Gelukkig zin we gistern niet te lang gebleven op want het is al snel weer volop te werken. Er moet eerst plasma gegeven worden aan een pasgeboren veulen. En terwijl we hier mee bezig zijn krijgen we alweer een oproep voor een paard dat ergens neerligt en niet kan bewegen.;.. We spoeden ons naar deze stal, ergens in het midden van de woestijn. Aangezien Mieke ook niet precies weet waar we moeten zijn komt de eigenaar ons opwachten langs de weg en begeleidt ons naar de stal. Eens daar aangekomen zien we het paard al liggen. Het is ondertussen al flink zonnig en het paard ligt daar in het midden van de oprit op de beton in de volle zon. We proberen te weten te komen wat er precies is geeurd. Volgens de eigenaar is hij hier gisteren (!) toegkomen omdat het paard tijden een wandeling door de woestijn plots mank was. Hij is daarna zijn trailer gaan halen en heeft geprobeerd het paard op te laden maar het zou langzaam aan door de knieen gegaan zijn en hier terecht gekomen zijn. Dit betekent dat het beest dus al meer dan 12 uur hier op de beton ligt en nog niet blijkbaar nog niet is gedraaid. De eigenar vertelt ook dat hij ondertussen al 12l dextrose oplossing heeft gegeven aan het paard... Dextrose...We nemen bloed om te zien hoe zijn algemene toestand is. Daarna vragen we een paar grooms van de stal om het paard recht te krijgen zodat we hem kunnen verplaatsen. En we geven hem een infuus maar met NaCl, geen dextrose :) . Ondertussen zijn de grooms er. 4 man. 2 voor te werken, 1 voor te doen of hij werkt en 1 om te kijken. Ik sta daar met 10kg vloeistoffen in mijn handen terwijl Mieke met de grooms probeert eerts het paard te draaien alvorens hem recht te zetten. Het lijk t dus niet echt te vlotten. Er zijn er twee die echt aan de staart trekken. Mieke trekt aan zijn hoofd en een andere zou moeten helpen aan zijn hoofd te trekken maar houdt het vast alsof het kokend heet is. en de vierde staat er dus op te kijken. Ik steek hem de vloeistoffen in zijn hand en help om het paard te draaien. We proberen hem ook op het gras te leggen zodat we meer kans hebben hem recht te krijgen. Uiteindelijk krijgen we hem op het gras en doen we een eerste poging om hem te doen recht staan. Hij doet niet echt moeite en ook een tweede poging maakt niks uit. We geven hem een injectie cortisone en spierontspanners en besluiten eerst het bloed te onderzoeken en in de namiddag terug te komen om de toestand verder te evalueren. Eens we terug zijnn in de namiddag lijkt het alsof het weg is.
Niks spannend gedaan eigenlijk vandaag. Ik zit ondertussen al twee dagen met een pijnlijke gezwollen elleboog, vermoedelijk een tendinitis. Alle symptomen van ontsteking zijn er: warmte, roodheid, zwelling, pijn, Dus het lijkt mij dan ook verstandig niet teveel met de paarden te gaan doen, om het niet erger te maken. Ik kan mij gerust een hele dag bezighouden in de storage met de inventaris en de outside call boxen. Het is Saint Patrick's day vandaag en dat wordt ook hier uitbundig gevierd door de Ierse populatie. We vertrekken dan ook al om 5 uur in de namiddag richting Irish Village in Dubai. Goed dat we zo vroeg zijn, om toch nog een paar uur oop t gemak te kunnen staan. Een van de mannen die bij ons op de compound woont is zelf van Ierse afkomst en speelt in een ierse band die vanavond optreedt. Het wordt een leuke avond, al kan ik er niet ten volle van genieten doordat ik moet opletten hoe ik beweeg en ook zien dat er niemand tegen mijn arm botst. Uitbundig dansen zit er voor deze keer dan ook niet in.
