Onze laatste week is ingezet, het aftellen is begonnen. Nog 6 dagen en we zetten terug voet op Belgische bodem. Nog 5 dagen en we gaan de lucht in... Morgen en vrijdag moetem we nog naar school. Woensdag en donderdag hebben we verlof om nog wat te kunnen werken aan ons eindwerk en om onze reis naar huis voor te bereiden. Op school is het deze week kijkmorgen. Dit wil zeggen dat er elke dag ongeveer 5 ouders in elke klas zijn tot ongeveer half 10 om te kijken wat hun kleine kapoenen op school allemaal uitsteken en doen. Dit heeft tot gevolg dat de klassen eens eindelijk vol hangen met allemaal werkjes van de kinderen, de leerkrachten zich wat inhouden en niet heel de dag lopen te roepen, maar ook dat iedereen wat nerveus rond loopt. Zeker nu ze weten dat ze deze week ook nog eens het bezoek van de inspectie kunnen verwachten. Ja, je kunt je voorstellen dat sommigen op de tippen van tenen lopen, hoewel ook iedereen ons verzekerd dat ze absoluut niet zenuwachtig zijn voor de inspectie. Jaja, vandaar dat de school plots een grote schoonmaak kreeg en sommige leerkrachten met een donderwolk boven hun hoofd rond lopen. Voor ons is het echter een relaxte week. Enkel morgen moet Leen nog les geven, op vraag van een leerkracht, en verder moeten we gewoon wat participeren war nodig. Vrijdag wordt misschien nog wel leuk. Dan is er een loterij voor moederdag en worden er sociale paketten uitgedeeld. Wat zijn deze sociale paketten? Wel, elk kind moest iets van basislevensmiddelen mee naar school nemen (bv. Blik bruine bonen, rijst, tandpasta, ...). Uit elke klas wordt 1 arm gezin gekozen waar dit hele pakket, dat de kleuters van die klas hebben verzameld, naartoe gaat. En de overhandigingen van deze paketten zijn ook op vrijdag. Wij zullen dan vrijdag de overschot van ons ingezamelde geld ook overhandigen voor de schoolkas en afscheid nemen van de school waar we 3 maanden met plezier stage hebben gelopen. En natuurlijk hebben we ook een kleine attentie af te geven aan de kleuterleidsters, het schoolhoofd, de hoofdkleuterleidster en de leerkracht die ons elke dag gratis meenam en naar huis bracht.
Jaja, en dan zit het er echt definitief op. Tot echt heel binnekort nu!!!
Zoals je in de titel van dit berichtje kan lezen is het nog maar drie weken en we zijn weeral terug in Belgie! Langs de ene kant nog veel te kort om onze stageschool nog verder te helpen met het ervaringsgerichte onderwijs maar langs de andere kant is het ook wel mooi geweest en zullen we blij zijn als we nog eens een goei frituur kunnen binnewandelen:). Tijdens de vakantie en de week erna zijn we de stad ingetrokken om allemaal nieuwe materialen voor de school te kopen. We kochten voor de kleuterschool puzzels, bouwmaterialen, plasticine,.... Vorige week zijn ook de dozen van Tine aangekomen ( met nog eens dank aan iedereen die materiaal gegeven heeft ) en zijn we met een volle auto naar de school gereden. Dat was de moeite! Op school aangekomen hebben we eerst met het bestaande materiaal een aantal hoekjes gemaakt bij de vierjarigen. We maakten de poppenhoek proper, maakten een duidelijke bouwhoek en hebben de keukenhoek een grondige poetsbeurt gegeven. Daarna was het tijd om alle nieuwe materialen te verdelen! De kleuters waren door het dolle heen!!! Zo drumden ze met tien kleuters op de nieuwe automat van twee vierkante meter! Heel grappig om te zien! We werden er zelf helemaal gelukkig van! Vorige week hadden we hen ook laten kennismaken met plasticine. In het begin vonden ze het maar vreemd en stond de hele klas rond 1 tafeltje maar nu zijn ze er super blij mee en maken ze al vlot vele vormen en figuren! We zijn ook blij dat we de week met het thema planten goed zijn doorgekomen want zeg nu eerlijk wie kent er iets van de planten in Zuid- Amerika!? Wij kunnen na twee maanden amper een plant fatsoenlijk benoemen dus toen we dit thema hoorden was het wel even paniek alom! Maar goed we zijn er vlotjes doorgekomen en nu hop naar het thema tuingereedschap!
Het spijt ons dat jullie weer zo lang op een bericht hebben moeten wachten. Maar zoals in de vorige blog vermeld, het internet in Paramaribo is niet altijd even evident en zeker niet snel.
