... de ervaringen van juffrouw Leen in het charmante Baja
18-11-2008
kurvahideg van de nagyon fasza (hahaha)
Szia!
Hogy vagy? Itt Jól van!
ik zit hier op school en heb nu twee springuren. Even tijd om wat te bloggen dus. Hier gaat alles goed hoor. Het begint al wel heel erg koud te worden (kurvahideg van = het is hoerenkoud).! hihi.. Maar das ook een beetje romantisch natuurlijk. Met een dikke sjaal gaan wandelen langs de szugoviza... mmm zalig! Vanavond ga ik toch naar het solarium/sauna om op te warmen hoor.
Vorig weekend ben ik op vrijdagavond naar Szeged gegaan (stad zo een 100 km van hier, dat weet je mss nog wel) naar een housewarming feestje van een collega (van tempus) Die werkt in een klein dorpje daar in de buurt maar was het echt beu om ergens te wonen waar niets te beleven valt dus is hij net verhuisd naar Szeged. Het was heel gezellig. Marco is een italiaan en had de lekkerste pasta gemaakt voor ons. Ook zijn flatgenoot Daniel (een Duitser die op erasmus is maar Hongaarse ouders heeft en dus perfect hongaars spreekt) was echt heel sympathiek. Hij is blijkbaar journalist in Duitsland. En toen we beseften dat zowel Daniel, zijn maat en ik schrijversambities hebben besloten we een schrijversclubje op te richten. Hihi. Zijn vriend (Christian) heeft zelfs al een boek kortverhalen gepubliceerd. Hij is ook leerkracht en heeft me al uitgenodigd in zijn dorp (bij zijn ouders) Leuk! Dat feestje was trouwens enorm internationaal (allemaal erasmus) Ik heb met een heel lief frans meisje (Dzenna) gesproken. Heel leuk om nog eens een gesprek in het frans te hebben. Endaarnaast waren er nog Spaanse mensen (ook wat spaans praten) en zelfs een (piep)jonge (18 jaar) schilder uit Turkije die hier Erasmus doet (turks kan ik helaas nog niet). Je hoort het, echt plezant.
Vorige week was ik namelijk ook op een erasmusfeestje maar dan in Pécs (andere studentenstad 80 km naar de andere kant) maar dat was echt minder hoor. Toen dacht ik echt :aiaiai, voor dat dronkengedoe en onozel gedoe ben ik precies toch te oud geworden. (vooral de spanjaarden zijn daarin kampioenen, helaas) Gelukkig bleek vorig weekend dat erasmusstudenten ook interessante en intelligente mensen KUNNEN zijn. Maar over het algemeen was Pécs wél leuk. Ik ben ook naar een jazz concert geweest daar. En er speelde ook een duo met xylofoon en spaanse gitaar. Iedereen verbaasd dat die xylofonist met 4 stokskes speelde en zo snel... Ikke :pfoeh, mijn papa kan dat ook! ;)
Oh ja en zaterdag moest ik dan terugkomen van Szeged omdat ik beloofd had aan Janos (de pianist) dat ik naar een concert van hem ging gaan. Ze spelen oude rock klassiekers (met wat jazzy impro invloeden) Het was wel heel plezant alleen was Norbi (de zanger) op het einde een beetje te dronken (rock n roll) Gevolg was dat de kwaliteit van de muziek er wat onder leed en hij vooral heel erg arrogant en stoer begon te doen (rock n roll). Maar ja 90 % van de mensen komt echt niet voor de kwaliteit in zo een keet... dus wat maakt het uit (zei ik) Maar natuurlijk is het de trots van een muzikant... De rest van de band was dan ook niet zo goed gezind en het was een beetje crisis. Aangezien ik bij Janos thuis bleef slapen moest ik dan ook de hele crisis doormaken (lees:gekibbel in het hongaars). Iedereen was ook gewoon geschrokken denk ik omdat Norbi ne hele lieve mens is en dat die plots zo deed. (die heeft mij bv ook al eens van Bátászék naar Baja gedaan met den auto toen Janos zijn auto bij de keuring was... en da is 20 km.. of die heeft al eens speciaal spaghetti voor mij besteld omda ik er hongerig uitzag. :)) MAAR buiten dat was het top! Hard gedanst met het vriendinneke van een bandlid... De volgende dag ook veel met de mama van Janos knnen praten (een heel conservatief en klassiek maar lief menske) Ze is een leekracht frans dus WEER kon ik wat frans praten. Heerlijk. Ze heeft ook de lekkerste dingen klaargemaakt en gaf me zelfs een hoop kei lekker klaargemaakt vlees mee naar huis voor het avondeten en de volgende dag. Ik was haar kei dankbaar want ik had gisteren ECHT geen tijd om te koken(kei druk)...
Voor de rest gaat het leven hier zijn gewone gangetje. Door de week lesjes geven aan de kindjes en in het weekend reis ik meestal ergens naartoe. Mari zei me gisteren dat hare man me bijgevolg ook heeeeeel erg mist :) Maar niet dit weekend maar het volgende is het weekend dat ze het varken slachten en dan MOET ik komen voor een groot feest...
ik moet nog updaten over mijn verjaardagsweekend en ook over Budapest met mijn ouders... (Ja ik sta weer achter!) Vooral het verjaardagsweekend was grellig... jesusóm! (djeezes) Schraalste feestje ooit! Toen ik de volgende week langs hetzelfde appartement ging om iets op te halen bij Gergő was ik dan ook megaverlegen.. Dat zal ik de volgende keer wel uitleggen, te lang nu... !
Haha en btw... weet ge hoe die zotte hongaren hier `jazz` spellen? dzsessz ! tja...
Morgen weer een dag bij mijn marketingklas! joepie! Vorige week moest ik een les van Moni overnemen bij hen en dus hebben we het laatste deel van de les wat gesproken over koetjes en kalfjes. Eindelijk durfden ze me mee vragen naar een feestje... Ik hoorde altijd van anderen dat ze er over twijfelden... Goh ja, zij zijn ook maar ietsje jonger dan ik en er zitten echt leuke mensen tussen. Er is een meisje (Edina) die echt heel slim en leuk is. Zou direct mijn vriendin kunnen zijn! En dan Tamás die normaal echt niet de meest participatieve leerling is (bleek ook uit observaties die ik in het begin deed) begon echt 1000 vragen te stellen of zo. Tof om iedereen zo wat beter te leren kennen. Maar bon, dat mag niet in t onderwijs zeker? Vriendschappen met leerlingen! Haha. Gelukkig ben ik hier tijdelijke leerkracht/assistent. :)
Nu moet ik naar mijn jongste kindjes om hen wat te leren over de Britse cultuur (gelijk ik een expert ben... ahum)
Het is onmogelijk om een maand lang samen te vatten in één blogbericht maar ik ga toch een poging te doen om de belangrijkste feiten op een rijtje te zetten.
Het laatste wat ik me nog kan herinneren (de wijn weet je wel.. hihi) is een superdruk weekend waarna ik 'smaandags echt uitgeput was en dus ook allerminst voorbereid voor de lessen. Oplossing? De leerlingen een film laten zien over de leerstof. Fjoew..
Dat weekend begon met vrijdagavond gaan joggen en echt ne overload aan water... K ging met Magdi naar de sauna en jacuzzi (afwisselend) In totaal hebben we daar een uur of vier in gezeten. Ik was dan ook helemaal verrimpeld en uitgedroogd. Nie normaal! Die avond had k normaal met een Hongaars meiske afgesproken dat haar Engels wilde oefenen maar die had mij gedumpt (pijnlijk e) Gelukkig belde Timi om naar een feestje te gaan. Wij dus op stap... En boy oh boy was dat even verschillend aan de vorige keer. Vorige keer waren het nog pannenkoeken en water / fruitsap (voor de durvers)... maar jezus! Diemannen zetten daar doodleuk een gigacollectie gin, vodka, bier, wijn en verdomd Absint (!) op tafel. Tomi gelijk ne zot cocktailkes maken met suiker en vuur van die absint voor jan en alleman... Ikheb er een minslokje van genomen (natuurlijk, als Van Gogh het kan ik ook) maar pfoeh... Ik probeerde op te letten met mixen maar t was toch te veel van datte. De volgende dag heb ik dan ook een ganse dag schraal in mijn bed gelegen en grellig afgezien. T deed dan ook pijn dat k had afgesproken met Moni en Magdi om te gaan eten en naar het jazz festival in Baja te gaan maar goed.... Mijn lichaam is zo'n uitputtingsslagen en vergiftigingen ondertussen al wel gewoon (haha). Dat jazz festival was geeweeeeeldig! Er was één groep (Tommy Vig en nog iets wat k vergeten ben) en jeeeezus.. diene Tommy Vig was echt nen held. Dat was ne klarinettist die begot goed wist hoe zijn instrument te behandelen... De eerste cultuur in Baja was nie van de minste! Helaas werd het festival afgesloten met ne debiele goedkope coverband van 'jazz-hitjes'. Wat een afknapper.
