Zoals gewoonlijk hield ik me ook in week twaalf bezig met de alledaagse, steeds terugkomende activiteiten. Zo stelde ik wat facturen op, werkte ik enkele offertes voor die we nadien in overleg opstelden, onderhield ik contacten,.. Wat echter in deze week veranderde, was dat ik nu ook de uurroosters van onze werknemers na nazicht moest doorsturen naar William van W-Flex. W-Flex is een uitzendbureau dat de betaling van de werknemers op korte termijn regelt.
Verder zijn er deze weken geen speciale dingen gebeurd: Geen nieuwe prijsaanvragen (aangezien het nu hoogseizoen is in de sector dakwerken en de projecten als voorzorgmaatregel ver op voorhand worden vastgelegd voor deze periode), geen nieuwe bedrijfsbezoeken,.. We richten ons nu meer op het moment zelf. Dit is ook voor ons het hoogseizoen: We houden met veel moeite ons werk bij en zitten eigenlijk boven onze eigen capaciteiten te werken. Het is vandaar dat ook ik afgelopen week bijna 20 uur op het dak heb moeten meehelpen. Dit is voor mij geen probleem, aangezien ik op voorhand wist dat ik een vrij flexibele functie beoefen. Ik doe graag wat goed is voor het bedrijf. Daarbij heb ik in mijn achterhoofd de wetenschap dat dit slechts enkele keren zal voorvallen.
Mijn arbeidsuren verschilden hierdoor wel sterk van wat ik gewoon ben: In plaats van een 9-5 werd ik nu al om half 6 verwacht. Vervolgens werkten we van half zeven tot half drie 's middags. Dit was voor mij zeker wel even wennen. Toen het vrijdag half 3 was, had ik echt wel nood aan het weekend.
Week 12: Het einde van mijn stage, het begin van een nieuw hoofdstuk in mijn leven.
Wanneer ik terugkijk naar de afgelopen twaalf weken, zie ik pas hoeveel ik bijgeleerd heb: Van student zonder ervaring tot vaste waarde als vertegenwoordiger in een mooi bedrijf. Ik ben enorm blij met dit fantastische leerproces dat heb ik doormaakt en ben dankbaar voor de kansen die ik vervolgens heb gekregen. Ik had nooit gedacht na slechts een aantal weken al een jobaanbieding te krijgen en ben ook blij dat die nu echt ingaat. Op naar een volgend hoofdstuk.
Week 11 begon met een zeer vermoeiende dag: Ondanks we geen fysieke arbeid hebben verricht, was ik na een volledige dag ingewikkeld denk- en rekenwerk volledig uitgeput. We stelden maar liefst zes offertes op door middel van onze eigen calculaties. Hier kwam enorm veel denk- en rekenwerk bij kijken. Dit nam zowat hele dag in beslag.
Op dinsdag besloten we dat het geen slecht idee zou zijn enkele uren per week een calculator in te huren. Dit enerzijds omdat dit voor ons veel te tijdrovend is, en anderzijds omdat we nog niet zo veel ervaring hebben met het opstellen van offertes voor verschillende landen. (Zie vorige blog: Verschillen tussen België en Nederland). Het is vandaar dat we contact opnamen met William van W-Flex (waar ik tevens vorige woensdag mijn contract afsloot). William belde ons nog geen kwartier later terug op met de mededeling dat hij een 64-jarige ex-calculator in zijn database had gevonden die interesse toonde in een part-timejob als calculator voor ons. Hiervoor kon, indien dit voor ons paste, al een gesprek volgen in de namiddag. Hier waren we natuurlijk erg blij mee.
We gingen hier heen voor een kennismaking met de calculator. Helaas kwamen onze ideeën niet overeen en besloten we verder te gaan met onze zoektocht naar iemand die beter in ons team past.
Op woensdag werkte ik eerst mee op een dakje van een tuinhuis in Maasmechelen. Dit duurde slechts twee uurtjes. Vervolgens moesten we materialen gaan ophalen in Helmond, bij onze grootse aannemer (Kimmenade). Erna gingen we langs bij iemand die contact met ons had opgenomen nadat hij met waterschade te kampen had. Ook dit was iets wat niet meer dan een uur in beslag nam.
Donderdag was een vrije dag (Hemelvaart) en vrijdag maakten we de brug. Een korte week dus....
Op naar de laatste week van mijn stage, die naar mijn mening niet beter had kunnen lopen.
