Soms weer internet en soms weer niet, dus wanneer ik internet heb, moet ik daar even van profiteren en nog eens iets achterlaten op mijn blog. Ondertussen zijn de laatste dagen aangebroken. Wat ik ergens wel héél erg vind. Ik ga Utrecht achter laten met gemengde gevoelens. Want ik heb hier met verschillende mensen en kinderen een band opgebouwd en dit moet ik nu achterlaten. Wat heb ik de laaste weken zoal gedaan. We hadden wel geen stage of geen lessen meer, maar dat wil niet zeggen dat we niet stilgezeten hebben hier. We moesten nog presentaties, taken maken voor die laaste weken. En ook nog enkele lessen gebarentaal gaan volgen. Deze zijn wel superleuk. Daarna hebben we nog presentaties gegeven. En keer op keer probeerde we er iets leuks van te maken, niet alleen een saaie power point presentatie, maar we deden meer, zoals een rollenspel, een spel, een video, ... . En ja ze zeggen al dat de Belgen hier heel creatief kunnen zijn. Dus das goed hé. Ook gisteren was het een heel speciale dag. Het was namelijk 'the final conference'. Op deze conferentie moesten we vertellen wat we gedurende deze drie maanden hadden geleerd en wat we allemaal gedaan hadden. Sara en ik hadden een mooie film in elkaar gestoken. Ja ben er best wel trots op. En ja ik wist het op voorhand er vloeide traantje bij mij, maar niet alleen bij mij hoor. Het publiek was er ook van aangeslagen, deze hebben ook een zakdoek boven gehaald. En onze lectoren heb al direct een copie er van gevraagd om te laten zien aan andere. Want ze vonden het heel speciaal. En nadien het grote moment: 'Overhandiging van het Certificaat'. Op dat moment had ik het vrij moeilijk. En de lectoren zagen dit ook, en toen kwamen ze op het idee, om me maar als laatste te nemen. En ze wilden beide met me op de foto wat ik wel heel leuk vond. En ja, ik heb deze periode met glans doorstaan. Ben echt wel trots op mezelf. Want door deze ervaring ben ik toch wel verandert. Men negatieve puntjes heb ik toch wel een beetje kunnen ombuigen naar positieve puntjes. Dus mama en Roel ik ben in men opzet geslaagd, en dank zij jullie. Echt waar, mercikes dat ik deze kans van jullie heb gekregen. Het was zeker de moeite. En als jullie dat papiertjes zien, mogen jullie best wel trots zijn op mij Na de overhandiging was er een kleine receptie. Was wel leuk, maar het afscheid viel me toch wel een beetje zwaar. Het gaf me echt een raar gevoel. Had ik nog een maand langer kunnen blijven, dan had ik dat zeker gedaan. Want ik wilde hier nog zoveel doen. Pas op begrijp me niet verkeerd hé. Ik mis hier ook wel iedereen, en wil ook wel graag naar huis, maar toch had ik nog langer kunnen blijven, dan had ik dit toch gedaan. Als ik terugdenk aan alles wat ik hier geleerd heb, niet alleen theoretische of praktische dingen, maar ook persoonlijke dingen, was het echt wel de moeite. Die stage zou ik heel men leven willen blijven doen, de mensen die ik hier leren kennen hebben waren zo'n super mensen. Echt wat ga ik het hier missen. Maar kan nog even genieten want blijf nog enkele dagen, tijdens deze dagen ga ik proberen te werken aan men VIP, want tijdens men verblijf hier heb ik hier niets aan kunnen doen. Dus nu werken geblaze, weeral!!!.
