro te herhalen.Vrijdag, na neuro, waren we allemaal totaaaaal leeg. Je stapte wel maar besefte niet wat er gebeurde. Je deed iets en was het 2seconden later weer vergeten.
Maar na een beetje bij te slapen zijn we naar de kersmarkt gegaan, een spektakel bezocht en nog andere leuke dingen gedaan. De examens waren snel weer vergeten.
Ondertussen rijd de trein weer verder en ben ik weer een beetje dichter bij thuis. Ik ben blij dat ik naar huis kan, maar ergens knaagt het ook een beetje. Deel 1 is al gedaan. Nog maar 1 maand te gaan, en Erasmus zit er weer op. Wat ga ik Frankrijk, zelfs met al zijn gebreken, missen. Maar laten we daar nu niet teveel aan denken en genieten van het naar huis gaan. Niet teveel op voorhand nadenken, en niet te ver vooruit kijken, nog iets dat je hier leert.
Ik zie jullie waarschijnlijk allemaal deze week dus tot binnenkort
ik zit momenteel met mijn pc buiten in de zon. 22 graden zaaalig. Deze week heb ik de eerste keer bezoek gekregen. Mijn mama en papa zijn langs gekomen. Jeeeeej. Het was echt heel leuk!! Op vrijdag middag kwamen ze aan, en heel erg vreemd, ik had toch wel wat 'zenuwen'. Het was al zo lang geleden dat ik hen nog gezien had. Vrijdagmiddag kwamen ze aan en eerst zijn we naar het hotel gegaan, en iets gaan drinken en eten op het prachtige plein Comedie. Ze hadden net 7uur op de TGV gezeten mét overstap in Parijs. Papa vond de reis geweldig. Buiten kijken en heel Frankrijk zien voorbij flitsen. Zaterdag zijn we heel de stad gaan bezoeken. Jammer genoeg regende het. Maar niet een beetje... het g-o-o-t. Er zijn 3 paraplus stuk gevlogen en mijn voeten waren kletsnat. Het voordeel van dan met je ouders onderweg te zijn: ik heb een nieuw paar botten gekregen We hebben onderandere de prachtige faculteit van geneeskunde bezocht, de arc de triomphe en nog veel meer. De fotos kunnen jullie vinden op de link die ik er enkele berichten geleden op het geplaatst. Zondag zijn we naar het rommeldmarktje gegaan en ook een overdekte mark niet ver van mij vandaan bezocht.We hebben ook bij mij op kot een film gekeken. Maandag zijn we met de fiets naar de zee gereden. Op een bepaald moment rijd je gewoon tussen de flamengo's. En ze kwamen dichter bij dan ooit. Daar hebben we een beetje gewandeld en terug gereden. Dinsdag vertok papa en zijn mama en ik naar een groot winkelcentrum gegaan en heb ik een heel nieuwe outfit gekregen. Woensdag zijn mama en ik nog eens naar het centrum gegaan. En donderdag moesten we alweer afscheid nemen. Dat afscheid ging moeilijker dan verwacht. Het was zwaarder om nu afscheid te nemen van mijn ouders dan in september. Vreemd omdat ik binnen 6 weken alweer terug ben ( 20 december kom ik even terug met de trein). Gelukkig heb ik dan zo'n fantastische kotgenoten en eramusvrienden. Iedereen begrijpt het gevoel hier. Op kot hebben we 's avonds gekookt en een film gekeken omdat ik niet alleen wilde zijn Ook mijn friends in Belgie kan ik steeds bellen als ik het moeilijker heb en ze sleuren mij er steeds weer door. Echt fantastisch.
Ik zit nu al over de helft van de Eramus en kan het echt nog niet beseffen. Ik heb wel al een aantal zaken geleerd: * Ze verkopen hier niet sowieso vanille ijs in de winkels * Vlekken en Leen zijn een goede combinatie, de was weer proper krijgen en Leen dan weer niet * Koken is leuk als je het met kotgenoten kan doen. Buiten als je je pan in brand steekt * de adminstraie in Franrkijk en die in Belgie zijn NIET te vergelijken * Fransen denken dat ze de beste zijn, het mooiste land hebben, de prachtigste taal,... * Over de cross staat hier niets in de krant, zelfs na het WK wielrennen stond er maar een klein stukje in * 2x per week in het olympisch zwembad gaan zwemmen waar Alain Bernard al records brak is zaaalig. * Samen op eramus zijn schept een band * niet samen op erasmus zijn schept ook een band. Van mijn vrienden en famillie thuis heb ik geleerd dat ik altijd 100% op hun kan rekenen. Echt zalig * de was doen, je kamer kuisen, naar de winkel gaan, de afwas doen, ... het is echt veel werk. Ik ben verschoten hoe eenvoudig 'hotel mama' wel niet is en ik hoop als ik thuis ben niet meer in dezelfde gewoontes te vallen: mama kookt, wij eten op. * Frans is een mooie taal. * je mist de eenvoudigste dingen het eerst: gaan zwemmen met Eline en verhaaltjes vertellen, u compleet dood werken op de 24uren loop en het nog leuk vinden ook, met een taartje en de kachel op zondag naar de cross kijken, wii'en met je vriendjes, ... *...