Tommy Vig en zijn makkers (met slechte focus van mijn camera)
De volgende ochtend supervroeg werd ik al opgepikt om naar een wellness-spa te gaan. Het water zat nog steeds tot boven mijn oren van vrijdag in de jacuzzi maar bon.. Het is een superberoemd spa (Harkány) en zoiets moet ge gezien hebben. Basically gaat dat om nen hoop oude madammekes met krukken die denken dat ze plots weer kwiek en jong door het leven gaan huppelen. Ge kunt het ook anders zien: nen hoop vieze mensen in stinkend water. haha... Op een ander moment zou ik er misschien van genoten hebben maar t was écht te veel overload. Utsi merkte dan ook al gauw dat het niet met mijn goesting was en benoemde met een scherpe one-liner 'nem viz?' (geen water?) al gauw wat ik dacht.... Gelukkig stond er nadien nog een wijnfestival op het programma (da's meer mijn meug. hehe) Dit keer in Villány! De beroemdste wijnstreek in zuid-Hongarije denk ik. K heb daar dan ook kanjers van wijntjes geproefd en ook superlekker most (=hongaars voor druivensap) bij een oud madammeke in hare wijnkelder.
Opnieuw eten op het wijnfestival in Vilány
Bij de terugrit zetten Mari en Utsi me af in Bataszék (een stadje in de buurt van Baja) waar k had afgesproken met Janos (een jazz pianist die k had uitgenodigd via couchsurfing om naar t jazz concert in BAja te komen).De bedoeling was om naar de repetitie van hun band te gaan maar de gitarist moest naar zijn lief ofzoiets (haha) dus ging het niet door. Dus hebben we de hele avond op café gezeten in hun stamkroeg. Echt coole mensen daar... sympathiek en al! Snachts heeft Jani me dan nog naar huis gedaan naar Baja. Logisch dat ik maandagochtend niet veel waard was. Gelukkig geef k 2 uur les samen met Ramon op maandag... Ik een kater? Hij helpt mij. Hij een kater? ik help hem. Haha
Een andere herinnering... Even denken... Oh ja. Ik ben ook nog een keertje mee gaan druiven plukken met de famille... Voor de LAATSTE keer. Groot feest uiteraard omdat iedereen na 2 maanden elk weekend druiven plukken het kotsbeu is. Datzelfde weekend ben k ook nog's met onzen Tomtom gaan jagen (lees: urenlang zitten en sterren tellen, letterlijk.. geen mop!) Die avond was ook de avond van het bijna jacht-accident. We zaten weer uren lang daar te zitten zonder enige spanning. En ineens zegt Tomi : oh k moet pipi doen. Ikke : alright. Hij het veld in. Ikke denken : hmm k moet eigenlijk ook. Dus ik richting boskes (logisch... ik ga niet in het veld!) Efkes later kom ik terug en zie ik Tomi hijgend aan de truck staan met z'n geweer in z'n hand. ikke : ow que pasa? Hij : joenge! ik dacht dat de everzwijnen daar waren en k ben met mn broek half op mn enkels teruggelopen naar hier.. 2 seconden stil en wij echt de slappe lach. We voelden ons alletwee heel debiel op die moment. Ik zag echt al het beeld van Tomi die nog niet eens klaar was met plassen en gelijk ne zot terugholde.. hahaha. Hoe moet hij zich wel nie voelen.. Die zit al een jaar elk vrij moment gewoon wat te wachten op everzwijnen en hij schiet nooit niks. Al maar goed dat we niet in de oertijd leven of z'n familie zou het nie vet hebben. Toen besloot ik ook om niet meer mee te gaan. Uiteindelijk gebeurt er toch niks en zo veel doorzettingsvermogen heb ik niet; Bovendien zou ik het waarschijnlijk supererg vinden moest er wel iets geraakt worden. Ook al is dat beest veel gezonder dan vlees uit de winkel en al... brrr. Ik zou het toch niet kunnen. Een weekske later hoorde ik dan dat hij eentje geschoten had. Brr.. k was blij dat k er niet meer bij was. De zondag was Tomi zand gaan verzamelen (jezus die mens heeft rare hobby's) en verveelde ik me wat bij Mari dus besloot ik over de Donau te trekken en de bus te pakken naar Baja. Mari kei bezorgd dat ik het busstation niet zou vinden. (eum.. Dunaszekcsö is gelijk 8 straten groot e) dus zij heel de familie opbellen opdat iemand me zou kunnen oppikken. Uiteindelijk stelde oude 80jarige opa voor om met me mee te wandelen. Ik in mijn jurkje met cowboyboots, oversized witte tas en vliegtuigzonnebril door t dorpke met opoe langs mijn zijde. Ge had de dorpenaars moeten zien kijken jong. haha. Aan de bushalte hij ook de hele tijd vloeken in t hongaars en schuchtig rond kijken. (ik versta niet veel maar dat ondertussen wel) Ik dacht : alee jong, wa is er nu... ga gewoon naar huis. Ik zal wel wachten op de bus. Maar nee. Die bleef pal aan mijn zijde tot de bus er was. Bleek nadien dat hij schrik had van al die gypsies (=zigeuners) die daar zaten en daar bleef staan om mij te beschermen. Jaja. K zie em al ne jiu-jiutsi move doen als ze aanvallen... Niet dus.
Next! Boedapest. Mijn nieuwe liefde na Szeged. Tja, als je in een boerendorp als Baja woont is elke stad echt sensatie. Ik moest in Budapest zijn samen met Moni voor een soort van training van Tempus. Toen we met de bus daar opnieuw aankwamen voelde ik me echt een beetje zenuwachtig. Ik was precies het boerke dat van het platteland kwam naar de grote onveilige stad. Hihi. Tempus wilde voor ons een hotel boeken de dag ervoor en de dag erna. 90 euro per nacht. Tsjing tsjing! Die organisatie heeft echt geld te veel ofzo. Ieder krijgt daar een eigen gigagrote kamer met 3 bedden voor hem/haar alleen. Lachen. Die avond uiteraard ook op stap met de mensen die er al waren... Uiteindeljk nog beland in Szimpla (een plek voor erasmus/internationaal volk) tot in de vroege uurtjes. Marco (mijn italiaanse collega met dreadlocks) wilde nog verdergaan maar Sönke (duitse collega, geeft economie) en ik waren moe dus wij toch maar terug met de taxi. De volgende dag hadden we namelijk een zotte saaie sessie voor de boeg. Marco dus verder en hij zijne mentor (een jonge papa-to-be en ene die goe kan drinken en feesten) verder op stap...
Sönke en zijn mentor en Móni en ik Anna (een supergrave madam die k zeker nog ga bezoeken in Budapest) en zotte Marco.
Sönke en zotte mentor van marco. Ik met Anna!
Die sessie was niet gewoon saai. Ze was echt het saaiste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Op een gegeven moment was die madam dus echt hoofdstukken van een soort van cd rom voor biologie aan het voorlezen. 1. Ik geef geen biologie en 2. zelfs als ik biologie zou geven. Wat is het nut hiervan? Een collega leerkracht (Sara) is een leerkracht beeldhouwen en één van haar mentoren is een mysterieuze madam waar ik wel mee klikte. soit... Op een gegeven moment werd het die madam echt te veel en deed die echt dé ingreep van de dag. Die staat op uit haar stoel... springt in het midden van de kring en steekt haar twee vingers (= victory) in de lucht en holt naar buiten en slaat de deur dicht. hahahaha. Niet iedereen apprecieerde de performance maar ik lag plat. Die mevrouw is 40 ofzo e. Die arty's toch... Ondertussen was ik ook aan de praat geraakt met Adam (mentor van Sara) over de expositie Körperwelten en de ethische waarde ervan. Ik gefascineerd dat ik eindelijk eens met iemand een ietwat diep gesprek kon voeren. Hij gefascineerd omdat ik kunstenaars als Abramovic kende. Adam nodigde me uit voor de opening van een expositie waar hij ook aan mee deed die avond. Zaten leuke dingen bij zoals bijvoorbeeld stukken fruit die hij aaneen naaide tot een nieuwe vorm. Heel hedendaags maar coole vorm van beeldhouwen. Na de expositie nog met Sara en haar vriend (ne kunstcriticus) en nog ne collega-leerkracht op café in het café waar schetsen van Sara hangen. Supergezellig caféke en superleuk gesprek met hare vriend. Diene kerel : arm meiske, gij hebt pech da ge niet in Boedapest zit.. Ge zou hier vanalles kunnen meemaken.... Zucht. Ik besefte mijn fout meer en meer met de minuut... De volgende dag in de prachtige stad wat rondgelopen en sightseeing gedaan, wat lopen shoppen, terug ne goeiedag gaan zeggen tegen mijn favoriete ober in één of ander caféke waar ik sinds 2 dagen om de haverklap passeerde en ne 'Szia' toegeworpen kreeg... En dan uiteindelijk naar de rand van de stad om opgepikt te worden door Mari die in Boedapest was voor één of andere geschiedeniswedstrijd met leerlingen. Ik voelde me verschrikkelijk dat ik terug moest naar Baja....