Zo, waar waren we vorige week geeindigd? De zondagavond stappen naar White Beach als ik me niet vergis. Wel, maandag hadden we een luilekkerdag, maar dinsdag vertrokken we al weer op trip. Deze keer gingen we een tweedaagse savannetour doen in Gusterie. De toer zou plaats vinden in de savanne en in het bos. En jawel, Tine ging mee en ze heeft zich super geamuseerd!!!!! Wij dachten aanvankelijk dat Gusterie een indianendorpje zou zijn, maar niets was minder waar, het was een vakantieoordje. Het waren 2 super dagen!!! De activiteiten: varen in een korjaal (smal houten bootje), bezoek aan het indianendorp Bigi Poika, kampvuur, een avondwandeling, een nachtelijke tocht op de kreek op zoek naar Kaaimannen (maar geen gevonden), zwemmen, boswandeling, met de jeep de savanne in op zoek naar 4-potige dieren. Jaja, iets om terecht jaloers op te zijn. De trip naar Gusterie was wel moordend!!! Het heeft heel lang geduurd, want onze gids moest nog 100 boodschapjes doen, het was super warm en de airco werkte niet. En waarom hebben jullie de ramen van de wagen dan niet open gedaan zullen jullie je afvragen? Wel om de heel simpele reden: er waren bijna geen ramen die open konden, en als dat al wel kon, mochten ze bijna niet open, omdat de tocht over een bauxietweg ging. Bauxiet is rood en als het droog is, dan is hij super stoffig, waardoor je helemaal rood ziet als je je ramen open laat. Het varen in de korjaal was wel echt geweldig!!! Jammer dat onze bootsman wat tegenviel. Bij de uurdurende heentocht (met de stroom mee) wilde hij steeds onze voorgangers inhalen, waardoor we steeds tegen hen aanbotsten, en met de we terug (tegen de stroom in), konden wij meer dan de helft van de tijd alleen peddelen. Maar de natuur, die was echt prachtig!!!! Magnifiek!!! Het bezoek aan Bigi Poika was ook heel erg leuk. Men had voor ons een plaatselijke gids geregeld: een indiaans meisje van 15. Ze was echt super lief en heeft ons heel erg veel verteld en veel van het dorp laten zien. Jammer genoeg bestond het souvenirswinkeltje nog maar net, waardoor ze bijna nog niets hadden. Helemaal geen kettinkjes en armbandjes zelfs. Omdat onze gids Dolores zoveel moeite heeft gedaan, hebben we haar dan ook 20 SRD gegeven, wat overeen komt met ongeveer 5 EURO. Dan hadden we aan kampvuur waar we aan gegeten hebben. Dat was echt heel erg gezellig, met zijn allen rond het vuur. Daarna is Leen, samen met Sanne en Jef een avondwabndeling gaan maken, op zoek naar dieren. Tine bleef aan het mooie kampvuur met enkele wernemers van Gusterie. Je weet het wel e, de slangenfobie nam de overhand. Na de wandeling zijn deze 3 nachtavonturiers nog een boottocht gaan maken. Dezelfde als we overdag hebben gedaan, maar nu op zoek naar Kaaimannen en andere dieren. Maar jammer genoeg, geen kaaimannen gezien. Wel een stekelvarken, hoog in een boom, een ratje, nog een ander diertje waarvan de oogjes enorm blonken, een vogeltje en een spin (geen tarantula hoor). Het was wel heel anders dan overdag. Muisstil, anders jaag je de dieren weg en enkel een licht van een zaklamp. En dan slapen.... Maar niet erg goed hoor. Het was koud en de hangmat sliep echt niet goed. Die van in Galibi was veeeeeeeel beter!!!! De dag nadien hebben we nog heel even gezwommen en dan stond er een boswandeling op het programma. Maar die slangenfobie heeft ook dit keer Tine tegengehouden om mee te gaan. Jammer, want uiteindelijk hebben we geen slang gezien. Maar dat kan je natuurlijk op voorrand niet weten, want een paar weken ervoor hadden ze nog wel een anaconda van 6 meter gevangen!!!!! Tijdens de boswandeling hoopten we wat dieren te zien, maar uiteindelijk is het enkel mar een spinnenjacht geworden. Onze plaatselijke gids zag het ene web na het andere (reuzegrote webben) en ging dan op zoek naar de spinnen. En elke keer wachte hij tot we een foto maakten. Grappig hoor. En dan kwam dat waar we alle 4 naar uitkeken: de jeepsafarie, op zoek naar viervoetige dieren in de savanne en apen in het bos. Jammer genoeg hebben we enkel een surinaamse dinosaurus gezien (precies een krokodil, met de kop van een hagedis en een glibberig lijfje). En toen was het al weer tijd op terug naar Paramaribo te keren. En weet je wat we onderweg zijn tegengekomen??? Aapjes!!!!! Op jeepsafari ga je op zoek en zie je niets, en als je gewoon in de wagen zit zonder te zoeken naar dieren, dan kom je ze tegen. Dat was echt wel de kers op de taart van dit tweedaagse.