Ik heb zeker en vast nog veel meer geleerd maar ik zal maar afsluiten. Tot de volgende! Leen
In Frankrijk wordt de situatie steeds erger en erger. De stakingen beginnen iedereen mateloos te irriteren. Ik heb al 2 weken geen les omdat studenten de aulasblokkeren met banken. Omdat ze ook een aula ingenomen hadden als kampplaats en er 2 vuurtjes gesticht waren op de campus had mijn universiteit beslist om tot maandag de universiteit te sluiten aangezien ze de veiligheid niet konden garanderen. Wij maandag terug: hopen dat er weer les was. De universiteit was inderdaad open maar weer stonden er stakers in de deur van de aula en mocht er niemand binnen. In de aulas waar wel studenten zaten begonnen ze te schreeuwen zodat els volgen onmogelijk was. In de namiddag was er een vergadering van de studenten waar ze gingen beslissen wat het verdere verloop van de week was. Wij daar naar toe. Ik kwam echt gechoqueerd buiten. Eerst werd er een uur gediscutieerd over het verloop van de vergadering. Wie mocht iets zeggen, hoelang, wat gingen ze bespreken enz. Ongelofelijk efficiënt (ahum). Daarna kwamen er studenten aan het bod over de acties. Maar als er iemand in de zaal niet akkoord was dan schreeuwde ze naar de persoon vooraan, ze liepen en naar toe en begonnen ze uit te maken. Door heel de zaal werd fascist geroepen en menige middenvingers gingen de lucht in. Wij waren echt gechoqueerd. Tijdens die vergadering kreeg ik de indruk dat het merendeel echt niet besefte wat ze zeiden. De studenten hebben hier echt geen idee waarvoor ze staken, ze vinden het gewoon leuk. Ze beseffen echt niet dat 2 jaar langer werken noodzakelijk is. Als wij zeggen dat je in België een pak langer moet werken dan vinden ze dat het niet uit maakt. Hun sociaal systeem is volgens hen het beste van de wereld en daarvoor moeten ze vechten. Terwijl ze niet beseffen dat, als ze geen 2 jaar langer willen gaan werken, hun sociaal systeem gewoon niet meer te bekostigen is. Onze prof heeft gezegt dat ze nu eigenlijk ten gronde aan het staken zijn tegen Sarkozy en tegen zijn beleid. Maar ik vind het toch jammer dat de studenten zonder nadenken gewoon meedoen met de rest en totaal niet kunnen argumenteren over hun beslissing. Maar we proberen de staking niet aan ons hart te laten komen. Donderdag hebben we ene stadje bezocht (Beziers). Zaterdag zijn we naar de grotten van Demoiselles geweest, Saint-Guilhem-le-Desert bezocht, een meerb(Lac de Salagou) en een paar uur gewandeld in Cirque de Mourèze. Echt heel mooi. Saint-Guilhem-le-Desert is echt een ongelofelijk schattig stadje, echt een aanrader!! De grotten waren ook geweldig! Echt fascinerend dat het gewoon natuuurlijk is allemaal. Tijdens onze wandeling in de cirque hebben we weer een typisch Belgische reactie leren kennen. Een paar van onze begeleiders kropen vanboven op de rotsen. Wij begrepen dat echt niet en vonden dat de begeleiders toch wat verandtwoordelijker mochten zijn. Echt grappig hoe je cultuur je denkwijze beinvloedt. Vrijdag hebben we ook het 20jarig bestaan van onze idolen gevierd.. Samson en gert J Iedereen moest zich verkleden in een personage. Samen hebben we pannekoeken en chocomelk gedronken op de muziek van samson en gert. Echt hilarisch!! Gisteren zijn we uitgegaan en toen we terug kwamen waren er een paar zatte pipos die het ongeloofelijk grappig vonden 4 keer aan de noodrem te trekken. Iedereen viel natuurlijk omver omdat die tram dan meteen stopt. De gemoederen liepen al hoog op en de ta geule-en vlogen in het rond. Plots stopte we weer en werden we allemaal door de politie met mitraillette van de tram gehaald. Aangezien het de laatste tram was waren we dik gezien. Daar stonden we dan, in Montpellier city en geen manier meer om naar kot te gaan. Gelukkig heeft onze kotgenoot een auto en was hij zo lief om ons in het midden van de nacht te komen halen. Zo zie je maar wat een geweldige kotgenoten dat wij hebben. Echt een feest om thuis te komen. Onze Servische kotgenoot heeft zondag een hele dag in de keuken gestaan. Blijkbaar heet elke familie in Servie zijn eigen familienaam-dag. En dan wordt er een hele dag gevierd. Dat hebben we hier ook gedaan, met Sava zijn heerlijke maaltijd. Echt leuk.
