Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
LAS COLITAS IZQUIERDAS DE LA LLUVIA
SDC 2010-2011
22-09-2010
De eerste dagen
Beste vrienden,
Nu het Compostelaverhaal van ouders en zussen erop zit, zet ik samen met Carolien (en enkele dagen met Dries) een vervolg in. Vandaag bijna de tweede dag achter de rug en alles loopt heel gesmeerd. Dat maakt ons blij. Maar goed, ik zet enkele feiten op een chronologische rij zodat jullie een beetje weten hoe het er hier aan toe gaat. De tocht werd op dinsdag 21 september aangevat ergens heel vroeg in de morgen. Een mooi begin zo samen met het herfstseizoen. Maar niet gevreesd, bij onze arrivée zal de zomer nog volop in het land lijken in SDC (Santiago de Compostela). Lekker warm, rokken, slippers en veel groene bomen.
Erg vroeg opstaan om laatste hand te leggen aan de bagage en dan de auto in richting Kortrijk. Daar troffen we Caro, Dries en Caroliens mama aan. Iedereen klaar voor iets nieuws, dan nog onbekend. De rit verliep vlot. Genieten van een opgaande zon en veel mist wanneer we Charleroi naderden en telkens weer verrast wanneer we naar ons uurwerk keken. Zo vroeg en toch al zo lang wakker . Eens aangekomen hebben we onze valiezen op de weegschaal gezet en dat was best grappig gezien Caro net iets teveel mee had, zo'n kleine kilo of acht . Maar waar er een probleem is, vindt men een oplossing. Ik had nog plaats in mijn grote valies, die woog slecht 19,5 kg en we mochten elk 20 kg extra meenemen bovenop de handbagage van 10 kg. Bovendien wordt de handbagage niet echt gewogen, dus konden we ook daar nog wat dingen overplaatsen. Enkele kleren van Carolien moesten wel in België blijven, maar geen erg. Eens ingecheckt, bleek het vliegtuig vertraging te hebben...Wachten en nog al een beetje rekenen of we onze aansluiting wel zouden halen. Dat ging juist lukken. Maar het wachten bleef maar duren, algauw wisten we het alledrie, 't zou wss net niet lukken. Effectief we zijn inMadrid geland op het moment dat onze tweede vlucht opsteeg. Moesten we enkel handbagage gehad hebben ging het mss juist lukken want ze waren nog aan het boarden. Maar we moesten eerst onze bagage ophalen en dan nog inchecken...onmogelijke zaak dus. Dan maar op zoek naar het rynair-bedrijfje op de luchthaven. Daar melden ze ons dat er niets aan te doen was en dat we een nieuw ticket moesten kopen naar Compostela, gelukkig nog op dezelfde dag, maar wel pas om 20u30, dus moesten we ons 6 uur trachten bezig te houden op de luchthaven. Dat deden we dan maar...
Woensdag 22 september
Dag twee was een praktische dag, een nieuwe gsm-kaart zoeken met een Spaans nummer, een kot zoeken en de faculteit zoeken. Al heel veel leven in en rond de faculteit. Veel studenten zo lijkt met allemaal een map waar je verschillende cursusbladen kan in ordenen.
Donderdag 23 september
Gisteren dag drie. Het plan was om nog verder te zoeken naar een kot. Maar eigenlijk waren Caro en ik al helemaal verkocht. Het zoeken draaide al gauw op niets uit. Er was meestal nog plaats voor 1 iemand en vaak waren de pisos gelegen in 'campus sur'. Dus in het Zuiden van de stad.
Vrijdag 24 september
Vandaag zijn we Morgen kan een 'nieuw hoofdstuk beginnen'. Morgen verblijven we nl. niet meer in het heel-erg-aan-te-raden! pension Santa Rita, maar in ons eigen stekje in de Avenida de Coimbra 16-2 Izq. 15705 Santiago de Compostela . Ons kot delen we met Laure een Française die woont op een uurtje auto ten Westen van Parijs. Of zoals ze het zelf uitlegde, tussen Parijs en Nantes. in de stad Le Mans. Onze vierde kotgenote heet Elena, een leuke Italiaanse die naar eigen zeggen niet rookt en niet drinkt maar wel ongelooflijk veel eet. Morgen vertrekt Dries naar huis. Er wordt over kot onderhandeld, de waarborg wordt betaald en 't is dus eindelijk van ons. Iedereen gaat zijn eigen weg uit en ik blijf alleen achter in de piso. Blij eventjes alleen te zijn. En geniet van de gezelligheid, 't ziet er rooskleurig uit. Een belletje naar thuis en belletje naar Pêch. Wat in ikea boek bladeren en dan de wijde wereld in. K Hou daar wel van, 's avonds, 's nachts op mijn eentje wat ronddwalen en hopelijk niet hopeloos te verdwalen, een beetje mag wel, das fijn en verrassend en dan sta je scherp. De stad is nog vree levendig, de winkels gaan rond 10u open, sluiten om 14 tot 17u, gaan weer open en sluiten hier maar om 20u30-21 uur. `s avonds altijd nog heel veel volk onderweg in de straatjes. Santiago is een veilige stad. Ik wandel een beetje en vind het jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me heb. Ik sla een straatje steil naar beneden in en wordt verast door twee keine expositieruimtes. Eén van een meisje of vrouw (kben nog niet binnengeweest gezien 't al gesloten was wegens het late uur) die 'mujeres de otros' (vrouwen van anderen) naschildert, weliswaar met eigen touch en interpretatie van het originele werk.
. Eens aangekomen hebben we onze valiezen op de weegschaal gezet en dat was best grappig gezien Caro net iets teveel mee had, zo'n kleine kilo of acht 
