Nou daar gingen we dan. Op ons fietsje naar de jonge honden cursus. Lela vond het nog wel wat eng om naast een fiets te lopen, maar toen ze eenmaal loskwam en het veld zag waar ze haar kunstjes kon laten zien, toen was ze niet meer te houden. Ik stond netjes aan de zijlijn, omdat we er vanuit gingen dat er maar 1 persoon de puppycursus kan volgen. Maar dat bleek anders. Hylke en ik mochten dus samen Lela gaan trainen. Dit vond Lela alleen maar leuk, aangezien ze behoorlijk wat snoepjes kon eten op deze manier. Ze vond het heerlijk. Eerst moesten we een hand geven en zien hoe onze hond daarop reageerde. Lela bleef netjes zitten en was dus emet vlag en wimpel geslaagd. Vervolgens moesten we het commando zit en af geven. De zit dat wist ze onderhand al wel. daar trainen we haar steeds op. Maar het af, ja wat zal ik daar van zeggen. Als ze van ons moet liggen zeggen we lig, maar dat was een commando wat te vaag voor haar was, waardoor ze dan geen idee heeft wat ze nu eigenlijk moet doen. Dus deze week moeten wij ons op Af richten. Daarna moesten we haar naam noemen en de snoepjes onder je kin houden, zodat ze oogcontact met je gaat maken. Erg leerzaam zo'n jonge honden cursus. Je moet er zelf maar opkomen. Het is heerlijk om zo met je hond bezig te zijn. Ze doet het al steeds beter. Ze loopt netjes naast en achter en niet meer zo ver voor je uit. Ze wordt dus stukje bij beetje minder dominant.
Hier weer een nieuwe blog over Lela en haar bezigheden. Dinsdag 4 mei om 9 uur zijn we op weg gegaan naar het station. We hadden een reis van 1uur en 50 minuten voor de boeg. Ik was goed voorbereid voor het geval er ongelukjes in de trein zouden gebeuren. Maar Lela is een grote meid en we hebben dus niets schoon hoeven maken. Mijn schoonmoeder kwam naar het station toe om ons van snoepjes te voorzien. Zowel voor Lela als voor ons. Dat was erg lief. Het in de trein stappen zelf ging nog niet zo geweldig, maar we hebben het overleefd. Lela had een lekker dikke snoepstok gekregen en heeft 1/4e van de stok opgepeuzeld in de trein. De heenreis was het heel erg wennen voor Lela. Ik had zoals altijd mijn leesboek mee, maar ja een hond en lezen gaat niet samen. Maar dat was ook niet nodig. Ze heeft lekker op onze schoot geslapen. In zutphen moesten we overstappen, dus daar heeft Lela even snel een plasje kunnen doen. Daarna op naar Brummen. In Brummen was het de bedoeling dat we met de trein naar Eerbeek zouden rijden. Maar onze bus reed net weg. Dat was een beetje jammer. Maar de bus zou er 15 min over doen om in Eerbeek te komen, dus besloten we om naar Eerbeek te lopen. Hadden we dat van tevoren geweten. We kwamen om 12 uur aan in Brummen en om kwart voor 2 zetten we voet in Eerbeek. Het was ongeveer 8 km. Maar omdat we niet wisten waar het was en of we de goede kant op liepen, leek het een eeuwigheid te duren. Maar voor Lela was dit natuurlijk heerlijk. Het was lekker weer, dus verder hebben we ook niets te zeuren. Eerst zijn we Eerbeek zelf ingelopen, omdat we nog niet op de hotelkamer mochten. Toen we eindelijk bij het gotel waren, waren we ook blij dat we even konden zitten. Dat was van korte duur, want er moest nog avondeten en ontbijt komen. Snel me ouders gebeld of die wilden kijken of er in Eerbeek een patatzaak was. Die was er. Dus wij weer met Lela naar het centrum. Wij hadden natuurlijk weer mazzel, want de patatzaak bleek dicht. 's Avonds met Lela in het bos achter ons hotel gelopen. Waar ze lekker kon rennen. Toen het tijd was om te gaan slapen, is ze op een handdoekje naast het bed gaan leggen en heeft lekker gekoest.