Op maandag van week 10 kregen we een vertegenwoordiger over de vloer van Canam.
Canam is een leverancier van bouwmaterialen. Zij leveren voornamelijk in België.
Zoals wij al enige tijd geleden opmerkten, zijn er behoorlijk wat verschillen in de Belgische en Nederlandse regelgeving wat betreft het uitwerken van offertes. Verder is België ook veel strikter op bepaalde gebieden: Zo wordt er bijvoorbeeld in België gevraagd om met een zeer specifiek product te werken, mét bepaalde productcode. Dit wilt dan zeggen dat je dan ook uitsluiten met dit product te werk mag gaan. In Nederland daarentegen vragen ze enkel te werken met een productsoort. Verder bepaal je als onderneming zelf met welk merk en met welke kwaliteit je te werk wilt gaan. Het is vandaar dat de Nederlandse prijzen een stuk lager liggen en je veel meer speling hebt bij het opstellen van een Nederlandse offerte.
Wij zijn zelf nog nieuw op de Nederlandse markt. Het is vandaar dat wij aan Canam voorstelden over te gaan tot een samenwerking, op voorwaarde dat zij ons zouden helpen met het opstellen van de prijzen (want wat zijn nu juiste competitieve prijzen in België en hoe verschilt dit in Nederland?). Hier ging de vertegenwoordiger van Canam mee akkoord.
Verder werkte ik op dinsdag een offerte voor met betrekking tot een project van maar liefst 150.000 euro. Dit moest met veel precisie en in overleg met Thomas gebeuren. Vandaar dat we hier ook uren aan besteedden. Vervolgens bezocht ik nog een drietal bedrijven.
Op woensdag had ik om negen uur 's morgens een afspraak bij William van W-Flex. Hier was ik voor het opstellen van een contract na mijn stage. Dit contract ging al in week 10 in, wat wilt zeggen dat ik vanaf nu ook niet meer werk tegen een stagevergoeding. Verder hielp William mij met enkele vragen die ik had om mij wegwijs te leren in mijn eerste baan. Ik sprak met Thomas af een 40-urencontract aan te gaan voor de eerste drie maanden. Dit is nog een voorlopige 'proefperiode' om te zien hoe de nieuwe verantwoordelijkheden ons bevallen.
Op donderdag werkte ik van zes uur 's morgens tot twee uur 's middags mee op het dak in Maastricht voor Kimmenade.
Op vrijdag kregen we eerst bezoek van meneer Bierebeeck. Vervolgens hield ik me bezig met kleine werkjes zoals het betalen van facturen, het doormailen van offertes, het bijhouden en controleren van de uurlijsten,...
Tijdens week negen drong het tot ons door dat mijn periode als stage tot een einde zou lopen. Dit is in mijn geval geen enkel probleem, aangezien ik een contract aangeboden krijg en dus voor de onderneming zal blijven werken.
Het is vandaar dat ik ook niet meer als stagiair word gezien, maar als vaste waarde in het team. Als gevolg daarvan spreekt het voor zich dat ik nu ook andere dingen aangeleerd krijg. Ook dingen die ik als stagiair nooit had moeten doen.
Zo bezochten we samen een project in Antwerpen waar ik, samen met onze jongens, het dak op ging. Ik zal de komende tijd af en toe mee het dak op moeten om als dakwerker te fungeren. Dit is belangrijk omdat ik als vertegenwoordiger veel verstand moet krijgen van het vak. Ook hier legde Thomas mij na afloop wederom uit op welke punten gelet dienen te worden bij de oplevering van een werk.
Ook kwamen we samen voor een bespreking in verband met de contracten die we voor de bedrijven zouden opstellen. Samen kwamen we tot de conclusie dat het een goede aanpak zou zijn bij grote bedrijven langs te gaan en hen een gratis nazicht van hun dak aan te bieden. Verder kunnen de bedrijven dan vrijblijvend bepalen dat, indien nodig, een oplossing voor eventuele problemen wordt gekozen.
