Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
LAS COLITAS IZQUIERDAS DE LA LLUVIA
SDC 2010-2011
28-10-2010
en tis zover: ik ben ziek
Beste,
Ik ben ziek. Niet zo grappig eigenlijk. Heel de dag geslapen. 's middags wel een brood gaan kopen en siroop. Naar huis gebeld om wat advies te vragen. Mums haar tips waren klaar en duidelijk: geen middel ongebruikt laten om te genezen. Een palmthéetje gemaakt en 3 maal daags de siroop innemen. Ik hoop dat ik vlug genees met het bezoek voor ogen. Nog iets. ik kan niet zo goed meer schrijven en al zeker geen academische teksten, laat staan in het Spaans. Vree stom zeker nu we heeltijd taakjes hebben. Ik moet toch eens werken aan een betere schrijfstijl. Deftige zinnen. goede opbouw. Brrrr.
Verder kan ik nog zeggen dat Elena en ik (en Caro blijkbaar ook) de 2 maal onderburen hebben leren kennen door een stommiteit van mij eigenlijk ;-) Ik dacht dat mijn pulletje van de wasdraad gevallen was (niet dus!) het hing nog braaf waar ik het achter gelaten had. In ieder geval hebben we nu kennis gemaakt met de buren. Leuk huisje ;-) wel al beetje oud. Kpeis dat nog kastaars zijn. T vrouwtje is van Leon. en vant weekend gingen ze naar daar.
Verder was de politie hier ook eens. midden in de nacht. rond 4-5 uur. voor bij t pareja de mala cara
Beste ik voel het meer en meer dat ik T&L studeer. We moeten schrijven, schrijven en nog eens schrijven. Het leeswerk is gelukkig nog niet begonnen, maar dat zal op zijn beurt geen lachtertje zijn. Morgenvroeg ga ik het boek "Poesía de la Edad de Oro, 1: Renacimiento" kopen in een boekenwinkel niet ver van Praza Roja. (nog 3 boeken voor dat vak! en nog 5 voor literatura 20e eeuw)Daarna postzegels en briefkaartjes want het is hoogdringend tijd dat ik het thuisfront eens met een kaartje verras. De adressen zijn al op de enveloppes geschreven, nu nog de briefjes zelf. Ik heb in ieder geval genoeg gekleurd papier. Bij de Chinos kan ik mij nooit inhouden. Al die lekker grote vellen papier voor maar 60 cent per stuk: onweerstaanbaar voor mijn kleur-tekstuur-gevoelige ziel. Morgen ontvang ik voor het eerst een Belg in Santiago: Sophie Huys. Ze studeert in Braga, Noord-Portugal. Grappig ik ben hier zelf nog maar net een maand en toch al mensen rondleiden alsof het hier mijn thuishaven is. Eerlijk gezegd, het is hier echt wel een beetje mijn thuishaven. Opmerkelijk is wel dat ik deze week thuis een beetje mis. Thuismensen en thuispiano. Misschien komt dat omdat Caro vlgde weer naar Belgiºe gaat en dus weer Belgische grond zal betreden, terwijl ik hier op Spaanse bodem blijf. En ook omdat de viskes, mums, pups en Lieven en Francine vlgde week komen en daarna Lies en Marie. En ook omdat ik een beetje ziek ben. De neus, de keel en de tanden. Een verkoudheid zit er aan te komen, mss omdat de regen in de lucht hangt. Ik denk dat het weldra weer zal regenen. Blij (omdat ik mijn botjes dan eens kan aandoen), maar vooral niet blij omdat het toch maar saai is. Al die attributen om je lijf en leden droog te houden.
