... de ervaringen van juffrouw Leen in het charmante Baja
19-09-2008
Ik mag hier blijven wonen
Gisteren moest ik om 5 uur(!) opstaan om de bus naar Boedapest te halen om 6 uur. Het duurde uiteindelijk drie uur en half om er te geraken. Net zoals op vele plaatsen hier in Hongarije begonnen op de bus vele mensen met mij te praten maar versta ik er geen woord van. Zie ik er dan zo uit als een praatjesmaakster?
In Boedapest aangekomen moest ik eerst naar een meeting van de tempus foundation omtrent het programma waar ik aan deelneem. Monika was op voorhand zeer bezorgd dat ik mijn weg niet zou vinden met de metro enzovoort maar dat bleek echt supersimpel. Slechte punten voor de Boedapest-metro trouwens qua tarieven. Als je meerdere lijnen moet nemen om ergens te geraken moet je een speciaal transferticket kopen. 1 ritje is dus niet voor 1 ritje maar voor 1 lijn. Ja hallow, zelfs in Belgie geldt zo 1 ritje voor maar liefst een uur!
Op de meeting waren nog 5 andere leerkrachte: een journalist van New York met dito ego (naam onstnapt me), Marie-Kathrin (een beetje een vreemd duits meisje), Soenke (een heel sympathieke Duitser), Marco (een italiaan met dreadlocks (jaa eikebah) die uiteindelijk nog de plezantste bleek), een Italiaanse jonge vrouw die in Boedapest les beeldhouden geeft op een kunstschool (sprak amper engels maar leek me wel leuk) en ik (de raarste van allemaal). Nog drie anderen zullen arriveren in oktober en eentje kon blijkbaar niet komen. De meeting begon met van die onnozele kennismakingsspelletjes (haten we die niet allemaal?) en dan een herhaling van alle informatie die ook al in alle documenten stond die we kregen voor de inschrijving. In de namiddag moesten we dan vragen verzinnen... Logisch dat ik geen enkele vraag kon verzinnen en dat dus allemaal een beetje tijdverlies was. Het was WEL heel leuk om de anderen te ontmoeten. In oktober zien we elkaar weer en misschien ga ik aan Marco (de italiaan dus) wel eens vragen of ik mee met hem op stap kan gaan in Boedapest. Die zit nu in een kleinere stad maar zat vorig jaar al in Boedapest en zit er nog steeds elk weekend.
Gelukig had ik nadien afgesproken met Tomi en Timi om naar een expositie over Egypte te gaan in het Museum voor Schone Kunsten. Je kon er ook echt mummies (in doodskisten) zien en zelfs gemummificeerde katten en andere dieren. Verder uiteraard veel hiërogliefen en beelden. Dan belandden we ook nog in een expositie over de griekse cultuur met vazen en sierraden. Verrassend hoeveel porno dat volkje gebruikt in al hun objecten. We hebben dan ook goed gelachen. Nadien nog een wandelingetje gemaakt en redelijk belachelijke foto`s getrokken die bovendien in uitvoering niet echt geslaagd waren maar ik wil ze jullie toch niet onthouden. Tomi die bij hoog en bij laag beweerde zo goed te zijn als een professionele fotograaf is een blaaskaak. :)
En dan hebben we de drie uur durende rit richting Baja ingezet. T en T waren met de auto gekomen dus dat viel echt mee. Omdat de muziek op de radio verschikkelijk was en het Engels van broertje en zusje zich beperkt tot schoolengels heb ik ze `it sucks` aangeleerd. Iedereen heeft die uitdrukking toch nodig zeker! De Hongaarse variant Sor (= shit) werd dan weer door mij toegeëigend. AAAAAH uitwisselingen... het is zo leerrijk!
