ik heb toen nooit slecht gedaan aan niemand, denk ik, ik heb nooit iest beloof, alleen aan mijn eigen, of misschien aan mijn peter kindje, maar daar ben ik zeker dat ik heb altijd gedaan wat ik wou doen, ik was een heel vrouwlijk en aantrekelijk meisje, maar in de jaar 1990 ik heb een broer verloren toen dat ik in Bordeau was in Frankrijk want ik ben français, mijn leven was niet meer zelfde, nadien was trieste, want i heb niet kunnen een afscheiden geven een kus of een hand, ik was terug in mijn regio gekomen Elzas, het was tijdelijk de kersmes, mijn vader kon geen praten doen, mijn zus, mijn broer, wij hadden niets in onze wij waren leg, hij was 39jaar en had 2kinderen van zijn eerst vrouw en 3 kinderen van de tweede vrouw, ik zag dat iedereen moeillijk hed maar ze spaar me over hun commentairen, ik dacht dat hij ging genezen, ik had wel met hem gepraten, want mijn oudste broer had bij me gebellen om te zeggen dat Daniel zou met me willen praten, en had twee maand te voor gebellen naar hem, en hij vertellen me eerst de vrouw van dat hij darm kanker had, en dat hij ging streven, ik wist niet wat moest ik zeggen, ik was in eens zo alleen in Bordeaux ik had niemand om dat te vertellen en hij was ersntig ziek, hij wens me veel gelukkige in mijn leven omdat ik de jongste was, ik weet nog onze gespreken het was de droevig moment met een van mijn famillie membre gehad, een zeer droevig, als ik nu dit schrijven het is omdat na 19j denk ik aan hem omdat nu zijn leeftijd heb. normal was hij altijd grapig maar hij kon ook ersntig zijn, na onze gespreken kon ik niet geloven maar zonder te kijken zonder te adem ik heb hele brodeaux straten gelopen ik was uren aan het stapen, de eerst kerk ik ben toen er in gegaan en een kaars branden en uren blijven zitten in de hoop dat het niet zo was, ik verstop mijn gezicht omdat ik trane had als nu, ik zal zeggen dat ik die nooit afgewerken heb, en niemand in onze famillie lid, Daniel voor me was als mijn groot broer mij held want ik hou zo veel van elkaar ze zijn zo veel verschillen van karacteren, maar goed van binnen, ik ben de jongste van een famillie van 11kinderen ik heb het nog moeillijk om te zeggen dat wij 10 zijn nu want voor me hij telt het nog altijd, want hij is bij onze binnen, Daniel! qu'est ce que tu me manques, je t'aime tellement grand frère. ce son c'est mot que je voudrais qu'ils entendent maintenant, elke dag van mijn leven denk ik aan hem elke dag, en zo is dat, toen dat ik was calmeren bel ik naar mijn zussen er moest iest gebeuren het kon zo niet er moest een mirakel komen, zo was ik, maar iemand vertelt dat na zijn opératie zal beter zijn want ze ging een stuck van zijn darme knippen, en na zal hij beter zijn, dan ben ik voor kerst naar lijn famillie in Elzas gegaan om mijn broer te zien. een colléga was mee gekomen maar het was heel koud, ik begrijp niet niemand praten ik dacht dat mijn broer ging genezen, en ik vraag om naar hem te bezoeken maar niemand zag het iest, enkel dagen later is mijn colléga alleen met de trein terug naar Bordeaux, ik blijf het nog en proberen te weten wat er was ik vroeg aan een broer een andere of hij wou me daar brengen want het was 100km rijden, en wij besloten een dag en het was maandag, om naar Daniel te gaan ik bessef niet dat het zo ernstig was, want ze stop mijn famillie te praten als ik er was. een vriendin vroeg me om bij haar te komen, ze kente onze famillie goed want ze was met de oudste broer samen gewest, en wij hadden altijd contact gehouden, ik ben daar twee dag geblijven in mijn gedacht om maandag bij Daniel te gaan, de zondag krijgen wij telefoon van mijn oudste zus, ze vertelt aan het vriendin dat Daniel zijn last moment was en dat ik moest komen, want ik was er niets van. en ik weet of er vandaag is.
