De vreemde sensatie op te staan, de ramen open te zetten, aan de bureau te gaan zitten. Ik ben alleen en sterk. Mijn gedachten zijn helder en ze spreken me toe, bijna cliché 'ik ben sterker than all that'. Het is alsof er verschillende slierten emoties door mijn leven gaan. Nu herinner ik me al die keren dat ik de wereld aankon, dat ik op straat liep met geheven hoofd, gespannen buik. Ik heb moed om alles aan te pakken, want ik weet dat ik kan bereiken wat ik wil als ik werk en moed heb. Gisteren sprak ik met mijn stiefmama over haar nieuwe boek, en waarover het gaat, en ze sprak over hoe de wereld ervan uitgaat dat alles je eigen verdienste is, dat omgevingsfactoren niet het verschil maken met of je slaagt of niet. M.a.w. dat je alles kan bereiken als je het wil. En als het zo geformuleerd wordt klinkt dat inderdaad als je typische individualistische egocentrische, hedendaagse mens. En niet dat ik dat wil zijn, er zijn veel dingen die me bepalen elke dag, maar... Is er wel een alternatief? Het probleem met in je hoofd leven is dat je gemakkelijk denkt aan hoe je jezelf 'onder controle' kan houden. Ergens vorm je een soort alter ego die jezelf overziet en overschaduwt. Ik ben heel vrijdenkend opgevoed, ik krijg altijd antwoord op mijn vragen, alle mogelijkheden. Mijn persoon staat zo sterk centraal, dat ik bijna vergeet hoe het nog anders kan. Soms ben ik te sterk voor mezelf, wil ik weleens nederig zijn, en ongemotiveerd dingen doen. Dingen 'zomaar laten komen'. Wat ik sterk aanvoel, misschien te sterk, is dat zelfs al is iets niet jouw keuze, het wel jouw taak is om te doen wat nodig is te doen. Om daar de moed voor te vinden. De laatste weken was ik vreemd evenwichtig. Ja, ik had het moeilijk met dingen, maar het was of ik één persoon was die dat alles meemaakte, en geen wentelende, slierterig emotieve vijf extremen... Waar ga ik nu eigenlijk naartoe? Heb ik mijn fictieve lezer, mijn andere ik, niet al lang verloren? Waar gaat dit verhaal om? Om moed, de moed vinden om op te staat en vooruit te gaan. Om projecten, om leven. 'Ik ben jong en ik kan de wereld aan', zelfs al kan ik ze eigenlijk niet aan, ik heb wel alle werktuigen in handen: tijd, doel, mogelijkheid, verwachting. Als ik nu niet zo verdomd mezelf was, dan zou het misschien gemakkelijk gaan. Maar ik denk dat iedereen die we bewonderen om zijn moed net zozeer een laffe, angstige kant heeft. Of zelfs omgekeerd, dat die mensen altijd de bangste personen zijn? Vechten we niet om moed tegen dat waar we het bangste voor zijn? Nee, niet iedereen. Maar ik leef wel zo, ik zoek richtingen en redenen. Ik ben constant op zoek naar moed om mijn bange persoontje te compenseren. Ik wil sterk zijn. En zolang ik niet denk aan die 'andere persoon', die me zou kunnen steunen, gaat dat meestal prima. Ik ben wat boos op de wereld dat ze mij dat beeld heeft ingeprent. Laat iemand mij vertellen dat het vreselijk is, samenzijn. Alhoewel, weet ik dat niet al? En is hoe samen zijn niet steeds je eigen keuze? Voor mij dan, alleen zijn werkt toch, niet? Waar ben ik dan zo vreselijk naar aan het hunkeren? Welke droombeelden loop ik achterna? Of is dit gewoon weer die vreselijke kant van mij, die blokkeert als ik geconfronteerd wordt met mijn eigen machteloosheid? De plaats waar dat personage uit mijn stiefmama's boek zijn controle verliest, en dan maar zichzelf ook. Redenen zijn er niet voor alles, maar het is belangrijk te kunnen motiveren als je een reden geeft.
Hoe begin ik hieraan? Het lijkt een grote stap: vanaf nu deel ik met de wereld enkele woorden uit mijn diepe gedachten. Flarden, natuurlijk, maar is dat niet juist wat we met onszelf delen? Het is een vreemde verhouding, de mens en het woord. Oftewel, de mens met zijn gevoelens en zijn woorden. Ik denk dat we vaak hun bodemloosheid niet willen erkennen. Dat sommige mensen hun woorden gebruiken als zekerheid om hun gevoelens te bepalen, en anderen hun emoties als zekere dierlijkheid voelen in een vat vol eindeloze ideeën.
Punt. Einde eerste paragraaf. Ik raak al verstrikt in mijn woorden, mijn hersenschimmen. Als ik dit niet in een dagboek neerschrijf maar op een blog is dat een test. Een test om te zien of ik wel kan spreken. Tot andere mensen, en dus ook tot mezelf. Ik spreek veel met mezelf, denken gaat me niet zo moeilijk af, maar dit is in conversatie. Het is alsof ik altijd balanceer op een ijlte; ik hol achter mijn woorden aan, en zij achter mij. Als ik hier iets formuleer, het afschrijf en op (wat is het?) aha, 'toevoegen' klik, wil ik weten dat de woorden sterk genoeg zijn om achter te laten. Zo'n beetje dat verhaal van Jezus en Petrus; jij bent mijn Rots, op jou wil ik mijn kerk bouwen (nee, ik ben niet meer gelovig): ik wil fundamenten hebben die mijn huis van woorden laat bestaan. Wie ben ik als ik alleen maar zweef in de ijlte? Wie ben ik als ik mijn eigen woorden niet durf uitschrijven?