Jaja, jullie lezen het goed. Sinds enkele dagen heb ik (maar ook de andere studenten in het huis) geen internet meer. En ik kan jullie verzekeren dat dit geen lachertje is, wanneer je gewoon was om internet te hebben. Nu moeten we dus steeds naar school als we iets nodig hebben van internet. En dat is een ellende zenne. Meer ga ik niet vertellen, want heb niet veel tijd, maar nu weten jullie waarom ik niets van me laat horen. Groetjes Leen
Zoals jullie kunnen lezen hebben, ben ik dit weekend even terug naar België gegaan omdat het Pasen was. Vrijdag samen vertrokken met men vriendinnetje die me donderdag komen bezoeken is. Elke, dank je voor de fijne babbel en de lift. Vrijdagavond aangekomen en daar wachten me een heerlijke bbq. Het was wel wa koud, dus vlees buiten gebakken en lekker binnen gegeten. Zaterdag en zondag de familie en vrienden bezocht, en lekker gaan eten, dank u Denise. En op maandag hadden wij ook vakantie, het was Paasmaandag dus, nog even in België. In de namiddag maar terug afscheid nemen en dan terug naar Utrecht. En s'avonds nog even overlegd met Sara over het bezoek van morgen. Even nog de les bekeken en dan maar vroeg slapen. Want morgen is het wel een spannende dag. De lectoren van Diest komen ons bezoeken. Onze lectoren van Utrecht hebben wel hun best gedaan, om onze lectoren een aangename dag te bezorgen. Dinsdag voormiddag een lesje gegeven aan de lectoren, en in de namiddag stagebezoek, waar ik ook een lesje heb gedaan. En dan woensdag, dit was de laatste stagedag bij de oudste kleuters, deze dag was wel vrij emotioneel. Want ik moest afscheid nemen van 'mijn' kleutertjes. Het afscheid viel me zwaar. Want het waren zo'n lieve schatjes en allemaal hebben ze een plaatsje in men hartje gekregen. De leidster van mijn klasje heeft een afscheidsmomentje voor me gehouden. De kleuters zongen een liedje speciaal voor mij, en toen kwamen de tranen. Van elke kleuter kreeg ik een zelfgemaakt bloemetje met daarop een tekstje dat ze zelf hadden bedacht. Kei lief En daarboven op kreeg ik nog een leuk voorleesboekje van de leidster met een heel mooi, en lief kaartje. Het was echt heel lief. Maar op het einde van de dag, was het echte afscheidsmoment daar. Van alle kleuters kreeg ik nog een kusje en een knuffel. Wat ga ik ze missen. Van de stageschool snel verder naar de les Intercultural Communication. Oh wat was het weer leuk. Oke onze video is bijna af, en de meeste reageerde positief op de video. Nog enkele aanpassingen en deze taak is gedaan. En na de les, snel op bespreking voor een andere taak. Namelijk voor onze avondles 'Techniek bij jonge kinderen' moeten we een verhalend ontwerp maken. Dit is nog eens een leuke taak. Eindelijk nog eens creatief zijn. Joepie!!! En na deze bespreking zat onze dag er nog niet op hoor. We hadden namelijk onze eerste avondles 'Nederlandse Gebarentaal'. Het was de moeite. We krijgen les van een vrouw die slechthorend is. Wat een ervaring. In het begin van de les zei ze ons, en nu praat ik niet meer. Ik praat nog enkel met gebarentaal. Dus maar proberen lip te lezen. Maar het was wel leuk. Dan maar donderdag, weer zo'n emotionele dag voor mij, want nu moest ik afscheid nemen van 'mijn' kleuters in de jongste kleuterklas. Weer werd ik overladen met zelfgemaakte geschenkjes en een mooi bloemetje van de juf. Het was zo lief, en ze zongen voor mij een leuk liedje. Ook deze kinderen hebben bij mij een speciaal plaatsje in mijn hart. Want ze zijn zo schattig en speciaal. Van de stage snel naar huis, iets eten, en weer naar de avondles 'Nederlandse Gebarentaal'. Ook weer werd deze les gegeven zonder geluid, dus de lesgeefster gebruikte alleen gebaren. Het is wel een hele leuke ervaring, maar ik kan u zeggen, na zo'n 2 uur intensief te oefenen, ben je wel heel moe. Het vraagt van jezelf zoveel engergie en concentratie, maar het is zeker de moeite waard. En men vingers zitten soms wel helemaal door elkaar. Soms is het wel een grappig zicht. En morgen, vrijdag dus, werken aan de presentatie van Education in the Netherlands, en maar snel een beetje poetsen. Zo nu weten jullie weer een beetje wat ik gedaan heb deze week. Tot ziens.