Maar ja, ik moest terug zijn voor de studentendag de volgende dag. Ik had er een eigen activiteit waarin ik zou praten over België en mijn leven. Ik voelde me echt ne celebrity met een persconferentie. En wat werd er geserveerd voor de kindjes die kwamen luisteren? Water en brood. haha. Toen ik dat opmerkte tegen Moni zei ze dat dat geen brood was maar één of ander gebak. Ja zeg... check de foto en wat denk je nu zelf?
Ik voelde me dus echt verlegen. Ik moest het opnemen tegen activiteiten als voetbal spelen, danswedstrijdjes, poker spelen, gerechten proeven enzovoort. Welke debiel wil dan komen luisteren naar t belgische grietje dat enkel Engels spreekt? Soit ja.... Van de talrijke ingeschrevenen kwamen er toch een aantal leerlingen (en vooral collega's) opdagen.Ik heb ze dan ook een aantal belangrijke nederlandse zinnetjes geleerd waaronder 'voor mij een pintje en een groot pak friet' en 'jij bent lief'. Heel de groep stamelend tegen mij : 'jij bent lief!' Cute! En jawel.. het was doorgedrongen want toen k Ramon een smsje stuurde voor zijn verjaardag antwoordde hij met 'thanks. Jij bent lief!' Leuk hé. :) Ook Janos (de pianist) kan het zinnetje al maar die mens kan al meer Nederlands dan dat en nog niet eens met een zo slechte uitspraak.... Ik weet niet hoe hij het doet maar basiszinnetjes/uitspraken verstaat die al in het nederlands en k heb die ondertussen een keer of 4 à 5 gezien. Hij zegt bijvoorbeeld altijd 'hallo!' en 'daag!'. Weird. Vanmiddag had ik zelfs een kort gesprekske met hem in het nederlands van 4 zinnekes à la. 'ik ben moe' 'ik ook' 'ben jij moe?' ...
Een volgende hoogtepunt of eerder dieptepunt is T mobile. De telecomgroep hier. Dat zijn echt dikke klootzakken en ik haat ze. Ik wil er niet veel woorden aan vuil maken maar het komt er op neer dat ik ondertussen al zo'n 45 000 forint oftewel zo'n 200 euro EXTRA heb moeten betalen aan die afzetters.. Ik ben er al woest van geweest... Ik heb er al van geschreeuwd zelfs (onmacht) en k heb onbewust Mari zelfs al een schuldgevoel bezorgd. Die debiele T mobile man kan ook geen woord engels en is ne idioot die maar half de waarheid vertelt aan zijn klanten en ze zo afzet. Dus spread the word... T MOBILE ZIJN KLOOTZAKKEN. Ik hoop dat deze vorm van viral marketing werkt (tegen mijn studenten zeg ik : viral marketing is bad! maar fuck it... ik ben té kwaad)
Ik moest mijn verdriet/frustratie dus grondig verdrinken of toch mn gedachten verzetten dus 'szondags ben k weer naar Bataszék gegaan naar de repetitie en dan verder op café met alle vrienden van Janos. Op een gegeven moment komt Norbi (cafébaas) naar mij en vraagt ie : 'hey Leen. Hungry?' ikke : ja n bikke eigenlijk. een half uur later staat daar ne spaghetti voor mijn neus die hij heeft besteld bij een restaurant. Amai, zalig. Ik dacht dat ik de busuren gecheckt had en dus savond srond een uur of tien een bus terug had maar dat bleek niet waar te zijn. Janos had een probleem met zijne (overigens belachelijk kleine en oude) auto, maar gelukkig stelde Norbi voor om me naar huis te doen nadat zijn café gesloten was. En ge moet denken dat dat ongeveer de afstand Geel-Turnhout is dus da's toch écht wel superlief dat die dat voor mij doen terwijl ik ze amper ken. Helaas moest ik wachten op een gypsie-feesten dat daar aan de gang was en die mannekes waren nogal luid en zattekes en goe aan t feesten... Alee de volgende dag zou weer de moeite worden op school. Het grappige was dat Ramon ook echt ne giga-kater had en echt niks aankon... Norbi en ikke aan de toog (waar anders?)
Jani en ik
Gelukkig was deze week maar heel kort want donderdag was het nationale feestdag! Woensdagavond had ik afgesproken met Laci (de zoon van de directrice) Hij had me voorgesteld om mijn studentenstad Pécs te tonen en dus zouden we eerst iets in Baja gaan doen. Ik naar die thuis. (kei sjiek huis met zwembad en al... rijke mensen) Zijn mama (mijn baas, haha) en papa niet thuis dus wij de wijnvoorraad checken. Echt prachtige wijnen gedronken. hahaha. Hij zei : ok, we starten met rood, dan gaan we naar rosé en dan eindigen we met wit. Wie ben ik om nee te zeggen? :D Top-begin van de vakantie, denk ik dan! Laci is de praeses van de studentenvereniging van economie in Pécs en noemde zichzelf zo wat koning van de nacht. hahaha. Vrijdag ga k waarschijnlijk naar pécs. K ben 's benieuwd. Zijn niveau van Engels is ook echt top dus opnieuw sinds lang kon ik fatsoenlijk praten/discussiëren en mede door mijn T mobile frustratie, door het feit dat leerkrachten hier maar 500 euro betaald worden en andere foute dingen in dit land werd de discussie al gauw politiek... Geleidelijk aan begin ik meer inzicht te krijgen in de (politieke) situatie en de manier waarop de mensen denken in dit land na het communisme. En geloof me, dat is niet niks... het communisme (de geest ervan) heeft op een bepaalde manier nog een grote invloed op iedereen. Maar daar zal ik wel eens een aparte blog aan wijden voor geïnteresseerden. Soit... het ging niet alleen over politiek en was ook best gezellig. Daarom kwam Laci me de volgende dag dan ook oppikken (in zijne sjieke BMW, hahaha) om ta gaan maïs plukken met zijn familie... Wij komen daar aan, aan dat veld... en zie k daar de directrice in haar jogging staan plukken. Grappige ontmoeting wel. Die pa (baas van één of ander bedrijf) ook ne kei vlotte mens die maar een handvol engels praat maar plotsklaps een conversatie met mij probeerde aan te gaan. Wij een half uurke meegeholpen en dan was het werk al gedaan. (we waren slim genoeg geweest om laat te vertrekken en dan vooral het feest nadien mee te pikken, moehahaha). Wij dus naar de paardenstal waar ook hun paard staat en nog nen hoop dieren, voor het feestmaal en lekkere wijn. Zalig en supergezellig! Laci, zijn zus en ikke na het eten ook echt afgepeigerd in de zetel omdat onze maag op springen stond. Hehe.
zusje van laci met haar paard met de nickname maxi! hilarische schapen daar!
Ff denken. Die avond is Janos nog langsgekomen om samen piano te spelen. Fun fun fun. En dan de volgende ochtend naar Szeged met Rami en zijn lieve vrouw. Eerst heeft Ramon me nog zijn vakantiehuis in Baja laten zien. Een klein schattig, gezellig huisje aan de Donau. In de zomer moet dat ZALIG zijn om met een paar vrienden te bbq'en en te kajakken ofzo... mannekelief! Ik kom dan zeker terug. :p Nadien wij naar zijn appartement waar Ana (zijn vrouw) nog aan t wachten was tot kleine Benedic wakker zou worden. Het kleine jongetje wilde nie wakker worden en Ana twijfelde of ze wel zou mee gaan... Uiteindelijk besloot ze toch maar om thuis te blijven omdat het zo'n slecht weer was en het een te groot gedoe was met de baby. Jammer. want Ana is een lief meiske en die baby is superschattig. Nu goed... wij dus met den auto naar Szeged. Overdag daar wat rondgelopen en Ramon alle plekken getoond die voor hem een emotionele waarde hadden door zijn studententijd. Zijn eerste appartement, zijn unief, zijn café waarvan hij niet weet hoe het er uit ziet omdat hij het nooit in dronken toestand zag... De talloze verhalen van Ramon en zijn maat Laci die er ondertussen was gearriveerd waren echt onbetaalbaar (en bijzonder vergelijkbaar met onze Leuvense anekdotes!) Hij mij de Tisza getoond die ik vorige keer gemist had. Bleek dat ik 100 meter voor de Tisza gestopt was en niet besefte dat een gigantische brug wel eens kon verwijzen naar een rivier. Daar heeft em mij dan ook nog om het uur mee uitgelachen. Tsja. In Szeged ook bij een bakker heeeeeeeeeeeeeeeerlijke chocoladetaart en koffie gegeten. T goeie leven jaja!
Gigachocoladecake! Lege glazen? Ja.... ! en we hebben ons best gedaan! Hier ziet u: Szabi en Ramon!