De volgende ochtend zouden we om 10 uur de bus terug naar Brummen, maar
ondertussen heb je al wel door wat een gelukkig wij hadden deze
vakantie. Je raad het al, 5 mei rijdt er geen buurtbus. En de bus naar Zutphen reed ook niet. Dus we hebben de terugweg weer heerlijk gewandeld. Hylke had al gezegd dat ie nu de korte route wilde lopen, en toevallig zag hij ook nog een kortere route. Deze route was langs een grote weg. Maar nog steeds met een mooi uitzicht. De terugweg hebben we meer genoten dan de heenweg. Hylke iets minder dan mij, omdat zijn shag op was. In de trein was Lela heel erg rustig, omdat ze zo uitgeput was van de wandeling. We hebben toch wel een beetje genoten van de korte vakantie, maar we waren ook wel blij dat we weer thuis waren.
Maandag kwam ik een advertentie tegen op marktplaats. Lela is een
kruising tussen een sharpei en een amerikaans stefford. En dit lieve
snoezige hondje zocht een nieuw tehuis. Eerst heb ik heel lang met
Hylke (mijn verloofde overlegd), en uiteindelijke heb ik gereageerd op
de advertentie. Het bleek dat het bazinnetje al een afspraak had staan
met andere mensen en dat ik er al niet van uit hoefde te gaan dat wij
Lela zouden krijgen. Dit was wel een kleine teleurstelling voor me,
want ik was al helemaal verliefd geworden op het beestje. Uiteindelijk
leg je je er bij neer
Maar zoals je kunt zien hebben we haar toch wel een tehuis
kunnen bieden. Maandagavond is de baas langs geweest met Lela en hebben
we kennis kunnen maken met haar en zij ook met de katten. Daarna hebben
we nog met haar gelopen en was het baasje toch wel enthousiast over ons
en hij vond het het beste voor Lela als ze zo snel mogelijk bij ons
terecht kon. Dit vonden wij niet een punt natuurlijk, het is zo'n
guitig beestje.
De dinsdagmorgen vond ik
het toch wel erg lang wachten, we hadden namelijk afgesproken om haar
woensdag avond op te halen, maar dinsdagavond leek me toch ook wel
lekker. Het baasje vond dit gelukkig goed. Dus 's avonds naar het
baasje gegaan en haar daar nog lekker rond laten dartelen en afscheid
laten nemen van haar baasje. Met 8 week kregen ze Lela en nu is ze 17
week, dus voor het baasje was dit toch ook wel even een brok wegslikken.
Zelf had ik er ook nogal wat moeite mee. Eerst dartelt het rond in je
huis en het volgende moment zit je nog alleen thuis. Het is gewoon
totaal anders en het is dan ineens ook wel heel erg stil in huis.
De eerste nacht was ze nog wat huilerig, de katten zaten haar steeds
aan te staren en ze wist niet wat ze er nou mee moest. Dus hebben we
haar met bench en al in de slaapkamer gezet en heeft ze lekker gekoest.
De volgende ochtend waren we net iets te laat en was Lela net iets te
enthousiast, waardoor ze op het badkamerkleedje haar plasje liet lopen.
Ze zit nog wel in de fase dat ze ons uittest, maar wat wil je ook. we
hebben haar nu 4 daagjes en ze doet het voortreffelijk. De katten
hebben haar wel laten weten wat haar plek is en dat gaat redelijk
samen. Alleen de oudste kat, Mo, wil er nog niet zo veel van weten.
Wammes welliswaar vindt haar geweldig. Sinds vrijdag laat ik niet
alleen Lela uit maar ook Wammes. Met z'n drietjes lopen we dan naar de
plas. Bij de plas mag ze dan los en jagen Lela en Wammes achter elkaar
aan.Echt geweldig om te zien hoe goed ze nu al samen kunnen. Dat terwijl ze elkaar nog maar 4 daagjes kennen.
Ze
ligt nu lekker in haar bench te slapen en geluidjes te maken. Volgens
mij voelt ze zich hier nu wel op haar gemak en krijgen Lela en ik al
een band. Ze stelt zich erg open en ze is ontzettend nieuwsgierig. Echt
een lief sociaal diertje.
Volgende week gaan we 2 daagjes weg en mag ze mee naar het hotel in
Gelderland. Hopen dat het lekker weer zal worden, dan kunnen we
heerlijk met haar wandelen en alle aandacht geven die ze nodig heeft.
Thuis proberen we dat ook zo goed mogelijk, maar de katten moeten ook
aandacht krijgen, dus thuis is het wat meer gedoseerd.
Via deze site zal ik iedereen steeds op de hoogte houden en kunnen
mensen haar bekijken wanneer ze willen. Wil je langskomen om haar te
bezichtigen, laat het dan even weten, dan zetten we dan meteen in de
agenda.
 "Confused"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