het verwondert waarschijnlijk al lang niemand meer maar alweer begint de dag met een aantal gastroscopieen. Bij wijze van cariatie, hebben we vandaag ook een rhinoscopie. Ik heb vandaag ook een afspraak met vertegenwoordigers van verschillende firma's in verband met de installatie van onze sterilisatie apparatuur. Verder kan ik mijn dag gerust vullen met het verder opstellen van de inventaris en begin ik ook met het controleren van de outside call boxen. Dit zijn de boxen die we gebruiken wanneer we een oproep krijgen van buiten de kliniek. We hebben een aatal boxen, specifiek voor bepaalde oproepen. Ondertussen heeft blijkbaar iedereen een beetje een eigen box, wat veel materiaal vereist, en niet echt efficient is. Bedoeling is dan ook deze te suprimeren en terug enkel de vastgestelde boxen te gebruiken. Ondertussen komt Liesbeth mij vragen of ik een manier weet om een onderscheid te maken tussen urine en baarmoederspoeling. Ze heeft namelijk een patient die al 7 jaar met pyometra staat. (baarmoederontsteking) Vorige week heeft ze die gespoeld en 5 liter pus afgehaald. Ondertussen spoelt ze die elke dag en bij controle met de ultrasound denkt ze een verbinding gezien te hebben tussen de blaas en de baarmoeder... Het vocht dat ze bij heeft is afkomtig uit de baarmoeder maar nu wil ze weten of het eventueel urine kan zijn die via die verbinding daar terechtgekomen zou zijn... Ik vraag naar de kleu en de geur. Het is een geel vocht maar zonder geur. Is er al een dipstick op uitgevoerd? JA, En wat is het resultaat hiervan? rbc, wbc en veel eiwitten aanwezig. DIt is voor mij al een indicatie om te denken dat dit geen urine is aangezien het paard verder geen symptomen heeft van nierproblemen en urine dus normaal geen witte of rode bloedcellen bevat en zeker ook geen eiwit. We doen ook nog een test op creatinine en wanneer deze volledig normaal blijk wordt het alsmaar duidelijker. Ik vraag ook of het staal al microscopisch is bekeken om te zien of er kristallen aanwezig zijn. En neen, dit is nog niet gebeurd dus ik besluit het maar zelf te doen. Ook hier wijst niks er op dat het om urine zou kunnen gaan dus besluit ik dat het om barmoederspoeling gaat...
Gelukkig is het vandaag een beetje een rustige dag, het weekend hangt namelijk nog een beetje in de kleren...; We beginnen alweer met een aantal gastroscopieen en een aantal bloedonderzoeken. Nadien vraagt Mieke mij of ik het eventueel zou zien zitten om een inventaris op te maken van alles wat in de storage zit. En misschien ook een beetje de storage te herschikken want het ligt er maar slordig bij. Uiteraard begin ik hier aan maar al snel blijkt dat dit niet zomaar op 5 minuutjes zal gedaan zijn. In de namiddag ga ik met Piet nog een keer terug naar ikea om een quotation te vragen van de rekken die we er vorige week hebben gevonden voor de ander storage. Het blijkt dat we goed geteld hebben de vorige keer, want het bedrag was practisch gelijk aan onze ruwe schatting! Terwijl we dan toch in Festival city zijn, gaan we ook nog een keer langs de Hyperpanda, een supermarkt vergelijkbaar met de carrefour, waar we op zoek gaan naar een diepvries om het plasma in te vriezen. Er is hier maar een model en ook hier vragen we een quatation van. Ondertussen kunnen we nog snel wat inkopen doen en daarna keren we snel terug richting SEH ;)
Het is al vroeg weer dag wanneer om acht uur de wekker afloopt tijdens het weekend. Maar het is natuurlijk niet voor niks. Vandaag staat een weekend Oman op het programma.Zoe werd uitgenodigd via Matt, haar date van eerder deze week en ik ben meegevraagd. Dus waarom niet? Cairin brengt ons tot aan de luchthaven van Sharjah, waar we een taxi nemen naar de corniche van Sharjah.Hier hebben we afgesproken met Matt en Sharene. Het is mij hier ook meteen duidelijk dat Sharjah toch meer te bieden heeft dan enkel SEH, ook al heb ik er nog niks van gezien.Ook hier is eer een impressionante skyline te zien en dit smaakt naar meer, hopelijk komt het er nog een keer van We vertrekken van hier naar Ajman, waar er met andere mensen is afgesproken. Uiteindelijk wordt het een groep van 13, die op vrijdag de 13de gaat kamperen. De groep is heel verscheiden, en blijkbaar is er niemand die elkaar kent, het enige aanknopingspunt is de wonderers club.