Weer veel te vertellen. Ik zit hier ondertussen al een maand en dat is echt ongelofelijk. Als ik nu terug denk aan een maand geleden dan lijkt er al zoveel verandert. Ik denk dat een maand op Erasmus niemand onberoerd laat. Ik heb al veel bijgeleerd en leer mijn eigen problemen oplossen en niet te vragen aan de mamie of de papie. Bankkaard codes die niet aankomen, stempels die niet inorde zijn ,een kotbaas die geen internet wil geven
Iedereen die ooit de kans krijgt om op Erasmus te gaan: doen!
Maar laat ik wat vertellen over de gebeurtenissen hier. Het weer is nog steeds zonnig. Ik zit hier in shortje en topje. Grappig als ik eraan denk dat jullie daar met sjaal zitten. Als ik terug kom in december ga ik denk ik bevriezen!!
Ik heb dit weekend een tripje naar Barcelona gemaakt. Om 5uur in de ochtend opgestaan..dood gaan! Om 7 uur vertrokken we met de bus en onderweg hebben we een tussenstop gemaakt in het Dali museum. In Barcelona hebben we veel bezocht: toeristische dingen maar ook feestjes ;) Het deed wel raar aangezien ik er na de examens nog met Karen en Jessie was geweest. We vertokken dus om 5 uur s morgens, en s avonds zijn we nog naar een feestje gegaan. En wij overmoedig oh we pakken de eerste tram wel terug. Maar na 24uur wakker te zijn beginnen de oogjes wel al wat kleiner te worden. En aangezien de laatste tram al weg was moesten we stappen. 4 km! Helemaal naar de jeugdherberg. Wel Barca by night gezien: heel chique.
In Barcelona hebben we weer een aantal dingen bijgeleerd: geen enkele Spanjaard spreekt Engels of Frans, zelfs de politie niet. Echt onhandig als je weet hoeveel portefeuilles er worden gestolen in de stad. Toen we sagrada familia gingen bezoeken zag ik plots een vliegtuig recht naar beneden vallen en plots kwam er vuur uit. Ik helemaal in paniek oh my got ik heb gewoon een vliegtuig zien neerstorten aaaaaah. Ik denk dat elke Spanjaard in de buurt mij nogal vreemd bekeek. Bleek dat er gewoon een vliegtuigenshow bezig was, haha.
Op kot is de laatse kotgenoot ook toegekomen. Het is echt een geweldige bende. We amuseren ons iedere avond. Als je de deur open doet is er altijd wel iemand aan het lachen. Als ik verhalen hoor over kotgenoten van andere mensen dan hebben Jessica en ik het echt getroffen. Op dit moment is mijn Servische kotgenoot mijn Franse kotgenoot Engels aan het leren je moest ze bezig horen. Hilarisch!! Ik heb wel al veel Frans bijgeleerd. Handig hoe beperkt het Engels van de Fransen is we zijn wel verplicht Frans te spreken.
Ik krijg ook steeds weer leuk nieuws uit België. Met elk smsje of mailtje ben ik super blij. Toen ik kot kwam na de reis van Barcelona stond er aan mijn deur een pakketje van zeven kilo. Ze hadden thuis alles opgestuurd wat ik vergeten was (plus veel extras). Heel leuk J Ook heeft mijn fantastisch nichtje een heel mooie tekening gemaakt voor mij. Ze hangt op dit moment te schitteren in mijn kamer. Mijn grootouders hebben me ook een geweldig lieve brief geschreven en ik heb al kunnen skypen met enkele mensen. Echt zo leuk. I love skype!!!
Na een maand begin ik wel een aantal dingen te missen. Het geweldige zwemmen, het fantastische Leuven waar alles op wandelafstand is en je niet de laatste tram terug moet nemen, het fijne gewoon in de zetel liggen thuis, mijn coole vrienden, de hippe kring en nog zo veel meer. Maar binnenkort krijg ik bezoek J ik kan niet wachten!