Verder maakte ik opnieuw een lijst met potentiële aannemers. Dit keer werd mij geen maximale afstand meer opgelegd. Het is vandaar dat een nieuwe wereld met tal van mogelijkheden open ging. Ik reed onder andere naar Beets in Lummen. Dit is een groot familiebedrijf met meer dan 100 jaar ervaring. Ik ging zoals gewoonlijk zonder afspraak naar het bedrijf toe. Vervolgens vertelde ik de directeur dat ik een hele afstand had afgelegd voor een kort gesprek. Hierdoor kreeg ik de kans tot een korte voorstelling voor zowel hem als de zaakvoerder zelf. Het gesprek verliep precies zoals ik het had gewild. Uiteindelijk hadden we ook een mondelinge overeenkomst tot een samenwerking. Zoals eerder vermeld in mijn vorige blog kunnen wij momenteel onze capaciteit volledig benutten. Maar aangezien wij in de toekomst willen uitbreiden, is het het verstandigste om dit te doen wanneer we met een overcapaciteit zitten. Als gevolg van een overcapaciteit willen we nieuwe werknemers aannemen.
Verder hield ik me natuurlijk ook weer bezig met de gewone werkzaamheden. Ook besloot ik even opnieuw contact op te nemen met aannemers met wie we wel een overeenkomst hebben, maar we verder nog niets van hebben gehoord. Alle ondernemingen vertelden mij uiteindelijk hetzelfde: Zij werken met 'trimesters' en aan het begin van elke trimester geven zij werken uit aan onderaannemers voor de hele periode. Dit aangezien ze zo niet het risico lopen dat ze voor bepaalde projecten op het laatste moment nog naar onderaannemers moeten zoeken. Bij de volgende periode (vanaf juli) zitten wij gewoon in de lijst van onderaannemers. Dit was een grote geruststelling en biedt ons een mooi toekomstperspectief.
Zoals beloofd gingen we op maandagmorgen naar de Mazdagarage
in Sittard. Bij aankomst zagen we meteen een prachtige Mazda MX-5 in de winkel
staan. Met de hulp van een medewerker personaliseerden we via de online
configurator de MX-5 op dergelijke wijze dat hij volledig aan mijn wensen en
benodigdheden was aangepast. Verder vroegen we een offerte aan met daarin de
maandelijkse leaseprijs. Zo konden we een overzicht krijgen van wat de
maandelijkse kosten eventueel zouden zijn, zou ik akkoord gaan met dit aanbod.
Op dinsdag reden we samen naar Eindhoven. Daar werkten onze
arbeiders aan een project voor onze grootste klant, Kimmenade Nederland. Thomas
nam mij hier mee naar toe met verschillende bedoelingen: Enerzijds om mij te
leren op welke punten je moet letten bij een eindinspectie van een werk en
anderzijds om me voor te stellen bij Kimmenade Nederland.
Daar hadden we verder een bespreking over een toekomstig werk in Maastricht.
Hier zullen wij normaal gezien volgende week aan beginnen. Het werk in kwestie
zal een vijftal weken in beslag nemen en is dus van behoorlijke grootte. Na het
gesprek reden we door naar Helmond, waar we nog materialen moesten ophalen en
bestellen bij een leverancier.
Op woensdag kwamen Thomas en ik samen voor een toekomstige
loonbespreking. Hij gaf me verschillende mogelijkheden en liet vervolgens de
keuze aan mij. We zijn beiden tevreden met onze mondelinge afspraak en hebben
afgesproken om op korte termijn een contract in orde te maken. Dit zal
vervolgens ingaan vanaf 2 juni 2017.
Verder bespraken we ook een nieuw idee dat we graag willen uitwerken. Bepaalde
ondernemingen binnen onze sector werken met een soort abonnement dat ze aan
klanten verkopen tegen een maandelijks vast bedrag. Vervolgens krijgt het
bedrijf met welke het contract is aangegaan altijd service voor alle problemen
(met uitsluiting van nieuwbouw) zonder extra betaling.
Wij willen zelf ook een dergelijk contract in elkaar steken. We hebben
afgesproken samen te brainstormen en volgende week maandag onze ideeën samen te
leggen.
Verder hield ik me bezig met alledaagse werkzaamheden: Het opstellen van facturen,
betalingen doen, het invullen en bijhouden van de uurroosters enz.
Donderdag hield ik me voornamelijk bezig met denk- en
opzoekwerk met betrekking tot onze abonnementen die we willen gaan aanbieden.
Verder werd mij gevraagd om het voorwerk te doen voor enkele prijsaanvragen
(m.a.w. samenvatting maken van wat voor ons van belang is). Dit neemt
behoorlijk wat tijd in beslag, vooral omdat ik pas in het bedrijf ben en ik nog
geen goed inzicht heb in de architectentekeningen. Maar ik leer iedere dag bij.