Hallo, hier ben ik dan weer om jullie iets meer te vertellen ove rmen weekje. Op maandag begonnen de lessen weeral zoals gewoonlijk. En voor mij was het weer een leuk begin. Ik moest tijdens de les Engels een debat voeren over het onderwerp 'kinderen lezen vandaag de dag minder boeken en kijken en spelen veel meer tv en videogames'. Eigenlijk vind ik dat deze uitspraak wel klopt, maar ik moest tijdens het debat argumenten geven waarom dat deze uitspraak niet klopte, en in het Engels, niet gemakkelijk zenne. Daarna moest het publiek (de andere leerlingen) stemmen wie of welke partij gelijk had. Yasmine (Spaans meisje uit men klas) en ik deden het heel goed, want we kregen alle stemmen. Dus da hebben we wéér goed gedaan. Na de middag hadden schoolpractice and reflection. Effe vertellen over stage en dan naar huis. Eten maken, wordt nog ne echte kok. En dan maar weer werken voor school. Dinsdag weer stage, maar het was toch weer anderes dan de andere dagen. Blijkbaar wa smen leidster ziek, dus ik mocht vervanging doen, samen met Eefje, de klasassistente. Maar in Nederland zit het zo, deze mogen alleen maar de verzorgende taken op zich nemen, dus ikmocht vandaag een echte juf zijn in de klas. In het begin was ik wel bang, want die kinderen hebben echt wel nood aan structuur en weten goed wanneer je iets verkeerd doet op een bepaalde moment. Maar Eefje stelde me gerust gedurende dag, dat ik het goed deed. Dus ikke opgelucht. Ik had alleen voor deze dag een muziekles voorbereidt en een activiteit met men zorgkindje, de rest moest ik ter plaatse nog zoeken en verzinnen. Het was echt leuk, verhaaltje voorgelezen, tafelwerkje gedaan, een beetje gespeeld, muziek gegeven, en de activiteit met mijn zorgkindje. Ik ging opgelucht, maar wel moe naar huis. Het is echt soms wel heel zwaar. Kinderen verplaatsen van de rolstoel, naar bed, van rolstoel naar looprek, maar het was wel leuk. Op woensdag weer stage, maar de juf was terug. Meegedanst met de kinderen, geknutseld met de kinderen, ... . De voormiddag ging snel voorbij. School uit, snel snel fietsen naar de andere school want daar hadden we weer les. Joepie Intercultural communication. Oké ik geef toe het was al leuker, maar tis toch ni echt men ding. Ons pproject werd goedgekeurd en dan maar naar huis. Maar wat was het mooi weer. Even thuis, kwam Sara me vragen of ik geen zin had om een ijsje gaan te eten. Natuutlijk moeten ze me dat geen twee keer vragen. Ikke snel men spullen gepakt en me Sara en Fanny naar het Wilhelmina Park voor een ijsje. Het was heerlijk, maar wel klein. Maar ik heb er toch effe kunnen van genieten, van het mooie weer en van het ijsje. Dan weer naar huis en weer werken voor school. Op donderdag weer stage, maar nu bij de allerjongste kleuters. Daar heb ik eens een muzikaal geïllustreerd verhaal gedaan en het was heel leuk. In de namiddag moet ik normaal op men stageschool aan men project werken, maar de leidster van de jongste kleuters vroeg of ik niet wilde blijven in de klas. Ik vond dat een heel leuk idee, en bleef dan maar in de klas. Mandjes gemaakt met de kindjes, gespeeld, ... . En de dag zat er weer op. En de stage voor deze week ook, vind het echt wel spijtig. Want ik geniet zo van die stage. Tis echt wel de moeite en ik weet nu al dat ik die kindjes heel hard ga missen. En op vrijdag even langer uitslapen, een stevig ontbijt en dan maar werken aan onze presentatie van Engels. Samen met Sara en Eloïse hebben we vier uur gewerkt aan onze presentatie. En ja hoor, ik vind ze geweldig. We zijn een goed team , de Belgen. Want Eloïse is ook Belg, maar ze spreekt geen Nederlands, ze spreek Frans. Snel inkopen doen maar, en naar huis, poetsen. En dan snel op de fiest copies maken voor de presentatie van maandag en snel naar huis, want wie komt er? Jaja men allerliefste lieveke komt weer naar mij. s'Avonds lekker gegeten, allé wel zelf gekookt zenne, nog een beetje gewerkt voor school en nog e beke tv kijken. Zaterdag lekker uitgeslapen, en dan maar weer werken voor school. Maar ik moest nog even dingen halen voor stage, dus snel naar het centrum. Man wat heb ik me dat beklaagd, wat een volk, niet te doen. Werd er echt ambetant van. Sorry hé schatteke. Weer naar huis dan, maar ik kreeg zin in een ijsje, eens gaan kijken naar het Wilhelmina Park. Maar wat was ik teleurgesteld, geen crèmecar, dus geen ijsje. Dan maar weer naar huis. Weer gewerkt voor school, en dan lekker koken en eten. Nadien een beetje tv kijken. Op zondag lekker uitslapen en dan maar weer werken voor school. En dan s'avonds potje koken en afwassen. En dan was het weer tijd om afscheid te nemen. Na het afscheid, dat weer zwaar viel weer werken voor school. En dan kijken naar Flikken.
