Kort nadat het lief en ik 'begonnen' waren aan kinderen bleven mijn maandstonden uit. We hadden al heel vaak tegen elkaar gezegd dat het normaal is dat je enkele maanden moet wachten en dat we onszelf en de natuur tijd zouden geven. Maar toen we merkten dat mijn regels niet kwamen was het moeilijk om rustig te blijven. Zoals het bij ons altijd verloopt was ik meteen in de wolken terwijl het lief nuchter bleef en de test wilde uitstellen. Ik liet mezelf helemaal gaan. Ik bedacht allerlei leuke manieren om meter en peter te vragen en de grootouders op de hoogte te brengen. Ik berekende via verschillende websites de vermoedelijke bevallingsdatum. Ik zweefde ettelijke kilometers boven de grond. Een eerste test zette me snel terug met mijn voeten op de grond: negatief. Een tweede test enkele dagen later - van mijn regels was nog steeds geen sprake- duidde opnieuw niets aan. Na nog 5 andere testen, allemaal van een ander merk, ging ik naar de huisarts. Die stelde meteen voor om bloed te laten nemen en alles eens te testen. Enkele dagen later mocht ik bellen voor het resultaat.
Ik belde met de huisarts, net voor een vergadering op het werk. Ik was zeker niet zwanger maar er was wel iets uit het onderzoek gekomen. Er was blijkbaar iets mis met mijn oestrogeengehalte. Het was veel te laag en dat verklaarde mijn onregelmatige maandstonden. De huisarts stelde voor om langs te gaan bij een gynaecoloog en verwees me door.
Daar zaten we dan, nog geen drie maanden na het stoppen met de pil in de medische mallemolen...