En dat is natuurlijk wat dit is: een leerproces. Ook deed ik wat opzoekwerk op
het internet om een algemeen beeld te krijgen van waar ik in de nabije toekomst
het beste op zoek kan gaan naar nieuwe relaties. Het zou kunnen dat ik vanaf
volgende week een nieuwe lijst ga maken met aannemers in een andere regio.
Vervolgens zou ik dan op dezelfde manier te werk gaan als vorige keer.
Op vrijdag kreeg ik een vrije dag, aangezien vijf mei in
Nederland een feestdag is (dag van de arbeid).
Week zeven stond volledig in het kader van mijn
jobaanbieding. Nu het zeker was dat ik na mijn stageperiode een contract zou
krijgen, gingen we nog gerichter werken om mij volledig klaar te stomen om mijn
functie volledig onafhankelijk uit te oefenen.
We begonnen de week met een vergadering over zowel de
doelstellingen van het bedrijf als mijn persoonlijke doelstellingen. Dit voor
een tijdspanne van de komende vijf jaar.
Op gebied van bedrijfsdoelstellingen is het voornamelijk de bedoeling dat we
binnen de vijf jaar ernaar streven steeds minder afhankelijk van grotere/andere
bedrijven te worden. Het merendeel van onze projecten is momenteel afkomstig
van aannemers, waarbij wij als onderaannemers fungeren. Er staat met andere
woorden zo goed als altijd iemand tussen ons en de klant (vaak een
overheidsinstantie). Verder spreekt het voor zich dat, om deze groei te
bekomen, we ook een omzetstijging verwachten.
Een prognose maken voor vijf jaar is natuurlijk niet realistisch en zal met de
tijd mee nog bepaalde aanpassingen vereisen. Maar toch is het altijd goed om
iets hebben om naar toe te werken.
Als persoonlijke doelstellingen voor mij geldt vooral dat ik voor oktober 2017
volledig zelfstandig te werk kan gaan: De bedoeling is dat onze zaakvoerder
zich nog enkel bezighoudt met alles wat buiten gebeurt (de bouw zelf). Ik aan
de andere kant zal moeten zorgen voor al het interne: Alles wat er op kantoor
gebeurt en wat er geregeld moet worden. Zo zal ik dan ook binnen nu en een jaar
een bijscholing volgen om meer kennis op te doen wat architectentekeningen
betreft. Dit is nodig aangezien ik zal zorgen voor het voorwerken van offertes.
Dit aangezien we bij een prijsaanvraag vaak veel overbodige informatie
ontvangen die niet voor ons besteed is. Ik zal dan, op basis van tekst en de
tekeningen, een verslag moeten maken van wat er precies door ons moet gebeuren.
Het maken van prijzen is het enigste dat onze zaakvoerder verder zal blijven
doen wat het interne betreft.
Verder zijn we bezig geweest met een volledige shift van
onze activiteiten van België naar Nederland. We zijn inmiddels zeven weken
verder en zoals ik in het begin van dit blog vertelde is het altijd onze
intentie geweest de werkzaamheden in België met de tijd mee af te bouwen. We zijn
inmiddels op een punt gekomen waarop onze Nederlandse BV in dergelijke mate is
gevorderd dat dit voldoende is om met enkel deze zetel onze volledige
capaciteit te benutten.
Het is vandaar dat alle documenten die aanwezig waren in het Belgische kantoor
verhuisd dienden te worden. Hier kwam ook veel opruim- en sorteerwerk bij
kijken.
In de tussentijd voerden onze dakwerkers de reparaties uit
van Ons Dak. Dit zijn de eerste werken die ik heb binnengehaald én zijn
afgewerkt.
Ook zaten de zaakvoerder en ik nog een middagje samen om mij
verder in te werken. Hij schetste ook een volledig beeld van hoe hij wilt dat
ik alles precies doe: Hij heeft het bijvoorbeeld liever dat ik alles sorteer
per onderneming met onderverdelingen per project, dan dat ik bijvoorbeeld alle
offertes achter elkaar steek.
Aangezien ik deze week iets minder bezig ben geweest met het
binnenhalen van werk, heb ik slechts één enkele offerteaanvraag gekregen. Het
is nu ook zo dat er een deel bedrijven zijn die ons vier à zes weken geleden
een samenwerking beloofden en waar we niets meer van hebben gehoord. Volgende
week zal ik daarom de bedrijven in kwestie opbellen om even na te gaan of ze
ons nog niet vergeten zijn.