Vandaag weer een volle, lekkere dag achter de rug. Opstaan, eten, naar de les gaan, in de pauze kopietjes nemen van het vak Lingüística española I. Ze blijft moeilijk, die taalkunde. Ik denk dat je er toch een speciaal brein voor nodig hebt. Toen was Francisco daar, de Italiaan. Ik had hem gisteren mijn stick meegegeven zodat hij er Ciudadano Kane zou kunnen opzetten. En jawel, het is gelukt. Dubbele muisklik, op play drukken en we zijn vertrokken. In het Italiaans noemt de film 'Quatro Potere', de 4e macht. Dat zou gaan over de administratie, bureaucratie. Zou wel eens kunnen, gezien de inhoud van de film. (film van Orson Welles. 1941) Ik kom er redelijk wat over te weten door er toevallig over te praten tg mensen. Bv, tegen Miguel, de pelgrim die in dezelfde albergue sliep in Cee. Hij heeft blijkbaar 5 jaar cinema gestudeerd. Hij heeft de clou van de plot uitgelegd. Charles Foster Kane (de man rond wie heel de film draait) spreekt namelijk net voordat hij zijn laatste adem uitblaast het woord 'Rosebud' uit. Een journalist is erg nieuwsgierig naar de betekenis van dat woord. Hij wil weten wie of wat Rosebud is. Na veel intervieuws wordt hij niet veel wijzer. Uiteindelijk weet hij het na afloop van zijn onderzoek nog steeds niet. Als kijker weetje het wel, nl de naam die hij aan zijn slee gaf. Bij zijn dood hield hij nl een sneeuw-schuddertje in zijn hand. De sneeuw deed hem denken aan zijn onschuldige kindertijd (toen hij nog niet door zijn moeder 'verkocht' werd aan Tacher omdat zijn vader hem sloeg.
Na de les naar de apotheker achter verband als steun voor mijn knie. Mijn rechterknie doet pijn sinds de camino. Groeipijnen die ik 10 jaar niet meer gevoeld heb. Aj t maakt mij wel een beetje triest. Één, ik wil dat hij algauw weer geneest en twéé het doet me denken aan het 6e leerjaar. toen ik het hele jaar niet mocht meer turnen. En aan t jammere dat ik ook met turnclub moest stoppen. Achteraf gezien, een gelukkige zaak: nu is mijn lichaam niet heel over-sport, en daardoor ben ik met piano begonnen wegens gebrek aan uitlepklep mettertijd Ook een zalfje voor de knie gekocht en een neusspray, want er hangt een verkoudheid in de lucht.
Eten maken. hmmmkes twas weer oké. Khad ng overschotje van gistern: groene Stragiatelli met scampies en look, een daarbij heb ik nog aubergines met tomaten, olijven een kaasbrokjes gemaakt. En tevens aan het gerecht voor morgen begonnen: een nieuwigheidje: brood met in het borrd een grot gat opgevult met tomatensuas . samen met overschot van aubergines.
Typen aan taak voor ciudadano Kane en dan naar de les van Yolanda Novo. Nu de laatste zinnen van dit tekstje typen en weer verderwerken aan de taak.
Camino achter de rug, de foto's op fb spreken voor zich. Ongelooflijk heerlijk. De landschappen om bij weg te smelten. Telkens weer verrassend en bij iedere 100 meter weer iets helemaal anders. Verder voor het eerst in de oceen gezwommen, stel je voor zeg op zondag 17 oktober, begin van het hefstseizoen, zomaar eens een plons nemen in 't grote water tss de Oude en de Nieuwe wereld. Verder ook een mooie beschrijving van mezelf gekregen van een goede vriend, nl:
"Cette photo c'est tout à fait toi!!! Un gain de folie, la joie de vivre, un caractère de défi et une grande énergie. Qui ne mords la vie à pleine dents."
Maar goed, vandaag is het weer werkweek. Ze begint goed. Gezellig opstaan uit een veel te warm bed. Douchke, vlug eten (niet genoeg gegeten...gezien mijn hoger 1,5 uur later) en dan een jas gaan kopen in het enige tweedehandswinkeltje dat ik ken in Compostela: `Naftalina`. Ik was er donderdag ook al. Toen kleed en rok en regenjas gekocht, en in grote twijfel tss 3 jassen. Een heel mooie zwarte vilten jas (beetje zoals mijn huidige jas, maar dan langer en meer show), een soort pull-jas in't beige met rits en kap (jammer van het beige) en dan!!!! mijn lieve jas. Lang en deftig. Daarna afgesproken met Miguel Osito die morgen terug naar Madrid vliegt. Beetje praten over camino en over de film Ciudadano Kane. Blijkt heeft hij cinema gestudeerd en hij wist me dus wel enkele dingen te zeggen. Gelukkig maar want het onderwerp is niet van de poes.
Daarna eten in de piso met Elena en Caro, vooral broodmaaltijd. En toen, last but not least: mailtje terug gehad van De Smedt dat ik mijn bachelorpaper onder zijn begeleiding mag schrijven. Thema: briefwisseling tussen Herman Teirlinck en Stijn Streuvels. Spannend wat dat zal geven. Khoop dat ik in de archieven mag en met authentiek materiaal werken. Hij ging nu informeren bij het AMVC-Letterenhuis of er erven moet worden aangesproken ivm brieven van Teirlinck.