Die avond wij bij Szabi thuis een paar (eum) fleskes wijn gekraakt... en urenlang een beetje gezeverd over vanalles en nog wat. Maar het toffe is dat Ramon vloeiend Engels spreekt en ook Szabi best goed engels spreekt waardoor die ook tegen elkaar gewoon Engels spraken....Echt superchill en gezellig. Op een gegeven moment waren we de foto's aan t bezien op mijn camera waaronder foto's van de bar van Janos. En wat ziet Ramon ineens : 'een southern flag'. Dieje : eum, zijde gij in uwe vrije tijd racist? Ikke : excuseer? Blijkt dat daar in die bar een southern flag ingekaderd hangt die zoals jullie ALLEMAAL (behalve ik blijkbaar) wel weten verwijst naar de slavernij van de zuiderlingen in Amerika van eum god weet wanneer (ik nooit gemerkt en trouwens... mijn geschiedenis is blijkbaar niet zo goed op peil .. ik wist van niks) Ikke natuurlijk aangeschoten : hoppah! k zal em's rap bellen se. Tring tring. Janos pakt op. Ikke : Are you a racist? That's fucked up! Dieje : eum... he? Haha. Een heel tirade over anti-racisme en al... De rest van't weekend ikke debiele mopkes moeten aanhoren als 'rednecks' girlfriend' en 'your racist boyfriend' would like that... op niks gebaseerd natuurlijk (boyfriend? ik denk het nie! en racist? helemaal nie) maar wel hilarisch. Ikke ramon dan ook terugpakken met een verwijzing naar zijn hemd waarop een soort van leeuw stond die sterk geleek op de vlaamse leeuw die gebruikt wordt door t vlaams belang. Wij de hele tijd op internet vlaggen opzoeken om te bewijzen wie het meeste racist was. Hahaha... lang leve de wijn! rock-bar in Bataszék met naast foto's en platen van de rolling stones en andere rockers ook de confederate flag op de achtergrond! holé
(toen ik gisteren thuis kwam had ik trouwens een mailtje in mijn inbox van met de uitleg van de vlag opdat ik het niet fout zou begrijpen. hihi ocharm dieje mens)
De hele avond was echt gewoon ENE slappe lach. Nadien nog in't stad pizza gegeten en onnozel gedaan overal.... De mopkes die Ramon en ik normaal nuchter maken nu maal 10... en dan nog met droge Szabi er bij... Ge moest er bij zijn om het te snappen. ;)
De volgende dag (gisteren dus) wij het fantastische plan om te gaan hiken in Obányá (zo'n 50 km van Baja... van Szeged uit dus 150 km... dat was een ZWARE autorit). Maar t was echt prachtig! Szabi gaat me later de foto's genomen met zijne sjieke Canon. But for now I let my (not so good) pictures speak for themselves... and i'll shut up now!
Ramon was te lui om de tweede helft van de beklimming te doen dus ik alleen met Szabi verder gewapend met een camera! Mijn foto's zijn niets tegenover het werkelijke uitzicht. Zijn dure camera zal sowieso een beter resultaat geven...
Jongens jongens jongens... Ik heb gisteren echt de lekkerste maaltijd sinds 3 weken gegeten bij Mari thuis. Gebraden eend met een knapperig korstje met appeltjes, rode kool en heerlijke aardappelpuree en natuurlijk een glaasje wijn. (oftewel `Juice` zoals Utshi het na mijn krasse uitspraak altijd noemt).
Die madam is zo een geweldig e (ook buiten haar kookkunsten). Gisterenavond besloot ik na lang twijfelen toch met Tomi terug te rijden naar Baja omdat k nog even dag wilde gaan zeggen tegen Csenge en Moni op het wijnfestival (en ook omdat k niet kei vroeg wou opstaan de volgende dag :p). En Mari vond dat echt supererg en pakte mij vast alsof ik haar kind was ofzo. Deze morgen op school net hetzelfde. Schat van een madam!
Het wijnfestival gisterenavond was trouwens nog wel gezellig. Met Moni een beetje zitten kletsen aan de oever van de Donau, een speciaal kruidig wit wijntje geproefd en dan was er een optreden van een soort Elvis Presley-imitator en band. Gezellig sfeertje maar ietwat vreemd als de dronken zwervers die ALTIJD op dezelfde bank zitten op het plein verschrikt rondkijken naar al dat gefeest of tegenovergesteld waggelend beginnen te dansen voor het podium...
Vrijdagnamiddag nam ik de bus richting Szeged voor een feestje en om wat de toerist uit te hangen. Kinga (een meisje dat ik leerde kennen via couchsurfing) wachtte me ginder op aan de bushalte en van daaruit gingen we naar haar appartementje dat eigenlijk vlak bij het centrum ligt maar toch heb je het gevoel dat je in een dorpje zit. Ideale locatie. Ze woont samen met haar vriend Silan (ja gelijk het waspoeder) en nog twee andere meisjes, Maris en een meiske dat ik niet ontmoet heb. Maris is een meisje dat afgestudeerd is als leerkracht biologie en werkt nu in ploegen bij Pick (een fabriek die salami maakt) Awtch... Een bewijs van het overaanbod aan leerkrachten, vertelde men me. Ik moet toch efkes slikken.
Een paar uur later hadden we afgesproken met hun vrienden in het centrum. Ik was blijkbaar vergeten hoe een stad er uit ziet want ik was echt euforisch. Er was een supermooie gigafontein omringd met boxen die retro-rocknroll muziek speelden, veel jonge mensen op straat en een gezellig sfeertje.
poserend voor de muziekfontein.. (op foto is ze echt niet zo mooi als in het echt)
Ietsje er van af zag ik plots een jazz-clubje met een live-optreden. Ik dolenthousiast maar het was er een beetje te vol vond iemand dus gingen we naar een andere bar. (Maar naar die jazzclub ga ik zeker terug!)
Die tweede bar was leek vanbinnen op een soort stationshal met een soort ijzeren gewelven aan het plafond. En toch was het kei gezellig. En van mijlenver was het studentenpubliek al te herkennen. Heerlijk! Was dat even anders dan Baja. Alhoewel ook hier waren meisjes met euhm nogal vreemde outfits. Lees: kort shortje tot net onder de billen (of net niet?) en een topje opdat enkel het hoognodige bedekt is. Overdadige make-up en Amy Winehouse-haren maakte hun look compleet. Entertainend echt!
Ondertussen waren ook Victor en Janos er bijgekomen. Die jongen Victor is op zijn minst eum.. bijzonder. Hij studeert theologie en filosofie en wil priester worden. Kinga zei me op voorhand dat het was omdat de meisjes hem niet wilden maar die idiote reden geloofde ik natuurlijk niet. Toen ik hem zelf vroeg waarom zei hij effectief tja als de vrouwen me niet willen Gemeenschappelijk mopje misschien? Ik hoop het. In ieder geval hij heeft al eens een tijdje in een klooster gezeten en omdat Janos (de andere vriend) mee op erasmus gaat met Silan vanaf woensdag, gaat hij nu weer een paar maanden in het klooster wonen. Haha Hij noemt zichzelf bovendien ook alcoholieker. Toen ik even zijn wijnkennis testte (druivensoorten) bleek inderdaad dat de alcohol hem niet vreemd was. Tja, wat wil je als priester die moet de hele tijd wijn drinken, toch? Voor de rest nog een greep uit zijn fantastische ietwat vreemde quotes. (en geloof me.. dit zijn maar enkelen van zijn fantastische one-liners)
Did you read Oddysea? Thats me!.
If you would shave your head, you would look like an almond. (tegen mij)
First I thought your hair was emo, but now I understand (tegen mij)
En Janos stoefte dat hij een Nederlands woordje kende. Ik benieuwd natuurlijk. Zegt hij doodserieus: Watskeburt?. Hmja juist ja.
Janos en ik gefocused op de Palinka!
Meneer pastoor aka Victor in werkplunje mss?
Kinga aan de bacardi.
En tja... dat eindigt eum...zo! Die mensen spraken eigenlijk bijna de HELE tijd Engels (ook met elkaar)! Allemaal speciaal voor mij. Ik kon echt niet vatten hoe sympathiek en lief dat eigenlijk wel niet was. Was dat weeral even anders dan vorige week op het pannenkoekenfeestje. Daarnaast werd er nu ook wel gedronken gelijk hel (lees: gelijk in de firma). De jongens begonnen met Jameson maar dat kon ik niet aan dus ik en Kinga aan de Palinka (soort typische schnaps hier). Uiteindelijk ook een speciale Palinka met honing besteld en die had de kleur ROZE! Ik weeral euforisch en hoppah ik kreeg efkes een Paris Hilton-label opgekleefd.