Van zodra iedereen present is worden de kaarten bovengehaald en de reisroute besproken. Het eerste deel van de toch bestaat uit zo n 2 uur rijden tot we de eerste bergen zien. Een klein half uur later zijn we aan de grens met Oman. Aan de grenspost hebben moeten we onze paspoorten laten afstempelen, wat heel goed van pas komt. De huidige stempel op mijn paspoort is namelijk maar voor een maand geldig en aangezien ik hier langer blijf, zou ik deze tocht toch moeten maken hebben.Het weekendje komt dus goed van pas.
Eens in Oman rijden we langs de kliffen, de zee gaat hier namelijk onmiddellijk over in bergen. Na nog een stevige rit door de bergen belanden we op zo n goeie 2000 meter hoogte in een prachtig berglandschap. Volgens een van de reisgezellen is er op een van deze bergen een stairway to heaven te vinden. We laten de auto s achter en zetten de tocht te voet voort. Uiteindelijk zullen we nog anderhalf uur bergop afleggen voor we de top bereiken en dan tot de constatatie komen dat we eigenlijk niet staan waar we verwacht hadden te staan. Maar het uitzicht hier is echt adembenemend!Nadat alle mogelijke beelden zijn vastgelegd keren we terug naar de auto en bespreken kort waar we zullen overnachten. Het is ondertussen namelijk al vier uur in de namiddag en dus hebben we maar anderhalf uur meer te gaan voor zonsondergang. Het plan is te kamperen op het strand in een baai enkele kilometers verderop. We rijden langs de bergen verder het massief in, met accacia forestsin het dal en moeten een berge over zien te geraken om in de baai te komen.
Eens we de baai inrijden en we het strand betreden is de ontgoocheling groot wanneer de geur van algen en vis ons allen bedwelmd. Er wordt dan ook beslist terug te keren en te overnachten in het accacia woud. We zijn er nog net op tijd om de tenten op te slaan en hout te sprokkelen voor het kampvuur. De duisternis valt al snel en er wordt gegeten en gedronken rond het kampvuur.
Wanneer we de volgende ochtend gewekt worden door het geluid van wel honderd mekkerende berggeiten, is dit niet voor iedereen even aangenaam. Maar eens iedereen door het ochtendhumeur heen is, breken we ons tentenkamp op en vertrekken. Het is de bedoeling om op de terugweg nog een boottocht te doen in de Arabische golf. En inderdaad onderweg stoppen we aan een kleine haven waar deze boottochten vetrekken.De prijs is amper 100 dhm per persoon, wat overeenkomt met 20 euro. En dit voor 4 uur. Ook hier is het zicht absoluut prachtig! We maken een tocht tussen de eilanden en bergen, tot aan het eiland waar ooit de eerste telegraafboodschap werd verstuurd. Hier maken we een stop en is er mogelijkheid tot snorkelen.En daarna keren we terug naar de haven.Wat ook heel leuk was aan deze boottocht is dat we op verschillende plaatsen dolfijnen hebben gezien
Na de trip keren we terug huiswaarts, langs de grens van Oman, waar ik dus een nieuwe stempel krijg in mijn paspoort voor een volgende 30 dagen J
Alweer een dag in het Sarjah equine hospital.... Clyde is sinds gisteren naar huis vertrokken, nadat ik hem nog geleerd heb om Start & Go pellets te eten, een startvoeder voor veulens. Nu eet hij de pellets, aangevuld met melk. Vandaag hebben we een operatie op het programma staan. Altijd interessant, en ik ga dus mee in het ok. Met de camera in de aanslag en natuurlijk ook wel om een handje toe te steken en iets te leren :). We voeren vandaag een operatie uit bij een paard die tijdens het racen storende geluiden maakt bij het ademhalen. Het is een operatie waar eigenlijk niet zo veel aan te zien is, aangezien de inciscie zo klein mogelijk wordt gehouden. Maar ik kan hier wel helpen om de endoscoop in de neus te begeleiden, zodat we een duidelijk beeld krijgen van hoe de binnenkant er uitziet... De stembanden worden verauwd. En dit dient allemaal heel nauwkeurig gevolgd en gecontroleerd te worden door middel van de endoscoop. Ik heb hier natuurlijk ook enkele leuke foto's van kunnen trekken :) We moeten ook nog terug naar het veulen waar we vorige week plasm hebben gegeven, het is namelijk zo dat na een week de immuniteit op een laagtepunt komt te staan en door het geven van plasma krijgt deze weer een boost zodat de veulens gedurende langere tijd beschermd zijn. 's Avonds hebben we plannen voor een barbeque. Deirdre heeft de namiddag vrij dus zij doet de inkopen voor ons allemaal. Wanneer we thuiskomen moeten we enkel nog de auto laden. inderdaad de auto laden, want de bbq gaat door in de woestijn! We rijden hier een tiental minuten vandaan en we zitten al volop in de verlaten woestijn. Met de fourwheeldrive rijden we door het zand, over de heuvels tot we een geschikte plaats vinden om onze bbq te installeren. we maken het niet te laat want om 12u moet Cairin al terug om de laatste medicaties te geven voor vandaag. Eens hij vertrokken is, ruimen we ook alles op en vertrekken we huiswaarts.
