Na een voorbereiding met ups, maar zeker ook downs en een bekerwedstrijd die beter snel vergeten is (winst tegen tienen na penalty's) was het toch afwachten wat de eerste match zou zeggen. Onze eerste tegenstander was eendracht Aalst die drie ex-spelers tussen de rangen hebben lopen.

Bij het aankomen aan de hondenwei was het direct duidelijk dat ik niet alleen nieuwsgierig was. Een uur voor de wedstrijd stonden er flink wat auto's geparkeerd en de terrassen van de met en de great old waren goed gevuld. Eens we binnengekomen waren via de vernieuwde gang langs de bussiness seats, werd het duidelijk dat ook op de bosuil redelijk veel volk aanwezig was. 

Het deed deugd om rond te wandelen in ons historisch stadion en de sfeer op te snuiven van een goed gevulde bosuil. Het voelt altijd een beetje aan als een beetje thuis komen. Samen op een houten plank zitten met mensen die je anders nooit ziet, maar daar wel schijnbaar je beste vrienden zijn. Samen alle liederen brullen en hopen dat ze op het kiel gehoord worden.

Daarbij komt dan ook nog eens dat de fans van Aalst plaats mochten nemen op de nieuwe bezoekerstribune, van waaruit ze duidelijk meer lawaai blijken te hebben.

De opkomst van de spelers zal ik niet vlug vergeten. Ik heb het al zoveel meegemaakt, maar deze keer voelde ik echt al mijn haren rechtop komen. Waarschijnlijk omdat het wel enkele jaren is geleden dat er zoveel volk aanwezig was op de bosuil. 

Heel de mach door was de sfeer op en top en toen dan ook de doelpunten vielen, ontplofte het stadion helemaal. De supporters van den eendracht waren er niet zo gelukkig mee, maar dat zorgde zeker nog voor de nodige animo.

Het seizoen is in ieder geval goed van start gegaan met een 2-0 overwinning en gaf mij zeker zin in meer.