Ik wil nog wel zeggen dak int weekend nog mensen heb geholpen en dak me die madam (Silke) ook een succes team vorm. Welle zijn zo op elkaar afgestemd, geweldig. Wa mis ik men mateke toch. Morgen begint er weer een week. Maar ik zal nu al maar zeggen dat, ik waarschijnlijk niets op men blog ga zetten deze week, want ga voor het weekend naar huis. Want ik moet voor ... spelen voor men lief petekindje en men broertje dus.
Sorry voor al diegene die vaak eens een kijkje komen nemen op mijn blog, dat het zolang duurde vooraleer ik een nieuw berichtje plaatste. Maar we zitten hier ook niet echt stil, we hebben echt wel veel werk. En ik ga het jullie nu al maar zeggen, het wordt nog drukker. De periode van de presentaties komen eraan. Dus weeral werken geblazen. Maar graag maak ik wel even tijd om nog iets op men blog te schrijven.
De week begon op maandag, maar toch was hij anders dan alle maandagen daarvoor. Doordat onze lector (docent) vast zat op te trein, nodigde Dick ons uit voor een presentatie mee te volgen over het Montessori Onderwijs. Deze werd gegeven door studenten uit Nederland. Maar het was weeral in het Engels te doen. Want deze presentatie was voor studenten uit Engeland. Het was een heel leerrijke presentatie en veel beter uitgelegd dan de uitleg die ik in België heb gezien. Nu begrijp ik pas echt wat Montessori onderwijs is. Op dinsdag mochten we mee naar Amsterdam, en nee het was geen plezier- of shopreisje. Het was een leerrijk bezoek, we bezochten namelijk een echte Montessori school. Maar wat heb ik daar grote ogen getrokken. Wat ik daar zag, heb ik nog nooit geweten of gezien. Hoe volwassene hier de kinderen van 4 jaar zijn, niet te geloven. Ze zijn zo zelfstandig. Ook heb ik natuurlijk heel veel foto's getrokken (silke ), deze kun je bekijken op mijn space. En dan was het alweer woensdag, weer stage dus. Vandaag mocht ik weer een lesje geven, danssante vorming. Het was super leuk. De kinderen genieten er zo van, om te bewegen. En dan nog even besproken met men leidster over het project. En na de middag, jaja weer les. Intercultural Communication wat een leuk vak. Donderdag weer stage, in de voormiddag stage bij de jongste kinderen, en in de namiddag onverwacht vervanging mogen doen in het klasje waar in op dinsdag en woensdag sta. Dit was een super leuke, maar wel heel vermoeiende dag met heel veel ervaring. En men gebarentaal begint al te vlotten, zenne. En binnenkort enkele lessen gebarentaal volgen. En dan kan ik als ik terug ben lekker communiceren met gebaren taal. Dus mama begin al maar te oefenen en informatie te zoeken naar nieuwe woorden. Ik zal er toch meer kennen als jij. En ja dan komt vrijdag er weer aan. Kamer opgeruimd, inkopen gedaan, en weer gewerkt voor school, lesje gemaakt voor dinsdag, verslagje naat het thuisfront gestuurd, verslag gemaakt voor Practice reflection,... . En zaterdag kreeg ik toch weer een leuk en lief bezoekje, men lieveke. Die kwam men nog eens een even lekker steunen. En als je denkt het was een relaxed weekend, nee hoor!!!! Samen hebben we gewerkt voor school en voor ? . Ik op de computer typen, typen typen en men lieveke plastificeren, plastificeren, ... .En nog even samen overleggen. Lieveke nog eens mercikes hé, voor me te helpen.