Vanmorgen moest ik er WEER om 6 uur uit (ja mensen, ik word hier meer een ochtendmens dan een avondmens... voor velen waarschijnlijk verrassend) voor mijn verblijfsvergunning in Szeged. (zo n honderd km van hier) En....... GOED NIEUWS. Ik heb een permanente ipv een tijdelijke verblijfsvergunning gekregen. haha. Dat betekent dat ik nu ook de Hongaarse nationaliteit kan krijgen als ik wil. Toen we buiten kwamen moest Mari erg lachen en zei ze me dat ik dus hier dus best een lief kon vinden en hier kon trouwen. Het werd tijd om mijn persoonlijk leven hier te arrangeren zei ze. Jaja, Mari...
Een lief vinden zou nochtans geen probleem zijn verzekerde Maria me ook al in de auto. Ik vroeg uiteraard wat ze daar nu weer mee bedoelde.... Nu blijkt dat een aantal leerlingen van een klas waaraan ik les zou geven gevraagd hebben aan een collega hoe oud ik ben en of ze me mee uit mogen nemen... De leerkracht wist niet goed wat antwoorden en was een beetje de kluts kwijt. Haha. Deze klas is een tweede specialisatiejaar marketing dus zijn een jaar of 19-20-21 en ik ben echt wel de jongste leerkracht hier maar het is toch bijzonder genant. Ik kan toch ook geen nee zeggen tegen een uitnodiging voor de pub?! :p Op trot met mijn leerlingen.. dat wordt lachen! Ook de p.e (physical education) leerkracht die normaal heel droog is heeft tegen Mari gezegd dat hij blij is dat er nu eens kwaliteit in de groep van de taleneerkrachten (waar zijn bureau ook is) zit. Wel eum...heb je het dan over mijn pedagogische talenten, collega?
Zondag ben ik bij Maria thuisgebleven en hebben we vissoep gemaakt in een traditionele ketel aan een bepaald staketsel. Iederen inwoner van Baja en omgeving heeft blijkbaar zo'n speciaal toestel voor vissoep. De vissoep zat vol met superverse vis die Maria net voor het maken van de soep heeft schoongemaakt. Met schoonmaken bedoel ik dus echt dat ze een zak vol verschillende LEVENDE vissoorten heeft aangepakt. Mama, als je dit leest... Je zou moeten komen proeven!
Die avond ben ik met de man van Maria een fietstochtje gaan maken rond het dorp. Eerst langs de Donau en dan heeft hij mij zijn velden, zijn machines, oude stallen enz getoond. Je moet weten dat die man ongeveer even goed Engels praat als ik Hongaars. Het was dus een bijzonder grappige conversatie met een hoog pictonary-gehalte maar eigenlijk ging dat nog vrij vlot. Verschillende herten, hazen, eekhoorns en andere dieren sprongen door de velden en over de paden. Prachtig echt. Apetrots was hij toen hij een machine liet zien die gefabriceerd was in België. Toen ik hem vroeg of al die velden die we al gepasseerd waren nu eigenlijk van hem waren antwoordde hij heel schattig : "no. no lord". Zo rijk is de man dus ook niet!