En ondertussen ligt deze supertrip al meer dan een week achter ons. En hebben we er al weeral bijna een week school op zitten. in de vakantie hebben we alvast heel wat materiaal voor de school gekocht en deze week hadden we nog maar een heel heel klein beetje meegenomen: voor elke kla een opbergton voor in de poppenkamer, voor elke klas een doosje kleurtjes, en slijpers. Ook hadden we zandlopers gemaakt om het opruimen beter te kunnen laten verlopen. Je had die leerkrachten moeten zien: Zo blij!!!! Elke leerkracht vroeg waar we die tonnen hebben gehaald, want ze willen er ook voor thuis. Kun je dat geloven??? Ik ben eens benieuwd hoe ze gaan reageren als we al de rest bij gaan hebben. En hier hebben we een auto voor nodig e om het op school te krijgen!!! Maar we wachten hier nog mee tot de dozen zijn aangekomen met speelgoed die we vanuit Belgie hebben opgestuurd. Maar die van Tine zijn al zo lang onderweg, het is te hopen dat die boot niet gezonken is!!!
Zo lieve mensen, we gaan jullie weer laten voor deze keer. Nog exact een maand en we vetrekken weer naar huis!!! Tot dan! Dikke knuffels van ons xxxx
Weeral een tijdje geleden dat we iets op onze blog gepost hebben maar onze drukke agenda van de voorbije weken zit daar wel voor iets tussen! Na de dag van onze evaluatie hebben we twee weken geleden Pagwa gevierd. De Hindoestanen vieren hierbij de overwinning van het licht op de duisternis. Op school mochten alle kinderen daarvoor een gekleurd poeder meebrengen dat ze over elkaar strooiden zodat iedereen een mooie kleur krijgt. Natuurlijk werden wij, de nieuwelingen, extra hard volgestrooid en zagen we er na het vieren verschrikkelijk uit! Vijf wasbeurten later hebben we het poeder er eindelijk uit gekregen! Maar het was wel een leuke nieuwe ervaring en we hebben ons weeral geamuseerd! Na Pagwa was het tijd voor Pasen! Om toch een beetje Pasen te vieren zijn we zaterdagnacht met de Stienstras naar de kerk geweest. Ze hadden ons uitgenodigd omdat Armand zijn eerste communie deed en vroegen al langer of we eens mee wilden naar de kerk. Een hele belevenis zo'n mis in Suriname! 's Morgens zijn we uitgenodigd voor een Paasontbijt maar het was nog veel te vroeg dus zijn we nog eventjes terug in ons bedje gekropen! Dinsdag zijn we gaan winkelen in de stad voor allerlei spulletjes te kopen voor in de klas. We hadden aan de hoofdkleuterleidster op voorhand een lijstje gevraagd met wat zij nog graag willen dus zijn we daar dinsdag naar op zoek beginnen gaan! Na een dagje shoppen hebben we al heel wat spullen kunnen kopen! Hopelijk zijn binnenkort de dozen met speelgoed er ook, dan hebben we al heel wat nieuw materiaal....
Vorige week hebben we ons ook nog bezig gehouden met de goeikoopste trips te selecteren. Daar zijn we ook weeral een dagje mee bezig geweest, maar uiteindelijk hebben we drie trips vastgelegd die ons wel leuk leken en toch te betalen waren.
Als eerste zijn we vrijdag en zaterdag naar Galibi geweest. Galibi is een indianendorpje dat aan de monding van de Marrowijnerivier ligt. 's Avonds komen er vaak reuzeschildpadden hun eieren leggen. Na een drie uur durende busrit kwamen we eerst aan in Albina. Van daaruit moesten we nog anderhalf uur varen met een bootje over de rivier tot in Galibi. Tijdens de rit passeerden we al enkele indianenhuisjes en natuurlijk recht door het oerwoud! De natuur is hier prachtig! Ook op de rivier vaarden we door een prachtig stukje jungle zonder een huisje te bespeuren! Maar het toppunt van schoonheid was toch wel het dorpje zelf! Een parelwit strand, palmbomen en huisjes van stro wat kan een mens in verlof meer wensen! De eerste dag kregen we eerst een warme maaltijd : rijst met kip, heel lekker! Daarna kregen we wat tijd om de omgeving te verkennen, wat te zwemmen of alles te installeren. Daarna maakten we een wandeling tot in het dorp en bezochten we de Galibi zoo. Tine is niet meegeweest want blijkbaar haalden ze daar de slangen uit hun kot! Leen wel maar er waren enkel dieren die ze zelf gevangen hadden ; miereneter, luiaard, minikaaiman, slangen,.... Daarna kregen we opnieuw eten en vertrokken we met een bootje naar het schildpaddenstrand. Ze hadden ons op voorhand gewaarschuwd dat we kletsnat zouden worden maar daar hebben we niets van gemerkt. De zenuwen zaten er wel goed in want hoeveel kansen krijg je in je leven om zo'n gigantische schildpadden te zien? En misschien zouden we er wel helemaal geen zien? Onze angsten bleken al gauw onterecht want na twee stappen op het strand zagen we al een enorme schildpad een put graven. De schilpadden waren s-u-p-e-r indrukwekkend! Ze komen op strand, slepen zich een stuk, graven een put, leggen hun eieren, graven hem weer toe en kruipen terug naar zee. Dit hele proces duurt drie uur. Ze leggen zo'n 180 eitjes per keer maar slechts enkele kleine schildpadjes overleven. We waren zo gelukkig dat we ze gezien hadden dat we savonds allemaal moe maar voldaan in slaap zijn gevallen in onze hangtmat! Op dag twee kregen we tijd om wat souveniertjes te kopen en hebben we wat gezond op het strand. Tegen de middag vertrokken we met de boot terug en was ons Galibiavondtuur voorbij!