Ik verzorg vandaag samen met cairin de beenwonde van het paard dat door de omheining is gelopen. Het is een diepe wonde, frontaal th van de borst. We hebben al een hele weg afgelegd, van een vuile en etterende wonde naar wat het nu is, niet meer afgedekt en schoon. Er zit wel nog veel littekenweefsel op. Nu spoelen we de wonde dagelijks en ontsmetten met povidineoplossing. We proberen ondertussen om de wonde te curetteren zodat alle overtollig en necrotisch weefsel kan verwijderd worden. Nadien brengt een van de vertegenwoordigers ons naar het Dubai Falcon Hospital in dubai, om er een kijkje te nemen naar een van de toestellen die hij mij hier heeft komen voorstellen. We hebben enige tijd rondgereden en Mieke wist blijkbaar beter de wag dan de man zelf, maar we zijn er geraakt. Het is een heel goed uitgerust en modern hospitaal gebleken en de vogels waren echt impressionant. De man toont ons eerst de toestellen waarvoor we uiteindelijk toch zijn gekomen en we vragen dan beleefd maar toch zeker om een korte rondleiding in de kliniek. Het is bijna onvoorstelbaar hoe klein alles hier is in vergelijking met wat wij hebben voor de paarden. Maar alles is hier evenzeer aanwezig en blijkbaar zijn er ook wel vrij veel patienten. Het was hier zeker de moeite een bezoekje te brengen! In de namiddag loop ik nog een keer langs in het breeding centre en collecteer daar een hengst :) S avonds gaan we met mieke op stap naar Karama, een soort van Soek, waar we allerlei goedkope T-shirts kunnen vinden die ofwel nep zijn ofwel van de boot gevallen... Langs elke winkel die je passert staat er minstens één persoon je binnen te roepen op 'copy watches' te kopen. Wij komen vooral voor de kledij en ik koop er uiteindelijk een paar t shirts, en vraag natuurlijk naar een goede prijs... Nadien hebben we nog een missie... Zoe heeft een date met Matt in het Belgian beer cafe. We gaan haar dan ook een beetje subtiel gaan bespioneren. op het eerste zicht vinden we ze nie maar uiteindlijk valt ons oog toch op een gezellig keuvelend koppeltje op het terras... We trakteren ze een belgisch biertje maar houden voor de rest beleefd afstand... ;)
Vandaag is het de dag van de ritjes.. maar natuurlijk is er eerst nog Clyde, hij drink al goed uit de kom en hij mag drinken zoveel hij wil. Vanaf vandaag neem ik hem mee voor een wandelingetje in de voor - en in de namiddag. In de voormiddag ga ik dan met Piet naar Dubai, naar het Dubai Health Centre, waar ons chirurgisch materiaal momenteel wordt gesteriliseerd. Onderweg passeren we langs Al awir om likstenen met koper additief op te pikken, blijkt dat de veterinary pharmacy die niet hebben en ze sturen ons terug naar een klein winkeltje waar enkel paardenvoer wordt verkocht op de baan naar Al Kawaneej. We moeten hiervoor wel een eind terugkeren... Maar idd ze hebben hier de likstenen die we nodig hebben. Ik heb nog een afspraak met de vertegenwoordige van belimed in de voormiddag die heel bereidwillig is om de voor ons gepaste apparatuur uit te kiezen en ons zelfs wil helpen aan een volledig plan van hoe ons stereilisatielokaal er zal gaan uitzien. ik vraag hem dan ook meteen maar een offerte voor de voorbereidende werken. Hij belooft mij een prijs op te maken voor het gehele project! Interessant... 's Namiddags komt een tweede vertegenwoordiger, van Gettinge, een uur te vroeg maar goed... Ik leg hem uit wat de bedoeling is en ook hij wil eventueel een totaalproject opstellen, maar komt hiervoor nog terug met een van zijn ingenieurs... Ik weet niet of dit bij ons allemaal zo vlot zou gaan... dan rest er mij nog wat tijd in de namiddag en ik loop vlug een keer binnen in het breeding centre en Ann laat er mij nog een hengst collecteren. Het is best wel een gevaarlijke bezigheid lijkt mij zo... ik zou hier niet graag zo een opgewonden hengst over mij krijgen... Maar na amper twee minuten is het al weer voorbij...