Aan het einde van de week maakten we een afspraak met een
autogarage. Hier gaan we alvast kijken om een bedrijfswagen te leasen voor me.
Momenteel gaat onze voorkeur naar een Mazda MX-5.
Niet de typische wagen voor een vertegenwoordiger, maar hier is wel bewust bij
nagedacht. De Mazda MX-5 ziet er spectaculair uit ten opzichte van de meeste
andere wagens in dezelfde prijsklasse. Wanneer je met zo een wagen aankomt bij
een bedrijf maak je al snel indruk.
Maandag beginnen we de week met een bezoek aan de
Mazdagarage in Sittard. Het gebeurt niet vaak, maar ik kan nu zeggen dat ik
niet kan wachten tot het weekend voorbij is.
Tijdens week zes zouden maar liefst vier van mijn afspraken
in verband met onze bedrijfsvoorstelling plaatsvinden: Met Wierts BV in
Landgraaf, Nijsten BV in Geleen, Ons Dak in Maaseik en tot slot Repon in
Maastricht. Het merendeel van de gesprekken verliepen zoals gewenst en leidden
tot een mondelinge overeenkomst tot een samenwerking. Enkel bij Wierts BV in
Landgraaf haakte ik zelf liever af. Dit vanwege de manier waarop Wierts BV zijn
omvang in ons gesprek benadrukte om te zeggen dat wij hen meer nodig hadden dan
wij. Ik kreeg al snel het gevoel dat de directeur enkel een samenwerking met
ons wilde indien wij precies deden wat zij wilden: Zo werd ons bijvoorbeeld
gezegd dat wij onze transportbusjes moesten bestickeren met hun logo. Aangezien
wij een onafhankelijke onderneming met groeipotentieel zijn en willen blijven
is dit een absolute no-go voor ons.
Verder besprak ik met Thomas in het begin van de week de
prijsaanvraag die we hadden ontvangen van de Belgische marktleider in onze
sector: Tectum Group. Het project in kwestie was er één met een prijskaartje
van zon 20- à 30-duizend euro. Helaas konden wij dit werk niet uitvoeren
aangezien wij enkel aan roofing doen (platte daken). Het project dat wij
aangeboden kregen bestond voor 30% uit hellende daken. Dit is niet voor ons
weggelegd. Vandaar dat wij opnieuw een afspraak maakten met Tectum Group in
Genk. Deze zou op vrijdag doorgaan. Ditmaal zou ook onze zaakvoerder aanwezig
zijn om mijn verhaal bijstand te bieden. Uiteindelijk verliep ook dit gesprek
volledig volgens plan en kunnen we weer op korte termijn een project van
dergelijke grootte verwachten.
Verder kregen we van Ons Dak, waar ik afgelopen week ons
bedrijf ben gaan voorstellen, meteen drie aanvragen tot het uitvoeren van kleine
spoedreparaties. Dit zijn dus de eerste klussen die door mij als
vertegenwoordiger werden aangebracht en vervolgens ook werden uitgevoerd door
ons team. Dit was toch wel weer een mijlpaal voor mij. Deze kleine
doelstellingen blijven de spanning er voor mij inhouden.
Dit was nog niet het einde van het goede nieuws van de week:
De offerte van 13000 euro die we vorige week opstuurden naar Hermans & Co
in verband met de dakconstructie voor de speelplaats van de St. Jansschool in
Eisden werd goedgekeurd. Het kan wel nog enkele maanden duren voordat dit werk
van start kan gaan. Meer informatie krijgen wij hier later over.
Inmiddels heeft onze zaakvoerder, Thomas Kersten, mij laten
weten dat hij me graag een job wilt aanbieden nadat ik mijn stage heb voltooid.
Vandaar dat hij me nu ook verder wilt inwerken op kantoor. Het is de bedoeling
dat ik na mijn stage volledig klaargestoomd ben om zelfstandig als
vertegenwoordiger te fungeren, alsook het volledige kantoorwerk zelfstandig kan
uitvoeren. Zo kan Thomas zichzelf volledig beschikbaar stellen voor de werken
zelf zonder dat hij steeds met de administratie en dergelijke moet bezig zijn. Vandaar
dat hij afgelopen week enkele volledige voor- of namiddagen vrijmaakte om mij
in te leren.
Week zes van mijn stage was voor mij de beste tot nu toe:
Overeenkomsten teweegbrengen, offerteaanvragen ontvangen, offertes die werden
goedgekeurd en als kers op de taart een jobaanbieding.