Maar dan ineens een drama-moment van Silan. Die kerel is dan ook een beetje vrouwelijk. Die maakt soms van die homo-heupbewegingen en eet meer chocolade dan ik en mijn vriendinnen samen ofzo. Soit. Op een gegeven moment staat die recht, smijt die 1000 Forint op tafel en loopt die weg. Ik met mijn mond open van : hu? En die anderen echt kei normaal voortpraten. Blijkt dat die gast soms van die drama-aanvallen heeft en dat die dan opeens naar huis gaat. Op zich geen probleem, ware het niet dat iedereen eigenlijk van hem afhankelijk was. Meneer waspoeder had de sleutel waardoor Kinga naar huis moest (en dus ook ik) en de jongens wilden ook niet alleen gaan dansen Wij dus een half uurke later met zn vieren strompel strompel naar huis. Die jongens kei hard zagen dat hunne maat een Janet is. De club waar we naartoe zouden gaan is naart schijnt supergraaf maar ja ik ga ZEKER nog wels terug naar Kinga en dan is Silan op erasmus dus kunnen we samen een goed feestje bouwen. ;)
De volgende ochtend was Silan zijn moodswing weer omgeslagen naar positief en was het weer heel gezellig aan de ontbijttafel. Die ontbijttafel was weer ZEER UITGEBREID gevuld. Als men mij vraagt om Hongarije te typeren is het eerste wat er uit mijn mond komt echt gastvrijheid wowtch!
De rest van de dag ben ik dan wat gaan rondzwerven door de stad. Qua architectuur is Szeged écht de moeite. Er zijn een paar parels van gebouwen.
-- een gebouw met allemaal kleine steentjes bezet. WOW
museum van één of andere Ferenc... (aka Frans X)
(Misschien) was het omdat ik de hele tijd naar boven stond te kijken maar op een gegeven moment was ik een beetje verloren gelopen (nochtans is de stad niet groot). Ik sprak een paar mensen aan en uiteindelijk was er een hilarische meneer met een fake Brits accentje die speciaal met me mee ging om een kaart te gaan zoeken van de stad. Aangezien het 13u10 was en ALLE winkels en toeristische dingen om 13 uur sluiten geen makkelijke opgave. Weer zon behulpzame Hongaar het wordt eentonig hé! Een tijdje later besloot ik te gaan shoppen in het shopping center plaza. En in één winkel had ik opeens een personal shopper. Elk stuk dat ik vastpakte werd uit mijn handen gepakt en voor mij gedragen of naar mijn privé-paskamer gebracht. Eum, ik ben ook maar een student en ga uwe winkel niet leegkopen ofzo hoor!, dacht ik. En uiteindelijk kwam er een klein meisje in het Engels aan mij vragen of ze me kon helpen. Ik dacht even dat het candid camera was. Ik vroeg haar hoe oud ze was en het kindje was 12 jaar oud. Dus dat meisje mij adviseren en zoeken naar een bepaald soort truitje dat ik zocht. Uiteindelijk een mooie witte (natuurlijk ;)) trui met boothals gevonden. Omdat ik niet met visa kon betalen zocht ik een bank en is dat meisje speciaal met me meegelopen naar de bankautomaat. Ik heb ze dan nog een privé-les gegeven over hoe ze in het vervolg in het Engels de weg naar de bank kon uitleggen. Haha. Weer een behulpzaam Hongaartje
bloemetjes
de opera als ik correct ben
schoenmaker!
Tenslotte was het 1,5 uur wachten op de bus in het busstation en 2 uur buszitten richting Baja .
Zoals je wel merkt kan ik inhoudelijk geen moer zeggen over die gebouwen. Daarom dat ik binnenkort met Ramón opnieuw ga. Hij stelt met twee opties voor : A) de toeristische namiddag-optie: een namiddag met zijn vriendin en kind gebouwen bezichtigen B) de feest en booze met mijn maten-optie: een avondje feesten met z'n maten en dan sterk crashen
Natuurlijk moet er hier ook gewerkt worden! Speciaal voor jullie zet ik even mijn uren les die ik aan de kinders geef (samen met geroddel over de collegas) op een rijtje.
Ik werk in totaal samen met 7 collega-leerkrachten.
Samen met Ramón : 2 uur Business English
Ramón is een schat van een jongeman met een grote zin voor humor maar met het nodige sarcasme. Ik lig meestal strijk als wij praten. Hij is net vader geworden van een twee maanden oud zoontje. Helaas is de kinderstoel die ze voor het kind gekocht hebben vanuit de collegas roze. (begrijpen wie begrijpen kan!) Het kindje is trouwens echt prachtig. Hij stelde me al voor om Szeged te tonen omdat hij daar heeft gestudeerd en ook om met zijn familie samen tijd door te brengen in hun vakantiehuis. Zijn vrouw ziet er ook een schat van een madam uit dus GRAAG!
Samen met Zsolt: 3 uur marketing en 1 uur EUstudies
Zsolt is eveneens een heel lieve man die een beetje teleurgesteld is in het systeem. De meeste gesprekken die we hebben gaan over het slechte (oude) beleid van de school en over het positieve discours dat de overheid wil voeren over de EU. Hij noemt het zelfs propaganda. Zijn lessen zijn ook navenant. (Zsolt vertelt en de leerlingen luisteren en noteren) Niet echt de methode die ik wil volgen maar we hebben het er al over gehad om samen met de leerlingen posters te maken in marketing en ze een eigen campagne te laten ontwerpen. Dat vindt hij zeker ook leuk. Maar hij is echt ongelooflijk lief en goed van hart.
Samen met Kati: 1 uur English Lanuage (conversation)
Kati doet me een beetje denken aan juffrouw Greta van in de lagere school. (een aantal onder jullie kennen ze misschien?) Maar wel een sympathieke juffrouw Greta hoor. Ze wil me bij alles helpen als het nodig is en ik denk dat ik hier nog toffe lessen kan mee maken.
Samen met Mónika : 2 uur Business English en 1 uur British Civilisation
Moni ken ik natuurlijk al redelijk goed omdat het mijn mentor is. Dit is een heel lieve mevrouw die soms een beetje te veel schrik heeft als er iets afwijkt van de regels. Ze durft niet echt lekker wild. Nochtans is ze een goede lerares die ook een persoonlijke relatie heeft met de leerlingen. Zij geeft vooral les in de marketing-klas (waar ik ook het meest sta samen met Zsolt).
Samen met Eva: 1 uur English for IT
Deze mevrouw is echt zot. Haha. Ik moet Eva nog maar zien en ik lig inwendig al echt strijk. Ze kan geen seconde stil zitten en loopt gekleed in heel vreemde outfits en een oversized bril. Het gekke is dat ze even oud zou zijn als Móni (en Móni is een heel jonge moeder) maar er echt 10 jaar ouder uit ziet. Humor heeft ze alvast wel. Van haar mag ik ook heel zelfstandig werken. Ik mag mijn lessen helemaal invullen zoals ik wil met de IT-studenten. Dat wordt youtube-filmpjes kijken. YIHAA!
Samen met Sári Eva: 1 uur IT
Deze Eva is goh.. ik kan er niet veel over zeggen omdat deze mevrouw misschien 5 woorden Engels praat. Ik vraag me echt af hoe wij in de toekomst gaan samenwerken. Misschien kan ze via een tolk zeggen welke uren ik kan overnemen?
Samen met Reka: 1 uur British Civilisation en 2 uur Business English
Reka is een zeer klassiek geklede, non-fashionnable jonge vrouw. In haar lessen Engels praat ze echt SUPERveel Hongaars. Haar excuus is dat het niveauverschil te hoog is en dat er zo veel leerlingen zijn die nog maar amper Engels kunnen. Nu ben ik het helemaal niet akkoord met het feit dat het daarom in het Hongaars moet. Maar goed, vanaf mijn ingrijpen zal het er anders aan toe gaan.. (logisch, ik ga met mijn 10 woorden Hongaars niet ver komen)
In totaal een mooie 15 uur per week!
Maar nu weekend. Ik neem dadelijk de bus naar Szeged. Daar komt Kinga (een meisje die daar studeert) me ophalen aan het busstation en gaan we vanavond iets drinken ofzo.
En morgen shoppen! (eindelijk!)
Ik hoorde trouwens van Mari dat Timi gisteren aan het liften was geweest van Venetië naar Rimini maar dat niemand hen meepakte. De brave Timi? Liften? Heerlijk! Die meid heeft dus toch een wild kantje.
Deze blog is bijzonder lang uitgedraaid. De hoofdzaken staan gemarkeerd in het vet.
Het wijnfestival in Szekzard op zaterdag was ongelooflijk leuk. Op het festival was een parade met vertegenwoordiging van de verschillende dorpen uit de regio met traditionele dansen en zangkoren (in traditionele kostuums, koetsen enzovoort) en uiteraard met de druif centraal in de verschillende druivenkronen (een bos druiven aan een stok ter verering van!)