We hebben het veulen de bijnaam 'Clyde' gegeven. Naar analogie met, jawel, Bonnie & Clyde. Hoe we hierop gekomen zijn is vrij eenvoudig, bij zijn aankomst hier op de kliniek kwam het arme schaap (of veulen) hier toe met een shetlandpony, die toen al kleiner was dan hijzelf btw. Hij was verstoten door zijn moeder die na de partus een mastitis had opgelopen en hem dus niet wou laten drinken, het was ook haar eerste veulen dus echt veel moedergevoelens waren er niet. na twee dagen probeerde ze hem tegen de muur te gooien... Op de stal daar vonden ze het te zielig om hem allen te laten staan en besloten ze hem maar bij pony bonnie te zetten, het bleek een ideale partner voor hem te zijn... en zo.... Ze kwamen als duo hier op de kliniek toe, maar van zodra de kleine Clyde de uier begon te zoeken was de liefde snel over en dus stuurden we bonnie naar huis. Nu het weekend voorbij is probeer ik de kleine clyde nog een keer zelfstandig te laten drinken uit de kom. En ja, het lukt, en dus geef ik hem vanaf nu melk uit de kom. We starten met 600ml, en zolang hij alles binnenhoudt is er geen probleem. Ik maak steeds 1L en nu giet ik die volledig in de komen kan hij naar hartenlust drinken. Tegen het eind van de dag geraken we al aan 800ml. We maken nog een wandelingetje en daarna hebben we alweer een gastroscopie. Tussendoor bekijk ik verder de dossier voor het aanschaffen van de sterilisatie en wasapparatuur. Ik bel hiervoor ook een aantal firma s op om een afspraak te maken zodat ze kunnen langskomen om offertes te maken. Er passeert hier ook nog toevallig een vertegenwoordiger die blijkbaar alles in huis heeft. Hij begint met voorstellen te doen over vaccins en ik vertel hem dat we eigenlijk vooral op zoek zijn naar labuitrusting en rarara, hier heeft hij toch ook wel van alles voor zeker? We maken dan ook meteen een nieuwe afspraak om specifieke producten te bespreken. Exotica, het paard uit walker van gistern stelt het vrij goed, ze is wel nog heel pijnlijk in de hoef maar wanneer we de bandage verwijderen blijkt dat de wonde proper is en dat de bloeding niet is herbegonnen.
In het buitenland komt er altijd een dag waarop men 'den toerist' uithangt. Wel voor ons is het vandaag die dag. We gaan naar Dubai en maken een rit met de Dubai Tour Bus. Deze trip geeft een beeld van de bezienswaardigheden en trekpleisters in Dubai. Er zijn twee routes, de rode route die je door het oude stadsgedeelte brengt, en de blauwe route die je langs jumeira beach door de nieuwe stad tot op de palm brengt. De bussen vertrekken aan het wafi center, waar we gisteren nog waren voor ons piercingavontuur :) We beslissen om de rode route eerst te doen. En eens we aan het Dubai museum komen, stappen we af. We bezoeken het museum, wat een duidelijker beeld moet geven van Dubai door de jaren heen, van een piepkleine middeleeuwse nederzetting tot de wereldstad die het nu is. Een tweede halte lossen we in langs de kade van de baai waar een cruise ons door de baai een moet leiden om de stad van op het water te bewonderen. eens bij het vertrekpunt aangekomen blijkt echter dat we nog anderhalf uur zouden moeten wachten op de boot en besluiten dan ook de eerstvolgende bus terug te nemen. Tot slot houden we nog halt aan burjuman, een van de eerste shopping malls in Dubai en gekend voor zijn groot assortiment aan grote merken. We vinden hier ook een Diesel shop en natuurlijk kan ik het niet laten en koop ik een paar schoenen . We vinden hier ook een Eitisalat verdeler en dus kan ik mij eidelijk een lokale gsm kaart kopen. Ondertussen is het bijna vier uur en we nemen hier nog een snelle hap. Om kwart voor