Week vijf begon met verschillende bedrijfsbezoeken. Op
maandag en dinsdag bezocht ik voornamelijk ondernemingen in en rondom
Maastricht. Na twee dagen had ik maar liefst vier nieuwe afspraken: Het
beloofde dus een goede week te worden.
Nog mooier: Op maandag 27 maart kreeg ik een tweede
offerteaanvraag. Deze keer ging het om een groot project van maar liefst 13000
euro. Nu is het alleen nog afwachten of wij de voordeligste onderneming zijn.
Als dat zo is, wilt dit zeggen dat mijn eerste project binnen is. En meteen
ééntje van behoorlijke omvang.
Op donderdag en vrijdag had ik nog twee afspraken met
bedrijven: BMR Bouw in Hoensbroek en Tectum Group in Genk. Beide bedrijven
waren overtuigd over onze manier van werken en zeiden bereid te zijn met ons
samen te werken. En dit bleek niet gelogen: Nog geen uur nadat ik bij Tectum
Group was geweest, had ik een offerteaanvraag in mijn mailbox.
Toen ik dit aan Thomas meedeelde, vertelde hij me dat Tectum Group de Belgische
marktleider is wat dakwerken betreft. Dit wist ik zelf niet. Natuurlijk ben ik
er daarom vooral trots op dat ik hen klant van ons heb kunnen maken.
Volgende week staan nog vier bedrijfsbezoeken in de planning.
Verder ben ik ook benieuwd of er nog offerteaanvragen zullen binnen komen. Ook
hoop ik natuurlijk dat mijn eerste offerte wordt goedgekeurd. Het is nu nog
maar een kwestie van tijd voordat mijn eerste project van start kan gaan.
Mijn stagebegeleider is blijkbaar erg tevreden met mijn
werk. Hij had nooit verwacht dat er zoveel respons zou komen op mijn
bedrijfsbezoeken en heeft me daarom zelfs gevraagd voorlopig even geen nieuwe bedrijven
meer te benaderen. Dit omdat we willen voorkomen dat er zo veel werk gaat
binnen komen dat we het uiteindelijk niet meer kunnen aannemen.
Week vier was de week waarin het echte werk eindelijk kon beginnen: Ik stelde een lijst met aannemers op binnen een straal van 50km met wie wij in de toekomst kunnen samenwerken. Op maandag en dinsdag ging ik om te beginnen langs bij bedrijven die in de buurt lagen van onze oude locatie (Maasmechelen). Dit enerzijds als oefening, want dit zijn mensen binnen mijn vertrouwde omgeving. Anderzijds ook omdat we in de toekomst toch nog met enkele Belgische bedrijven willen werken, zolang het gaat om grote projecten.
De eerste dag ging ik naar Hermans & Co, Sappi, Machon, Nulens, OCMW en Houben in Beringen. Dit allemaal zonder succes. De eerste dag sloot ik dus af met een gemengd gevoel: Ik wist op voorhand dat ergens als bedrijf nieuw binnenkomen moeilijk zou zijn. Maar deze dag was allesbehalve soepel verlopen.
Dag twee anderzijds verliep al een heel stuk beter: Ik richtte mij hier op aannemers van iets mindere grootte en merkte op dat dit de bedrijven zijn bij wie we terecht moeten komen. Dag twee ontstond uit zeven bedrijfsbezoeken waaruit een eerste afspraak ontstond (met Jemar & Co) met betrekking tot een bedrijfsvoorstelling én bij één bedrijf (Kohlen in Rekem) had ik al een initiatiegesprek gehad met de manager, die ons beloofde op korte termijn een prijsaanvraag te doen voor ons eerste project.
Vanaf dag drie begon het steeds beter te lopen: Ik had op dit moment een goede aanpak in mijn hoofd en merkte dat gesprekken veel vlotter verliepen. En dit met succes als gevolg: Vanaf dag drie werd de straal waarin mijn bedrijfsbezoeken gepland waren al wat groter (50km). Na acht bedrijfsbezoeken op woensdag had ik op deze dag alleen één overeenkomst naar aanleiding van een gesprek bij B Bouw in Riemst. Daarnaast had ik twee afspraken gepland bij twee gigantische bedrijven: Gijbels in Opglabbeek en Tectum Group in Genk (380 werknemers + 10 vestigingen in België). De afspraak met Gijbels in Opglabbeek zou op vrijdagmorgen om 10.00 uur doorgaan met mevrouw Broers, manager van de afdeling aankoop.