Presentatie achter de rug. Dag heel slecht begonnen, te laat in bed (ISP nog in orde brengen), te vroeg op. Genoodzaakt! wegens iedere dag les om 9u. Ik heb onlangs de geneugten van koffie leren kennen! Koffie helpt! Tis heel raar maar het lijkt wel of het zand van 't zandmannetje onzichtbaar in de lucht hangt, zo in de groene aula's. Ik herinner mij slechts 3 momenten in mijn leven (voor SDC) waarop ik mijn ogen onmogelijk open kon houden. Hier nu al twee keer voorgehad op twee weken. Bizzar. De momenten waren: eens bij de Putties. Ik was toen een klein meisje onder grote mensen. En gewoon op de parketvloer achter een zetel, niet ver van de twee schoven met speelgoed, in slaap gevallen. Tweede moment was in het 5e of 6e middelbaar, in de les geschiedenis. Werkelijk onmogelijk mijn ogen open te houden. De laatste keer was in de zetel bij meme en pepe Rugge op Nieuwjaar. Te zwaar uitgezet de nacht ervoor en Bitter weinig geslapen.
Hier in Compostela al twee keer: eens bij Tomas Jimenez, linguistica espanola I, en de tweede keer bij Yolanda Novo, Literatura espanola del siglo XX. Nu heb ik al twee Santiaagse koffietjes achter de rug...Komen er nog meer? Wie zal het zeggen...
In ieder geval als ik de laatste 2 weken samenvat en 1 weer vooruitblik kan ik het volgende neertypen:
WEEK 3 uitzetten WEEK 4 dingen verder in orde brengen + voettocht naar Finis Terrae WEEK 5 soberheid en studie
Beste, ik ga nu slapen. Morgen om 6u45 mag ik op mijn beurt in de douche, na Caro en Elena. Mijn zak is gepakt. Hij weegt ongeveer 8 kg. Valt best mee, en er zit wat eten bij: 4 bocadillos, 3 appels, 3 appelsapjes, 5 knoppers, 5 suikerwafels, 1 reep chocolade en 1,5 liter water.
Vandaag is het weer opgeklaard. De zon schijnt zelfs. We hadden het mis toen we dachten dat het van nu af aan altijd miezerig en vochtig weer zou zijn. Niet dus!
Verder is er ook een doorbraak in ons zoektocht naar gepaste vakken. We hebben na veel opzoekwerk en vragen en doen eindelijk inzicht gekregen in het grote probleem van de Spaanse taalkunde. Het probleem is dat we niet wisten dat er een onderscheid bestaat tussen 'Lingüística I' (1e jaar en vergelijkbaar met Algemene Taalwetenschap) en 'Lingüística española I' (4e jaarsvak dat wel degelijk thema's als synchrone sintaxis behandeld en gedoceerd door Tomás Jimenez, een autoriteit op vlak van taalkunde). Dit laatste vak (lsamen met nog een ander vak) legt genoeg verplichte leerstof in de schaal om als 'evenwaardig' beschouwd te worden als de taalkunde die in Leuven gegeven wordt. Dat lijkt ons wel leuk. Want nog een extra vak in Leuven zou teveel zijn in de tweede semester. Bovendien moeten we minimum 30 studiepunten verdienen hier in het buitenland. Deze revelatie kwam er eigenlijk toevallig. Francisco (een Chinees) had mijn notities overgenomen omdat hij er vorige les niet was en een paar woorden kon hij niet lezen. Daarom zaten we na de les nog even samen om die welbepaalde woorden te ontcijferen. Caro wist niet zo goed wat te doen intussen en besloot dan maar om eens het uurrooster te bekijken dat aan het 'taboleiro' hing. Daar ontdekte ze dus het kapitale verschil tussen LE1 en L1. Dank dus aan Francisco!!! Toen zijn we nog kopietjes gaan nemen en naar de informatica-klas geweest om onze mails te checken.