Weer een klein berichtje uit France. Ondertussen hebben we de hete zomer ingeruild voor koele ochtenden en avonden. Gelukkig is het overdag wel lekker warm.
Deze week heb ik voor het eerst hier de was gedaan. Alles is nog even groot en heeft dezelfde kleur ( buiten de onverklaarbare groene vlekken om een kleedje, maar die tellen we niet mee J)
We zijn zaterdag met zijn allen Sete gaan bezoeken. Een tof stadje op een kwartiertje van Montpellier. Daar hebben we een berg beklommen en hadden we een uitzicht over gans de stad. Er waren ook vreemde bootraces bezig. 2 roeiboot-achtigen dingen met elk 6 man die zo snel mogelijk heen en weer moesten. Heel erg vreemd. We hebben ook een klein mini strandje `ontdekt`waar het heel mooi was.
Zondag zijn we gaan kayakken. Ook heel fijn. Eigenlijk hebben we meer pauzekes genomen om in de zon te liggen dan gekayaked J De heenrit met de bus was vrij hels. Anderhalf uur op een bus zitten door de bergen en met miljoenen bochten. Iedereen was blij eruit te zijn.
We hebben ook kennis gemaakt met de Franse communicatie. Omdat we een dik uur te vroeg aan de bushalte waren zijn we wat in de zon gaan zitten. Maar toen de bus aankwam zei de man dat hij enkel 10 man meenam, terwijl wij met 12 waren. Het was de laatste bus naar Montpellier dus dikke problemen. Gelukkig nam een vriendelijke vrouw op de bus het voor ons op en zei ze dat zij er toch de volgende halte af moest. Toen mochten we toch nog mee, maar andere mensen werden gewoon aan hun lot overgelaten. De bus stopte gewoon niet aan hun halte. Geen verdere informatie of niets. Een aparte visie op openbaar vervoer ;)
Na het fijne weekend zijn de lessen weer volop begonnen. Tot de volgende
Week 2 zit er alweer bijna op. Vandaag is het nationale staking in Frankrijk dus zitten we een klein beetje vast. Ik moest vandaag een uur op voorhand aan de tram gaan staan en hopen dat ik op tijd in de les geraakte. Als de tram wegvalt zien we hoe handig hij eigenlijk is. Max 10 minuten wachten om heel de stad te kunnen doorkruisen. Heel gemakkelijk. Maar toen ik eindelijk aankwam in de les bleek dat ook de prof staakt. Allez daar gaan we van uit aangezien er niemand in de aula was.
Vorig weekend zijn we voor het eerst gaan shoppen. Hier is een groot winkelcentrum (Odysseum) waar je echt een hele dag in kan rondlopen. Er is zelfs een Ikea en Decathlon dus echt groot.
Zondag zijn we een fiets gaan huren en zijn we naar het strand gefietst. Een zalig weggetje (helemaal plat J) waarmee je binnen 1 uur aan het strand staat. Een hele dag bakken en braden, een beetje beachvolleyballen en `s avond op kot komen en denken oej ik ben precies toch wat verbrand jep, een typische dag aan de zee dus.
Maandag stonden we weer in een lege aula. Weer dezelfde prof die er niet was, weer waren wij de enigen die er waren. Blijkt dat die lessen pas beginnen midden oktober. Iedereen dus vroeg opgestaan voor niks.
Ik kan wel wennen aan het leven in Zuid- Frankrijk. Er is een bakker en fruitwinkeltje recht tegenover onze deur. Dus als we pas les hebben in de middag kunnen we een heerlijk verse en warme baguette gaan halen (een baguette kost hier maar 40 cent wel wat anders als 2euro voor een brood in België) met verse druifjes en watermeloen. Hmmmm. Dat dan op eten met u gezicht in de zon en u neus in de boekjes die ik gekregen heb van Eline in mijn overlevingspakketJ Een mens zou voor minder blij gezind wakker worden.
Gisteren hadden we pas laat les. Dus zijn we maar gaan shoppen (again :P) in Montpellier city. Schoenen voor 5 of 10 euro, handtassen voor 16 euro en nog zoveel meer. Voor diegene die mij komen bezoeken neem die bankkaart maar mee. Zoveel dat je hier kan kopen voor zo weinig geld! Ik ken er al een paar die hier heel gelukkig gaan zijn;)
Ik mis iedereen en ben altijd blij als ik weer wat nieuws uit België krijg.
Voor diegene die maandag beginnen met hun lessen veel plezier. Voor diegene die maandag jarig zijn . Gelukkige verjaardag! Voor diegene die maandag voor echt beginnen aan hun kringjaar veel geluk! En voor diegene die maandag niets te doen hebben je bent altijd welkom in Montpellier.
hoipielooi iedereen