Gisteren hadden we onze tweede trip gepland, een boottocht over de Commewijne rivier met een bezoek aan twee oude plantages en wat historische uitleg hierover. Deze sloeg wel wat tegen! We hadden allebei meer historiek verwacht en minder hoe het er vandaag aan toe gaat. Het was wel eens leuk om te doen maar niet iets wat je zeker moet gedaan hebben! s'Avonds was er een concert op white beach . Er kwamen allerlei nederlandse bandjes optreden. Heel gezellig! Ze hadden ons gezegd dat het tot vier uur zou duren maar hier bleek niet veel van waar! Om elf uur waren alle bekers op, zo waren we verplicht om bier per liter te bestellen. En zo uit de glazen fles op te drinken. Deze liters parbobier waren tegen twaalf uur ook uitverkocht zodat het niet veel later dus helemaal gedaan was! wel jammer want het was er heel gezellig! We waren dus onverwachts vroeg thuis en al die slaap konden we ook wel eens gebruiken!
Hopelijk kunnen jullie alles wat volgen, we doen ons best om zo vaak mogelijk te posten maar door internetproblemen in Paramaribo is dit niet altijd mogelijk! We missen jullie! Tot snel!
1/3e van ons verblijf is al voorbij... nog 2 maanden te gaan...
Hallo iedereen,
Ondertussen zitten we hier al een maandje... Vorige week maandag moesten we een hele dag de klas van juf Alwart overnemen, omdat er 2 kleuterleidsters met verlof waren. Jaja, de kleuterleidsters kunnen hier op 1 jaar tijd 7 dagen verlof nemen naar't schijnt. Omdat we maandag dan een hele dag voor de klas stonden, waren we dinsdag vrij en mochten we gewoon meelopen, we moesten dus zelf geen lesjes geven. Een rustige week dus dachten we. Maandag, woensdag en vrijdag alleen maar lesjes geven. Maar vrijdagmorgen kregen we toch nog een verrassing. Er waren weer 2 kleuterleidsters niet, dus konden we plots onvoorbereid een klas overnemen, en niet de klas waar we normaal die dag les zouden geven. Gelukkig hadden we wel wat voorzien om te kunnen doen. en druk dat die kleuters waren, ze hadden ons echt leeggezogen. Ze zijn eigenlijk ook heel erg stout, en ze testen ons uit. Nu nog veel meer dan normaal, omdat nu hun eigen juf ook helemaal niet in de buurt was natuurlijk. 's Middags was ons kaarsje echt uit, en net die dag gingen we naar de stad, want het was Leen haar verjaardag. Van school heeft ze bloemen en een super mooie kaart gekregen. En als we 's middags thuis aankwamen stond er van onze huisbazen ook nog een boektje in een vaas voor de deur. Echt mooi. En als we naar't stad wilden vertrekken, zijn we ze nog gaan bedanken, en toen kreeg Leen toch niet nog een cadeau zeker!!!! Een klok. Hij is gemaakt uit paars hardhout, het duurste hout hier in Suriname. Echt lief.
In't stad was het ook super leuk. Super veel schoenenwinkels en spotgoedkoop. Voorlopig hebben we ons nog kunnen inhouden en hebben we er nog geen gekocht, maar dat zal niet lang meer blijven duren. Daarna zijn we iets gaan eten in 't Vat. Dat moet the place to be zijn voor studenten en toeristen. En we moeten zeggen, gezellig was het zeker wel!!! Zaterdag hebben we dan van't zonneke geprofiteerd en hebben we al een beetje kleur gepakt. Alle, Tine heeft gezond en Leen heeft het nuttige aan't aangename gekoppeld en heeft gestreken in de zon. 's Avonds had Leen dan onze 3 bovenburen (huisbazen), en Tine natuurlijk, uitgenodigd om voor haar verjaardag iets te gaan eten. Het was heerlijk: echte lekkere pasta, mmmmmmmmmmmm. Daarna met 2 nog even terug naar 't Vat gegaan. Tine haar vriendin zat daar, maar toen we aankwamen hadden ze net afgerekend, dus zaten we daar weer met z'n tweetjes. We hebben dan nog iets gedronken en hebben dan de taxi naar huis genomen.