Maar uiteindelijk draaide het festival uiteindelijk om wijn proeven, lekker eten en dus genieten. Ik was er met Mari, Ütshi (=haar man die eigenlijk Ferenc oftewel Frans heet), Timo en Tomasz (=Tomi). Later waren Mónika (mijn mentor op de school) met haar man en kleine Schenge ook nog gekomen! Bij elke wijnstand liet Mari me maar wijn proeven. Rood, rood, wit, rood, rosé, rood Ik moet in totaal zeker een fles op hebben gedronken. Het was ijs(!)koud en mijn handen waren echt spierwit en aan het bevriezen. De oplossing volgens Mari was Palinka. Wij dus nog een shotje Palinka er bovenop. En tegelijk bleef die wijn maar komen. Omdat ik nog maar één glaasje weg was van zingen en dansen op straat, mocht Tomi constant mijn vuilbak spelen. Arme Timi lust geen wijn en was dus de chauffeur. Die was trouwens maar stilletjes (maar wat wil je tegenover al die mensen die de hele dag wijn drinken). Absoluut niet stil was Mari die écht wel lichtjes was, amai. Die begon te dansen op straat met Schenge en even leek het alsof de kleine Schenge ook te veel had gedronken want die kreeg ook al die kuren. Of toen ik haar mijn glas wilde geven pakte ze er naast en viel dat ding in stukken vaneen op de grond Wij waren daar het groepje wel, amai!
Er waren ook verschillende standjes met zelfgemaakte honing en andere lekkere artisanale producten. Overal proeven natuurlijk... Ook het volkse avondmaal dat we daar hebben gegeten was absoluut overheerlijk. T is eens wat anders dan videe met frieten van op de kwb. Dit was volks en om duimen en vingers bij af te likken! We sloten de avond af met een bekend dessert (soort gebak) waar iedereen blijkbaar verzot op is en wat ook écht lekker was. De naam klonk uiteraard weer chinees dus die ben ik vergeten. Het leuke is dat je om wijn te proeven een glas moest kopen van Szekzard en Mari had er voor mij een speciaal gekocht met een soort halsketting aan. Leuke herinnering!
Die avond ben ik samen met Tomi meegereden naar Mari en Ütshi thuis om terug een nachtje te gaan jagen. Deze keer regende het niet dus konden we wel op de truck gaan zitten op een baal hooi. Hij was wel aan t stressen omdat we te laat terug zouden zijn omdat de everzwijnen altijd om 9 uur (stipt?) van het maïsveld richting bos trekken. Ja Tomi, die mannen hebben een klok. Uhu. Nu goed we waren dus een minuut of tien te laat en na een ritje door de velden, zetten ons op de truck om te wachten. Het was topweer voor de jacht, alleen een beetje te veel wind (dan hoor je de dieren niet zo goed). Nochtans hoorden of zagen we geen enkel dier. Aangezien we de dag ervoor ook al weinig geslapen hadden, was t ook moeilijk om ons te concentreren. Tomi vroeg of k het erg zou vinden om buiten te slapen. Ik vond het wel een grappige ervaring om in de ijskoude met 4 truien, 2 broeken, een jagershoedje en een dekentje buiten te slapen op een baal hooi in een truck. Doen dus! Dat in slaap dommelen duurde dus echt niet lang. Enkel een uil die zich niet bewust was van zijn povere zangtalent kon ons nog eventjes wakker houden. Na een kei lange stilte wanneer ik bijna in dromenland was zei Tomi opeens : de sterren zijn zo mooi in dit dorp!. Ik één oog open en kijken natuurlijk naar een grauwgrijze sterrenloze hemel. Hu?... Hij : ja stel e als er nu sterren waren Haha.. ik lag toch efkes plat met de romantische nature-boy. Soit tegen een uur of drie snachts en na verschillende keren wakker worden en weer in slaap vallen besloten we om nog een wandelingetje te gaan maken en om dan toch maar thuis te gaan slapen want dit had echt geen zin. Het had meer weg van een kampeertripje dan van een jacht. Wij dus richting maïs en ineens zie ik daar een schim lopen. Ik slik en roep euhm Nog voor ik mijn zin kon afmaken grijpt Tomi zijn geweer en zet zich in G.I. Joe positie gericht op zijn doelwit. Ik was helemaal onder de indruk van die zotte move dat ik niet dacht aan het feit dat er een schot zou volgen. Aangezien ik 20 cm naast hem stond of zo was ik dus ook knaldoof nadien en had ik minutenlang ne irritante tuuuuut in mijn oren. Helaas was er nadien geen everzwijn te bespeuren. Het waren er blijkbaar drie en die waren uiteraard direct weer richting maïs gevlucht. De vraag was dus of onze jager opnieuw had gefaald (zoals heel de zomer al) of niet Wij dus op zoek naar sporen en eventueel bloed In de pikkedonker met een pillamp hebben wij volgens mij elke cm van dat veld afgezocht. Hertensporen, everzwijnsporen, konijnen .enz enz. De graad van versheid, hoe diep, hoe groot ze zouden zijn, van waar het schot kwam, waar ze dan geraakt zouden zijn, hoe ze zich nadien hebben bewogen Geen bloed te vinden maar wel een plek waar het leek alsof het everzwijn gevallen was. Ik ben er trouwens ook van overtuigd dat ik het heb horen roepen NA het schot. Het had meer weg van een detective-actie dan wat anders Nu wilde hij helemaal tot s morgens blijven natuurlijk maar na LANG twijfelen (Jezus diene mens kan twijfelen) besloten we toch naar huis te gaan en dan wilde hij smorgens tegen een uur of 7 terugkomen. Hij zou me wakker maken en dan kon ik beslissen of ik mee wilde (ik geef toe, ik was ook opgefokt door dat moment van spanning) maar ik gokte wel dat ik me dan nogs zou omdraaien in mijn warme bedje Na 2 uur slaap bij zonsopgang opstaan om te zoeken naar een stom varken gaat te ver!!!
Die ochtend toen ik om half 9 wakker werd was ik dus benieuwd of hij zijn varken al gevonden had. Bleek dat Tomi ook niet uit zn bed kon. Aan de ontbijttafel verstond ik uiteraard weer geen jota van iedereen en opeens werd me opnieuw mijn jachthoedje en warme trui toegeworpen door Mari. Tomi stond buiten al te wachten. Wij gingen dat everzwijn zoeken. Serieus Haha. Okee vooruit dan. URENLANG hebben we WEER dat veld uitgekamd. Gelukkig kwam ik daarnaast ook wat natuurweetjes en landbouwersweetjes te weten. Toen kwam er versterking. Ne hilarisch grappige jager in een getunede lada kwam ons helpen. En ietsje later kwam er een derde jager aan. Wij samen met de hond van de eerste door de maïs. We vonden sporen van bloed en die hond begon als een gek te zoeken in het maïsveld. Opeens blafte hij kei luid in de verte. Ik verstond niet wat die jagers tegen elkaar zeiden maar afgaande op het gezicht dat Tomi naar mij trok (precies een jongetje dat sinterklaas gaat zien) was het everzwijn gevonden. Het werd tijd! Bleek na een tijd dat die hond al ergens anders zat en uiteindelijk was die hond ook verdwenen! Heeft dat gewonde everzwijn hem aangevallen? Hebben ze vriendschap gesloten? (haha uw fantasie slaat op hol als ge een taal niet begrijpt en uw eigen verhaal maakt) Vervolgens werd er naast het everzwijn ook superlang naar die hond gezocht
Toen ben ik er mee gestopt en kwam Mari me met de auto opppikken. Want een jacht van in totaal al.. eum 13 uur voor een everzwijn dat misschien helemaal ergens anders zit is echt te debiel.
Nadien ben ik met Mari en Ütchi met de kano over de Donau gevaren om verse wijn te gaan tappen aan de overkant. Blijkbaar stonden ze versteld dat ik van niks schrik heb (hoewel dat niet echt zo is maar goed). Is een kano nu zo iets beangstigends? Toen ik met één hand in mijn jaszak (tja het was koud) in die kano stapte zei Mari : alee pas op dat ge niet valt. Ik antwoordde: Oh. Maar das niks. Ik kan zwemmen. Blijkbaar was dat een hilarisch relativerende opmerking want die twee anderen lagen plat. Waarom? Geen idee. Aan de overkant moesten we eerst naar het huis van de opa om dan de sleutel te pakken van het huis van de overgrootopa om in de wijnkelder te komen (Je hoort het al, dorpsmentaliteit!) In die wijnkelder stond ook het vat met de wijn van de druiven die we het weekend ervoor zelf geplukt hebben! Die moest natuurlijk nog wel een paar weken gisten. Maar toch hebben we die wijn (en ook van andere vaten) al geproefd! Hoe smaakt dit?, vroeg Ütchi (via tolk Mari). Eum, gelijk appelsap, antwoordde ik. Lap, weer zon relativerende opmerking. Daar moet ik precies toch op letten. Gelukkig vinden ze dat grappig en niet beledigend. Die Ütchi quote trouwens geregeld uitspraken van mij. Bij het fietstochtje van het vorige weekend zei ik bij het zien van een haas : woooow, big rabbit! en gedurende dit weekend heb ik minstens 5 keer per dag moeten horen wooow, big rabbit!. Ja zeg ik woon niet in the middle of nowhere (hoewel?) en zie niet elke dag giga-hazen en everzwijnen he! J
Vervolgens hebben we nog wat noten geplukt en heb ik wat verse rozemarijn geplukt en meegenomen en verse pêches van de boom. Lekker! En het is ongeloofwaardig maar toen gingen we naar nog familie van hen en hebben we in die wijnkelder OOK wijn geproefd. En proeven is hier niet een slokje maar dat is telkens een glas! En ik dacht echt dat IK kon drinken
Ik heb over het hele weekend overdag echt VEEL MEER gedronken dan op vrijdagavond op dat feestje met de jonge mensen! Omgedraaide wereld hier.