Het lijkt erop dat alles zijn gangetje begint te gaan. Gelukkig maar . Ik zal blij zijn als we van alles weten hoe en wat. Zodat we aan het echte werk kunnen beginnen. Over het echte werk gesproken. We moeten tegen volgende week maandag al een tekst schrijven voor het vak 'Cinema y literatura ' over 'la voz narrativa' in de film 'Citizen Kane' (1941, regisseur: Orson Welles). Voor hetzelfde vak moeten we ook volgende week een presentatie geven over de film 'Cayo Largo' (1948, regisseur: John Huston). Een verfilming (aangepast door Richard Brooks) van een toneelstuk van de dramaturg Maxwell Anderson. Een schoolvoorbeld van 'cine negro' ofte cinema noire in het frans. Caro en ik hebben er gisteren al een uur of 4 aan gewerkt. Nu nog op punt zetten en tekst inoefenen.
Verder nog grappig om te weten dar Carolien van daag haar eerste ei heeft gebakken en dat we een plan aan het maken zijn om te voet naar Finis Terrae te gaan. Of beter gezegd, om een klein stukje te voet te doen. Het gaat namelijk om 80 km, ofte 3 à 4 dagen stappen. Gezien we enkel 2 dagen vrij hebben in het weekend, moeten we dus een stukje met de bus doen.
Dit zijn de vakken die ik ga volgen:
cinema y lit M Teresa Vilariño, Ánge Qbuín Gonzales
gram esp I: clases de palabras María José Rodriguez Espineira
Jas Carolien zoeken: missie gefaald! Wel een super mooi kleedje gekocht en een pulletje met heel mooi motief, een mini-taartje. En dan inkopen gedaan voor het eten dat we bij Stefanie zouden maken.
Zondag 03 oktober,
Very rainy day
Maandag 04 oktober
Dinsdag 04 oktober.
Vroeg opstaan, mijn wekker is niet afgegeaan. Gelukkig kloptte Carolien een kwartier voor vertrek op mijn deur. Vlug een wasje en onderweg het brood opeten dat Carolien had gemaakt.
We zijn in ons kot ingetrokken. Na heel wat muggeziften over wie het internet zou betalen, onze kotbazin of wij (de som in 4 gedeeld), was alles geregeld en in een provisoir contract vastgelegd. Vooral Laure de française stond daar op. Ze wou dat alles correct werd neergepend met een handtekening van ieder van ons, een beetje op het ridicule af, maar ja, uiteindelijk hebben we een goede zaak gedaan. Eva de kotbazin betaalt internet en Elena de Italiaanse moet maar 230 euro betalen ipv 250 Omdat zij het kleinste kamertje heeft met een moquette (terwijl ze allergisch is voor stof). Iedereen blij! Na deze lastige onderhandeling waren Caro en ik blij dat we het huis eventjes konden verlaten. We aten in een klein, gezellig en vree eenvoudig restaurantje een 'menú del día' voor maar 7 euro (voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en een glas wijn). Een spotprijsje voor een goed-vullende maaltijd Spaanse boerenkost. En toen was het tijd voor een siëstaatje! We doet dit al iedere dag, en eerlijk waar dat doet echt deugd. Een uurtje slapen, heerlijk! We kunnen er dan weer tegenaan. Eigenlijk zou ieder land zo iets moeten invoeren, de dag mooi in twee kappen, met het vooruitzicht op een rustpuntje. Vnv op café hoorden we dat er in den unief ook zo'n pauze wordt ingevoerd van 14u tot 17u (zo iets). Om 17 uur hernemen de lessen tot rond 20u. Na de siësta naar winkel. Ook gemeenschappelijke inkopen gedaan zoals wc-papier, zeep, waspoeder, dreft, olijfolie en boter. Een beetje veel om terug te dragen naar onze piso, maar dat luktte uiteindelijk wel . Wat later even via skype ons kot tonen aan familie Decoster en aan de Putties die juist op bezoek waren, kluchtig! En dan...ons eerste wastje kluchtig ze, met zn allen int waskotje, alles in 1 machine op 30 graden, en 't kwam er goed uit, dus alles blij en trots . Na ze gezellig (weer met zn drieën) op een rekje te drogen gelegd hebben, was het kook-tijd. Ieder zijn ding en vree lekker. En toen, toen ging te bel... Twas Stefanie Steyaert, alweer een Belgische van int Gentse. We kennen ze viavia en via facebook en spraken vnv voor het eerst af om echt kennis te maken. Vree leuk meisje! Ze doet Engels-Spaans en studeert in Gent. Afwaske, met luid gebabbel en schatergelach van Edo en ik. Bizzar, twarm water was helemaal niet zo warm, en we hebben andere afwasgewoontjes, maar daar wijd ik niet over uit, het zou ons te ver leiden. En toen...'t bos in, een bont gezelschap van Belgen en Italianen richting historische stadskern om uiteindelijk in een barke bij Praza de Cervantes te eindigen. Edo en Elena hadden daar afgesproken met Laurence (Luik, 5e jaar Geschiedenis) en met het Duits meisje Fransi (München). Gezellig, heel erg, maar toch wel moe, dus maar één pintje gebleven .