Em dan zondag: We stonden op en zagen weer dat lekker zonnetje: OK, dat wordt weer in de zon liggen vandaag. Maar we lagen er amper een uurtje in en het zweet droop langs ons hoofd naar beneden. Het was echt niet te keren in de zon, dus zijn we op zoek gegaan naar een zwembad. Amai, deed dat deugd!!!! En een kleurtje hebben we toch echt gepakt, op sommige plaatsen jammer genoeg zelfs een rood. Zelfs Tine is op haar schouders een klein beetje verbrand, en zij verbrand normaal nooit, ook omdat zij ook al zo bruin ziet van zichzelf. Je moet niet vragen hoe straf dat evenaarszonnetje hier is.
Vandaag hebben we onze tussentijdse evaluatie gehad: Kei goed!!!! We hadden maar 2 werkpuntjes, op een hele waslijst van beoordelingscriteria (4pagina's): We moeten wat trager spreken en onze werkblaadjes evalueren en de kleuters die geen fouten hadden belonen. En als we vroegen welk punt ze ons nu zou geven, dan hebben we een punt uit de hoogst mogelijk score en dat is: 18-19 of 20!!!! Goed e!!! We waren echt super blij en content!!!
Zo, we gaan eens afronden voor het weer zo'n opstel wordt als vorige week. Veel liefs en dikke knuffel!!!!
Op verzoek zetten we hier wat informatie over ons dagelijkse leven.
De kindjes zitten in de namiddag gewoon thuis heeft men mij verteld. Omdat het hier in de namiddag zo warm kan zijn, duurt de school maar tot 12 u voor de kleuters, tot half 1 voor het 1e en 2e leerjaar en tot 1 voor de rest van de school.
Hier in Paramaribo zitten overal ook verschrikkelijk veel zwerfhonden. Ook op school lopen er een stuk of 5 rond, op zoek naar eten dat de kinderen laten vallen. En op straat ligt overal heel veel zwerfvuil. Op sommige plaatsen lijkt het of Paramaribo 1 stort is. Een mooie stad kan ik het tot nu toe toch echt nog niet noemen.
De mensen hier zijn wel allemaal super vriendelijk en bezorgd om ons. En gelijk hebben ze. Wij mogen onze kop nog niet buiten steken, want elke auto, voetganger, of persoon van het mannelijke geslagt roept, claxonneert, maakt een irritant geluid, en noem maar op. Het "hey schatje" en "hey poppetje" ben ik echt al wel beu gehoort. Als stagiaire moet je met je hoofd vooruit rondlopen, want het minste dat je naar ze kijkt, blijven ze je naroepen.
Het eten en het wassen lukken goed. Onze wasjes doen we over het algemeen wel met de had, want als er een vlekje op zit, zoals een vuile hondenpoot (wat bij ons regelmatig gebeurt), dan krijg je het met dat koude water er niet uit. Hier is er namelijk geen warm water. We koken dan water met de waterkoker en doe een handwasje in een badje, en dat gaat ook heel goed zo. Ook het poetsen gaat goed. Het is zo klein en er staat zo weinig binnen, dat het op een uurtje gepoetst is. En het eten is hier helemaal gemakkelijk. We hebben alles bij de hand, enkel ons pan is wat klein, er kan amper voor 2 personen vlees op. Er is ook een kleine supermarkt op nog geen 100m van onze deur, maar daar hebben ze wel niet zo veel. 1 keer per week rijden we dan met de fiets (ook maar een klein 10 minuutjes) naar een grote supermarkt, net als de cash of delhaize van grootte, dus echt wel ne goeie.