En ahja, Denise, we hebben geklonken op je verjaardag met uw stukje cake. Hij was heel lekker. Dank je wel en nog eens een super gelukkige verjaardag. En dan was het weer zondagavond, en morgen staat er weer een drukke week voor de boeg. Slaapwel
In mijn laatste bericht ben ik nog iets vergeten te zeggen. Namelijk sommige onder jullie zullen het wel gehoord hebben van de rellen hier in Utrecht, meer bepaald in de wijk Ondiep. Maar eerlijk gezegd heb ik hier nog niets van ondervonden. En omdat ik niet juist wist waar de wijk Ondiep gelegen was, ben ik het maar eens gaan opzoeken op een kaart. En eigenlijk is het niet zover van waar ik zit. Het is ongveer een 15 à 2à minuten met de fiets rijden, van waar ik woon. Maar voor diegene die een beetje ongerust zijn, ik heb er nog niets van ondervonden. Dus alles is nog oké.
Mijn vorig beriecht eindigde op zondag. Dus zal ik nu maar verder gaan op maandag. Na een zeer slechte nachtrust was het weer tijd om naar school te gaan. We hadden vandaag namelijk Engelse les en zoiets ongeveer dat je met leerbegeleiding kan vergelijken. Maar ik kan u verzekeren die Hollanders vragen door hé. Wat die met hun vragen stellen, hebben dat weet ik niet hoor. Ze blijven maar vragen en vragen tot je echt niet meer weet wat zeggen. Op dinsdag had ik weer stage, en ja ik mocht vandaag men eerste lesje geven. En het was een hele leuke ervaring. Het zijn echt schatten van kinderen. En ze zijn met het kleinste ding blij. Je krijgt er zoveel liefde van. Het is onbeschrijfelijk. Op het einde van de dag had ik nog een bespreking met de juf en enkele speciale leerkrachten over een kind. En de juf vroeg me ook of ik morgen een lesje Danssante vorming wou geven. Natuurlijk wilde ik dat. Dus ben ik maar naar huis gegaaan en geprobeerd om een lesje te maken. Soms is het echt moeilijk om in te schatten wat deze kinderen kunnen en wat niet. Maar ik denk na enkele keren, dat me dit toch beter gaat lukken. Maar het is echt een leuke ervaring. Dan was het alweer woensdag. Ind e voormiddag had ik stage en in de namiddag les. En wat voor één; Intercultural Communication. En eerlijk gezegd, vind ik dit maar saai, en begrijp niet echt de bedoeling. Maar ja. En men lesje Danssante vorming was heel leuk. Volgende week woensdag mag ik weer een nieuwe les geven. Dus ik kan weer beginnne te denken. En jaja na woensdag komt donderdag. En dit was wel heel speciaal. Ik mocht namelijk mee gaan zwemmen met de kinderen. Niet speciaal zullen sommige denken. Toch wel hoor. In de school hebben ze een eigen zwembad, met een verstelbare bodem. Ze kunnen de diepte van het zwembad veranderen, aangepast aan de kinderen. Echt wel heel leuk. En wat ik zo leuk vond,was het feit dat deze kinderen echt afhankelijk zijn van hun rolstoel of looprek en dus onbeperkt zijn in hun bewegingen en activiteiten. En in het water zijn ze eigenlijk vrij. Ze zijn als een vis in het water. Het was zo leuk om te zien hoe deze kinderen ervan kunnen genieten. Ik heb zelf de kindjes mee mogen begeleiden. Het was een hele leuke ervaring. En morgen zijn we vrijdag. Dan heb ik geen les, maar we hebben wel groepswerk, voor het superleuke vak Intercultural Communication. Voor de rest ga ik voor school werken, want maandag moet ik heel veel afgeven, en laten zien. Dus...
Ik zal het hier maar bij laten, maar ik hou jullie zeker op de hoogte.
