Woensdag om 8 uur, we vertrekken naar school. Ik en Giada werden gebracht door Patrizia de gastmoeder, Francesco zou van de luchthaven direct naar school komen.
De meeste ouders zetten hun kinderen juist voor de schoolpoort af dus je kan je al wel voorstellen wat een drukte het daar is.
we komen in't school zelf aan en de deuren zijn nog gesloten dus moeten we buiten wachten. Ineens het belsignaal en iedereen begon te roepen en stormde de school binnen. We hebben school van 8.30 tot 13.00 of 13.45.
Ik zit in Terza D bij klasgenoten van mijn leeftijd . De leerkrachten wisten niet wie ik was dus heb ik mezelf aan een paar meisjes voorgesteld en ben ik bij hun gaan zitten, later die ochtend kwam er iemand van afs langs om mij voor heel de klas voor te stellen. De leerkrachten hier kunnen een beetje of geen Engels dus alles is in het Italiaans. Ik versta er niet zoveel van dus is het nogal saai voor mij, maar ik probeer toch op te letten. Ik was blij dat we Engels en Frans kregen omdat ik daar toch nog iets van zou verstaan. Maar ook deze leerkrachten spreken vooral Italiaans en de leerkracht ven Engels is echt een ramp , en de leerkracht van Frans valt wel mee maar haar uitspraken zijn ook nogal grapppig.
Dit is dus de verklaring waarom Italianen geen andere talen spreken.
Ondertussen heb ik al een paar vrienden in mijn klas. Giulia, Valeria, Alessia en Adriana. 4 heel toffe en lieve meisjes die een beetje Engels kunnen en mij helpen met men Italiaans. Ik heb ook altijd 3 woordenboeken bij me om beter te kunnen comuniceren . Over het algemeen hebben we veel vrije uren omdat leerkrachten niet komen opdagen of nog in Cosenza zitten (een naburige stad). Dus kan ik de klas een beetje beter leren kennen en ze zijn heel hectisch moetek zeggen. Maar ik kan goed met ze lachen.
Ik heb hun het spelletje OXO leren spelen . De speeltijden zijn hier helemaal anders, we hebben pas een pauze na 3 uur en we gaan niet naar buiten maar blijven rondhangen in de gangen waar allerlei automaten staan waar je frisdrank broodjes, snoep, koeken en zelfs koude pizza kunt krijgen.
De Italianen zijn wel heel hecht aan elkaar en lopen altijd arm in arm, zelfs jongens .
Zelfs met de leerkrachten, als het een goede leerkracht is staan ze allemaal recht en lopen er naartoe om hem/haar 2 kussen te geven, en ze gaan tijdens de pauze ook leerkrachten opzoeken die ze niet meer hebben om daar nog eens een babbeltje mee te slaan.
Als ik naar huis ga heb ik soms wel hoofdpijn val al hun hectisch gedoe, want ze roepen heel de tijd door de klas, en lopen rond en soms komen er ineens mensen van andere klassen bij ons in de klas zitten voor de grap en niemand zegt daar iets van.

Dit was tot nu toe mijn hectische maar wel grappige eerste schoolweek.

Vandaag zijn we met 10 belgische meisjes in rome aangekomen. Toen we uit het vliegtuig stapte konden we al direct voelen dat het in italie heel warm is. Wanneer we eindelijk een uitgang gevonden hadden om de mensen van afs te zoeken stonden ze ons op te wachten. De bus stond al klaar, de vraag was alln waar?
Na een tijdje heen en weer gaan hebben we ze dan toch gevonden. Toen we in ons hotel aankwamen waren we allemaal heel moe en wouden we iets eten en verkoeling. Geen 1 van beiden was te vinden, geen airco en geen fatsoenlijk eten . ik sliep met stefanie op de kamer waar het om te stikken was.
s avonds hebben we nog met veel mensen van andere landen gepraat, dit was zo leuk, en soms ook heel grappig . zaterdag moesten we vroeg opstaan om een gezamelijke bijeenkomst te hebben in een grote tent, daarna zijn we met onze groep naar een school gegaan en hebben we van half 10 tot 7 uur uitleg gekregen over ons vertrek en verblijf bij ons gastgezin en nog een beetje over italie gepraat, ik was wel blij dat we andrea hadden, zij was naar nederland geweest voor een jaar en kon dus heel goed nederlands waar wij allen heel dankbaar voor waren. de dag duurde wel super lang want eigenlijk hadden we die uitleg thuis al gehad en dan nog in deze hitte . s avonds hadden we een welkomsceremonie met alle landen in allemaal verschillende talen. Het was net de olympische spelen. daarna hebben we nog eens aan het praten geweest met onze vrienden van de andere landen en hebben we ook e-mailadressen uitgewisseld en fotos genomen die je hier onder kan vinden. zondagochtend waren er al 6 van de 10 belgen vertrokken naar hun bestemming. ik had een binnenlandse vlucht dus moest ik als laatste vertrekken. zoals gewoonlijk had ik weer pech in het vliegtuig en zat ik naast een vrouw met een klein kindje dat heel de tijd weende, en om hem stil te krijgen gaf ze hem borstvoeding. wat niet zo gezellig is als je weinig plaats hebt en aan de andere kant zat een enge man, hij kon zo uit een maffiafilm komen.

dit was het tot nu toe
vele kusjes en groetjes uit het warme italie