Toen we terugkwamen was Tommi al bijna klaar met het voorbereiden van alles voor de jacht. Ik zou samen met hem gaan jagen. Gekleed in groenbruine camouflage-trui en dito vest zag ik er zeer geloofwaardig uit. Tommi heeft zelfs zo'n jagershoedje. (tsjaa) Timi was al naar huis met haar ouders want had maandagochtend om 8 uur les. Ik dus met haar broer in zijn truck op zoek naar een goede plek. Vanachter was de truck gevuld met hooi zodat we daar op zouden kunnen zitten. Helaas was het de hele tijd aan het regenen dus viel zijn plan in het water. Daarom besloot hij maar om naar het bos te gaan. Bij regenweer verstoppen de dieren zich blijkbaar daar. Wij dus ploeter ploeter door de modder (gelukkig was ie voor mij ook botten gaan halen) Dan kwamen we aan bij zo'n overdekt platformpje speciaal voor jagers. Daar hebben we ons geïnstalleerd en dan was het wachten geblazen. Bij het horen van het geluid van zijn geweer dat geladen werd moest ik echt even slikken. Ik wou bijna roepen : "No, nevermind. I'm gonna go home" Urenlang hebben we daar gezeten, starend in het bos, luisterend naar de stilte en de geluiden van de dieren maar ik heb me echt geen seconde verveeld. We fluisterden tegen elkaar als we iets wilden zeggen. Het leek of we een stiekeme missie hadden. Eigenlijk heel gezellig. Ik dacht de hele tijd dat ik een dier zag maar afgaande op mijn nachtblindheid was dat altijd verbeelding. STiekem ben ik er ook wel blij om. Na een tijdje begon Tommi de hele tijd in slaap te vallen en ik kreeg het ook moeilijk. Het werd ook echt koud maar gelukkig hadden we een dekentje mee. Uiteindelijk bleek onze nachtelijke uitstap tevergeefs want we hebben geen enkel dier gezien. Enkel kikkers sprongen kriskras over de paden. Toen we thuiskwamen schoot Tommi kei hard in zijn lach : "We are so stupid. Sitting in the rain waiting for animals..." Ja misschien een beetje, meneer de jager! Die nacht/ochtend om 4 uur wilden we terug gaan maar het was nog steeds aan het regenen dus dat was geen optie.
Gisteren en vandaag heb ik vooral op de school rondgehangen, mijn contract getekend, afspraken en praatjes gemaakt met de collega's enzovoort. De leerlingen lijken me op het eerste gezicht heel erg sympathiek. Vergeleken met mijn stage in België in een BSO zijn het hier lammetjes. Maar niet te vroeg juichen misschien...
Gisteren ben ik trouwens mijn internet en gsm gaan regelen. Ik ben nu te bereiken op het hongaarse nummer : 0036 304 860013
Vanochtend is ook de wasmachineman gekomen met mijn gehuurde wasmachine. Huisvrouw Leen kan dus aan de slag!
Gisterenochtend ben ik officieel voorgesteld aan alle collega`s op de school. Nadien moest ik afwisselen tussen Engels, Duits en Frans om ieders vragen te beantwoorden en vaak ook alle talen tegelijkertijd... Een mevrouw die Frans praatte pakte me zonder boe of bah mee voor de lunch. Iedereen beslist hier precies alles zonder dat ik het weet en dan doe ik maar mee. De lunch was echt bijzonder uitgebreid. Ik had echt gegeten voor 2 dagen. Ik begin langzaam aan te denken dat ze me hier willen vet voeren ofzo. Ik zat echt prop- maar dan ook prop-vol. Daarna zijn we nog een koffie gaan drinken en hebben we een wandeling gemaakt langs een bijriviertje van de Donau en langs de cafes en pubs waar het jonge volkje in het weekend uithangt. Ik kwam te weten dat die mevrouw (waar ik de naam niet meer van weet) een soort van dans- en muziekgroepje heeft met traditionele muziek. (lees: hippiegroepke) Binnenkort gaat ze me uitnodigen voor een diner bij haar thuis om het allemaal te tonen. Die mevrouw was echt dolenthousiast maar ze liet me maar niet gaan. Ik moest op drie uur op mijn appartement zijn omdat ik had afgesproken met Maria en dacht echt dat ik er nooit ging geraken. Op het einde van ons gesprek pakte ze zelfs mijn hand vast en zei :`dankjewel om bij mij te zijn leen` jup... *kuch*hippie*kuch* Maar wel heel lief hoor...