Toen we thuiskwamen (tegen een uur of zes) was de zotte jager gelukkig net thuis. En gevonden, Tom? (met een klein uitlacherig glimlachje op mijn gezicht) Hmm hmnoNe ganse zondag naar een everzwijn en uiteindelijk ook nog naar een verdwenen hond zoeken (die gelukkig terecht is!!!) Van die jagers is toch een beetje een hoekske af Maar ja.. mensen met getunede ladas (zoals die collega-jager van Tomi) ? Dan weet je al genoeg.
Ik ben net naar huis gevoerd door de (overigens zotte maar heel vrolijke) mama van Tomi en ga dadelijk lekker koken en bijslapen. t Is nodig! Want morgen schooldag hé. ;)
Het is nu kwart voor 9 op een zaterdagochtend. Ieder van jullie is sowieso verbaasd dat ik al wakker ben. Nee, ik ben niet weggeweest tot 8 uur... maar mijn biologische klok is blijkbaar al aangepast naar status ochtendmens.
Gisteren was een heel vreemde avond die écht wat tegenviel. T&T hadden me dus gezegd dat we eerst naar een verrassingsfeestje zouden gaan om dan te gaan dansen. Ik was natuurlijk dolgelukkig. Hallo! Ik mocht eindelijk gaan dansen. Het voorbije weekend was afkicken hoor. Het verrassingsfeestje was voor een vriend van hen die de zomer had doorgebracht in de US, ergens bij Washington DC. Toen ik er aankwam zat er al een man of 8 in de zetel en rond een tafel. Het zagen er allemaal sympathieke jongens en meisjes uit dus ik dacht dat het echt cool ging worden. Zo lang er iemand soms 's iets in het Engels kon zeggen of gewoon met mij praten in het Engels.... Bleek dat even anders te zijn...
Ik verstond geen jota van dat Hongaars en wist dus zelfs niet over welke onderwerpen ze bezig waren. Je moet je echt inbeelden dat een groep van een man of 10 opeens in bulderlach uitschiet, dat jij niet weet waarover het gaat omdat jij bij wijze van spreken alleen maar 'schnie schna schnee' gehoord hebt en dus maar een klein glimlachje mee faket. En dat een hele avond (uren-) lang. Pijnlijk. Natuurlijk begonnen mijn gedachten af te dwalen en plots miste ik de mensen van thuis (jullie) echt allemaal. Ik dacht eraan waar jullie op café zouden zitten, aan ne castaar drinken, dansen in de firma wie er allemaal zou zijn, wat er aan het gebeuren was... Ik voelde me ECHT kut en de tranen kwamen zelfs in mijn ogen. (haha hoe melodramatisch)
Er waren pannenkoeken gebakken met zelfgemaakte confituur van kiwi, pêche. Leuk idee toch! En ik ben er zeker van dat dat heel gezellig zou zijn als je er zo zit met vrienden (of mensen die je toch tenminste verstaat). Hoewel, zelfs dan zou ik willen gaan dansen... :p Heb ik al gezegd dat iedereen trouwens appelsap of water dronk? Dus op vrijdagavond om 11 uur zat ik rond een tafel met pannenkoeken en een fles water en appelsap ernaast. Detox-avond misschien? Kinderfeestje? Anyway. Op een gegeven moment toen duidelijk werd dat er niks verder meer gedaan werd, kon ik echt niet anders dan zeggen 'Oh so Hungarians cannot party' (jup littly bitchy maar... t was sterker dan mezelf). Iedereen begon ook geleidelijk aan naar huis te gaan... om 12 uur (jeps) en er schoten mij echt al noodscenario's door het hoofd van eenzame weekendavonden in mijn appartementje met een glaaske ... appelsap (natuurlijk, zucht). Timi en Tomi probeerden wel de hele tijd om mensen mee te krijgen naar dat feestje. Ik hoorde toch soms het woord party vallen en afgaande op lichaamstaal...kende dat niet echt veel succes. De jongen die van Amerika kwam zei me dat hij het heel erg vond dat ze niet naar dat feestje gingen maar iedereen was moe en trouwens vinden ze in dat café enkel de retro-avond leuk. (hoorde ik nadien dat dat 1 keer per maand is... dus ik veronderstel dat die mannen 1 keer per maand gaan dansen.... mjaaaaaaaa) Ik had even echt genoeg van een hele avond in een ruimte zitten waarin mensen geluiden produceren in een taal die net zo goed verzonnen kan zijn en zei echt dat ik sowieso zou gaan, desnoods alleen. Hoogstwaarschijnlijk vond iedereen me toen echt een zottin. Peter (de jongen die in US geweest was) vroeg of ik er al geweest was en bij een negatief antwoord zei hij "wow. you're brave". "Tja jongens... als ik nu ga slapen ga ik me echt verschrikkelijk voelen hoor. Wat een nutteloze avond.", dacht ik. Tien keer heb ik zeker herhaald: "But no problem. I'm going there on my own. Don't worry." Tomi en Timi natuurlijk helemaal in de war... na lang discussiëren besloten ze toch mee te gaan. Natuurlijk voelde ik me op dat moment nog slechter omdat die mensen dus dik tegen hun goesting mee moesten gaan naar een stom feestje. Haha. Iedereen stond daar aan de deur te wachten en aangezien ik niet begreep wat het plan was (logisch, er werd niks vertaald voor mij, haha) dacht ik dat die allemaal voor mij zouden gaan (tegen hun zin). Ik voelde me een verwend nest. Hoogtepunt bereikt! Ik moest even stoom aflaten dus belde ik naar partywoman Lizbeth Wolf om te vragen waar ze zitten en hoe het daar ging.... Mijn eerste woorden waren volgens mij : "Help. ik vind het hier echt kut." hahaha. Alleen omdat iedereen op mij stond te wachten heb ik geen andere mensen meer opgebeld... Ik wilde echt iedereen thuis horen, al kostte het me een fortuin! Amai, zo dramatisch...
Vooral t lieve meisje Timi voelde zich echt heel slecht. Nadien zei ze: "I am sorry I cant translate. The others speak so well". Het arme kind kan inderdaad nog maar amper uitdrukken wat ze zelf wil zeggen in het Engels dus dat begreep ik goed genoeg. Pfff. Schuldgevoel. Anyway. Op dat feestje aangekomen... bleek daar inderdaad ook wel veel marinavolk te zijn. Maar hee... da's nog lachen, toch? Ik ben er zeker van dat ik me met een paar van jullie (partyanimals als jullie zijn) daar beestig had geamuseerd. Die pub ligt aan een zijriviertje van de Donau en is op zich echt cool. Soms was de muziek inderdaad wel verschrikkelijk maar na een tijdje was er ook echt coole muziek en hebben Timi, Tomi en ik ook kei hard gedanst. En inderdaad het zijn goeie dansers! Toen was het echt super- super- leuk maar ja... niet zo leuk als het zou geweest zijn moest dat allemaal natuurlijk gekomen zijn. Ik 'denk' dat zij zich ook nog wel geamuseerd hebben maar ja.. ze zullen me toch nog maar een rare vinden. Tegen een uur of half drie, kwart voor drie zijn we dan toch naar huis gegaan.
Straks gaan we samen naar een wijnfestival in Szegzed (?) Aangezien die familie constant met elkaar telefoneert om elkaar te updaten over alles zullen ze mijn capriolen van gisteren al wel weten. Ik hoop dat ze me geen verwende (westerse) bitch vinden... Zucht, goeie start Leen! Had ik nu echt niet nog even langer kunnen faken?
Nu goed... nu weet ik zeker dat ik mijn plannen voor de volgende weekends moet aanpassen in de zin van : tripjes maken naar diverse steden of misschien zelfs Roemenië... Ik ga eens nakijken wat haalbaar is op een weekend tijd. (aangezien ik maandag opnieuw moet werken)...
Uiteraard van deze drama-avond geen foto's. Sorry!
Gisteren moest ik om 5 uur(!) opstaan om de bus naar Boedapest te halen om 6 uur. Het duurde uiteindelijk drie uur en half om er te geraken. Net zoals op vele plaatsen hier in Hongarije begonnen op de bus vele mensen met mij te praten maar versta ik er geen woord van. Zie ik er dan zo uit als een praatjesmaakster?
In Boedapest aangekomen moest ik eerst naar een meeting van de tempus foundation omtrent het programma waar ik aan deelneem. Monika was op voorhand zeer bezorgd dat ik mijn weg niet zou vinden met de metro enzovoort maar dat bleek echt supersimpel. Slechte punten voor de Boedapest-metro trouwens qua tarieven. Als je meerdere lijnen moet nemen om ergens te geraken moet je een speciaal transferticket kopen. 1 ritje is dus niet voor 1 ritje maar voor 1 lijn. Ja hallow, zelfs in Belgie geldt zo 1 ritje voor maar liefst een uur!