Zaterdag was het voor mij een bijzondere dag, want het was al even geleden dat ik men kleine broer en zus had gezien. Ze kwamen me zaterdag met de hele familie bezoeken; ons mama, Roel, Rudy en Denise, onze Viktor en ons Jilleke, en men schatteke. Het was een leuk weerzien. In de voormiddag was ik nog wat aan het werken voor het school, want het is echt wel druk hoor. En eigenlijk verwachte ik een telefoontje van ons mama, om te zeggen wanneer ze hier waren. Maar ik kreeg helemaal niets. Opeens gingen alle belletjes van het huis. En toen ben ik snel naar beneden gelopen om de deur te openen en wie stond daar voor de deur. Bijna heel de familie. Het was echt een heel leuk weerzien. Want ik mis ze wel allemaal heel hard. Eerst hebben we lekker gegeten. Mama en Denise nog eens bedankt voor het lekkere eten. En Denise de cake was heerlijk hoor. Hij heeft niet lang geleefd. Na het eten stelde ik voor om een boottochtje te maken door de grachten van Utrecht. Om zo toch Utrecht maar eens beter te leren kennen. En ik vond het wel eens plezant om op deze manier Utrecht te leren kennen. Rudy mercikes voor het leuke boottochtje hé. Maar natuurlijk wanneer het leuk is, gaat de tijd snel voorbij. En daar kwam weer het moment. Afscheid nemen. Dat haat ik nu eens echt. Het is echt niet leuk, om de mensen die je dierbaar bent, zien te vertrekken. Want ze betekenen zoveel voor mij, en heb héél véél aan al deze mensen te danken. En ik denk wel dat ze dit weten. Omdat ik nog eventjes moest bekomen van het afscheid, ben ik maar direct beginnen te stofzuigen en alles weer op te ruimen. Want ik kan verzekeren als je met 8 man in zo'n kleine ruimte zit, staat alles wat overhoop hoor. Op zondag was het heel mooi weer, en had vrijdag vrij goed doorgewerkt voor school, zodat ik zondag even kon genieten van het weer. Sara heeft me overhaald om te gaan wandelen. Wat ik normaal al niet graag doen. Maar ik wilde het wel eens proberen. Het was een leuke wandeling, maar wel vermoeiend als je het niet gewoon bent. Door deze wandeling heb ik Utrecht ook eens van een andere kant gezien. Het was wel leuk. Foto's zijn te zien op men space. En Rudy ik zal ze eens naar jullie doorsturen. Na de wandeling wa sik echt wel moe, en heb ik me gedoucht. En ik wilde graag vroeg gaan slapen, want heb hier vrij zware weken voor de boeg. Maar dat was buiten men huisgenoten gerekend. Dat zijn blijkbaar nachtmensen. In de dag zie je ze of hoor je ze niet, maar eenmaal 22 uur gepasseerd, worden ze wakker. Beginnen ze te koken, allé wat zij koken noemen. Maar ja.
Deze week was het voor mij een leuke week, vol nieuwe ervaringen. Ja ja eindelijk begon onze stage hier. Vanaf nu hebben we drie dagen de week stage, op dinsdag, woensdag en donderdag. Ik doe mijn stage in een mytylschool. Dit is een school voor kinderen met een handicap. En jaja voor mij 6 weken durende stage heb ik ook een eigen klasje. Ik sta bij de oudste kleuters, dit is de leeftijd van 5 - 7 jaar. In mijn klasje zitten 7 kleuters, niet veel zullen sommige denken. Maar dat is zeker voldoende, je kan het niet vergelijken met het buitengewoon onderwijs in België hoor. Het zijn kinderen die nood hebben aan een specifieke behandeling of therapie. Zoals ik al eerder vermelde heb ik 7 kinderen in de klas waaronder 2 meisjes en 5 jongens; Emy, Lian,,Mohammed B., Remon, Mohammed E., Tiuri en Thijmen. Van Thijmen heb ik dinsdag ook al direct moeten afscheid nemen, want deze jongen wordt deze week geopereerd en gaat een revalidatie van 2 maanden tegemoet. Hij is namelijk geboren met een open ruggetje. Deze kinderen zijn op hun eigen manier zo speciaal. Ieder kind heeft zijn talenten. In het begin dacht ik zo van oei, wat kan je met deze kinderen nu doen. Want de meeste hebben een vrij zware handicap. Maar met grote bewondering heb ik kunnen toekijken wat deze kinderen allemaal kunnen. Het zijn echt hele lieve kindjes, waar ik na drie dagen een grote boon heb voor gekregen. Ze hebben allemaal al een plaatstje in mij hart veroverd. Het zijn echt schatjes, je krijgt van hen zoveel liefde terug, ongelooflijk, het is heel moeilijk te beschrijven.