vijf spoeden we ons naar de bus want die sopt met rijden om vijf uur. De bus brengt ons nog door Karama en stopt uiteindelijk terug aan Wafi. We hebben dus geen tijd meer over om vandaag ook de blauwe route te doen, maar het ticket is wel 24 uur geldig, hopelijk zullen we deze trip morgennamiddag kunnen maken.... we keren dus terug huiswaarts en ondertussen krijgen we telefoon van Rebecca die helemaal in paniek is omdat een van de paarden bij haar op de farm met haar voet tsueen de walker is blijven steken en blijkbaar een heel stuk van haar hoef is kwijtgespeeld. Hierbij zijn ook grote venen in de hoef afgescheurd en het bloed stroomt er blijkbaar langs alle kanten... Ze belt terug dat het echt niet goed gaat en dat Mieke er ondertussen is en dat ze mogelijk een gebroken been heeft en... en .... We komen uiteindelijk aan op de kliniek. Er kunnen duidelijk nog wat helpende handen bij. we zijn met z'n drieen dus dat scheelt al heel wat. De X-ray s hebben aangetoond dat er toch geen breuken zijn. Da' s toch al iets. Maar het bloed blijft stromen. Onze eerste bekommernis is nu het bloeden te stelpen. Cairan probeert de venen af te klemmen, maar dit lukt niet. Het is zo pijnlijk en de venen zijn te ruw afgescheurd om met een klem te kunnen grijpen. We denken over een alternatief. Hoe kunnen we het bloed stelpen? Ijs? Veroorzaak wel vasoconstrictie, maar niet snel genoeg en moeilijk aan te brengen op deze plaats. Uiteindelijk komen we uit bij vloeibare stikstof... het lijkt ons het proberen waard. We deppen compressen in vloeibare stikstof en appliceren die tegen de hoef. Opnieuw en opnieuw. Het lijkt te lukken... Het bloeden stopt en tenslotten brengen we een bandage aan en kan het paard op stal.
. We vinden hier ook een Eitisalat verdeler en dus kan ik mij eidelijk een lokale gsm kaart kopen. Ondertussen is het bijna vier uur en we nemen hier nog een snelle hap. Om kwart voor vijf spoeden we ons naar de bus want die sopt met rijden om vijf uur. De bus brengt ons nog door Karama en stopt uiteindelijk terug aan Wafi. We hebben dus geen tijd meer over om vandaag ook de blauwe route te doen, maar het ticket is wel 24 uur geldig, hopelijk zullen we deze trip morgennamiddag kunnen maken.... we keren dus terug huiswaarts en ondertussen krijgen we telefoon van Rebecca die helemaal in paniek is omdat een van de paarden bij haar op de farm met haar voet tsueen de walker is blijven steken en blijkbaar een heel stuk van haar hoef is kwijtgespeeld. Hierbij zijn ook grote venen in de hoef afgescheurd en het bloed stroomt er blijkbaar langs alle kanten... Ze belt terug dat het echt niet goed gaat en dat Mieke er ondertussen is en dat ze mogelijk een gebroken been heeft en... en .... We komen uiteindelijk aan op de kliniek. Er kunnen duidelijk nog wat helpende handen bij. we zijn met z'n drieen dus dat scheelt al heel wat. De X-ray s hebben aangetoond dat er toch geen breuken zijn. Da' s toch al iets. Maar het bloed blijft stromen. Onze eerste bekommernis is nu het bloeden te stelpen. Cairan probeert de venen af te klemmen, maar dit lukt niet. Het is zo pijnlijk en de venen zijn te ruw afgescheurd om met een klem te kunnen grijpen. We denken over een alternatief. Hoe kunnen we het bloed stelpen? Ijs? Veroorzaak wel vasoconstrictie, maar niet snel genoeg en moeilijk aan te brengen op deze plaats. Uiteindelijk komen we uit bij vloeibare stikstof... het lijkt ons het proberen waard. We deppen compressen in vloeibare stikstof en appliceren die tegen de hoef. Opnieuw en opnieuw. Het lijkt te lukken... Het bloeden stopt en tenslotten brengen we een bandage aan en kan het paard op stal. 