Zondag 27 september,
Vandaag is rustdag, de eerste dag waarop we niets gepland hebben. Ook vree leuk, al was het maar om deze blog wat aan te vullen. Tot 9 uur geslapen, als eerste wakken, wat woordjes doen en dan typen en met Nele chatten. Een kattewaske doen en brood halen, de zon schijnt: sjiek . s Avonds laat nog computers samengezet in keuken om wat dingen op te zoeken. Vakinhoud bekijken. Een eerste zoektocht hoe alles werkt op de site van de USC. We vinden alles een beetje behalve de horarios (uurroosters). Eens kijken welke schrijvers er behandeld zullen worden, welke taal de prof zal spreken en dit alles afwegen met de wijze raad die Brenda Scheepmans (KUL die hier vorige jaar studeerde). Ze raad ons 'Literatura do siglos XIII, XIX' ten zeerste af omdat je veel trabajos voluntarios moet doen (dus veel essays schrijven), bovendien verwacht de prof dat je al veel weet over die periode en over zijn auteurs, EN ze heeft maar een 3,5 op tien gekregen op het examen terwijl ze er het meeste voor gewerkt heeft. We hebben via mail een afspraak aangevraagd bij onze coördinatrice Maria Xosé López Couso. Later zal blijken dat zij onze coordinatrice NIET is . Dit terzijde gelaten. We zouden dus dat moeilijk vak veranderen door een tweede vak literatuur van de XXe eeuw. En nu maar hopen dat de twee literaturen XX eeuw niet zouden overlappen. En dan 't bed in, want alweer is het heel laat geworden, 23u30 ofzo...De tijd vliegt hier, met inkopen, eten maken, opeten, administratie doen, planningen voor de volgende dag maken. De planning voor morgen is groene inkopen doen, de winkel om butano te kopen zoeken. We verwarmen ons water met gas en we koken ook op gas. De laaste bonbon is nu in gebruik dus moeten we nieuwe kopen. Ze leveren enkel op dinsdag en op donderdag. Best betalen we op voorhand en leggen het betalingsbewijs onder de lege bonbonnen. Zo moeten we niet de hele dag thuis zijn en wachten op de leverancier. We zijn ook al aant kijken om danslessen te volgen. Er is een dansschool vlak bij Praza de Galicia. Ze noemt Paso a Paso. Wij zouden graag Afrikaanse of moderne volgen. Morgen gaan we eens piepen en informeren.
Maandag 27 september,
Winkels met Caro, groene inkopen. Elena en Eduardo vergezellen ons, zij gaan naar de Ikea en daarna naar El Campo (Auchan in 't Spaans). Onderweg stappen we een leuk winkeltje binnen met heel! mooie jas voor de prijs van 240 euro. Een beetje duur ;-). Van het Spaanse merk 'Desigual'. Gracias y hasta luego zeggen en dan bank binnen: geld afhalen. Elena en ik placeren een zogeheten tango-danseke. In werkelijkheid kan niemand van ons tweeën tango dansen, maar twas leuk Nog een winkeltje binnen, daar kop ik een ketting met rode en zwarte bollen, met bijhorende oorringen. Ik pas ze, en opeens is er één oorring weg...Mysterie, ik koop het ensemble toch aan normale prijs want de ketting is werkelijk prachtig. Tant pis voor die tweede oorring. We gaan een chino binnen aan de overkant van de straat. Een winkeltje waar ze zowat vanalles verkopen. Het doet me denken aan het 100-winkeltje in Avelgem. Alles aan vree schappelijke prijzen. Weer wat gemeenschappelijke inkopen zoals een zeef, sponsen etc. Ik koop ook elastiekjes om mijn kleine papiertjes mee samen te houden. Ik maak nu mijn schema's op kleine papiertjes. Een soort blok-note blok. Kheb al allerhande soorten blaadjes. Inspiratie-blaadjes, schrijvers waarover ik meer wil weten, info over de film 'Cría cuervos (1976) van de regisseur Carlos Saura met Geraldine Chaplin (de jongste dochter van Charlie Chaplin, ze werd geboren in L.A. maar groeide vooral op in Zwitserland en werd ballerina. Het was David Lean -regisseur van de film Dokter Zhivago (verfilming 1965 van boek 1957 geschreven door Boris Pasternak).