Tien minuten voor drie kwam ik dan op mijn appartement om in te pakken voor mijn weekendje bij Maria. Hophop bikini, broek ... meegeschaard en dan op weg naar Dunafalva (een klein dorpje waar Maria woont). Normaal ging ik meerijden met Tommy (het neefje van Maria) maar die moest blijkbaar gaan winkelen met zijn lief (dik tegen zijn goesting) Dus ging ik die avond doorbrengen met zijn zus Timmy. (jaaa, zus en broer Timmy en Tommy...dit is geen grap) Met haar ben ik dan die avond aan het strand in Dunafalva gaan zwemmen in de Donau. De temperatuur van het water was heerlijk en het was er supermooi.
Timmy is een superlieve madam van 23. Ze praat niet zo goed Engels maar wil het zo goed mogelijk leren. Ze studeert in Pecz (studentenstad) en wil graag dat ik afkom om samen naar de cinema te gaan of op stap te gaan... Tommy studeert in de buurt van Boedapest en we gaan donderdag waarschijnlijk samen daar rondhangen. Ik ben benieuwd. Anyway...Toen we terug bij Maria thuis kwamen stond de gigaschotel lasagne al op tafel. Ik kon echt niet meer... mijn maag sprong.
Deze ochtend om een uur of tien kwam ik in de keuken en stond er verdorie WEER een gigamaaltijd klaar. kwist echt niet wat ik zag.... doodgaan. Maar dus echt gebakken kip, patatten met boter, meatloaf enz enz. SMORGENS om tien uur he. Het was nochtans wel bijzonder lekker. Kreeg ik daar bovenop nog een shotjes palinka. Dat is een sterke drank van 50 procent. CRAZY. K was wel wakker. Dat wel. Vandaag zijn we dan de hele dag gaan druiven plukken. Eerst met de ferry naar de overkant van de Donau en dan een zot ritje achterin een truck door een modderig weggetje. Het weer was wel zalig en de sfeer des te geweldiger. Eigenlijk kwam het `druiven plukken` neer op een hele dag (zelf gemaakte) wijn drinken en eten tot je barst. Ik werd uiteraard weer gelijk ne zot eten en vooral drinken (alcohol) gevoerd en stond na 2 glaaskes al wat op mijne kop... haha.
Van L naar R: Man van Mari, Opa, Mari, Oma, papa van Timi en Tomi, mama van T&T en Timi
Deze familie is zo enorm hecht... De grootvader, grootmoeder en talloze andere familieleden waren van de partij... Traditionele waarden staan hier een beetje voorop en eigenlijk vind ik dat heerlijk. Het draait hier allemaal rond elkaar graag zien en genieten. Ik voel mij hier echt thuis. Alhoewel... wanneer de grootmoeder me gelijk een moeder overste in haar oksel duwde om me te tonen dat ze me graag heeft had ik toch efkes mijn bedenkingen. haha
In de achtergrond staat er nu de Hongaarse versie van Idool op en ik ben samen met Timmy, Maria en haar man aan het kijken. Hun uitspraak van Engelse liedjes is hilarisch. Nu is het wachten op Tommy want Timmy en ik gaan seves met hem jagen. (ja, ook geen mop... ik ga jagen ...*zucht) Hij is momenteel al het terrein aan het verkennen. Waarschijnlijk om snel beestjes te kunnen afknallen. Ahum. Ik ben stiekem van plan om veel lawaai te maken als er een hertje dichterbij komt ofzo.. Ik hoop dat k geen ambras maak ofzo want k begin het hier al moeilijk te krijgen met al dat vlees op mijn bord. Wat moet dat dan zijn als k zo`n diertje zie en.... brrr. Later meer.
Eerst wat ontnuchteren want pfoeeehhh... Na al die wijn en shotjes van zelfgemaakte brouwseltjes ben ik goed weg.
Het is weer zover. Ik zit weer `god weet waar`. Na wereldstad Madrid is het een klein dorpje helemaal in het zuiden van Hongarije namelijk Baja. Ik ga hier een aantal maanden les geven aan hoofdzakelijk laatstejaarsstudenten van het middelbaar. Het zullen vakken worden als marketing (vooral) en daarnaast ook engels, ict, communicatie en nog wat vrije uurtjes waarin ik zelfs drama kan geven.