Aangezien ik de afgelopen drie dagen bij verschillende bedrijven brochures had achtergelaten aan de balie, werd het sinds donderdag mijn gewoonte om 's morgens er elke dag meteen werk van te maken de bedrijven na twee dagen van mijn bezoek op te bellen met de vraag of ze mijn brochure hadden ingekeken. Ik merkte dat ook dit regelmatig goed uitpakte. Onze brochure ziet er erg netjes en professioneel uit. Al onze troeven komen erin terug en het komt voor dat de brochure bij de manager belandt. Hij leest ze vervolgens en geeft ons daarom toch een kans om ons voor te stellen.
Op donderdag en vrijdag deed ik de ronde in Parkstad (de regio waarin ons bedrijf gelegen is). Op donderdag zelf lukte het mij niet om een overeenkomst of afspraak te krijgen, maar toch had ik een goed gevoel bij wat ik deed. Door mijn bedrijfsbezoeken kreeg ik vaak visitekaartjes met nummer van de juiste persoon met wie wij contact zouden moeten zoeken. Deze telefoonnummers vind je online niet. De nummers die je online vindt, zijn algemene telefoonnummers van bedrijven. En wanneer je op deze nummer belt, is er 99% kans dat de mevrouw aan de balie je vertelt dat de manager 'bezig', 'in gesprek' of 'niet aanwezig' is.
Op vrijdagmorgen had ik mijn eerste afspraak bij Gijbels in Opglabbeek. Onze zaakvoerder kon hier helaas niet bij zijn wegens persoonlijke problemen. Dit was voor mij wel beangstigend: Eén van mijn eerste gesprekken en dit meteen met een bedrijf van zulke grootte. Zelf verwachtten wij voor het gesprek dat we geen kans hadden om binnen te komen bij dit bedrijf. We vonden het zelfs al verbazingwekkend dat we ons daar mochten gaan voorstellen. Bedrijven zoals Gijbels werken namelijk al jaren samen met dezelfde onderaannemers. Deze onderaannemers zelf zijn veel groter dan wij en kunnen veel scherpere prijzen bieden. Toch verliep het gesprek heel positief en werd ons beloofd dat we op zeer korte termijn verschillende prijsaanvragen kunnen verwachten. Ik belde onze zaakvoerder op met dit schitterende nieuws. Hij kon zijn oren niet geloven. Ik merkte dat hij heel tevreden was met mijn werk van afgelopen week, wat op zijn beurt weer enorm motiverend was voor mezelf.
Rond de middag ging ik terug naar ons kantoor in Heerlen, aangezien ik nog een paar mails moest versturen en een paar bedrijven moest opbellen. Op tijd van een kwartier had ik plotseling twee afspraken gepland met bedrijven die ik eerder bezocht. Wierts BV in Landgraaf (dit gaat door op 03/04 om 9:00 uur) en BMR Bouw in Hoensbroek (30/03 om 10:00 uur). Deze bedrijven zijn een stuk kleiner dan Gijbels, maar voor ons misschien wel belangrijker aangezien wij meer kans maken bij deze bedrijven om als onderaannemer geaccepteerd te worden (mede dankzij het feit dat we hier niet met dezelfde scherpe prijzen moeten komen als bij Gijbels). Toen ik dit aan onze zaakvoerder liet weten, kon zijn weekend al helemaal niet meer stuk: In de eerste week vier overeenkomsten en vijf geplande afspraken op korte termijn.
Het doel van week drie was voornamelijk mij meer inzicht te geven van de
werkzaamheden zelf (de dakwerken) en alle voorbereidingen en regelingen die
hierbij komen kijken.
Op maandag gingen we een paar lopende werven bezoeken, waarvan ééntje in
Schilde. Deze verbouwingen zouden die dag opgeleverd worden. We hebben op dat
moment gekeken of de werken die uitgevoerd werden door onze werknemers
voldoende waren. We moeten immers garantie geven op onze werken en zorgen er
dus best op voorhand voor dat alles in orde is. Anderzijds moeten de andere
partijen het ook eens zijn met onze prestaties, anders kan dat ons bedrijf veel
geld kosten (extra dagen werk, nieuw materiaal, oud materiaal weghalen,
containers langer huren, eventuele boetes voor tekortkomingen,...)