Ik heb op deze drie dagen al heel veel bij geleerd, onder andere gebarentaal, want de meeste kinderen kunnen heel moeilijk praten en zijn soms heel moeilijk te verstaan. Sommige dingen herkende ik nog wel van mijn eindwerk in het secundaire onderwijs. Daar heb ik een eindwerk gemaakt over autisme. Ook hebben ik al enkele dingen geleerd om te communiceren met een praatcomputer.
Voor diegene die me goed kennen, weten dat ik het niet zo gemakkelijk heb om alleen maar te kijken, ik wilde ook meteen al iets doen. Ik speelde met de kinderen, heb meegeturnd, meegezongen, kinderen individueel begeleidt bij een werkje, ... . Maar meteen stelde ik voor om zelf enkele lesjes te geven. En ja, volgende week dinsdag mag ik men eerste lesje geven en weet je wat? Een nieuw lied aanleren. Leuk hé.
Ook deze week ben ik gaan informeren om gebarentaal te leren. En Beppie beloofde ons dat ze iets ging proberen te regelen. Dus nog even wachten. Maar ik heb echt genoten van deze week. Het was voor mij de eerste week dat ik echt iets leerde, waarom ik naar hier was gekomen. Nu ben ik er zeker van dat ik toch nog met veel ervaring naar huis ga komen. En ik kijk al uit naar de volgende weken.
Groetjes
P.S. foto's komen nog op men space. Maar nog even geduld.
Gisteravond was hier heel veel wind. Ik had echt wel soms bang dat men raam ging stukvliegen van de wind. Er was echt heel veel wind en lawaai buiten. Ik hoorde blikjes en glasscherven buiten ronddwarrelen, maar na een tijdje werd ik het al gewoon. En besteede ik hier ook geen aandacht meer aand. Zoals elke avond hoorde ik ook nog andere geluiden, maar dit was normaal dacht ik. Want hier is s'avonds altijd vrij veel lawaai. Maar deze morgen kreeg ik bezoek, ik was net wakker en had net mijn kleren aan, toen er werd geklopt op men deur. Ik deed open, en de politie stond voor men deur. Ik schrok me een hoedje. Ik was geschrokken, maar de man stelde me gerust en zei dat hij enkel even iets wilde vragen. Dit bezoek verwachtte ik echt niet. De politie kwam vragen of ik iets raar gehoord of gezien had gisteravond. Want er werd ingebroken in het huis naast mij. Ik vertelde over de wind en zei dat ik eigenlijk niets raar hoorde want dat het altijd hetzelfde is s'avonds. De man zei dat het niks was. Maar nu zit ik toch wel een beetje met schrik hoor. Want als je één keer hard duwt of stampt tegen mijn deur is ze al open, dus nu ga ik voor ik vertrek alles goed wegzetten, het moest zo maar eens zijn, dat ik onaangenaam bezoek krijg.
Wat ik ergens wel héél erg vind. Ik ga Utrecht achter laten met gemengde gevoelens. Want ik heb hier met verschillende mensen en kinderen een band opgebouwd en dit moet ik nu achterlaten. 
En ze wilden beide met me op de foto wat ik wel heel leuk vond. En ja, ik heb deze periode met glans doorstaan. Ben echt wel trots op mezelf. Want door deze ervaring ben ik toch wel verandert. Men negatieve puntjes heb ik toch wel een beetje kunnen ombuigen naar positieve puntjes. Dus mama en Roel ik ben in men opzet geslaagd, en dank zij jullie. Echt waar, mercikes dat ik deze kans van jullie heb gekregen. Het was zeker de moeite. En als jullie dat papiertjes zien, mogen jullie best wel trots zijn op mij
Van elke kleuter kreeg ik een zelfgemaakt bloemetje met daarop een tekstje dat ze zelf hadden bedacht. Kei lief
En daarboven op kreeg ik nog een leuk voorleesboekje van de leidster met een heel mooi, en lief kaartje. Het was echt heel lief. Maar op het einde van de dag, was het echte afscheidsmoment daar. Van alle kleuters kreeg ik nog een kusje en een knuffel. Wat ga ik ze missen. 