We vinden Caro's groene botjes maar niet...bizar . Dan maar iets eten, tostada en bocadillo a la plancha. Genoeg om nog efkes verder te kunnen. En dan verder op zoek naar de groene oorringen, maar eerst mijn schoenen kopen. Ze sprongen mij direct in het oog, de eerste keer dat ik langs de etalage van de winkel passeerde. Enkel dat paar. De verkoopster de fameuze schoenen tonen in de etalage, passen, een heel klein beetje twijfelen en dan door de aanmoedigende woorden van Caro ze kopen . Nog geen moment gerouwd. Ze zijn heerlijk. Ballerinas met hakje en een rekker over de voetpalm. Echt Spaans, in't donker grijs met lichtgrijze boord. Vervolgens zetten we onze shopdag verder. We gaan de Mango binnen. Caro koopt twee kleedjes en een pull. Dan naar volgende winkel de Stradivarius. Mooimooi! en goedkoopgoedkoop. Het gevolg is dat ik een rokje koop en Caro eveneens. Genoeg geshopt voor vandaag...tijd voor siësta. Slapen en dan te voet op weg naar Al Campo komen we plots andere winkel tegen. Onze plaatselijke supermercado. Caro zijn direct verkocht, kleine supermarkt met alles wat ons hart belieft. 's Avonds bezoek in huis. Franci (blonde krullen, carrée-coupe, Munchen, economie), Laurence (Luik, geschiedenis 5e jaar) en Suzanne (Alaska) en Edo, maar Edo is bijna part of the appartment. Hij heeft hier ook de eerste nacht geslapen omdat hij nog geen piso had en bij ons makkelijk op het internet kon. Hij is studiegenoot en beste maatje van Elena. Grappig duo En vooral heel leuk en verstandig duo.
Dinsdag 28 september,
Weeral vroeg wakker geworden, opstaan, brood halen, bakker had nog geen vers brood (twas het brood van gisteren nog), dan maar van de gelegenheid gebruik maken 't stad eens in te duiken, in mijn ééntje, zoals ik dat zo graag doe. En zo belandde ik in de faculteit van de geschiedenis en kunstgeschiedenis. Super mooi gebouw en blijkbaar hebben ze net als in Saint-Luc een klein winkeltje met schoolbenodigdheden . Afgesproken met Stefanie Steyaert, en dan wachten aan haar bureau. Fac. Maria Xosé López Couso (decanato 413) was onze coordinatrice blijkbaar niet. We werden doorverwezen naar de bureau van Vicoria Vazquez (despacho 219) een vree toffe frisse madam. Laure heeft heel het huis gekuist Grappig. Rita en Janine op foto gezien, het gaat blijkbaar om twee zotte zussen (lees: ze zijn een beetje gek), historische figuren die in 1981 gestorven zijn. Je ziet ze overal in't stad. Beeldjes in de souvenirwinkels, een standbeeld in het park 'La Almedra'.