Vandaag dacht ik na over schaamte, taboes misschien. Twee gebeurtenissen raken hier verstrikt in mijn hoofd. Trouwens, als ik het over gebeurtenissen heb, heb ik het over dingen die 'er zijn', echt en niet gewoon als gebeurtenis, je zult wel zien wat dat betekent. Maar ik ga het anders doen, ik ga het over verhalen hebben. Het eerste gaat over een jongen, 16, net uitgeschoten, helder en donderend vanbinnen. Je typische puber. Op een dag komt er nieuws, slecht nieuws. De hele familie wordt bijeengeroepen; zijn mama en stiefpapa zitten er met roodomrande ogen bij. Je ziet dat ze zich schrap zetten. De stiefpapa barst tegen zijn wil in op voorhand in snikken uit. Ze brengen hortend en huilend uit dat de stiefpapa ziek is. Hij heeft een zeldzame zenuwziekte met gemiddelde levensverwachting van 3 tot 5 jaar. De stiefdochter wist het al en staart pijnlijk naar de grond. De ene zoon wist het bijna, de andere nog niet. Beide kunnen hun tranen niet bedwingen. Ondertussen zit de stiefzoon met wijd opengesperde ogen te staren. Er gaat vanalles door zijn hoofd. Een mengelmoes van schok en ongeloof, natuurlijk. Maar ook andere emoties, een soort opluchting, een soort onverschilligheid. Hij werpt een zijdelingse blik op zijn zus en ziet haar praktisch onbewogen -hij weet niet wat zij weet-. Zijn moeder staat klaar om hem op te vangen. Haar bloeddoorlopen ogen doen hem twijfelen. Hij zou nu moeten huilen, toch? Hij wil tonen wat hij voelt, het kan hem schelen, hij is uitzinnig. Krampachtig focust hij zich op zijn ogen. Waarom huil je enkel op sommige momenten en op andere niet? 'Waarom huil ik niet?'. Ondertussen flitsen zijn hersenen door, in pluizige hersenspinsels. Wat gaat er gebeuren? Hij gaat dood, maar ik ben zijn zoon niet. Wat gebeurt er dan met erfenis? Waarschijnlijk krijgen zijn zoons alles, of mijn zus. Wie ben ik voor hem? Verdomme, dit is erg! Dit is ERG! Iets later biecht hij alles op aan zijn zus: 'Ik denk dat ik niet normaal ben.' 'Ik ben verdrietig, maar niet zoo verdrietig!' 'Ik heb TWEE keer aan erfenis gedacht.' 'Ik denk niet dat ik normaal ben.'
Het tweede gaat over een meisje, 18, onzeker en dominant, blijkbaar. Vol dromen en grote gedachten, gecompliceerd, eenzaam en ongenaakbaar. Mijzelf... Er zijn van die dagen dat ik over de wereld heers, denderend en hard. Ik sla neer wat mij niet boeit, ik staar en ik veracht. Vooral dat laatste. Andere dagen krimp ik ineen, wandel ik rond met een 80kilo log lichaam, benijd ik anderen, hun personen en lichamen; ik begeer hen. Alles dan mezelf. Meestal droom ik, soms werk ik en vergeet ik. Tussendoor maak ik nachtelijke wandelingen door de storm, praat ik en praat ik, lees ik en luister ik. Vaak val ik, dender ik van de ene emotie in de andere, maar dat is niet altijd. Ergens ben ik sterk, ergens ben ik zwak. Misschien ben ik gewoon mens. Ik leef in mijn hoofd. Ik leef met mijn lichaam. Soms raken de twee elkaar, soms blunderen ze. Soms neemt mijn fantasie de overmacht. Dan ben ik onsterfelijk mooi en uniek in mijn hoofd, en ik mail naar iemand waarvan ik denk dat hij dat ontdekt heeft. En dan krijg ik een regel antwoord, en ik stort weer neer, onsterfelijk klein, belachelijk in mezelf.
Beide verhalen tasten de grenzen tussen innerlijke en uiterlijke realiteit af. En wat we kunnen zeggen. Ik wil zeggen dat ik lelijk ben vanbinnen . Ik wil schreeuwen dat ik eenzaam ben, en dat ik het haat, en dat ik ervan houdt. Ik wil spreken over naakte realiteit, in de plaats van de dromen. Stomende fantasieën. Het regent buiten. Het voelt alsof ik een taboe ben; ik vraag me af wie ik ik ben. Of ik degene ben die kalm spreekt over mijn nieuwgevonden eigenwaarde, met rechte schouders over straat loopt, huilt omdat ik droevig ben, zwijgt en terugkomt als een meisje in een herinnering, of of ik ben die die ik meedraag altijd. Die brok van opeengestapelde vernedering, angst, twijfel, eenzaamheid. Ik probeer steeds eerlijk te zijn, maar het lijkt of ik elke misstap meedraag. En alsof mijn zieltje langzaam vertrappeld wordt door die modderige voeten van de zelfverheerlijking.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