Onze dagen zien er over het algemeen als volgt uit: Tussen kwart voor 6 en 6 uur staan we 's morgens op. Dan 'baden' we onder een ijskoude douche. De mensen zeggen hier niet douchen of iets dergelijks, maar ze baden. We poetsen onze tanden, kleden ons aan en Leen smeert een boterham die ze eet als we op de bus wachten. Tine eet niet 's morgens. Dus rond 6.20u staan we al voor de deur om op de bus te wachten. Soms hebben we er snel een, soms wachten we een uur en hebben we er nog geen, maar dat bussenprobleem hebben we in onze vorige blog al uitgelegd e. als we dus geluk hebben, hebben we snel een bus en zijn we tussen half 7 en kwart voor 7 aan onze halte aan de Van Idsingastraat. Dan moeten we een dikke 5 minuten wachten tot aan het servicestation (op zijn Engels uitgesproken, dat is wat ze hier zeggen tegen een tankstation). Daar moeten we dan wachten tot half 8 op die leerkracht waar we mee meerijden. En spijtig genoeg is zij meestal minstens 10 minuten te laat. Dan rijden we naar school en komen daar dan ook te laat aan, dankzij die leerkracht. Gelukkig weet de school dat het niet onze schuld is, want deze leerkracht is altijd te laat. Op maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag geven wij dan lesjes. Op maandag ( bij de 5 jarigen) zijn dit: Vertellen - half vrij spel (dit zijn kringspelen) - arbeid naar keuze (dit is vrij spel, soms bieden wij hier nog extra een gezelschapsspel bij aan) - algemene les (dit is een klassikale les waarbij de kleuters echt iets moeten leren, zoals - niet lachen want het is grappig en ook heel absurd - Hoe zit je in de taxi?of Hoe moet ik schilderen?) Op dinsdag (bij de andere 5 jarige klas): een klassikale taalles - werken (hier moet je de kleuters (4 groepen) aan het werk zetten: bv Groep 1 knutsel, groep 2 tekent, groep 3 bouwt en groep 4 moet met stokjes en ringen een figuur maken) Wij werken maar met 2 groepen en laten de andere 2 spelen - muziekles Op woensdag (bij de 4 jarigen): taalles - werken - beeldschrift (de kleuters krijgen een schriftje met een prent, de leerkracht vertelet hier een verhaal bij met vragen in die de kleuters moeten beantwoorden, dit is ook klassikaal en een ramp om te doen. Op vrijdag (bij de 4 jarigen - zelfde klas, want er is maar 1 klas 4 jarigen): klasgesprek (vergelijkbaar met een kringgesprek) - werken (we doen hier hetzelfde als woensdag maar dan met de 2 andere groepen) - muziekles
Als de school uit is moeten we dan nog een uur wachten, want die leerkracht, Sharda, moet tot 13u werken. En dan naar huis met een rammelende honger. tussen kwart voor 2 en 2u zijn we thuis en dan eten we boterhammen of pannekoeken of zo. Daarna gaan we naar de winkel als het moet, gaan we op het internet (dat gebeurt meestal op maandag, zoals nu) en werken voor school. We bereiden onze lesjes voor de volgende week voor, of we werken voor school (Vorselaar), maar voorlopig is da laatste nog niet genoeg aan bod gekomen. Tegen 18u beginnen we dan ons avondeten klaar te maken en tegen 18.30 eten we meestal. Dan een afwasje, vaak 1 of 2 afleveringen Friends op de laptop 9maar jammer genoeg zijn de afleveringen bijna op) en dan tussen 20 en 20.30 u altijd al in ons bedje.
's Morgens begint het ligt te worden tussen half 7 en 7. 's Avonds begint het op hetzelfde uur terug donker te worden. Dat gaat ook heel snel. 's Morgens is het direct licht en 's avonds ook direct weer donker.
Amai, dit wordt een lange blog hoor. Dit weekend is Leen ook gaan kamperen met onze huisbazen Agnes en Armand, hun oudste zoon Romeo en de zus van Armand, Dorine, die hier een half jaar bij hen overwinterd. Het was werkelijk zalig!!!! Het is jammer genoeg zaterdag en zondag wel steeds rond 14u al gaan regenen, maar toen deden we toch een dutje in de hangmat tot 16u ongeveer. De mensen hier eten 's middags ook allemaal warm, niemand s' avonds. En 's avonds volgde dan een broodmaaltijd. Het Surinaamse eten, echt lekker hoor!!! Maar er wordt wel met heel veel olie gekookt, dus erg goed is het niet voor een slanke lijn. Elke middag en avond voor het eten, was het ook tijd om te baden in het riviertje (stroompje) dat er liep. Het water had de kleur van cola en was ijskoud, maar zalig tegelijkertijd. Op de foto's kan je zien dat we een groot overdekt kamp hadden, waarronder tenten stonden en hangmatten. De legertent was mijn kamertje voor het weekend. Links was de keuken (dat schap precies) en vooraan de eetkamer. Zo stonden er wel een stuk of 7 kampen. Aanvankelijk waren we helemaal alleen, maar zaterdag (de 2e dag) zijn de zus en broer van Agnes gekomen met hun gezin. Dat was 's avonds wel heel gezellig. Op een foto zie ook deze hele troep mensen bij elkaar zitten 's avonds. Dat was echt heel gezellig.