Op dinsdag had ik eerst een afspraak op ons kantoor in Heerlen met een
man van de belastingdienst. Hij kwam, naar aanleiding van de oprichting van ons
Nederlandse bedrijf, kijken of wij wel degelijk activiteiten uitvoerden en dus
in aanmerking kwamen voor een Nederlands BTW-nummer. Na hem enkele werken te hebben
laten gezien, zag hij al snel dat wij wel degelijk actief zijn op ons nieuwe
kantoor. Vervolgens checkte ik mijn mailbox waarin een bericht van de drukkerij
was aangekomen. Zij vertelden ons dat de visitekaartjes, het briefpapier, de
enveloppen en de brochure klaar waren. We kregen de voorbeelden doorgestuurd
via PDF. Over het algemeen was ik tevreden van het resultaat, maar ik zag
meteen dat de brochure totaal niet was zoals we zelf verwacht hadden. Thomas
bevestigde dit wanneer ik hem het PDF-bestand doorstuurde. Ik ben dus naar de
drukkerij in Hoensbroek gegaan om op een beleefde manier mijn ongenoegen te
uiten over de brochure. Ik gaf enkele richtlijnen mee en wachtte geduldig met
Thomas af op het nieuwe resultaat.
Op woensdagmorgen hebben we om te beginnen onze benodigde materialen
voor lopende werken opgehaald bij onze vaste leverancier. Met hem heb ik toen
dus voor het eerst kennis gemaakt. We zijn een tijdje bij de leverancier
gebleven om toekomstige plannen te bespreken. Dit duurde tot ongeveer 12 uur.
Erna hebben we samen geluncht in het centrum van Heerlen. In de namiddag heb ik
een nieuwe lijst gemaakt met bedrijven/aannemers in regio Groot-Lanaken. Dit is
immers de regio waarin mijn eerste bedrijfsbezoeken als vertegenwoordiger
zullen plaats vinden. Dit enerzijds omdat ik Belg ben (en het dus beter is om
de eerste paar keren te 'oefenen' met mensen uit België) en anderzijds omdat
ons bedrijf zelf ook in de buurt van Lanaken werd opgericht. We werken dan nu
wel verder vanuit Heerlen, maar toch willen we ook nog werken rond Lanaken
houden in de toekomst aangezien dit dicht bij onze woonplaats is.
Op donderdag hebben we eerst een gesprek gehad in Opglabbeek voor een
werk in Kortrijk. Deze aannemer was oorspronkelijk niet geïnteresseerd in 'weer
een dakwerker die zich komt aanbieden', maar veranderde na een gesprek van een
half uurtje toch van gedachten. We wisten hem te overtuigen door middel van
onze troeven (24/7 service, regelingen van A tot Z ook wat betreft
verzekeringen, werken tegen gereduceerde tarieven bij grote werken,...).
Uiteindelijk hebben we hem voorgesteld ons een kleine eerste klus voor hem te
laten doen. Dit als initiatie waarbij hij een eerste indruk kan krijgen van ons
en onze werken. Hier ging hij mee akkoord.
Op vrijdag heb ik voornamelijk vanuit mijn kantoor van Heerlen gewerkt.
Ik hoorde van Thomas dat ik maandag eindelijk de baan op mag. Ik zorgde ervoor
dat ik een paar uurtjes mijn geheugen opfriste en wat tips & tricks opzocht
die ik kon gebruiken als vertegenwoordiger. Met andere woorden was dit een vorm
van zelfstudie. In de namiddag ben ik opnieuw naar de drukkerij gegaan. Het
resultaat van de brochure was dit keer écht een heel stuk beter. We overlegden
nog een paar dingen, deden de laatste kleine aanpassingen en maakten vervolgens
afspraken m.b.t. de manier waarop alles gedrukt moest worden. De drukker
beloofde me alle visitekaartjes, enveloppen en het briefpapier afgedrukt te
hebben tegen maandagmorgen. De brochures konden echter niet klaar zijn op dat
moment. Dit kwam slecht uit, aangezien ik maandag de klanten ga bezoeken.
Uiteindelijk heb ik de drukker zo ver gekregen om toch een tiental brochures
klaar te hebben voor maandagmorgen. En zo kon ik met een gerust gevoel het
weekend in: De voorbereidingen waren gedaan, al het materiaal was in orde en ik
zit vol spanning af te wachten op het moment van mijn eerste bedrijfsbezoek.
