Ik sluip op kousenvoeten dit bericht binnen. Ik moet jullie namelijk nog iets bekennen. Ik ben leerkracht. Ik hoor jullie al zuchten. Een leerkracht... Tijd te veel, veel vakantie, dag in dag uit enkele snotneuzen het ABC leren en dan heb je het gehad. Ik spreek hier namens alle leerkrachten: dit is een fabeltje. Wij hebben veel vakantie, dat is waar. Maar in al de rest van deze gedachten, moet ik jullie tegenspreken. Leerkracht zijn is allesbehalve gemakkelijk. Het is veel meer dan wat je op het eerste zicht zou denken. Wij worden verwacht alles te kunnen. Bewijs? Hieronder de jobs die wij dagdagelijks uitvoeren: Poetsvrouw: want onze klas moet steeds piekfijn in orde zijn Pedagoog: want je moet steeds perfect weten wat te zeggen tegen een kind Opvoeder: want ook kinderen die het moeilijk hebben worden steeds meer geïntegreerd in het gewoon onderwijs, hiervoor moeten wij de correct aanpak tonen Planner: want wij moeten een agenda managen en uitstappen regelen, een dagplanning, weekplanning en jaarplanning voorzien Boekhouder: want wij moeten documenten invullen, enquêtes bestuderen, busbladen invullen en pedagogische verantwoordingen voor uitstappen schrijven. Kinderbegeleidster: want net als in de kinderopvang moeten wij kinderen amuseren met leuke spelletjes en toffe lessen. Klassikaal lesgeven is tegenwoordig taboe en dus totaal not done!
Bovendien moeten we allen goedlachs, flexibel en organisatorische talenten zijn. Soms komt het mijn petje te boven. Begrijp me niet verkeerd. Ik doe mijn job doodgraag. Wat me stoort, is het weinige respect en krediet dat je ervoor terugkrijgt.
Onlangs kwam een ouder naar mij die vond dat ik bepaalde kinderen op hun plaats moest zetten. Want ze hadden haar kind uitgelachen. Wat ze niet weet, is dat ik aan deze situatie een kringgesprek heb gewijd, de desbetreffende kinderen op hun plaats heb gezet en hier concrete afspraken heb rond gemaakt. Hier zijn ook totaal geen oren naar. Los het op, juf, los het op. Het kan zo niet langer. Het is opgelost, maar u heeft er geen oren naar. Want u, als verheven ouder, wil steeds het laatste woord. U luistert niet meer naar de leerkracht, maar enkel naar het kind. En dat irriteert mij mateloos. Vooral omdat wij, als leerkracht, iedere dag tientallen situaties moeten oplossen. Dat wij hier iedere keer onze energie in steken. Dus kom niet af met gezever van tijd te veel en veel vakantie. Wij verdienen het! Denk daar maar eens over na!