iedereen vragen me of alles hier goed gaat?, hoe kan dat, gescheid met twee kinderen en een ex die denkt alleen op zijn eigen hij komt nooit de kinderen halen " voor dat vind ik niet erg beter dat de kinderen bij me zijn want zal niet kunnen slapen als ze zijn bij hem," hij help niet om de medish kost van de kinderen of de school te betalen hij doet alleen op zijn gusting niets anders toen dat wij trouw was mogen wij niets doen alleen hij en als ik iets wou doen bijvorbeld werk hij begon ruzie te zoeken, studeren mocht ook niet, praten met de buren ook niet hij heeft alles gedaan om me in de gevang te zetten hij heeft me bedreig om onze te dood hij wou het huis verbrand ik heb zijn vrienden gewaarschuwen over zijn bedraag ik was echt bang ik kon echt niet met hem leven, hij heeft alles gedaan om mijn leven kapot maken, hij verstop geld in de zolder en ik mocht niet werken hij verstop mijn pamier in de zolder van de bank gelukkig dat ik kon een beetje sparen ik weet niet wat voor type is dat maar moet toch niet altijd de zelfdeboeten, hij is politie agent en toch mag hij zo doen ik begrijp dat niet, toen dat wij samen waren ik had é of " keren de politie gebellen omdat wij hadt ons bedreig om onze te dood mijn kinderen waren pas 6 en twee jaar, s'nacht van bang wij sluiten in de zelfde kamer want hij was psychologie niet goed, hij moest pillen van de dokter nemen al twee of drie jaar maar dat deed hij niet of soms om te slapen, hij kende alle truk zeg hij als hij wilt iemand weg smeren, hij vertelt genoeg over hoe deden bepalen misdaad, expres om me bang te makken wie ik ben maar een victim van een psychopaat, iedereen proberen met hem te praten om me rust te laten, het is wat hij niet deed het was elke dag ruzie elke dag erger en nog erger, hij bedreig me ook omdat wij hadden gebouwen hij ging alles doen naar bank notaris arxhitech alles, en ik mocht niet zeggen omdat meneer veel geweer had, meneer zegt dat hij een victim is, maar hij heeft onze geld uit voor zijn eigen alle sparen dat wij hadden gedaan vanaf 1992 dat wij samen woonste hij heeft voor zijn eigen gehouden en alles gedaan met zijn ouders om me te pesten, deze mensen zijn rijken en ze hebben alles gedaan om mijn leven te pesten, ze wou niet zo maar een huis kopen maar wel bouwen, ze hadden gronden en wat hebben ze gedaan gegeven door notaris en ik moest zwegen anders was het weer prijs ik wou niet tekenen, maar hij begon te liegen weer al, het is voor onze twee dat wij dat doen en voor de kinderen, toen met zijn ouders dat wij naar de notaris gewest zijn om alles te regelen voor de grond en de credit, ik wou tekenen maar dat kon niet omdat meneer had de grond alleen voor hem gehouden en natuurlijk ik wist er niets van, maar de moeder wist er wel over wat ze had, de enig dingen dat ze vroeg naar me is " HEB JE BEGRIJP NATHALIE?" dat rotzak natuurlijk ik wist niet over wat het ging, alleen later dat als je bouwen op een grond dat niet van u is is alles aan de eigenaar van de grond, voilà wat het was, vanaf het begin hebben me in een vizieuz leven gesloten, maar ze vergeet dat ik twee kinderen heb van hem, en dat hun groot ouders zijn en dat ik alles heb gedaan om erlijk te zijn maar tot dat ik een verhalen van mijn dochter gehoor had over de groot ouders toen dat ze daar waren , dan was het voor me meer dan genoeg. wij waren zelf naar de kinderen psychologue gewest mij ex had zelfde dat verhaal van mijn kinderen gehoor had, en sorry maar ik neem zo is niet a la légère, zeker als ze praten over de vinger in de vagina, kitelen, slagen op de geslag, zeker als toen de familie eigenlijk de zus van de moeder van mijn ex gepraat over de zus van mijn ex dat psychofreen is, die ze vermoeien had dat de vader dingen met haar deden, zelf op de feest had hij raar gedrag met de dochter, ik ken die mensen toon nog niet dat ik zelde aan mijn ex gevraag haad want ik vond dat bedraag ook niet zo als vader en dochter, zeker als ze weten niet echt liefde is, zelf mijn ex vertelt dat hij nooit liefde met zijn ouders had, raar de manier van zijn ouders, maar ja hij is de flik en ik ben maar niets, zelfde de zus van de moeder had zo vermoeien gehad, toch op deze moment was niet meer te draagbaar om daar te leven want ik moest zwijgen en ze luisteren, want deze mensen weet beter dan de resten, en meneer is de politie, dan had ik al niet gelijken, zo was het, en hij begon me te terug om te dreigen en nog erger en erger ik ben zelf eens naar de hotel gaan slapen maar als ik weg ging ik mijn kinderen verloren, want ik was getrouwen met hem, wat tussen vier muren kan gebeuren als nachtmerries en ik moet zwijgen, de tante de ex ouders mijn ex man wisten alles, ik ben zelf naar de ziekenhuis moeten gaan omdat hij had me zo hard geslag om mijn gezicht dat ik moest me laten zorgen, voor mijn scheiding had ik normale bewijsen van de klinic, van de politie agent van veel maar ik ben maar een vreemd en hij de politie agent, dan ben ik naar een advocaat gewest en hij moest het huis buiten, en het nachtmerrie begon sérieuze te worden en hij stop niet eens. hoe kan ik hier in belgie blijven met mijn kinderen met zo mensen ik heb hier meer dat mijn best gedaan en ik heb niemand om over te praten ik zit hier alleen met twee kinderen niet ver van me, en ze proberen allemaal macht over mijn kinderen en met me te hebben, ik ben hier weg mijn baterij zijn op. dat ik met alle mensen die niet respect in mijn leven gehad stop met ze te zien, voor me is het totaal genoeg ik wil een andere leven met mijn kinderen en voor ene keer gelukkige zijn, want hier mensen zijn raar en zijnprofiteur de maatschapelijk doen alles anderom de slecht hebben goed leven en de goed leven in de misère en als ze kunnen meer op trapen dan doen ze omdat ze een vrouw alleen met twee kinderen. ale nu heb genoeg geschrijven
la vie en rose