De zoon, Romeo, is met Leen de 1e avond ook naar de sterren gaan kijken. Hij doet astrologie als hobby en wist er werkelijk alles van. Leen heeft zelfs Mars en Saturnus gezien!!!!! De zwarte kever die je op een foto ziet is een siksiejoero (vraag me niet hoe je dat schrijft, want dat weet ik niet).Siksiejoero betekent in ieder geval 6 uur en hij noemt zo omdat hij vanaf 6 uur 's morgens een enorm geluid maakt. Het is wat vergelijkbaar met een krekel, maar dan echt heel luid. Hij maakt dit geluid ook door zijn vleugels over elkaar te wrijven. Verder heeft hij Leen ook naar de savanne genomen. Dat is direct een heel andere vegatatie. Wit zand, lage struiken en grassen, geen hoge bomen. Dat is die foto waar ze precies op een bergje sta. De weg naar het kamp was een bauxietweg. Dit is rood en enorm stoffig. Je moet onmiddellijk je wagen poesten als je erover hebt gereden, want hij ziet helemaal rood. Daar is ook een foto van, van die weg. Verder is ze met Romeo en Armand nog naar het bos gegaan op zoek naar awara's. Dit zijn kleine oranje vruchten. Kijk de site http://web.mac.com/karel.wuyts/Site/Fotos_Leen_Wuyts.html regelmatig ma voor foto's!!! Binnenkort kan je hier dus ook de foto's op bekijken waar we nu naar verwezen hebben.
Tine is niet meegegaan vanwege haar slangenangst, maar heeft ook een heel goed weekend gegad. Haar vriendin Veronique is vorige week ook hier aangekomen, en ze is zondag met haar op stap gegaan. Blijkbaar waren haar ouders er ook. Ze is dan met hen en de 6 andere stagiaires die met Veronique zijn meegekomen, iets gaan eten zaterdag. Heel lekker verzekerde ze Leen. Aangezien ik, Leen, deze blog aan het typen ben, kan ik wel niet zo veel vertellen over Tine haar weekend. Ik zal haar vragen of ze hier de volgende keer zelf nog iets over vertelt.
Zo, ik krijg het gevoel dat ik een opstel aan het schrijven ben, dus ik ga afronden. Dikke kussen aan jullie allemaal en tot de volgende!!!
Hier zijn we alweer, maar in het vorige bericht was ik vergeten een link te leggen naar een website waar je alvast de eerste foto's op kan zien. Kijk hem af en toe ook eens na naar nieuwe foto's.
Hier zijn we nog eens. Sorry dat we jullie zo lang op het volgende bericht hebben laten wachten.
Vorige week was onze eerste week op school. Gelukkig maar halve dagen, want vorige week hebben we vooral geobserveerd en dat is toch wel wat saai hoor. We waren blij als we wat mee konden participeren, dan ging de dag toch wat sneller voorbij. Donderdag hebben we dan ook Surinaamse stagiaires aan het werk gezien. Dat was wel heel interessant. Ze waren met 3 en moesten elk een uurtje les geven. Dit komt hier overeen met ongeveer 2 a 3 lesjes. Hun docente loopt ook de hele tijd mee, dat is niet zoals bij ons. Hier is de docent constant aanwezig en geeft ook richtlijnen tijdens de activiteiten, ook helpt zij mee de rust en orde in de klas te bewaren en zorgt zij er mee voor dat de kleuters stil zijn. We hebben wel een interessant gesprek met hen gehad. 1 van de studentes verhuist in augustus ook naar Belgie, naar Brecht, dus dat is niet zo ver e.
De kleuters krijgen hier echte lesjes: werkles, taalles, rekenles, algemene les, ... Soms lijkt het of we net in een eerste leerjaar zitten, veel spelen is er niet bij. Van de 3 kleuterleidsters zijn er wel 2 waar we ons echt welkom bij voelen, maar bij eentje jammer genoeg helemaal niet. Vandaag heeft Leen bij deze mindere leerkracht ook onze eerste lesjes gegeven en Tine heeft haar wat geholpen en ondersteund. De kleuters zijn echt wel druk, vooral tijdens het vertellen. Wat thuis zo goed lukt, is hier echt een ramp. De rest ging wel goed, maar jammer dat de leerkracht precies toch niet zo graag heeft dat we een beetje anders les geven. De directrice wil dit echter juist zo graag. Morgen is het de beurt aan Tine bij de andere vijfjarigen en dan woensdag en vrijdag gaan we bij de vierjarigen.
Normaal zou Leen pas lesgeven na de pauze, maar omdat er een dame uit Nederland was, moesten de 2 leidster van de vijfjarigen daar naartoe en konden we beiden plots een klasje en de lessen overnemen. Dat was geen lachertje hoor om dat zo onvoorbereid te doen, maar het is toch gelukt.
Zaterdag hebben de mensen die boven ons wonen (onze huisbazen) ons meegenomen op een avondje uit. Wij dachten dat we gingen wandelen, wat winkeltjes doen en dergelijke, maar uiteindelijk hebben we een uur gereden (over een super hoge brug, de hoogste van Suriname) om ergens in een klein dorpje een soepje te gaan eten en gebakken bananen. Heel lekker, maar wel wat absurd om daar zo ver voor te rijden.