Woensdag 29 september,
Vandaag was het staking in heel Spanje (dat denken we toch). Veel winkels en restaurants waren gesloten. Wat en waarom weten we niet zo goed. We hebben der ook niet zo veel last van gehad. T was een lekkere langslaapdag. Rond 11u30 ontbeten, ofja dus eigenlijk voor middag gegeten. Een dan probeerden we wat wijzer te raken uit de vakken die we al dan niet gaan kunnen volgen. Dat is redelijk ingewikkeld. Vooral de taalkunde vormt een probleem. We moeten nl. verplicht van onze proffen uit Leuven synchrone syntaxis volgen. Nu blijkt dat die vakken enkel in het tweede semester gegeven worden. Hopelijk kan onze coördinatrice een goed woordje doen bij Bert Cornillie en Nicole Delbeque in geval van problemen. Ze kent blijkbaar heel de Leuvense equipe Handig en leuk, dat schept een band . We hebben een mailtje gestuurd om haar opinie te vragen. Na vier uur aan een stuk opties te hebben afgewogen werd ik toch een beetje nerveus en kwas volledig uitgehongerd. Koken dan maar en dan nog wat op de computer zitten, relaties onderhouden . Carolien ontdekte dat de compania nacional de danza dit weekend naar het auditorium komt (op 3 minuutjes van ons kot). En we gaan gaan, in de prachtige rode zetels. Een ander plan was om naar SKA-P te gaan in A Coruna maar dat zou een beetje een gedoe zijn omdat we geen trein terug hebben en niet direct vrienden ter plekke hebben om de nacht bij door te brengen. We kiezen dus voor't gemakkelijkste en het goedkoopste, ook hopelijk het mooiste . Tijd voor een stadswandeling, onderweg eens binnengesprongen in het klooster van de nonnen (denken we) Santa Clara. De gebedsdienst was bezig. Heel mooi en warm daarbinnen, maar niettemin besloten we toch onze tocht verder te zetten. Twee straatjes verder zei Carolien: "waar zou dat straatje naartoe leiden?". Onze curiositeit en lust naar nieuwe ondekkingen brachten ons bij een school, een rusthuis en vooral! bij het Museo de arte contemporanea (arte is blijkbaar een woord dat mannelijk en vrouwelijk kan zijn, het wordt ongeveer evenveel m. als vr. gebruikt als we ons op het aantal zoektermen op google baseren). Een super mooi, groot gebouw vol licht en helemaal in het wit. Helemaal mijnen dada dus, verder was het leuk dat we gratiseen tentoonstelling over Afrikaanse kunst mochten bezoeken. En de pc aan de balie was een mac . Mooi maar niet onvergetelijk met oa Picasso, Brancuzi en tal van namen die ik niet ken...In de museumshop (super museumshop met literatuur, kunst, architectuur, manifesten, essays; kortom alles wat mijn harte belust!!!) hebben we elk iets gekocht. Caro een boek waarin Cees Notenboom kunstwerken beschrijft en ik een boek over MirO, mijn held. Zo hebben we wat interessante lectuur om ons Spaans wat op te krikken . En dan verder op zoek naar eten, geen makkelijke zaak met die staking. Uiteindelijk in de Burger King beland...Voor 3,5 euro een box met birre weinig frieten, birre weinig kip, een colaatje en birre weinig ijscrème met caramel. Maar toch net genoeg. Weer thuisgekomen hadden we weer bezoek van Luik, München, Genua en Alaska. Ze hadden weer gekookt voor elkaar. En wij zaten intss in de zetel onze boekjes te lezen. Toch wel wat interesse... Ik haalde mijn laptop erbij om wat foto's te tonen van werk van Miro dat ik deze zomer in Brugge had gezien. En vervolgens...heb ik mijn eigen werk getoond (dat op fb staat). Heel leuk, zo erover vertellen en zo . Franci (Francisca volledig) vroeg zelfs hoeveel ik ervoor vroeg en ze wou nu samen iets met mij maken. We zijn begonnen, ofja vooralik. en als het op een dag af zou zijn, dan mag ze het hebben . Dan slapen, Laure maakte nog veel lawaai met haar hoge hakken en met de deuren. Maar bon, tduurde niet zo lang meer.
Donderdag 30 september,
Vandaag weer als eerste opgestaan, ook al was dat om 9u45. De kotgenoten zijn lange slapers, maar dag deert me niet
Nu het Compostelaverhaal van ouders en zussen erop zit, zet ik samen met Carolien (en enkele dagen met Dries) een vervolg in. Vandaag bijna de tweede dag achter de rug en alles loopt heel gesmeerd. Dat maakt ons blij. Maar goed, ik zet enkele feiten op een chronologische rij zodat jullie een beetje weten hoe het er hier aan toe gaat. De tocht werd op dinsdag 21 september aangevat ergens heel vroeg in de morgen. Een mooi begin zo samen met het herfstseizoen. Maar niet gevreesd, bij onze arrivée zal de zomer nog volop in het land lijken in SDC (Santiago de Compostela). Lekker warm, rokken, slippers en veel groene bomen.