Op de meeting waren nog 5 andere leerkrachte: een journalist van New York met dito ego (naam onstnapt me), Marie-Kathrin (een beetje een vreemd duits meisje), Soenke (een heel sympathieke Duitser), Marco (een italiaan met dreadlocks (jaa eikebah) die uiteindelijk nog de plezantste bleek), een Italiaanse jonge vrouw die in Boedapest les beeldhouden geeft op een kunstschool (sprak amper engels maar leek me wel leuk) en ik (de raarste van allemaal). Nog drie anderen zullen arriveren in oktober en eentje kon blijkbaar niet komen. De meeting begon met van die onnozele kennismakingsspelletjes (haten we die niet allemaal?) en dan een herhaling van alle informatie die ook al in alle documenten stond die we kregen voor de inschrijving. In de namiddag moesten we dan vragen verzinnen... Logisch dat ik geen enkele vraag kon verzinnen en dat dus allemaal een beetje tijdverlies was. Het was WEL heel leuk om de anderen te ontmoeten. In oktober zien we elkaar weer en misschien ga ik aan Marco (de italiaan dus) wel eens vragen of ik mee met hem op stap kan gaan in Boedapest. Die zit nu in een kleinere stad maar zat vorig jaar al in Boedapest en zit er nog steeds elk weekend.
Gelukig had ik nadien afgesproken met Tomi en Timi om naar een expositie over Egypte te gaan in het Museum voor Schone Kunsten. Je kon er ook echt mummies (in doodskisten) zien en zelfs gemummificeerde katten en andere dieren. Verder uiteraard veel hiërogliefen en beelden. Dan belandden we ook nog in een expositie over de griekse cultuur met vazen en sierraden. Verrassend hoeveel porno dat volkje gebruikt in al hun objecten. We hebben dan ook goed gelachen. Nadien nog een wandelingetje gemaakt en redelijk belachelijke foto`s getrokken die bovendien in uitvoering niet echt geslaagd waren maar ik wil ze jullie toch niet onthouden. Tomi die bij hoog en bij laag beweerde zo goed te zijn als een professionele fotograaf is een blaaskaak. :)
En dan hebben we de drie uur durende rit richting Baja ingezet. T en T waren met de auto gekomen dus dat viel echt mee. Omdat de muziek op de radio verschikkelijk was en het Engels van broertje en zusje zich beperkt tot schoolengels heb ik ze `it sucks` aangeleerd. Iedereen heeft die uitdrukking toch nodig zeker! De Hongaarse variant Sor (= shit) werd dan weer door mij toegeëigend. AAAAAH uitwisselingen... het is zo leerrijk!
Vanmorgen moest ik er WEER om 6 uur uit (ja mensen, ik word hier meer een ochtendmens dan een avondmens... voor velen waarschijnlijk verrassend) voor mijn verblijfsvergunning in Szeged. (zo n honderd km van hier) En....... GOED NIEUWS. Ik heb een permanente ipv een tijdelijke verblijfsvergunning gekregen. haha. Dat betekent dat ik nu ook de Hongaarse nationaliteit kan krijgen als ik wil. Toen we buiten kwamen moest Mari erg lachen en zei ze me dat ik dus hier dus best een lief kon vinden en hier kon trouwen. Het werd tijd om mijn persoonlijk leven hier te arrangeren zei ze. Jaja, Mari...
Een lief vinden zou nochtans geen probleem zijn verzekerde Maria me ook al in de auto. Ik vroeg uiteraard wat ze daar nu weer mee bedoelde.... Nu blijkt dat een aantal leerlingen van een klas waaraan ik les zou geven gevraagd hebben aan een collega hoe oud ik ben en of ze me mee uit mogen nemen... De leerkracht wist niet goed wat antwoorden en was een beetje de kluts kwijt. Haha. Deze klas is een tweede specialisatiejaar marketing dus zijn een jaar of 19-20-21 en ik ben echt wel de jongste leerkracht hier maar het is toch bijzonder genant. Ik kan toch ook geen nee zeggen tegen een uitnodiging voor de pub?! :p Op trot met mijn leerlingen.. dat wordt lachen! Ook de p.e (physical education) leerkracht die normaal heel droog is heeft tegen Mari gezegd dat hij blij is dat er nu eens kwaliteit in de groep van de taleneerkrachten (waar zijn bureau ook is) zit. Wel eum...heb je het dan over mijn pedagogische talenten, collega?
Zondag ben ik bij Maria thuisgebleven en hebben we vissoep gemaakt in een traditionele ketel aan een bepaald staketsel. Iederen inwoner van Baja en omgeving heeft blijkbaar zo'n speciaal toestel voor vissoep. De vissoep zat vol met superverse vis die Maria net voor het maken van de soep heeft schoongemaakt. Met schoonmaken bedoel ik dus echt dat ze een zak vol verschillende LEVENDE vissoorten heeft aangepakt. Mama, als je dit leest... Je zou moeten komen proeven!
Die avond ben ik met de man van Maria een fietstochtje gaan maken rond het dorp. Eerst langs de Donau en dan heeft hij mij zijn velden, zijn machines, oude stallen enz getoond. Je moet weten dat die man ongeveer even goed Engels praat als ik Hongaars. Het was dus een bijzonder grappige conversatie met een hoog pictonary-gehalte maar eigenlijk ging dat nog vrij vlot. Verschillende herten, hazen, eekhoorns en andere dieren sprongen door de velden en over de paden. Prachtig echt. Apetrots was hij toen hij een machine liet zien die gefabriceerd was in België. Toen ik hem vroeg of al die velden die we al gepasseerd waren nu eigenlijk van hem waren antwoordde hij heel schattig : "no. no lord". Zo rijk is de man dus ook niet!
Toen we terugkwamen was Tommi al bijna klaar met het voorbereiden van alles voor de jacht. Ik zou samen met hem gaan jagen. Gekleed in groenbruine camouflage-trui en dito vest zag ik er zeer geloofwaardig uit. Tommi heeft zelfs zo'n jagershoedje. (tsjaa) Timi was al naar huis met haar ouders want had maandagochtend om 8 uur les. Ik dus met haar broer in zijn truck op zoek naar een goede plek. Vanachter was de truck gevuld met hooi zodat we daar op zouden kunnen zitten. Helaas was het de hele tijd aan het regenen dus viel zijn plan in het water. Daarom besloot hij maar om naar het bos te gaan. Bij regenweer verstoppen de dieren zich blijkbaar daar. Wij dus ploeter ploeter door de modder (gelukkig was ie voor mij ook botten gaan halen) Dan kwamen we aan bij zo'n overdekt platformpje speciaal voor jagers. Daar hebben we ons geïnstalleerd en dan was het wachten geblazen. Bij het horen van het geluid van zijn geweer dat geladen werd moest ik echt even slikken. Ik wou bijna roepen : "No, nevermind. I'm gonna go home" Urenlang hebben we daar gezeten, starend in het bos, luisterend naar de stilte en de geluiden van de dieren maar ik heb me echt geen seconde verveeld. We fluisterden tegen elkaar als we iets wilden zeggen. Het leek of we een stiekeme missie hadden. Eigenlijk heel gezellig. Ik dacht de hele tijd dat ik een dier zag maar afgaande op mijn nachtblindheid was dat altijd verbeelding. STiekem ben ik er ook wel blij om. Na een tijdje begon Tommi de hele tijd in slaap te vallen en ik kreeg het ook moeilijk. Het werd ook echt koud maar gelukkig hadden we een dekentje mee. Uiteindelijk bleek onze nachtelijke uitstap tevergeefs want we hebben geen enkel dier gezien. Enkel kikkers sprongen kriskras over de paden. Toen we thuiskwamen schoot Tommi kei hard in zijn lach : "We are so stupid. Sitting in the rain waiting for animals..." Ja misschien een beetje, meneer de jager! Die nacht/ochtend om 4 uur wilden we terug gaan maar het was nog steeds aan het regenen dus dat was geen optie.
Gisteren en vandaag heb ik vooral op de school rondgehangen, mijn contract getekend, afspraken en praatjes gemaakt met de collega's enzovoort. De leerlingen lijken me op het eerste gezicht heel erg sympathiek. Vergeleken met mijn stage in België in een BSO zijn het hier lammetjes. Maar niet te vroeg juichen misschien...
Gisteren ben ik trouwens mijn internet en gsm gaan regelen. Ik ben nu te bereiken op het hongaarse nummer : 0036 304 860013
Vanochtend is ook de wasmachineman gekomen met mijn gehuurde wasmachine. Huisvrouw Leen kan dus aan de slag!
Leen in Hongarije
poserend voor de muziekfontein.. (op foto is ze echt niet zo mooi als in het echt)
-- een gebouw met allemaal kleine steentjes bezet. WOW
museum van één of andere Ferenc... (aka Frans X)
bloemetjes
de opera als ik correct ben
schoenmaker!