Zo, dat is het ongeveer in grote lijnen hoe de vorige week, het weekend en vandaag gegaan is. Zaterdag was het een super mooie dag met veel zon, maar voor de rest is het nog steeds regen, regen regen,... Nog ongeveer een 2-tal weken hebben ze ons gezegd. Tja, niet veel aan te doen e. Hopelijk krijgen we nog de kans om wat te zonnen, want we willen echt niet wit thuiskomen!!!
Onze eerste stagedag zit er al op. Alle, halve stagedag, want de school is hier maar van 8u tot 12u. Deze morgen deed het toch wel even zeer hoor, om 6 uur uit ons bed... En alsof dat nog niet erg genoeg was, regende het ook nog pijpenstelen, voor de derde dag op een rij. Gelukkig wou meneer Stienstra ons met de auto wegdoen. Onze fietsen gingen vanachter op de laadbak. De school, Clevia, ligt helemaal aan de andere kant van Paramaribo, een uur rijden!!! Gelukkig waren de goden met ons en zijn we na school droog met de fiets terug thuis geraakt. Op school was het best fijn. Ze staan al veel verder dan we hadden verwacht en hebben ook best al wel wat materiaal. De juf vraagt alleen heel veel van de kleuters en op die manier ook heel veel van zichzelf. De kleuters hebben amper eem half uur vrij spel gehad!!! Het toppunt was dat 1 kleuter moest voordoen hoe hij speelde met de steeknageltjes en dat de rest moest luisteren en kijken. Een kwartier heeft dat bijna geduurd!!! Verder zijn ze wel allemaal heel lief en behulpzaam. Vanaf morgen mogen we zelfs met een juf een groot stuk mee rijden met de auto om naar school te gaan. Geen uur meer met de fiets dus voor ons, want de zadels zijn een beetje te hard voor onze achterwerken.
Verder is er niets speciaals gebeurt. Gisteren hebben we een hele dag binnen gezeten met het slechte weer en voor de rest zijn we alleen nog maar buiten gekomen voor eten te gaan halen. Maar vanaf deze week kan het echt gaan beginnen. We houden jullie op de hoogte!!!
Gisteren zijn we na een helse vlucht om half negen lokale tijd geland. De vlucht, die drie uur langer duurde en opeens een onverwachte tussenstop moest maken was suuuper lang maar zeker de moeite waard! Wanneer we aankwamen was het even rondkijken maar toen zagen we Raggie staan met een bordje stagiaires Vorselaar. Wat een opluchting! Na een klein uurtje rijden bracht hij ons naar ons verblijf. We hadden ons allebei al voorbereid op het ergste maar dit bleek heel onterecht! Ons huisje is prachtig!
Na een eerste nachtje slapen in onze zachte bedden werden we gewekt door het warme weer. De tropische hitte hier afgewisseld door af en toe een welgekomen buitje. Na een letterlijke koude douche werden we boven uitgenodigd voor het ontbijt! Met deze vriendelijke mensen hebben we het nog het hardst van al getroffen! Bij onze aankomst hadden ze al een fruitmand en een koude fles cola klaargezet en nu mochten we er ook nog eens gaan eten! Dan is mevrouw Stienstra de hele voormiddag met ons rondgereden voor allerlei boodschappen te doen, geld af te halen, restaurants en internetcafés te laten zien, een nieuwe SIMkaart te kopen, .
In afwachting tot Raggie met ons een fiets gaat kopen laten we hier al een eerste berichtje achter om jullie op de hoogte te houden. Hieronder vinden jullie nog enkele praktische gegevens:
Ons adres:
Fam. Stienstra Leen en Tine
Tweede rijweg 67
Paramaribo, Suriname
Telefoonnr van deze familie: 00597 46 28 86
Onze nieuwe GSM nrs: Tine:00597 823 95 26
Leen: 00597 823 95 02
Omdat alle jullie GSMnummers nog niet op onze nieuwe SIMkaart staan is het voor ons het gemakkelijkste om je naam onder het berichtje te zetten, dan weten we zeker van wie het is!
Hey, wij zijn 2 studentes kleuteronderwijs en zitten in ons laaste jaar. We hebben gekozen om onze stage in het buitenland te doen, namelijk in Suriname. Op deze blog kan je onze avonturen volgen, dus vergeet niet regelmatig te kijken. Om ook iets van het thuisfront te kunnen horen, is er ook een gastenboek op onze blog. Vergeet niet af en toe hier een berichtje op achter te laten, zodat wij ook wat op de hoogte blijven van het reilen en zeilen in België. Veel liefs en tot op deze blog! Leen en Tine