Erg vroeg opstaan om laatste hand te leggen aan de bagage en dan de auto in richting Kortrijk. Daar troffen we Caro, Dries en Caroliens mama aan. Iedereen klaar voor iets nieuws, dan nog onbekend. De rit verliep vlot. Genieten van een opgaande zon en veel mist wanneer we Charleroi naderden en telkens weer verrast wanneer we naar ons uurwerk keken. Zo vroeg en toch al zo lang wakker . Eens aangekomen hebben we onze valiezen op de weegschaal gezet en dat was best grappig gezien Caro net iets teveel mee had, zo'n kleine kilo of acht . Maar waar er een probleem is, vindt men een oplossing. Ik had nog plaats in mijn grote valies, die woog slecht 19,5 kg en we mochten elk 20 kg extra meenemen bovenop de handbagage van 10 kg. Bovendien wordt de handbagage niet echt gewogen, dus konden we ook daar nog wat dingen overplaatsen. Enkele kleren van Carolien moesten wel in België blijven, maar geen erg. Eens ingecheckt, bleek het vliegtuig vertraging te hebben...Wachten en nog al een beetje rekenen of we onze aansluiting wel zouden halen. Dat ging juist lukken. Maar het wachten bleef maar duren, algauw wisten we het alledrie, 't zou wss net niet lukken. Effectief we zijn inMadrid geland op het moment dat onze tweede vlucht opsteeg. Moesten we enkel handbagage gehad hebben ging het mss juist lukken want ze waren nog aan het boarden. Maar we moesten eerst onze bagage ophalen en dan nog inchecken...onmogelijke zaak dus. Dan maar op zoek naar het rynair-bedrijfje op de luchthaven. Daar melden ze ons dat er niets aan te doen was en dat we een nieuw ticket moesten kopen naar Compostela, gelukkig nog op dezelfde dag, maar wel pas om 20u30, dus moesten we ons 6 uur trachten bezig te houden op de luchthaven. Dat deden we dan maar...
Woensdag 22 september
Dag twee was een praktische dag, een nieuwe gsm-kaart zoeken met een Spaans nummer, een kot zoeken en de faculteit zoeken. Al heel veel leven in en rond de faculteit. Veel studenten zo lijkt met allemaal een map waar je verschillende cursusbladen kan in ordenen.
Donderdag 23 september
Gisteren dag drie. Het plan was om nog verder te zoeken naar een kot. Maar eigenlijk waren Caro en ik al helemaal verkocht. Het zoeken draaide al gauw op niets uit. Er was meestal nog plaats voor 1 iemand en vaak waren de pisos gelegen in 'campus sur'. Dus in het Zuiden van de stad.
Vrijdag 24 september
Vandaag zijn we Morgen kan een 'nieuw hoofdstuk beginnen'. Morgen verblijven we nl. niet meer in het heel-erg-aan-te-raden! pension Santa Rita, maar in ons eigen stekje in de Avenida de Coimbra 16-2 Izq. 15705 Santiago de Compostela . Ons kot delen we met Laure een Française die woont op een uurtje auto ten Westen van Parijs. Of zoals ze het zelf uitlegde, tussen Parijs en Nantes. in de stad Le Mans. Onze vierde kotgenote heet Elena, een leuke Italiaanse die naar eigen zeggen niet rookt en niet drinkt maar wel ongelooflijk veel eet. Morgen vertrekt Dries naar huis. Er wordt over kot onderhandeld, de waarborg wordt betaald en 't is dus eindelijk van ons. Iedereen gaat zijn eigen weg uit en ik blijf alleen achter in de piso. Blij eventjes alleen te zijn. En geniet van de gezelligheid, 't ziet er rooskleurig uit. Een belletje naar thuis en belletje naar Pêch. Wat in ikea boek bladeren en dan de wijde wereld in. K Hou daar wel van, 's avonds, 's nachts op mijn eentje wat ronddwalen en hopelijk niet hopeloos te verdwalen, een beetje mag wel, das fijn en verrassend en dan sta je scherp. De stad is nog vree levendig, de winkels gaan rond 10u open, sluiten om 14 tot 17u, gaan weer open en sluiten hier maar om 20u30-21 uur. `s avonds altijd nog heel veel volk onderweg in de straatjes. Santiago is een veilige stad. Ik wandel een beetje en vind het jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me heb. Ik sla een straatje steil naar beneden in en wordt verast door twee keine expositieruimtes. Eén van een meisje of vrouw (kben nog niet binnengeweest gezien 't al gesloten was wegens het late uur) die 'mujeres de otros' (vrouwen van anderen) naschildert, weliswaar met eigen touch en interpretatie van het originele werk.