Gisterenavond werd ik afgehaald aan de luchthaven van Boedapest door Monika en Maria. Deze twee supersympathieke vrouwen werken ook op de school. Monika geeft engels en coördineert mijn verblijf hier en Maria geeft Engels en Geschiedenis en zij is ook onderdirectrice.
De rit naar Baja was een beetje wild. Sympathieke Maria is een beetje een duivel op de weg. Ze weet bijzonder goed haar gaspedaal staan en rijdt liever links dan rechts op de baan. Spannend ritje en een uitdaging voor mijn maag in die hitte.
Al gauw werd een heel jammerlijke Hongaarse realiteit me duidelijk, namelijk de florerende business van de prostitutie. Naast haast elke weg die we passeerden of insloegen stonden jonge meisjes te lonken naar de chauffeurs in ieniemieni-bikini. Velen onder hen waren amper 14 jaar schat ik. Degoutant en zeer aandoenlijk.
Toen we stopten voor eten had ik dus niet echt honger en werd daar een giga schotel met de zotste vleessoorten voor ons besteld. Maria maakte me zelfs wijs dat er hanekam bijzat. En nee, daar had ik op dat moment geen zin in. Ik heb echt nog nooit zo n vettig voedsel gezien. En iedereen die me een beetje kent weet wel dat ik niet echt vies ben van een beetje vet meer of minder.
Die avond werd ik dan gedropt aan mijn appartementje. Supermooi, ruim en proper en net. K heb een badkamer met ligbad, volled uitgeruste keukenm een tv met toffe kroatische en hongaarse zenders. De koelkast was gevuld, er was kei veel fruit en brood. Ik kwan precies op hotel. Bleek ook dat bijna alle collega˙s op school ingeschakeld waren om meubels daar te zetten omdat ze de oorspronkelijke niet mooi genoeg vonden. Vandaag hoorde ik nog dat er een extra schoenenkast komt. (jup ze kennen mij hier al goed : this girl needs a place for her shoes)
Over die schoenen ben ik trouwens nog niet uitgepraat. Klassieke muiltjes sieren het straatbeeld. Er is ook een type leerkracht-schoen. Een soort van sloef/schoen die de kuisvrouwen bij ons dragen bij het uitoefenen van hun job. En ik? Nooit !
Ik zit nu op school aan de computers in t leraarslokaal. Iedereen is echt heel lief. Ik heb hier nog geen cent uitgegeven omdat iedereen altijd alles betaalt. Ik kan gewoon niet op tijd reageren omdat ik dat Hongaars van die obers niet versta. Daarnet bv met Monika ne ijskoffie gaan drinken en twas weer van datte.
Zaterdag ga ik druiven plukken met de familie van Maria: Ik rijd met de zoon van haar nicht mee naar hun landgoed (zo een 20 km verderop) Hopelijk spreekt die mens een beetje engels. Veel families maken hier hun eigen wijn net zoals de hare. Ze garandeert me wijn drinken en eten van smorgens tot s avonds. En dat in volle zon? t zal niet lang duren voor ik tureluut ben. En die beginnen hier zelfs de dag met een soort lokale specialiteit met alcohol in. Ik begin te begrijpen waarom de grens hier voor automobilisten op 0 pro mille ligt. Zondag gaan we mss naar het strand maar dat weet ik nog niet zeker. Ze willen mij hier maar rondleiden en entertainen...
Mijn twee nieuwe mama`s doen hun werk voorlopig uitstekend. Maar nu ga ik toch op mijn eentje rustig ronddolen in t stadje. Misschien wel een wandelingetje aan de Donau...
Jullie zijn trouwens altijd welkom voor bezoekjes. Graag he! Ik heb ruimte genoeg en het is absoluut niet duur hier.
Leen in Hongarije
